“อร๊ายยย!! กูไม่เกี่ยวกูไม่รู้”
ผมเข้าด้านหลังคว้าเอวพายอุ้มขึ้น เจ็บไม่เจ็บผมไม่รู้แต่ผมคว้าสุดแรงตัวลอยขึ้นมาง่ายๆ
“มึงได้แหกของจริงแน่!!”เสนอหน้ามารู้ทุกอย่างตามมา จะมีใครที่บอกถ้าไม่ใช่พาย!! รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผม วันนี้แหละที่พายจะโดนเอ็นผมกระแทก!!
“เจฟ่าปล่อยกู ช่วยด้วย!!!”เจฟ่าคว้าเอวฉันแรงมากจนตัวฉันปลิวตามแรงกระชากจากด้านหลัง เจ็บเอวเพราะเจฟ่าบีบรัดแน่น
“เงียบ!!”ผมตะคอกเสียงดัง พูดไว้แม่งไม่เคยฟังพอจะโดนเข้าจริงมาร้องขอให้ผมปล่อย หึ!! คิดว่าผมจะปล่อยคนอวดดีท้าทายผมไปง่าย?!!
“..........”ฉันสดุ้งเสียงตะคอกของเจฟ่ามันน่ากลัวมากน้ำเสียงแบบนี้ จนฉันต้องเงียบกลืนคำพูดลงคออัตโนมัติ
“กูเคยเตือนมึงแล้วนะอย่าหาว่ากูไม่เตือน!!”ผมเตือนหลายรอบไม่เคยฟัง คราวนี้ต่อให้ร้องขอผมจนตายผมก็จะไม่ฟัง!
“ไม่!! ปล่อยกูเจฟ่า!!”เจฟ่ากระชากลากแขนฉันให้เดินตาม ฉันก็ตัวนิดเดียวเจฟ่าตัวใหญ่กว่าจึ้งเยอะแรง
