บทที่ 18
ร้องออกมาเมื่อถูกมือใหญ่ลูบไล้ลงไปที่เนินสะโพก แต่ดูเหมือนพ่อคนตัวโตจะไม่ใส่ใจ เขายังคงบีบขย้ำไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งต่อไปอย่างเมามัน
“เขาเรียกว่าอัปลักษณ์ต่างหากล่ะ”
“แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษ ไม่กระทำน่ารังเกียจแบบคุณ นี่ปล่อยฉันนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้”
อรลออนึกแค้นใจตัวเองนักที่นึกชอบผู้ชายคนนี้ ทั้งๆ ที่การกระทำของเขาแสนจะหยาบคาย น่ารังเกียจ พึ่งเห็นหน้ากันครั้งแรกผู้ชายคนนี้ก็ปากว่ามือถึงเสียแล้ว
“เอาน่า... อย่าเล่นตัวไปเลยคนสวย เจ้าริคคาโดมันไม่รู้หรอก เรามาสนุกกันดีกว่า และรับรองว่าฉันจะเลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี เจ้าริคคาโดมันโง่จะตายไป วันๆ มันหมกตัวอยู่แต่ในห้อง เชื่อฉันเถอะ...”
“ไม่! คนเลว... ปล่อยนะ...”
หญิงสาวกรีดร้องสุดเสียง และขณะนั้นแคทเธอรีนก็เดินผ่านมาพอดี อรลออจึงรีบร้องเรียกให้ช่วยเหลือ
“เคท... เคท ช่วยฉันด้วย... ผู้ชายคนนี้จะลวนลามฉัน...”
ริคคาโด
