ตอนที่ 2

4020 คำ

หลังจากวันนั้นผ่านไปทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปรกติ เรื่องพี่ไทก้ามาค้างที่คอนโดในคืนนั้นก็ไม่ได้บอกพี่ชายหรือเพื่อนให้รู้ ทุกวันก็เรียกรถไปมหาวิทยาลัย หรือบางวันพี่ชายก็มาส่งมารับจนเพื่อนบางคนว่าแอลหวงเธอมาก แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย เพราะแอลน่ะคือคนที่ตามใจเธอมากที่สุดในชีวิตแล้ว ตอนนี้เธอนั่งรอพี่ชายที่ป่านนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหน ตอนโทรไปถามก็บอกว่ากำลังออกมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาเลยด้วยซ้ำ “อ่ะน้ำ” “พี่ไทก้า! มาทำอะไรที่นี่คะ?” คือแบบว่าเธองงมาก อยู่ดีๆเขาก็เอาน้ำหวานมาให้แล้วก็เดินหนีไปเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบสักคำ นี่เขาเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ ผ่านไปราวๆสิบนาทีพี่ชายที่เกือบจะน่ารักของเธอก็มาพร้อมกับรถคันใหม่เอี่ยม นี่อย่าบอกนะที่มาช้าเพราะพึ่งจะตื่น เฮ้อ...เบื่อแอลว่ะ!! “โทษทีนะแอมพอดีเอาไปเอารถคันใหม่มา” นี่เป็นการขอโทษน้องที่ไม่รู้สึกผิดนิดหน่อย “อืม ไปกันเถอะ” แอลเดินมาเปิดประตูรถให้นั่ง แล้วอันที่จริงถ้าคนอื่นที่ไม่รู้จักมองดูคงคิดว่าเป็นแฟนเธอแน่เลย แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องมีคนมาวุ่นวาย ระหว่างทางแอลเล่าเรื่องแข่งรถสารพัดเลย แต่พอเธอเอ่ยปากขอให้สอนขับรถก็ทำเป็นบ่นไปทั่วอ้างว่ายุ่งเรื่องงาน และได้ข้อสรุปว่าต้องไปเรียนขับรถแทนทั้งที่พี่ชายเป็นนักแข่งแท้ๆ ตอนนี้เธอเลยโกรธแอล! “หายโกรธนะแอม” “เช๊อะ!!” “เดี๋ยวซื้อรถให้เอาไหม? แอมอยากได้รุ่นไหนไปดูมาเลยเดี๋ยวซื้อให้ทันทีไม่มีเกี่ยง หายงอนพี่นะ” สาบานว่านี้คือการง้อน้องสาวเพราะใช้ช่องเสียงที่แปดได้เลยมั้ง แล้วต้องเอาของที่น้องสาวชอบเอาของมาหลอกล่อให้ใจอ่อน “ก็ได้” สุดท้ายเธอก็ใจอ่อนแบบนี้ตลอด ฟอด… “น่ารักที่สุดในโลกเลย” เขาก้มลงไปหอมแก้มแอมด้วยความเอ็นดู แม้ว่าแอมโตแล้วแต่ก็ดูเหมือนเด็กในสายตาอยู่ดี การที่เราสนิทกันมาขนาดนี้ทำให้ไม่มีใครมาจีบแอม นั่นแหละดีที่สุดแล้ว! วันต่อมาเธอมีเรียนตามปรกติในช่วงเช้า ส่วนช่วงบ่ายก็ว่าจะไปหาดูรถตามที่แอลบอกไว้ แต่ประเด็นคือเธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี พอถามอาจารย์กูเกิลก็บอกมาหลายโชว์รูม แล้วเพื่อนก็ไม่อยู่ด้วยเพราะว่าไปกับผู้ชายแล้ว “จะไปไหนเหรอ” “เอ๊ะ! พี่มาทำอะไรที่มหาลัยทุกวันเลยคะ?” พี่ไทก้ามาทักทายอีกแล้ว แต่หลังจากวันนั้นเธอก็เจอเขาที่นี่ทุกวันเลย ไม่รู้ว่าเขาเป็นอาจารย์สอนหรือว่าธุระอื่นที่นี่รึเปล่า “เปล่า” “อ่ะ พี่ซื้อมาให้” “ให้แอมทำไมคะ?” น้ำหวานอีกแล้วแถมยังมีขนมเพิ่มด้วย “ไม่รู้สิ พี่ไปแล้วนะแอม” แค่อยากมาเจอเฉยๆเลยไม่รู้ว่าจะบอกยังไงดี เขามาที่นี่ทุกวันแล้วมองหาเธอตลอดเวลา น้ำหวานและขนมก็ซื้อมาให้แอมคนเดียวทั้งนั้น “เอ้า!” เธองงอีกแล้วนะ พี่ไทก้าหยิบพวกกุญแจยัดใส่มือแล้วก็เดินไปขึ้นรถขับหนีไปเลย เธอส่ายหน้าเบาๆด้วยความไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด แล้วเรียกรถแท็กซี่ไปโชว์รูมรถหรูที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากเกินไป ในมือก็ถือพวงกุญอยู่ด้วยความสงสัย พี่รู้ได้ไงว่าเธอชอบหมีพูห์แต่ก็ดีพอซื้อรถเสร็จก็ห้อยกับกุญแจเลย ไทก้าขับรถกลับไปที่โชว์รูมต่อเพื่อทำงาน วันนี้มีลูกค้าร้องเรียนพนักงานขายคนเดิมอีกแล้ว เขาเลยต้องจัดการตักเตือนสักหน่อยไม่ให้คนอื่นเอาเป็นตัวอย่างว่าไม่ควรทำ ขืนปล่อยแบบนี้เสียชื่อหมดพอดี “มีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม?” “ผมจะปรับปรุงตัวครับ ขอโทษจริงๆครับบอส” “คงต้องทำตามกฏระเบียบ” เขาส่ายหน้าเอือมระอากับพฤติกรรมของลูกน้องที่น่าจะแค่พูดขอโทษเฉยๆมากกว่า “ออกไปได้แล้ว แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีกครั้งรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น กลับไปพิจารณาตัวเองซะ เชิญ!” เขาบอกชัดเจนแล้วหันไปสนใจงานตรงหน้าให้เรียบร้อย จากนั้นถึงได้เดินลงไปตรวจโชว์รูมตามปรกติเหมือนทุกวัน ก่อนจะเดินกลับดันไปเห็นว่าแอมเดินเข้ามาในโชว์รูม เห็นทีคงต้องไปต้อนรับสักหน่อยแล้ว “กิตติเดี๋ยวผมคุยกับลูกค้าคนนี้เองเอง” พนักงานกำลังจะเดินไปทักทายแล้วแนะนำรถให้เธอ แต่ว่าเขาอยากแนะนำเองมากกว่าเผื่อเราจะได้คุยกันมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ “ครับบอส!” “น้องแอม!” “พี่อีกแล้วเหรอค่ะ!” “อื้ม มาเลือกรถเหรอขับเองรึเปล่า?” เขาเห็นนะว่าเธอแอบมองบนใส่อยู่ไม่กี่วินาที “ค่ะ ขับเอง” เธอตอบไม่ดังมองแล้วมองดูรถที่จอดอยู่ “ชอบขับแบบไหนครับ แล้วดูรุ่นไหนไว้บ้างล่ะ?” ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองรึเปล่าว่าเธอค่อนข้างประหม่า “ไม่รู้ค่ะ พี่ไทก้าช่วยแนะนำได้ไหมคะ เอาแบบสำหรับคนหัดขับนะคะ” ฉันพูดติดขัดเล็กน้อยเพราะเขินที่มาซื้อรถแท้ๆแต่ดันขับรถไปค่อยเป็น แล้วไม่ค่อยรู้เรื่องรถเลย ยิ่งมาเจอคนหน้านิ่งแบบพี่ไทก้ายิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่เจอพี่ไทก้ามาแทบไม่เคยเห็นเขายิ้มเลยด้วยซ้ำ เขาฉวยโอกาสจับมือเด็กน้อยที่ทำหน้าเอ๋อได้โคตรน่ารักเดินไปดูรถหลายคัน พนักงานบางคนก็แอบดูเลยได้แค่ปรายตาใส่เพราะไม่อยากให้เธอเห็นเขาดุใคร เดี๋ยวกลัวแล้วจะหนีเอาได้ นานๆทีจะได้เจอคนตรงสเป็คทุกอย่างแบบนี้ ตัวเล็ก ผิวขาวจัด ตากลมโต “งั้น…เอาคันนี้แล้วกันค่ะ” เธอเลือกมินิคูเปอร์สีเหลืองสดเพราะรูปทรงมันน่ารักดี อีกอย่างคือพึ่งหัดขับเลยเลือกแบบไม่แพงมากเกินไป เผื่อขับชนอะไรจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดมาก “แล้วขับรถเป็นรึยัง?” เขาจำได้ว่าเธอบอกว่ากำลังหัดขับ แล้วในช่วงเวลาที่เราเจอกันก็ไม่เคยเห็นเธอขับรถไปเรียนเอง ส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นไอ้แอลไปรับมากกว่า “กำลังจะไปเรียนขับอยู่ค่ะ” แค่ถามจำเป็นต้องเก๊กหน้าหล่อขนาดนี้ไหม ตายแน่เลย!! เธอนี่แหละตายแน่นอนถ้าต้องเจอสายตาแปลกๆแบบนี้นานเกินไป “เย็นนี้ว่างไหม?” “ว่างค่ะ ว่างมาก” ถามแบบนี้อย่าบอกนะว่าชวนหาอะไรอร่อยๆกินแถวนี้ ก็ดีสิเพราะว่าเธอกำลังหิวพอดีเลย “ป่ะ” เขาจับมือเล็กให้เดินออกไปด้วยกัน แต่ว่าเธอกลับหยุดไม่ยอมเดินตามแล้วมองกันตาแป๋วเชียว “ไปไหนคะ หนูจะไปหาอะไรกินก่อนนะ ตอนเย็นค่อยเจอกัน” สงสัยเขาต้องนัดทำสัญญาจองรถแน่เลย ก็เขาเป็นเซลล์ขายรถของที่นี่ “ไปกินข้าวก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่จะสอนขับรถเอง โอเคนะ” “กะ...ก็ได้ค่ะ” บริการเสริมของที่นี่เหรอ เขาขับรถออกมาพร้อมกับแอมเพื่อไปหาอะไรกินแถวๆ สนามแข่งของไอ้ลีโอ แล้วก็ภาวนาสาธุให้มันไม่อยู่ที่นี่ในเวลานี้ ถ้ามันรู้เรื่องจีบเด็กน่ารักคนนี้คงได้ล้อไม่หยุดแน่ เขาจะสอนเธอขับรถในสนามนี้ซึ่งเด็กที่นี่รู้จักเขาแทบทุกคน “เฮียไทก้ามากับใครครับ?” “เสร่อล่ะมึง!” ลูกน้องคนสนิทของไอ้ลีโอมันช่างสอดเสือกเรื่องคนอื่นจริงๆ แล้วเดี๋ยวก็เอาไปรายงานเจ้านายมันแน่นอน เพราะงั้นเรื่องนี้อย่าพึ่งให้ใครรู้จะดีกว่า “ใครเหรอค่ะ?” “ไม่มีอะไรหรอกมาครับ เรามาหัดขับรถกันดีกว่านะ ถ้าสงสัยอะไรให้ถามพี่ขี้เกียจเดาว่าคิดอะไรอยู่” นับตั้งแต่วันนั้นเขาก็จะสอนแอมขับรถเกือบทุกวัน จนเริ่มขับรถคล่องแล้วถึงได้พาไปขับบนถนนจริงๆ ถนนที่มีคนขับรถเป็นระเบียบบ้าง ผิดระเบียบบ้าง ขับแบบหัวร้อนบ้าง ปาดหน้าก็มี แซงซ้ายแซงขวาก็เยอะ หรือแม้แต่รถมอเตอร์ไซค์ที่ขับลัดเลาะตามช่องว่างระหว่างรถ แอมต้องขับรถเป็นทุกสถานการณ์ จนถึงวันนี้ที่เธอต้องมารับรถแต่แม่งไอ้แอลมาด้วย! “ไงแอมชอบไหม” แอลโอบไหล่น้องสาวแล้วเดินดูรอบรถ “ชอบสิ แอมจะลองขับให้ดูนะ แอลนั่งดูได้เลย” เธอขับรถเองครั้งแรกจริงๆ โดยที่มีครูฝึกสุดโหดอย่างพี่ไทก้ายืนมองอยู่ ถ้าขับไม่ดีเขาสับเธอเละแน่ แอลก็เป็นนักแข่งมืออาชีพที่เธอดันไปโม้เอาไว้เยอะเลย นี่ถ้าขับรถไม่ดีคงโดนตัดค่าขนมแน่นอน ชีวิตช่างน่าเศร้าจังเลย “ใจเย็นๆขับเหมือนที่พี่สอน” พี่ไทก้ายิ้มให้ด้วย! นานๆทีจะได้เห็นนะ ว่าแต่ทำไมถึงน่ารักจนใจบางไปหมดแล้ว “หนูต้องทำได้” “…!” หนูงั้นเหรอ? เธอใช้คำแทนตัวเองได้น่ารักมากเลย แอมหายใจเข้าออกช้าๆ ดูเหมือนแอลจะเห็นว่าตื่นเต้นด้วยเลยเดินมากระซิบบางอย่างซึ่งเป็นกำลังใจชั้นดีเลย “แน่นะแอล?” ต้องชัวร์ไว้ก่อนเดี๋ยวแอลเบี้ยวนัดอีก “จริงดิ เตรียมตัวได้เลยแอม” “พี่ก็เตรียมตัวได้เลยแอล” เธอมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย แล้วหยิบกุญแจไปสตาร์ทรถเริ่มขับไปในสนามขับรถ พอได้ขับคนเดียวแล้วมันยากมากๆ แต่ว่าพี่ไทก้าพาไปหัดขับตามเส้นทางแทบทุกรูปแบบแล้ว เลยรับมือไหวแม้จะไม่เก่งมากก็ตาม ทำไมรู้สึกเป็นหมาหัวเน่าเลยว่ะ! พอไอ้แอลมาแอมก็เลิกสนใจเขาไปเลย คืออะไรว่ะเนี่ยแม่งหงุดหงิด!! ก็รู้อยู่หรอกว่าสนิทกับพี่ชายมากแต่มันจำเป็นต้องยิ้มหวานขนาดนี้ไหม ไอ้แอลก็เหมือนกันโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วยังมากอดมาหอมน้องสาวอีก เห็นแบบนี้แล้วโคตรขัดใจเลยว่ะ! เดินหนีแม่งเลย!! เขามาผับไอ้เควินตั้งแต่ยังไม่เปิดเพราะอารมณ์เสียฉิบหายที่ถูกเมิน ไม่หรอกรู้ว่าป่านนี้แอมทำอะไรอยู่ แต่ที่อยากรู้มากกว่าคือไอ้แอลมันกระซิบอะไรแอมถึงตาลุกวาวขนาดนั้น “ไอ้เควินมันมายัง?” เขาเข้ามาทางหลังร้านเพราะที่จอดรถมันดีกว่าด้านหน้าผับ เลยถามพนักงานเผื่อว่าจะเจอเพื่อน “เฮียเคยังไม่มาเลยครับ” เขากดข้อความไลน์ไปตามมันมาดื่มแก้เซ็งสักหน่อยดีกว่า หลังจากนั้นก็เดินไปดื่มรอและเพียงไม่นานไม่นานมันก็มาด้วยท่าทีหงุดหงิดนิดหน่อย แต่ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเขาหรอกมั้ง “แม่งโคตรเหี้ยเลยว่ะ!” “เออเหี้ยมาก!” “มึงเป็นห่าอะไรว่ะ หายหัวไปเป็นเดือน?” “เสือก! แล้วมึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย?” เขาก็หายไปจากวงเหล้าตั้งแต่วันที่สอนแอมขับรถเลยไม่ได้มาหาเพื่อนเลย “ไม่รู้ว่ะ กูเซ็งๆ” เควินส่งเหล้าให้เพื่อนที่มารอก่อน แล้วก็ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องหงุดหงิดเหมือนกัน “ไอ้พวกสองตัวมันไปไหนว่ะ” “เดี๋ยวมันก็มามั้ง ช่วงนี้อริเคืองไอ้ลีโอด้วยมันเลยหายหัว” “มึงคิดว่าเลิกจริงไหมว่ะ?” “ไม่หรอก ทะเลาะกันเสร็จเดี๋ยวก็เอากัน แล้วก็ดีกันเหมือนเดิมเชื่อกูดิ” “อริแม่งโคตรรักไอ้เหี้ยลีโอ” เรื่องนี้รู้กันอยู่ว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร ไม่รู้ลีโอมันไปทำยังไงให้อริจับได้ว่าแอบนอกใจอีกแล้ว ช่วงนี้มันเลยห่างๆกันแต่เดี๋ยวก็คืนดีกันเหมือนเดิมนั่นแหละ ถ้าเขามีเมียจะไม่นอกใจแบบเพื่อนทำแน่ จีบแอมยังไงต่อดีวะ? ทางด้านแอมวิ่งลงจากรถไปสัมผัสน้ำทะเลที่คลื่นซัดเข้าฝั่งจนเปียกไปหมดทั้งตัว เธอปล่อยให้แอลเอาของใช้ไปเก็บที่รีสอร์ทแทน นานแค่ไหนแล้วนะที่แอลไม่พามาเที่ยวแบบนี้ จำได้ว่าครั้งล่าสุดก็ปีที่แล้ว ตอนนั้นเธอเรียนปีหนึ่งแต่พอเรียนปีสองก็ไม่ได้มาเลยเนื่องจากเวลาว่างไม่ตรงกัน แอลเรียนจบไปแล้วก็ทำงานแล้วตอนนี้ติดแข่งรถมาก ส่วนเธอก็ไปมาระหว่างต่างประเทศกับที่นี่จนไม่มีเวลาพักเลย หลังจากนี้ไม่รู้จะมีเวลาเที่ยวด้วยกันอีกตอนไหนบ้าง! “แอมเดี๋ยวไม่สบาย!!” แอลตะโกนจากชายหาดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างด้วยความเอ็นดูน้องสาว “มาเล่นด้วยกันเร็ว” เธอรีบวิ่งขึ้นฝั่งไปดึงมือแอลแต่ว่า… “แอมไม่เอา! ไม่เล่น!!” ยิ่งไม่ยอมแอมก็ยิ่งดึงมือไม่หยุด แถมยังพยายามจะลากลงน้ำให้ได้ด้วย “นี้แหนะพี่เปียกแล้วฮ่าๆ” เธอกระโดดขี่หลังแอลเลยดื้อดีนัก แล้วในเมื่อตัวเธอเปียกแอลก็ต้องเปียกด้วยเหมือนกัน “เอางี้เลยเหรอแอม ได้!” พอพูดจบเท่านั้นแหละเขาวิ่งลงทะเลทั้งที่แอมขี่หลังอยู่ แล้วจากนั้นก็โยนน้องสาวลงทะเลไปเลย ตู้ม!!! แอมเริ่มสาดน้ำใส่คล้ายเด็กน้อย แอลก็สาดน้ำใส่อย่างไม่ยอมแพ้เหมือนกัน กว่าจะหยุดเล่นก็เอาซะหมดแรงเลย เธอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อกินข้าวมื้อเที่ยงแล้วไปขับรถเล่น พอตอนเย็นแอลสัญญาจะพาไปช๊อปปิ้งก็ทำหน้าที่เป็นกระเป๋าเงินที่ดีมาก พอค่ำหลังจากกินอะไรแล้วก็ขับรถเล่นไม่นานก็จอดรถที่บาร์สวยๆริมชายหาด เธอดื่มไม่กี่แก้วด้วยความสบายใจและไม่กลัวว่าจะเมาเพราะแอลมาด้วยทำให้รู้สึกปลอดภัยมาก มาเที่ยวครั้งนี้สนุกมากจริงๆ แต่ก็น่าเสียดายที่แอลว่างแค่วันเดียวเอง พรุ่งนี้แอลก็ต้องไปซ้อมรถกับเพื่อน แถมยังต้องเข้าบริษัทของพ่อเพื่อทำงานเลยอยู่เที่ยวนานไม่ได้ และ…แอลปลุกเช้ามากเกินไป!! “แอมตื่นเร็ว…” “แอมถึงเวลาแล้วตื่นแล้ว!” “แอล...พี่จะมาทำไมเนี่ยฉันยังง่วงอยู่เลย” “ไปนอนบนรถเอาก็ได้แอม วันนี้พี่รีบ” เขาจำเป็นต้องเร่งน้องสาวให้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วที่สุด สรุปคือพี่ชายพากลับตอนเก้าโมงเช้ากว่าจะไปถึงคอนโดก็บ่ายกว่าๆแล้ว ไม่รู้ว่าแอลรู้สึกผิดรึเปล่าถึงได้แวะซื้อขนมให้เธอหลายห่อจนถือแทบไม่หมด แต่นั่นมันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นพอเข้าห้องเธอก็ยังงอนอยู่ “อย่างอนดิแอม! พี่ต้องเข้าประชุมตอนบ่ายถ้ามาช้าพ่อสับพี่เละแน่!” “…” “พี่ไปแข่งรถที่เมืองนอกหกวันนะ” “…” “ไปแล้วนะพ่อโทรตามแล้ว เย็นนี้ไปส่งขึ้นเครื่องด้วยนะ” “อื้ม” แอลลูบหัวเธอแล้วกอดเบาๆคล้ายว่าปลอบใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป เธอเดินไปวางของที่ซื้อมารวมถึงขนมที่แอลซื้อให้ไว้ในห้องนั่งเล่น แล้วเดินไปห้องนอนล้มตัวฟุบลงบนเตียงอย่างหมดแรง เธอง่วงมากๆจนลืมตาแทบไม่ขึ้น เรื่องนอนมันยิ่งใหญ่เสมอโดยเฉพาะเวลาว่างแบบนี้ซึ่งมีแค่ไม่กี่วันเอง แต่ก่อนที่สติจะหมดก็ตั้งนาฬิกาปลุกตอนเย็นเพราะต้องไปส่งแอลขึ้นเครื่องบิน เวลาผ่านไปถึงช่วงเย็นแอลขับรถมารับที่คอนโด แล้วให้เธอขับรถไปส่งที่สนามบินต่อ ช่างกล้ามากนะ! กล้าให้ฉันขับรถแพงๆของเขาเนี่ย แอลไม่กลัวเธอขับรถไปชนอะไรรึไง รู้สึกว่ารถคันนี้แอลจะชอบมากด้วยเพราะเห็นขับบ่อยๆ “อยากได้อะไรไลน์ไปนะแอม” “อื้ม...ถึงแล้วโทรหาด้วยล่ะ” “ไปแล้วนะ” แอลหอมแก้มน้องสาวคนสวยฟอดใหญ่ แล้วก็เดินไปไม่หันกลับมามองเพราะกลัวจะหลุดปากชวนแอมไปด้วยจนเสียเวลาไปเรียน ตอนนี้แอมควรกลับได้แล้วเดี๋ยวจะค่ำก่อน แต่คิดดูอีกทีน่าจะแวะซื้ออะไรไปกินที่ห้องก่อนแน่เลย น้องสาวคนเดียวที่โคตรเอาแต่ใจตัวเอง เขานี่แหละคนตามใจแอมมากที่สุดในชีวิตแล้ว ขณะเดียวกันไทก้านั่งอยู่สนามแข่งของลีโอกับเพื่อนคนอื่นตามปรกติ แต่มันไม่ปรกติตรงตัวเขานี้แหละ! ตั้งแต่วันนั้นที่แอมรับรถก็หายตัวไปเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้ขับรถชนใครบ้างรึเปล่าหรือหลงทางบ้างไหมก็ไม่รู้ เธอยังไม่รู้จักเส้นทางที่นี่เลยแถมยังขับรถไม่ค่อยเก่งเท่าไรด้วย เขาเป็นห่วงมาก แล้วก็อยากจะเจอหน้าและอยากจะพูดคุยเหมือนทุกครั้ง อาทิตย์หนึ่งแล้วนะเว้ยที่ไม่เจอกัน! ตุ๊บ!! “ไอ้เหี้ยเหล้ากูหกหมด” “พวกมึงแม่ง….” “อะไรของมึง?” “กูไปแล้วอยากกระทืบคนว่ะ” ผมเตะเก้าอี้ซ้ำอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด ถึงเก้าอี้จะพังช่างสิเพราะไม่ใช่ของเขา “ไอ้ห่ามึงเป็นอะไรว่ะเนี่ย?” ลีโอถามด้วยความสงสัยมาก แล้วเพื่อนก็ปรายตามองก่อนจะยกเหล้ามากระดกลงคอ รู้อยู่ว่าอารมณ์เสียมากแต่ช่วยบอกเหตุผลไม่ได้รึไงวะ ไม่ใช่ว่ามาถีบเพื่อนจนเหล้าหกและเตะเก้าอี้ระบายอารมณ์แบบนี้ “ถ้ามึงคิดถึงก็ไปหาดิว่ะไอ้ไทก้า” เควินแม่งบอกเพื่อนที่อารมณ์เสียมาตลอดทั้งอาทิตย์เพราะเด็กคนเดียว คือมันไปหาที่มหาวิทยาลัยแล้วไม่เจอทั้งที่ปรกติไปหาทุกวัน ตอนนี้ก่อนจะลงแดงเพราะคิดถึงก็ควรไปหาที่คอนโดสิ อย่างน้อยจะได้พูดคุยกันให้เข้าใจ หรืออาจจะมีโอกาสทำอย่างอื่นด้วย “ใครว่ะทำมึงเป็นขนาดนี้ว่ะ!?” เจราลพูดแทรกด้วยความประหลาดใจมาก แล้วทำไมเรื่องนี้มีแค่ไอ้เควินคนเดียวที่รู้ละ “เสือก!!” “เอ้า!! กูเป็นเพื่อนมึงรึเปล่าว่ะไอ้เวร!” “ถามเหี้ยเคดิ กูไปล่ะ!” เขาหยิบกุญแจแล้วออกไปทันที ตอนนี้พึ่งจะหนึ่งทุ่มคงยังไม่ไปเที่ยวไหนหรอกมั้ง ในระหว่างที่ขับรถก็พยายามจะหักห้ามใจไม่ให้คิดถึงมากเกินไปแต่ก็ทำไม่ไหวเลย เขาไปหาเธอที่มหาวิทยาลัยทุกวันนานนับเดือนแม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยอะไรมากก็ตาม ทั้งคอยซื้อน้ำ ซื้อขนม แล้วอยู่เป็นเพื่อนในช่วงที่ไอ้แอลมันมารับช้า และช่วงที่เธอหัดขับรถเรากีโอกาสพูดคุยกันมากขึ้น แต่แววตาสดใสคู่นั้นไม่เคยจะมองเขาเป็นอื่นเลยจนน่าหงุดหงิด แอมไม่เคยรับรู้อะไรสักอย่างทั้งที่เรื่องนี้ใครๆก็ดูออก หนึ่งอาทิตย์แล้วนะที่เราไม่เจอกันเลย รู้สึกเหมือนจะลงแดง! ในที่สุดก็มาถึงคอนโดหรูแล้ว เขาขึ้นไปชั้นที่แอมพักแล้วเคาะประตูห้องรัวๆไม่หยุดด้วยความใจร้อนมาก แต่ว่าทำไมถึงเปิดประตูช้าขนาดนี้ว่ะ “แอล!! อ้าว...พี่ไทก้า!!” “พี่ให้” คำทักทายแรกควรจะเป็นชื่อเขาไม่ใช่คนอื่นดิ นี่ในหัวมีแต่พี่ชายรึไงว่ะ เขาส่งดอกกุหลาบที่บังเอิญจอดรถแล้วมีเด็กมาขายก็เลยเหมาหมดเพื่อเธอคนเดียว “ขอบคุณค่ะ แล้วพี่ไทก้ามีอะไรคะ?” “มีแน่ แต่ไม่คิดจะเชิญพี่เข้าห้องหน่อยเหรอ?” ถ้าจะตกใจก็ไม่แปลกหรอก ขนาดเขายังแปลกใจตัวเองเลยที่ร้อนรนขนาดนี้ “งั้นเชิญค่ะ” เขาเดินตามแอมเข้าไปแล้วปิดประตูล็อกไว้ จากนั้นก็นั่งรอเธอเอาน้ำมาให้ ว่าแต่ไปเที่ยวไหนมาของถึงเต็มโต๊ะขนาดนี้! ทำไมไม่ชวนกันเลย! “เป็นแฟนกันไหม?” “ห่ะ!!” พี่ไทก้ามาไม้ไหนอีกเนี่ย “พี่จีบเธอมานานแล้วนะแอม” “ล้อเล่นใช่ไหมค่ะ” พี่ไทก้าจีบฉันตอนไหนไม่เห็นรู้เรื่อง! “แอม!” ต้องให้ดุใช่ไหมถึงจะฟังแล้วคบกัน “ต้องแค่ไหนถึงเรียกว่าจีบอีกเหรอแอม? ถ้าไม่ตอบก็แสดงว่าตกลงเราเป็นของแฟนของพี่คนเดียวแล้วนะ” “…” พูดเองตอบเองแบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ แล้วขอเป็นแฟนจำเป็นต้องดุขนาดนี้ด้วยไหมละ นี่พี่ไทก้าคิดว่าเธอตกใจกลัวแล้วจะยอมง่ายๆเหรอ ไม่รู้แหละยังไงก็ไม่ยอมคบหรอก คนหน้าดุตาขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะเป็นแฟนหรือจะเป็นพ่อแทนมากกว่า ถึงยังไงเธอก็ไม่ยอมคบหรอก คอยดูนะ! เธอจะฟ้องแอลให้เล่นงานเขาเลย!! “ไม่ค่ะ” “อะไรนะแอม!?” “มะ...ไม่...ไม่ปฏิเสธค่ะ!” สมเพชตัวเองล่ะ! พี่ไทก้าจ้องหน้ากันขนาดนี้ใครจะกล้าปฏิเสธ ร้องไห้ได้ไหมเล่นขู่กันแบบนี้ “น่ารักจัง” “ว๊าย!!” เขาดึงฉันไปนั่งตักแล้วก็หอมแก้มฟอดใหญ่เลย ฟอด… “แก้มหอมจังเลยแอม พี่ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย หาอะไรให้กินหน่อยสิ” “งั้นก็ปล่อยก่อนสิ!” “กินอะไรรึยัง?” “ยังค่ะ พึ่งกลับมาถึงห้อง” “ไปเที่ยวไหนมาเหรอ?” “ไปทะเลกับแอล” “ต่อไปชวนพี่บ้างนะ หรือถ้าอยากไปก็บอกพี่ได้เลย” “ไม่เอาหรอกเกรงใจ” “เกรงใจอะไรเล่า! เราเป็นแฟนกันแล้วนะไม่ใช่คนอื่นคนไกลเลย พี่ดูแลแอมดีกว่าทุกคนแน่นอน เชื่อสิ” “ไม่เชื่อหรอก!” “เด็กดื้อ” “มั่วแล้ว! ฉันไม่ได้ดื้อซะหน่อย” “ขับรถเป็นไงบ้าง แล้วพวกกุญแจที่ให้ชอบไหม? พี่ตั้งใจไปเลือกมาให้แอมเองเลยนะ” “รู้ได้ไงคะว่าชอบ?” “เดาใจเก่งมั้ง แล้วสรุปว่าชอบไหม?” “ชอบที่สุดเลย! ว่าแต่พี่ไทก้าไปทำอะไรที่มหาลัยทุกวันเลยคะ?” “ไปทำธุระน่ะ…ไม่ไปไม่ได้ด้วย” “สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” “สำคัญมาก” เธอไงธุระสำคัญของเขาที่ต้องไปหาทุกวัน อย่างน้อยได้พบเจอ ได้พูดคุย ได้เห็นว่าเธอกินขนมกินน้ำที่ซื้อไปให้ก็รู้สึกดีมากแล้ว แม้ว่าทุกอย่างจะชัดเจนขนาดนั้นว่ากำลังจีบแต่เจ้าตัวก็ไม่เคยรู้อะไรเลยสักนิด ถ้าวันนี้ไม่บุกมายัดเยียดตัวเองเป็นแฟนคงรอไปอีกชาติ น่ารักจังเลยนะแฟนตัวน้อยของเขา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more