บทที่ 14
เช้าวันต่อมา ริคคาโดก็ที่หนีออกมาทำงานแต่เช้า กำลังนั่งกัดกรามแน่นเพื่อรวบรวมสมาธิที่เคยมีอยู่อย่างเหลือเฟือให้จดจ่ออยู่กับการประชุม แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล เพราะสมองจ้องแต่นึกถึงแม่สาวน้อยนางนั้น รสชาติจากริมฝีปากอิ่มสีสดคู่นั้น มันหวาน หวานจนเขาหลงละเมอ และหากเจ้าหล่อนไม่เป็นลมไปเสียก่อน เขาก็คงจะได้ครอบครองเจ้าหล่อนไปแล้ว
ระยำเถอะ... นี่เขาปล่อยให้เรื่องน่าละอายแบบนี้เกิดขึ้นในช่วงชีวิตของตัวเองได้อย่างไร ผู้หญิงไม่เคยอยู่ในสมองของเขาสักนิด และยิ่งเวลาทำงานด้วยแล้ว สมองของเขาจะจดจ่ออยู่กับตัวเลขและงานตรงหน้า
แต่นี้...ดูเถอะ ร่างกายของเขาร้อนผ่าว ความหิวกระหายแล่นขึ้นมาจุกอัดแน่นกันอยู่ที่คอหอย เขาต้องการหล่อน... นี่คือทุกสิ่งที่สมองของเขากำลังคิดอยู่ในขณะนี้
“ท่านประธานครับ จะให้ผมดำเนินการเลยหรือเปล่าครับ...”
เสียงของผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่พึ่งจะรายงานจบเอ่ยถามขึ้น เ
