บทที่ 25
“กลัวฉัน... หรือว่ากลัวสิ่งที่ฉันกำลังจะทำ...”
อรลอออึ้งไปนานทีเดียว ก่อนจะปั้นคำพูดที่ตัวเองพยายามทำให้มันปกติที่สุดออกมา “คือ... คือว่าฉัน... ฉันแค่อยากขอร้องคุณ...”
“ขอร้องหรือ?”
ริคคาโดทวนคำ ขณะฝังปลายจมูกลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นด้วยความกระหายจัด ร่างกายเคร่งเครียดจนปวดร้าว ไฟปรารถนาอัดแน่นอยู่ในอก
“เอ่อ... ช่วยเบามือกับฉันหน่อยได้ไหม...”
จบคำพูดของสาวน้อย เสียงหัวเราะขบขันก็ดังออกมากจากลำคอแกร่ง เขาเงยหน้าขึ้นจากการพรมจูบเนื้อนุ่มที่ซอกคอ ขณะจ้องมองแม่สาวคนงามผ่านความมืดด้วยความเหยียดหยาม
เขาคงไม่รู้สึกเหมือนถูกหลอก หากเจ้าหล่อนจะไม่เสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่เคยมือชายมาก่อนแบบนี้
มันน่าสะอิดสะเอียนมากกว่าจะน่าประทับใจ...
“ฉันชอบความจริง... อย่าเสแสร้งในสิ่งที่เธอไม่มีดีกว่า รุจิรา มันจะน่าประทับใจกว่าเยอะ หากเธอซื่อตรง...”
ความมึนงงแทรกซึมเข้ามาชั่วขณะ ก่อนที่ร่างบอบบา
