บทที่ 27
หยดน้ำยังเกาะอยู่ตามลำตัวขณะที่เขาเดินกลับเข้ามาในห้อง แม้จะร้องสั่งตัวเองเอาไว้แล้วว่าอย่ามองไปบนเตียง แต่สายตาเจ้ากรรมมันเชื่อฟังที่ไหนกันล่ะ มันจับจ้อง มองเขม็งไปบนเตียงนอนที่ยุ่งเหยิงเพราะเป็นที่ประลองกำลังรักมาหลายยก
ร่างอรชรที่เขาเป็นคนคลุมผ้าห่มแพรต่วนให้ตั้งแต่ปลายเท้าจนมิดลำคอขยับไปมา คล้ายกับรู้ว่ากำลังถูกแอบมอง ริคคาโดรู้สึกว่าเลือดในกายเย็นเฉียบยิ่งกว่าตอนอาบน้ำเย็นเสียอีก เมื่อผ้าห่มดันเลื่อนต่ำลงมาอยู่ใต้ฐานอก
ลมหายใจคล้ายถูกสูบด้วยสัตว์นรกตัวร้าย เมื่อสายตารับภาพความงามอวบอัดไว้เต็มตา น้ำลายในลำคอเหนียวเป็นยางขึ้นมาในบัดดล ร่างกายที่ตึงเครียดอยู่แล้วปวดร้าวรุนแรง สมองที่พึ่งจะดึงกลับมาได้แค่บางส่วน วิ่งกลับไปคิดเรื่องเดิมอีกครั้ง
นั่นคือ... จัดการต่ออีกรอบกับแม่เมียคนสวยบนเตียง
ชายหนุ่มกัดฟันแน่นข่มอารมณ์ปรารถนาให้ดำดิ่งลงไปลึกสุดใจ ก่อนจะก้าวยาวๆ พาร่างกายกำยำ
