ตอนที่ 1

2289 คำ

ณ สนามแข่งรถระดับประเทศเต็มไปด้วยความโกลาหลวุ่นวาย เธอยืนเชียร์อยู่ขอบสนามมองรถที่แล่นไปด้วยความเร็วสูงจนน่ากลัว เธอไม่ได้ชอบความเร็วเลยสักนิด แต่จำเป็นต้องมาที่นี่เพราะว่าพี่ชายก็แข่งรถเหมือนกัน เสียงเชียร์ดังลั่นจนฟังไม่ออกว่าเสียงเชียร์ฝั่งไหนดังกว่ากัน ผ่านไปไม่นานก็ได้ผู้ชนะซึ่งไม่ใช่พี่ชายของเธอแต่เป็นใครก็ไม่รู้สิ เธอรีบวิ่งไปหาพี่ชายที่ดูจะหน้าเซ็งนิดๆแต่ก็แน่ล่ะ เล่นพนันกันตั้งห้าแสน! เธอล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าทำไมถึงชอบนักหนา ทั้งเสี่ยง ทั้งอันตราย และมีอะไรแอบแฝงรึเปล่าก็ไม่รู้ “ไงแอลเหนื่อยไหม?” เธอเดินไปซับเหงื่อให้พร้อมกับส่งน้ำเย็นให้ดื่มดับกระหาย “นิดหน่อยน่ะ ว่าแต่แอมไปถ่ายรูปกับใครบ้างยัง? มีแต่คนดังๆเลยนะ” แอลลูบหัวเธอเบาๆแป๊บเดียวก็หัวเราะออกมา “ยังหรอก ฉันรอพี่แข่งเสร็จก่อน” ใครจะไปมีจิตใจไปถ่ายรูปทั้งที่พี่ชายตัวเองแข่งรถอยู่ล่ะ “เฮ้ย! แอลใครว่ะ” “สงสัยจะเป็นคนสำคัญว่ะถึงได้โอบกอดกันขนาดนี้” “เอ่อ…” เพื่อนพี่ชายเดินเข้ามาหาแต่ว่าเธอไม่รู้จักใครสักคนเลย คงเพราะพึ่งกลับจากเมืองนอกด้วยมั้ง “น้องสาวกูเองพึ่งกลับมาว่ะ” แอลลูบผมน้องสาวเบาๆพร้อมกับบอกเพื่อนที่ “อ่อ...กูก็นึกว่าเด็กใหม่มึงซะอีก” หลังจากถูกแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนพี่ชายแต่ว่าเพื่อนเยอะเกินเธอจำไม่หมดหรอก ทุกคนเริ่มพูดคุยเรื่องการแข่งรถเมื่อกี้อย่างสนุกสนานและเซ็งเล็กน้อยที่แอลแพ้ “ฉันไปถ่ายรูปกับนักแข่งคนอื่นก่อนนะแล้วจะกลับเลย” “แอมขับรถเป็นแล้วเหรอ?” ใช่…เธอพึ่งหัดขับรถเมื่อไม่นานมานี้เอง แต่ว่ายังขับได้อ่อนด้อยมาก แล้วแถวนี้คนก็ขับรถได้แบบน่ากลัวเกินไป เธอเลยไม่กล้าขับรถออกมาสักที “ยัง แต่เดี๋ยวไปกับเพื่อนฉันน่ะ” “ถึงแล้วโทรหาด้วยนะ” แอลจูบเหม่งแอมเบาๆ แล้วหยิบกระเป๋าเงินออกมาเพื่อให้เงินน้องสาวไว้ใช้ อันที่จริงแอมก็มีเงินใช้ไม่ขาดมือนะ แต่เขาชนะพนันอื่นด้วยเลยให้ค่าขนมเยอะหน่อย ไม่มีทางหรอกที่แอมจะปฏิเสธ น้องสาวคนนี้เขารักที่สุด! กลับมาอยู่ด้วยกันสักทีนะแอม แอมเริ่มเดินไปถ่ายรูปกับนักแข่งที่ล่ะคนไว้ลงไอจีอวดเพื่อนๆบ้าง จนกระทั่งมาถึงคนสุดท้ายแล้วซึ่งเขาก็ชนะด้วย คนเลยรายล้อมเยอะโดยเฉพาะสาวๆ เธอไม่กล้าเข้าไปขอถ่ายรูปและกำลังจะหันหลังกลับไปแล้วแต่ว่า... “น้องไม่ถ่ายรูปกับพี่เหรอ?” “…” ผู้ชายสูงมากๆเดินมาหยุดข้างหลังพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง เขาหน้าตาดีมาก ส่วนสูงก็น่าจะประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตรได้เลยมั้ง! “คะ?” เธอชี้นิ้วมาทางตัวเองด้วยความมึนงงมาก คือไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองว่าเขาอยากถ่ายรูปด้วยหรอกนะ จนเขาพยักหน้าเธอถึงได้หยิบโทรศัพท์มาเปิดกล้องจะถ่ายรูปแต่ว่า… “ยืนชิดๆพี่หน่อยสิ” “!!” เขาสั่งแบบนี้ได้ด้วยเหรอ! แต่ว่าตอนนี้หน้าเราสองคนก็แทบจะติดกันได้อยู่แล้วนะ เขาขยับตัวก้มลงมาจนแก้มติดกับหน้าเธอแล้วถึงกดชัตเตอร์! “แท็กหาพี่ด้วยนะ” ขอกรี๊ดได้ไหม!! โปร่ยสเน่ห์แล้วต้องรับผิดชอบนะ! เขาขยิบตาให้เธอพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง แล้วจากนั้นก็เดินขึ้นไปรับรางวัล ดูจากท่าทางแล้วสงสัยคงจะเจ้าชู้น่าดูเลย ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน! เขายืนคุยกับเพื่อนอยู่เรื่องการแข่งวันนี้ แต่ห่างตาดันไปเห็นสาวน้อยคนหนึ่งกับกำลังถ่ายรูปกับนักแข่งคนอื่นอยู่ เขาเลยแอบมองอยู่นานสองนาน รอจนกระทั่งเธอมาเดินคล้ายว่าจะขอถ่ายรูปด้วย เขานี่ก็ลุ้นสุดๆให้เธอพูดเร็วๆแต่สุดท้ายดันหันหลังกลับซะงั้น เขาเลยต้องเดินแยกวงออกมาเรียกเด็กคนนั้นให้ถ่ายรูปด้วย แล้วแอบเนียนให้เธอแท็กไอจีมาจะได้ติดตามได้ถูก และไม่เปลื่องแรงหาเองด้วย “ใครว่ะ?” ลีโอถามเพื่อนแล้วหันไปมองเมียที่อยู่ใกล้ๆ “มึงไม่ต้องรู้หรอก คืนนี้เจอกันที่ผับฉลองหน่อยเว้ย” “เออ! งั้นเดี๋ยวกูพาอริไปหาไรกินก่อน” เขาขึ้นไปรับรางวัลเสร็จก็ไปเอาเงินพนันต่อแล้วถึงได้กลับ นี่แหละการแข่งขันมันต้องมีคนแพ้คนชนะเป็นธรรมดา ซึ่งเขาก็ไม่ได้ชนะตลอดหรอกเพราะไม่ค่อยชอบการแข่งขันแบบนี้เท่าไร แต่ครั้งนี้จำเป็นต้องแข่งแทนลีโอเพราะว่ามันเสือกมาไข้แตกอะไรวันนี้ก็ไม่รู้ เวรกรรมเลยมาตกที่เขาไง! คนอื่นมันเลยคิดว่าเขาอ่อนมากเลยพนันเอาไว้ สุดท้ายก็แพ้เสียเงินห้าแสน ระดับนี้แล้วจะแพ้เด็กเวรได้ไงเล่า! “พี่แม่งเจ๋งว่ะ” “เออโคตรเจ๋งว่ะ” เสียงชื่นชมดังมาเป็นระยะๆ จนเขาสตาร์ทรถกลับไปคอนโดกะว่าจะนอนพักผ่อนให้หายเหนื่อย แล้วเข้าโชว์รูมรถสปอร์ตของตัวเองเพื่อดูงานเล็กน้อย ใช่แล้วล่ะ…เขาเป็นเจ้าของโชว์รูมเกรย์วูฟเอง “เห้ย!! แท็กจริงโว๊ย!!” เขาเห็นการแจ้งเตือนก็รีบเข้าไปดู แต่ไม่ใช่รูปที่แท็กไปนะ แต่ว่าเป็นโปรไฟล์เด็กคนนั้นต่างหาก “น้องสาวไอ้แอล!” เขากับไอ้แอลไม่ค่อยถูกกันเท่าไร แต่ก็ไม่ถึงกับตีกันทุกครั้งหรอกแค่เขม่นกันเฉยๆ แล้วเขาก็ไม่อยากรังแกเด็กเท่าไรด้วยเลยไม่มีเรื่อง เขามาที่ผับน่าจะช้ากว่าคนอื่นเพราะมัวแต่ส่องไอจีของเด็กคนนั้นอยู่ เด็กบ้าอะไรก็ไม่รู้จะมองมุมไหนก็น่ารักน่าเอ็นดู เธอเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนปีสองภาคอินเตอร์ “ไอ้เหี้ยลีโอมึงหัดอายมั้งดิว่ะ มากอดจูบเมียหน้าพวกกูได้ไง” เนทเริ่มโวยวายขึ้นมาหลังจากเห็นภาพเพื่อนจู๋จี๋กับเมีย “อิจฉางี้?” หอมแก้มเมียอวดไปเลย เขานี้ยอมเลยจริงๆคนห่าอะไรหน้าด้านหน้าทนแถมกวนตีนอีกต่างหาก ไม่มีคนพูดอะไรออกมาเพราะคงจะเอือมระอาเต็มทนล่ะ เขาดื่มเหล้าไปเรื่อยๆก็มีหญิงส่งซิกมาเยอะแหละแต่แม่งแปลกไม่มีอารมณ์เลย หรือเพราะว่าช่วงนี้ยังเหนื่อยอยู่ แต่ว่าไปทำอะไรมาถึงเหนื่อยว่ะ! เพล้ง!!! ขวดเหล้าโยนมากลางวงพวกเขา ใครมันช่างกล้าว่ะ! ยังไม่ทันได้หายเหนื่อยที่แข่งรถก็ต้องมากระทืบคนต่ออีก เดี๋ยวจัดให้หนักๆเลย! ไฟในผับเปิดสว่างพร้อมกับคนที่เร่งทยอยหนีแต่ไม่ทัน พวกมันโยนขวดเหล้ามาอีกแล้วเดินเข้ามาปิดทางเข้าออก “ไอ้แม็กส์มึงอยากกินส้นตีนไง” เขาเดินไปตัวเปล่าไม่สนใจว่าพวกมันจะมีท่อนเหล็กในมือ “เด็กมึงไปมันกวนตีนกูว่ะ” “มึงก็เลยอยากได้ กูจัดให้!!” ลูกน้องส่งท่อนเหล็กมาให้ “เควินผับมึงพังกูซ่อมเอง” เขาเดินไปถีบไอ้แม็กส์จนมันกระเด็นออกไปเท่านั้นแหละ พวกมันก็ยกพวกเข้ามาเต็มที พลั้ว!! “กูจะเหยียบหน้ามึงคาส้นตีนกูเลย” ไอ้แม็กส์มันต่อยสวนกลับมาแต่ว่าหลบทัน เขาฟาดเหล็กเข้าที่ตัวมันอย่างจังก่อนจะเตะมันซ้ำจนล้มแล้วขึ้นคร่อมต่อยมันไม่หยุด พลั้ว!! “อัก! มึง… “ แม็กส์อาศัยจังหวะต่อยสวนกลับไป ก่อนจะลุกมาคล่อมทับไทก้าต่อ แล้วง้างมือจะต่อย พลั้ว!! “มึงยังอ่อนเว้ย!” เขาเตะมันจนล้มแล้วลุกขึ้นเตะมันซ้ำที่ท้องแล้วเตะเสยหน้ามันอีกที ก่อนจะยกเท้าเหยียบหน้าแต่มันเอามือกันไว้ก็ยิ่งออกแรงเหยียบเท้าเพิ่มเข้าไปอีก “ไอ้เหี้ย!!” ตุบ!! “อั่ก!!” เขาเตะซ้ำแล้วมาเหยียบหน้าอก ยิ่งไม่มีมือบังก็ยิ่งเหยียบขย้ำซ้ำหนักขึ้นอีก คนอย่างมันยังต่างชั้นกับเขาอยู่หลายเท่า ถ้าจะคิดหาเรื่องต้องมีฝีมือมากกว่านี้ พลั้ว!! “นี้แค่สั่งสอน แล้วกูจะบอกไว้ให้ว่าพวกมึงมายุ่งก่อน กูไม่เล่นงานคนมั่ว!!” เขาเตะมันซ้ำแล้วปล่อยให้ลูกน้องมันลากออกไป รู้ไหมว่าสภาพในตอนนี้มันไม่ต่างจากหมาข้างถนน “ไอ้ห่า! ผับกูเละอีกแล้ว” เควินโยนท่อนเหล็กทิ้งแล้วบ่น “เออ กูจ่ายให้เองน่า พวกมึงไปดูดิว่าใครโดนลูกหลงมั้ง!” ก็ไม่ได้เป็นห่วงใครหรอกแต่ว่าเมื่อกี้คนยังออกไม่หมดไง “เออ” เจราลเดินสำรวจดูคนที่อาจจะโดนลูกหลงก็ไม่มีใครบาดเจ็บมีแค่ยังกลัวกันอยู่ “เป็นไงมั้งมึง!!” ลีโอพึ่งมาเลยถามเพื่อน “เมียมึงล่ะ?” เควินถาม “กลับแล้ว” เขาแวะไปส่งเมียพอกลับมาถึงผับก็เลยงงว่าเป็นอะไรกัน ที่นี่แม่งพังยับเยินไปหมด แอมมาเที่ยวตามปรกติแต่ว่าคืนนี้ดันมีคนมีเรื่องกัน แล้วคนขาสั้นตัวเล็กอย่างเธอก็วิ่งหนีไม่ทันได้ไงละ ใครก็ตีกันก็ไม่รู้! เธอต้องรีบหาที่หลบเอาไม่งั้นเดี๋ยวโดนลูกหลงจนเจ็บตัว ตอนนี้พวกนั้นก็ไปแล้วมองหาเพื่อนไม่เจอไม่รู้ว่าหายไปไหน “ติน่าเธออยู่ไหน?” เธอโทรหาเพื่อนที่มาด้วยกัน เธอขับรถไม่ค่อยเป็นแถมไม่รู้จักเส้นทางที่นี่ด้วย ‘อยู่บ้านแล้วไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะแอม’ “ฉัน…” เอ้า! วางสายใส่แล้วจะกลับยังไง เธอคงต้องเสี่ยงขึ้นแท็กซี่แล้วล่ะเพราะเเอลไปฉลองกับเพื่อนที่ชาญเมืองโน้น สุดท้ายเธอก็ต้องเดินออกไปเพื่อจะเรียกแท็กซี่กลับคอนโดทั้งที่ยังมึนมากเพราะก่อนหน้านี้ก็ดื่มไปมากพอสมควร แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากผับนี้เลยก็มีคนเรียกเสียก่อน “น้องจะไปไหน?” เขาเรียกเธอเองแหละจะดูด้วยว่าเป็นอะไรมากรึเปล่า “กลับคอนโดค่ะ พี่มีอะไรรึเปล่าค่ะ “กลับยังไง”เด็กคนนี้ขนาดทำหน้างงยังน่ารัก “เรียกแท็กซี่ค่ะ” เธอตอบแล้วยิ้มเขินๆ มีอย่างที่ไหนเล่าเป็นน้องสาวนักแข่งรถต้องโบกแท็กซี่กลับเพราะไม่กล้าขับรถ “เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง รอแป๊บหนึ่งนะห้ามไปไหน” เขาบอกก่อนจะเดินกลับไปหาเพื่อนบอกพวกมันให้รู้เรื่อง จากนั้นก็รีบเดินกลับมาหาเด็กคนนี้ที่ยืนรอตามที่บอก “ป่ะ ไปกันเถอะ” “ค่ะ” เธอยังงงไม่หายอยู่ดีๆเขาก็เดินมาจับมือไปซะงั้น ชื่อเขายังไม่รู้จักเลยนะ นี่ถ้าแอลรู้เธอตายแน่!! “น้องชื่ออะไร” “ถามฉันเหรอคะ?” “อื้ม” “แอมค่ะ” “พี่ชื่อไทก้านะ” “ขอบคุณนะคะพี่ไทก้า” เขาเรียกตัวเองว่าพี่ด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่ให้ความรู้สึกว่าน่ารักมาก กว่าจะขับรถไปถึงคอนโดแอมก็เมาหลับ แล้วดูเหมือนจะหลับลึกเลยด้วย เขาเลยจำเป็นต้องอุ้มเธอไปที่ห้องพักเองตามคีย์การ์ดที่ค้นเจอในกระเป๋าสะพายใบเล็ก พอเดินเข้าห้องของเธอเท่านั้นแหละถึงกับตาค้าง นึกว่าเราอยู่คนล่ะโลก “สัตว์!! แม่งโคตรมุ้งมิ้งว่ะ!” ผมมองไปรอบห้องสีฟ้าโทนพาสเทล เดินเข้าห้องนอนของเธอก็ยังเป็นสีพาสเทลมีตุ๊กตาหมีสีหลืองตัวใหญ่วางอยู่บนเตียง เธอคงจะยังนิสัยเด็กๆสินะ “ง่วงว่ะ คืนนี้พี่นอนด้วยนะ” “อือ...” “ตื่นมาห้ามโวยวายล่ะ” เขาถือว่าเมื่อกี้เป็นการอนุญาตแล้วนะ ก่อนจะนอนก็เดินเปิดตู้หาผ้าห่มจนเจอ แล้วออกไปนอนที่โซฟาตัวใหญ่ข้างนอกแทน เวลาเธอตื่นมาจะได้ไม่เข้าใจผิด เวลาผ่านเลยไปอย่างช้าๆจนกระทั่งแสงแดดสาดส่องบงบอกถึงวันใหม่ เปลือกตาหนักอึ้งเปิดออกช้าๆด้วยความงัวเงีย ก่อนจะยันกายลุกขึ้นบิดไปมาคลายเมื่อยแล้วไปเข้าห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมตัวจะออกไปหาอะไรกินรองท้อง แต่พอเดินออกจากห้องนอนที่โซฟามีคนนอนอยู่ ใครมานอนห้องเธอเนี่ย!! “ไทก้า!!” “ตกใจอะไรล่ะ!?” เขาตื่นก่อนแล้วหันไปมองเด็กน่ารักที่ทำท่าทางตกใจได้โคตรน่าเอ็นดู “ก็…” ไทก้ามองหน้าฉันแบบไม่พอใจ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย แล้วนี่ห้องเธอนะเขามีสิทธิ์อะไรมานอนที่นี่ “อาบน้ำหน่อยนะ เดี๋ยวจะไปล่ะ” นี้เขาตีมึนบอกไปแล้วไม่รอใครอนุญาติด้วย เขาเดินเข้าห้องเธอแล้วถือวิสาสะใช้ผ้าเช็ดตัวที่ยังชื้นของเธอด้วยเลย นานๆทีเขาจะทำตัวหน้าด้านขนาดนี้!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more