ตอนที่ 4 หนีไม่พ้น 100%

2807 คำ

ตอนที่ 4 หนีไม่พ้น 100% “กรี๊ดดด!!” นาฬิกาปลุกชั้นดี ทำเอาคนที่นอนพักผ่อนไม่กี่ชั่วโมงต้องรู้สึกตัว และลืมตาขึ้นมามอง ก่อนจะตะคอกเสียงห้วนกร้าวสาดใส่ด้วยความโมโห โมโหที่รบกวนเวลาพักผ่อน! “แหกปากร้องหาสวรรค์วิมานอะไรของเธอห๊ะ! คนจะหลับจะนอน” จากนั้นพลิกร่างหนี แต่ต้องหันกลับมาพร้อมใบหน้าดุกระด้าง เมื่อคนตัวเล็กข้างกายที่เขาดูแลข้ามวันข้ามคืนประทุษร้าย มือไม้ระดมทุบใส่อกกว้าง ไหนจะเท้าเล็กที่ร่วมใจกันถีบเตะเขาเป็นพัลวัน “กรี๊ดๆๆ ไอ้โจรสารเลว ไอ้โจรฉวยโอกาส ไอ้ ไอ้” นึกหาคำต่อว่าไม่ออก เมื่อนัยน์ตาคู่งามเลื่อนมาสบประสานกับแววตาคมวาว ที่เธอก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร จะดุร้ายป่าเถื่อนหรือทำหื่น เธอเองก็ไม่สามารถคาดเดาได้ ขณะเดียวกันทั้งมือและเท้าก็ทำงานไม่หยุด หยิก บิด ทุบ ถีบ เตะ ต่อย แม่คุณทำหมด! แต่ไม่สมดังที่ใจต้องการเมื่อโจรตัวใหญ่ยักษ์ไม่รู้สึก รู้สาไม่แสดงอาการเจ็บปวดใดๆ หากแต่ชายหนุ่มกลับโมโหจนเลือด ขึ้นหน้าแทน จึงจัดการรวบมือเล็กนั้นไว้ ในขณะที่ท่อนขาเรียวนั้นโดนท่อนขาแข็งแรงกดทับ พร้อมกับปากหยักที่ฉกเข้าหาซอกคอผ่อง พ่นลมหายใจร้อนรินรด เลื่อนขยับหามุมปากรูปกระจับสีระเรื่อแล้วเอ่ยเสียงแหบพร่า ทว่าฟังแล้วสั่นสะท้านไปทั้งสรรพางค์กาย “แรงเท่ามดของเธอมันจะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อเธออยู่ใต้ร่างล่ำๆ ของฉัน” พูดจบบดกลีบปากร้อนแนบชิดติดกับเรียวปากสวยที่เผยอค้าง ดูดกลืนความหวามหวานจนหนำใจ ในขณะที่กายใหญ่ทรงพลังเลื่อนอยู่เหนือร่างบอบบาง มือกำยำกดข้อมือสองข้างให้แนบพื้นเตียงนุ่ม นายหัวหนุ่มละกลีบปากร้อนชื้นลงมาตามลำคอผ่อง เลื่อนลากมาหาลาดไหล่เกลี้ยงเนียน ขบเม้มเบาบ้างแรงบ้างสลับกัน ก่อนจะแวะมาทักทายเนินอวบอิ่ม ฟันคมขบแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวและถือเป็นการลงโทษแม่คนดื้อจอมพยศ ครั้นสัมผัสจนพอใจใบหน้าคมเลื่อนอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้านวลงาม แตะริมฝีปากหวานอีกครั้ง สอดความซาบซ่านเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้า เคล้าชิมทุกอณูเนื้อ ครั้นดื้อหรือทำพยศ ฟันคมก็ขบเม้มเป็นการลงโทษ จนเรียวปากสวยของคนเพิ่งฟื้นไข้บวมเจ่อ แต่มองดูดีๆ แล้วโคตรยั่วยวนสุดๆ ทันทีที่ปากเป็นอิสระเสียงหวานแว้ดของแม่คุณก็ลอยเข้ามากระทบโสตประสาททันที “ออกไปไกลๆ เลยนะ ไอ้โจรบ้า ไอ้โจรเถื่อน ไอ้โจรไร้คุณธรรม” ไร้คุณธรรมงั้นเหรอ? ถ้าเขาไร้คุณธรรมอย่างที่เธอต่อว่า คงไม่มีเวลามาพ่นเสียงแว้ดๆ ใส่เขาแบบนี้หรอก! แล้วปากเก่งแบบนี้นะมันน่าจับลงโทษให้เข็ด ชนิดที่คลานลงจากเตียงไม่ไหวเลย คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วงดูแลข้ามวันข้ามคืน ทนอดหลับอดนอนเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ คำว่า ‘ขอบคุณ’ คำเดียวก็ไม่ยอมพูด ตื่นขึ้นมาดีแต่ต่อว่าแว้ดๆ แล้วเจ้าปากบวมเจ่อที่ขยับขึ้นลงถกเถียงเขาอยู่นั้น มันน่ากัดให้บวมกว่าเดิมนัก! “เก่งแบบนี้แสดงว่าหายดีแล้วสินะ” “ไม่เกี่ยวกับแก!” “ใช่! ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่จงรับรู้เอาไว้ซะ ว่าการกระทำโง่ๆ ของเธอมันทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อน แล้วที่หนีออกไป คิดว่าจะหนีรอดงั้นเหรอห๊ะ!” ตะคอกใส่ด้วยอารมณ์เดือดดาล ความเป็นห่วงที่มีมอบให้ถูกกลบเอาไว้ด้วยความโมโห เธอจะรู้ไหมว่าในป่านั้นมันอันตรายแค่ไหน งูเงี้ยวและสัตว์สารพัดพิษมีอีกมากมาย ถ้าโดนมันทำร้ายขึ้นมา อย่าหวังว่าจะรอด! ผู้หญิงบ้าอะไร อวดเก่งไม่เข้าเรื่อง! “ก็คิดว่าจะรอดไง ฉันถึงหนี ไอ้โจรโง่!” “แล้วรอดไหมคราวนี้ นอกจากจะไม่รอดแล้วยังก่อความวุ่นวายให้คนอื่นอีก เธอนี่มันเหลือเกินจริงๆ” ระหว่างที่พูดมือกำยำกดบีบข้อมือเล็กแน่นขึ้นเรื่อยๆ แน่นเสียจนหญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด แต่เธอยังไม่ยอมแพ้ เชิดหน้ามองจ้องตาแล้วสาดวาจาห้วนกระด้างใส่คนตัวใหญ่ ใจร้าย หน้าสกปรก! “แล้วใครใช้ให้พวกแกมายุ่งกับฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฉันต้องทนให้แกย่ำยี ไอ้โจรสารเลว ฉันเกลียดแก เกลียดดดด!” กดบีบข้อมือเรียวเล็กราวจะให้มันแหลกละเอียดชั่วพริบตา เมื่อธัชชานนท์โกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า ยกขยับกลีบปากหยักตวาดเสียงห้วนกร้าว แล้วแววตาคมที่ฉายรังสีออกมานั้น เอาเรื่องสุดๆ “ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอแม้แต่ปลายก้อย หากพ่อสารเลวของเธอมันไม่ทำลายครอบครัวฉัน!” ด้วยความโมโหคนางค์นุชสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมแล้วรีบยกขึ้นตวัดใส่เสี้ยวหน้าคมสุดแรงเหวี่ยง เพียะ! ไอ้โจรบ้าป่าเถื่อนมันเป็นใครกัน มันไม่มีสิทธิ์ต่อว่าบุพการีเธอ เพราะรู้ว่าบิดาเป็นคนดี ไม่มีทางที่ท่านจะกระทำอย่างไอ้โจรหน้ารกกล่าวหา “แกไม่มีสิทธิ์มาว่าพ่อฉัน! ไอ้สารเลว!” “เอ้อ! ก็ไอ้สารเลวคนนี้ล่ะที่เป็น ‘ผัว’ เธอ จำใส่สมองกลวงๆ ไว้” ผลักร่างเล็กที่ลุกจากเตียงให้ลงนอนอย่างรวดเร็วและรุนแรง เสียงแผ่นหลังบางกระทบกับเตียงนุ่มดังอั๊ก! แต่เขาไม่สนใจ จากนี้ต่อไปมันเป็นผลที่เกิดจากการกระทำของเธอล้วนๆ “กรี๊ดดด! อย่าทำนะ หยุดเดี๋ยวนี้” “เธอก็รู้ว่าการสั่งฉันมันไม่ได้ผล! จะแหกปาก กรีดร้องจนลมเข้าท้องตาย มันก็ไม่สามารถหยุดฉันได้” ใบหน้าคมซุกเข้ากับซอกคอผ่อง ดูดเม้มรุนแรงจนเป็นร่องรอย จากนั้นเลื่อนปากหยักมาหากลีบปากกระจับบวมเจ่อ ซึ่งคราวนี้หญิงสาวต่อต้าน เม้มกลีบปากบางเอาไว้ไม่ยอมให้เขาผ่านเข้าไปง่ายๆ “ถ้าไม่เปิด ฉันจะกัด” ได้ยินคำขู่ หญิงสาวรีบเปิดปากต่อว่า “อะ ไอ้ อื้อ” ธัชชานนท์ใช้โอกาสนี้แทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไป ข้างในโพรงปากหวาน ขบกัดความอ่อนนุ่มแล้วดูดกลืนอย่างดิบเถื่อน ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มือสากระคายกระชากบราเซียร์ตัวบางออกไปให้พ้น เผยก้อนเนื้อนุ่มทั้งสองให้เป็นอิสระ และไม่รอช้าตะปบฝ่ามือร้อนกอบกุม บีบเคล้นเน้นคลึงราวจะให้มันแตกสลาย “จะ เจ็บ” คนางค์นุชครางบอก เพราะเขากระทำรุนแรงกับเธอเหลือเกิน ส่วนธัชชานนท์ไม่สนใจโต้ตอบ ลากกลีบปากร้อนลงมาหาเต้าอวบ แล้วอ้าอมเม็ดยอดสีชมพูสวย ขบเม้มเป็นการลงโทษแม่คนอวดเก่ง “ซี๊ดส์!” ครางเสียงหวานกระเส่าออกมาด้วยความซ่านเสียว ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นเจ็บหน่วงสุดๆ แต่โจรตัวใหญ่เหนือร่างกลับทำให้เธอเปลี่ยนความรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว สลับกับมือกำยำที่บีบขยำทรวงอวบหยุ่น ฝั่งซ้ายบ้างขวาบ้างไม่มีขาดตกบกพร่อง เบื้องล่างนั้นแนบชิดติดกันจนไม่มีช่องลมลอดผ่าน และ คนางค์นุชก็รับรู้ว่าเขาพรั่งพร้อมเต็มที่ เพราะมีอะไรแข็งขึงดุนดันบริเวณหน้าท้องแบนเรียบ ก่อนที่เขาจะใช้เข่าแกร่งแยกท่อนขาเรียวสองข้างออกห่างกัน จากนั้นถลันกายใหญ่ลงไปอยู่ตรงกลาง มือร้อนอีกข้างบีบตามแนวร่างนุ่ม ไล้ลูบหน้าท้องแบนราบ แวะทักทายสะดือบุ๋มสวย แล้วเฉียดความร้อนซาบซ่านเข้าหาเนินสวรรค์ เกี่ยวพันขอบแพนตี้ผืนบางออกไป ไซ้ปลายนิ้วซุกซนเข้าหาร่องสาวที่กำลังชุ่มฉ่ำ กลุ่มน้ำผึ้งหวานไหลซึมออกมา ธัชชานนท์กระตุกมุมปากยิ้มพอใจ เมื่อแม่สาวปากเก่งใต้ร่างเผลอไผลไปตามรสสวาทที่เขาหยิบยื่นให้ แอ่นหยัดกายเข้าหายามที่นิ้วร้อนร้ายแวะทักทายปากทางสวรรค์ “อ๊าซ์...” “หึ!” จากนั้นบทรักร้อนเร่าระคนดิบเถื่อนได้เริ่มต้นขึ้น ในคราแรกหญิงสาวทำพยศต่อต้าน แต่เมื่อพบพานกับความซาบซ่านที่เขาป้อนให้แล้ว แม่คุณถึงกับเคลิ้มตามและให้ความร่วมมือในที่สุด บทรักบทแรกจบไป เสียงหายใจกระเส่าไม่ทันเข้าสู่ภาวะปกติ โจรตัวใหญ่ก็เริ่มบรรเลงบทรักที่สองต่อ สะโพกสอบเคลื่อนขยับ กายบางถึงกับสะดุ้งตื่นตกใจ แล้วเผลอสายตามองสิ่งที่เขากระทำ แล้วต้องรีบเบือนหน้าหนี จุดวงกลมสีส้มแดงแต้มประปรายทั่วใบหน้านวลเนียนด้วยความเอียงอาย “อู๊ยยยส์... ซี้ดส์…” ธัชชานนท์โน้มลงจูบกลีบปากสวย แล้วค่อยๆ จูบลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอวบสล้าง ตวัดปลายลิ้นไล้เลียจนรอบ ก่อนจะอ้าปากครอบ เม็ดยอดหวามหวาน ดูดกลืนกินด้วยความเพลิดเพลินจนเสียงดังจ๊วบๆ “พะ พอเถอะนะ อ๊ะ!” ปากบอกเขาว่าพอ แต่กายกลับร้องขอด้วยการแอ่นหยัดเข้าหา “พอหรือต่อ หือ...” “ฉัน ฉัน อ๊าซ์…” เสียงหวานครางกระท่อนกระแท่น เมื่อแกนกายมหัศจรรย์ทะลวงลึกเข้าไปข้างใน ยิ่งเขาบดโขยกโยกหมุนวนหญิงสาวถึงกับหลับตากัดริมฝีปากด้วยเสียวสุดๆ มือเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอน พร้อมบิดกายส่ายสะโพก แล้วเอ่ยบอกเสียงกระเส่า “ฉะ ฉันอึดอัด” “อา...ยั่วชะมัด” พูดจบยกสะโพกออกจนเกือบสุดความยาว สาวเจ้าผวาตาม เลื่อนมือบางไปวางที่เอวเพรียวไร้ไขมันของชายหนุ่ม มุมปากหยักของคนหื่นกดยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะจับมือเล็กสอดไว้ใต้ขาพับทั้งสองข้าง แยกกางออกกว้างๆโดยมีมือของเธอคอยอำนวยความสะดวก จากนั้นนายหัวหนุ่มในคราบโจรป่ากดกระแทกสัดส่วนอลังการเข้าไปจนสุดความยาว ก้มกระซาบเสียงพร่าข้างใบหูผ่อง ที่กำลังทรมานระคนซ่านสุข “อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย” จากนั้นค่อยๆ ย้ำกายตอกตรึงลงไปสลับกับขยับออก ซึ่งทุกจังหวะลีลาตั้งใจสรรค์สร้างขึ้นมาเพื่อหญิงสาวใต้ร่างแต่เพียงผู้เดียว “เป็นอย่างไรบ้าง หือ” กัดฟันกลั้นใจถาม เมื่อยามตอกย้ำความสุขล้ำลงไป ผนังสวรรค์อ่อนนุ่มดูดกลืนเอาไว้จนแทบหายใจไม่ออก “อึดอัดเหมือนใจจะ ขะ…ขาด” พูดจบร่างบางดิ้นพล่านๆ เพื่อระบายความเสียวซ่านปนอึดอัดให้แก่ตนเอง เจ้าของความอลังการที่กำลังควบคุมเกมรักหฤหรรษ์เห็นแล้วนั้นเอ่ยกลั้วหัวเราะออกมา “ร้อนไม่เบา แม่เชลยสาวของฉัน ฮึๆ” กดแนบกลีบปากหวามหวานอย่างอ้อยอิ่ง ดูดชิมน้ำหวานจนพอใจ มือใหญ่สองข้างกอบกุมดอกบัวงาม บีบเน้นด้วยความเมามันส์ หญิงสาวแอ่นอกอวบรับด้วยท่าทางยั่วยวน โดนไฟสวาทแผดเผาเธอกลายสาวร้อนเร่าในชั่วพริบตา พายุเบื้องล่างพัดโหมกระหน่ำไม่มีหยุดยั้ง มหาโจรเถื่อนมอบสุขซาบซ่านให้ไม่มีหยุด ทุกจุดสัมผัสล้วนมีความหมายด้วยกันทั้งสิ้น “อีกครั้งนะ ฉันยังไม่อิ่ม” ปากเอ่ยขอตามมารยาท ขณะเบื้องล่างเดินเครื่องไปไกลเกินจะกู่กลับ ส่วนมหัศจรรย์โยกขยับเข้าออกจนร้องครางกระเส่า “อ๊า… อื้อ…” เสียงหวานกลืนหายลงไปในลำคอ เมื่อปากหยักปิดแนบเรียวปากสวย ปลายลิ้นร้อนชื้นดูดเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้า ขณะเบื้องล่างขยับ เข้าออกไม่มีเหน็ดเหนื่อย ลากชิวหาร้อนชื้นมาตามลาดไหล่เกลี้ยงเนียน ขบเม้มกัดอย่าง มันเขี้ยว คนางค์นุชกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่านมากกว่าเจ็บปวด ก่อนมือหนาจะพลิกร่างเนียนผ่องให้ตะแคงข้าง ขณะที่ส่วนล่วงยังเชื่อมต่อกัน ตวัดปลายลิ้นร้อนเลียหลังคอ ลากผ่านจนถ้วนทั่วแผ่นหลัง ไร้ฝ้าราคี ขณะที่มือร้อนเลื่อนลอดมาหาทรวงอวบบีบขยำอย่างเมามันส์ แรงกระทำหนักบ้างเบาบ้างตามห้วงอารมณ์ความรู้สึกสลับสับเปลี่ยนกันไป ความเสียวซ่านแทรกซึมทั่วทั้งสรรพางค์ หญิงสาวสูดปากครวญครางอย่างลืมอาย “อูว์... อ๊าส์...” ยามเขาโจมตีจุดพลิ้วไหวบนเรือนกาย เสียงหวานร้องครางหนักขึ้นเรื่อยๆ คนตัวใหญ่ได้ยินแล้วพึงพอใจเป็นไหนๆ ก่อนจะพลิกกายกลับมาในท่วงท่าปกติ จับแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่ง เรี่ยวแรงของคนตัวเล็กเหลือน้อยเต็มที แต่ก็พอที่จะน้อมรับความสุขซ่านจากคนเหนือกาย ฝ่ามือเล็กกางกว้าง จิกเล็บคมเข้ากับแผ่นหลังกระด้างเพื่อคลายความเสียวสะท้านที่วาบหวามตามร่างกาย สะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้ามาหญิงสาวถึงกับดิ้นเร่าๆ สะโพกสาวส่ายรับไปตามที่คนตัวใหญ่ คอยพร่ำสอน มือร้อนกดกุมความนุ่มหนันเอาไว้ ทำให้หญิงสาวมีความสุขไม่แพ้กัน “อา… ทำไมเธอน่ากินแบบนี้คนางค์นุช กินทั้งวันทั้งคืนฉันคง ไม่อิ่ม” กินไปชมไปไม่ขาดปาก คนอดอยากปากแห้งพูดด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่าระคนเร่าร้อน พร้อมตอกตรึงสัดส่วนอลังการเข้าไป “ระ เร็วกว่านี้ ฉัน อ๊ะ อ๊าซ์” เร่งเร้าคนเครื่องร้อนได้น่ารักและโดนใจ ไหนจะกิริยาอ่อนหวานปนเร่าร้อนที่ทำให้เขายั้งใจไม่อยู่ ต้องรีบจัดให้ตามที่ร้องขอ มอบความสุขซ่านให้อย่างถึงอกถึงใจ “อื้ม… โอว... ทั้งร้อน ทั้งแน่น มีความสุขเหลือเกิน...” เปรยออกมา ในขณะเร่งจังหวะรักรัวเร็วและถี่ขึ้นเพื่อพาเชลยสาวแสนหวานไปคว้าเอาเส้นรุ้งสีสวย ณ ปลายฟ้ามาไว้ในครอบครอง จมูกโด่งกดแนบ พวงแก้มหอมกรุ่นครั้งแล้วครั้งเล่า และต่อให้ดอมดมทั้งวันทั้งคืนเขาก็ ไม่เบื่อ เพราะกลิ่นหอมหวนชวนตรึงใจสุดๆ ฝ่ามือร้อนไล้ทั่วร่างบางทุกตารางนิ้ว ปากหยักก็พร่ำมอบความหวามหวานละมุนไม่ห่างสักเศษเสี้ยวนาที ส่วนคนที่เพิ่งฟื้นไข้ก็พร้อมใจให้เขาก้าวล้ำอาณาเขตของตนอย่างไร้ข้อแม้ โอนอ่อนผ่อนตามจังหวะท่วงทำนองที่เขามอบให้ทุกครั้ง ใบหน้าคมคายไม่ยอมละออกจากบริเวณซอกคอผ่องแม้แต่อึดใจ เขายังคงซุกไซ้ เคล้าเคลียไม่ยอมผละห่าง ยิ่งได้สัมผัสมากเท่าใด ยิ่งหลงใหลมากขึ้นเท่านั้น ไม่อยากจะหยุดง่ายๆ และเขาก็มีโครงการจะ ‘ทำรัก’ กับเธอต่ออีกสักครั้ง เพราะยังไม่อิ่มหนำจนถึงใจ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งถอนตัวโงหัวไม่ขึ้น โจรหน้าเถื่อนก่อกวนร่างบางให้ยินยอมพร้อมใจ เอ่ยกระซิบขอเสียงแหบพร่า “อีกครั้งนะ” พูดจบมือร้อนมอบความเสียวสะท้านให้ ใช้ปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยเกลาผิวกายเนียนละมุนอย่างทะนุถนอม ดอมดมเนื้อนวลผ่องให้ชื่นฉ่ำหัวใจ ในขณะเดียวกันคนางค์นุชเริ่มต่อต้าน เพราะเธอต้องการพักผ่อน ก็เหนื่อยมาหลายชั่วโมงแล้ว อยากพักผ่อน แต่โจรหื่นนี่สิ! ไม่ยอมหยุดเสียที “ฮื้อ…พอเถอะ ฉันเหนื่อย ฉันปวดหัว” เลื่อนกุมมือใหญ่ไม่ให้ซุกซน เมื่อกำลังไล้วนจนเกือบถึงดอกไม้งาม กายบางบิดม้วนหนีออกห่าง แต่คนกำลังหื่นได้ที่มีหรือจะยอม หว่านล้อมคำพูดอย่างน่าหมั่นไส้ “เธอป่วยแบบนี้ ได้ยาดีจากฉัน รับรองหายขาด” พอคนเหนื่อยหอบได้ยินต้องรีบเอ่ยปฏิเสธ แต่น้ำเสียงเธอนั้นผะแผ่วเหลือเกิน “ไม่ไหว ฉันเหนื่อยแล้วนะ ไอ้โจรหื่น...” พูดจบเปลือกตาคู่งามแทบเลื่อนลงมาแตะกันด้วยความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนเพลีย แล้วคืนนี้มันก็สามรอบแล้ว ถ้าจะมีรอบที่สี่อีกล่ะก็ เธอจะไม่ใจขาดตายหรอกเหรอ? ไม่รู้ไอ้โจรบ้าหน้ารกไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน คนบ้าอะไรอึดชะมัด! ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย! “แต่ฉันยังไม่หาย ‘อยาก’ อีกครั้งนะ สัญญาว่า ‘เสร็จ’ รอบนี้แล้วจะปล่อยให้นอนพัก” คนอยากทำรักต่อไม่ยอมละความพยายาม ปลุกเร้ากายงามให้เคลิ้มคล้อย หญิงสาวดิ้นพยศและเอ่ยปากห้าม ทั้งเริ่มเสียวซ่านเมื่อส่วนปลายมหัศจรรย์เขี่ยลงกลางเกสรดอกไม้สวยฉ่ำ “พะ พอเถอะ อ๊า! ซี๊ดส์!” “ฉันอนุญาตให้เธอครางอย่างเดียว...” พูดจบมหาโจรเถื่อนวาดลีลารักอย่างช่ำชอง หญิงสาวร้องครางด้วยความเสียวสะท้าน สัดส่วนอลังการกดกระแทกแยกย้ำเข้าไปข้างในโพรงเนื้ออุ่นร้อนอย่างบ้าคลั่ง ทั้งยังสลับเปลี่ยนท่วงท่าตามที่ใจปรารถนา เรียกได้ว่าสุขสมปนเสียวซ่านยาวนานจนเกือบรุ่งเช้า...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more