บทที่ 32
นัยน์ตาคมกล้าจ้องมองร่างอรชรในชุดสุดแสนจะธรรมดาแต่มันไม่ธรรมดาเลยเวลามาอยู่บนร่างกายงดงามของสตรีตรงหน้า รอยยิ้มละไมแต้มบนริมฝีปากหยักสวยของริคคาโดช้าๆ ด้วยความชื่นชม
“คนสวย...”
อรลออแทบขาขวิดกันเมื่อเห็นดวงตาคมกล้ามองเอาจ้องเอาไม่ต่างจากฉีกทึ้งชุดสวยของหล่อนให้ขาดออก และลูบไล้ด้วยฝ่ามือร้อนผ่าว
“คิดถึงใจจะขาด...”
เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาหยุดใกล้ มือหนาก็ตวัดรัดร่างอรชรให้นั่งซ้อนตัก ก่อนจะฝังปลายจมูกลงกับซอกคอระหง ดูดเม้มเนื้อนุ่มเพียงแผ่วเบาแต่นั่นมันก็ทำให้เนื้ออ่อนตรงนั้นเกิดรอยแดงช้ำ
“พึ่งห่างกันแค่ชั่วโมงกว่าๆ เองนะคะ...”
พูดออกไปอย่างเอียงอาย ขณะหลับตาพริ้มให้ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้า ซอกคอ และต่ำลงไปยังเนินอกสาวที่มือใหญ่นำร่องเข้าไปสัมผัสอยู่ก่อนหน้าแล้วด้วยความเต็มอกเต็มใจ จนริคคาโดแทบอยากจะยกเลิกอาหารมื้อนี้เสีย แล้วไปกินของหวานบนเตียงแทน
“แค่นาทีเดียว... ฉันก็แ
