บทที่ 5 ย้ายไปอยู่กับบอส (2)
1164 คำ
พอคิดถึงเตียงนอนตาทั้งสองข้างของขนมหวานถึงกับเบิกกว้างด้วยความตกใจ คอนโดของเจ้านายมีกี่ห้องนอน อย่าบอกนะว่าเขาจะให้เธอนอนด้วย ประตูลิฟต์เปิดออกพอดีเธอจึงก้าวตามเขาไป
“เดี๋ยวก่อนค่ะ คอนโดของบอสมีกี่ห้องคะ”
“ทำไม คุณกลัวจะต้องนอนกับผมเหรอ”
“โธ่บอสขา ฉันเป็นผู้หญิงนะคะจะให้ไปนอนกับบอสมันก็ยังไงอยู่”
“ถามผมก่อนไหม ผมอยากนอนกับคุณรึเปล่า”
“บอสสสสส ตอบมาค่ะมีกี่ห้อง”
“มีสองห้องนอน สองห้องน้ำ คุณอยู่ได้สบายเลย”
“เฮ้อ โล่งอก ฉันนึกว่าต้องนอนกับบอสแล้ว”
“ผมเลือกคู่นอนนะครับ คุณขนมหวาน ผมไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
“อี๋ ลามก ฉันหมายถึงนอนบนเตียงเดียวกัน ไม่ใช่ทำเรื่องอย่างว่า”
“แต่ผมหมายถึงเรื่องอย่างว่า ผมเลือก แล้วคุณก็ไม่ใช่ทางเลือกของผมด้วย สบายใจได้”
“พอ ๆ ฉันไม่อยากทะเลาะกับบอสแล้ว เอาเป็นว่าฉันจะรบกวนบอสไม่นาน ถ้าหาหอใหม่ได้แล้วฉันจะรีบย้ายออกไป”
“เรื่องนั้นค่อยว่ากันก็ได้ คุณอยู่ให้สบายใจไปได้เลย ผมไม่มีปัญหา เราเข้าห้องเถอะจะได้พักผ่อน”
ชายหนุ่มกดรหัสประตูเสร็จก็เดินนำหญิงสาวเข้ามาในคอนโดของตนเอง ขนมหวานเงยหน้ามองรอบ ๆ ด้วยความตกตะลึง คอนโดของเจ้านายให้อารมณ์เหมือนบ้านเลย การตกแต่งก็คุมโทนบ่งบอกความเป็นตัวอาเรสไม่น้อย ไหนจะวิวข้างนอกคุ้มกับราคาที่จ่าย ไม่รู้เธอต้องเกิดอีกกี่ภพกี่ชาติถึงจะมีบ้านหรือคอนโดสวย ๆ อย่างนี้คิดแล้วก็อิจฉาเจ้านาย
“นี่ห้องของคุณ ยังไม่เคยใช้งาน แต่ผมให้แม่บ้านทำความสะอาดตลอด ส่วนนี่ห้องของผม ถ้าคุณมีอะไรก็มาเคาะประตูเรียกผมได้ตลอด”
“ค่ะ คืนนี้ฉันขอยืมชุดนอน แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ผ้าขนหนูของ
บอสก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวผมไปเอามาให้ คุณไปรอในห้องเถอะ ตาจะปิดอยู่แล้ว”
“ง่วงมากค่ะ ให้นอนสภาพนี้ก็ยังได้”
“สกปรก อาบน้ำก่อนค่อยนอน”
หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วไปนั่งบนเตียง ด้วยความนุ่มของเบาะราคาแพงเธอจึงเอนตัวลงนอน ไม่ถึงห้านาทีตาทั้งสองข้างก็ปิดสนิท ลืมไปเลยว่าต้องอาบน้ำแปรงฟัน
อาเรสเดินเข้ามาเห็นขนมหวานหลับไปแล้วก็อดสงสารไม่ได้ แต่จะปล่อยให้เธอหลับในสภาพนี้ก็ไม่ได้เหมือนกันจึงวางข้าวของเครื่องใช้ลงบนโซฟา จากนั้นก็เดินไปปลุกหญิงสาวให้ลุกขึ้นมาจัดการตัวเอง
ขนมหวานตื่นด้วยความงัวเงียอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่กลัวโดนเจ้านายบ่นจึงลากสังขารเหนื่อย ๆ เข้าห้องน้ำ ไม่เกินสิบนาทีเธอก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องน้ำได้ไม่กี่ก้าวประตูห้องนอนก็ถูกเคาะเธอจึงไปเปิด แต่ลืมไปว่าตัวเองใส่เสื้อเชิ้ตของเขาโดยที่ข้างในไม่ได้ใส่อะไรทั้งชิ้นบนและชิ้นล่าง
“บอสมีอะไรอีกคะ ฉันง่วงมากเลยนะ”
“เอ่อ คือผมจะถามว่าคุณอยากได้อะไรอีกไหม”
“ไม่มีค่ะ แล้วทำไมบอสต้องเงยหน้าคุยกับฉันด้วย”
“ก็คุณไม่ได้ใส่ชั้นใน มันเห็นนะสิ”
“กะ...กรี๊ดดดดด บอสลามก”
ขนมหวานรีบเอามือขึ้นมาปกปิดอกอวบ ก่อนปิดประตูเสียงดังปังแล้ววิ่งหนีไปซุกตัวนอนอยู่บนเตียงอดจะโมโหตัวเองไม่ได้ ลืมไปได้อย่างไรว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่หอพักและไม่ได้อยู่คนเดียว วันหน้าวันหลังเธอต้องใส่เสื้อชั้นในกับกางเกงในนอนแล้วไม่รู้อีตาบอสเห็นอะไรไปบ้าง
ทางด้านของอาเรสหลังจากกลับเข้ามาในห้องนอนก็รีบเอามือขึ้นมาวางบนอกตรงตำแหน่งของหัวใจ ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่ยอมให้เลขามาอยู่ด้วย แต่ตัดสินใจช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด เขาสะบัดหน้าแรง ๆ เพื่อสลัดภาพขนมหวานในชุดเสื้อเชิ้ตออกจากหัว แล้วรีบไปเข้านอนพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่
เช้าวันรุ่งขึ้นขนมหวานตื่นขึ้นมาแต่ไม่มีชุดจะใส่ เพราะชุดเมื่อวานทิ้งลงตะกร้าไปหมดแล้วรวมถึงชุดชั้นในทั้งสองชิ้น หญิงสาวยืนมองกระจกพลางถอนหายใจ คงต้องไปขอความช่วยเหลือจากเจ้านายซึ่งไม่รู้ว่าตื่นหรือยัง
เธอตัดสินใจใช้ผ้าขนหนูห่มตัวเพื่อปกปิดไม่ให้เขาเห็นอกอวบ จากนั้นก็เดินไปเคาะประตูห้องนอนของอาเรส แต่เคาะอย่างไรเขาก็ไม่มาเปิดเธอจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเอง
“อ้าว ตื่นแล้วนี่หว่า ไปไหนของเขาวะ”
หญิงสาวไม่เห็นชายหนุ่มจึงหันไปมองรอบ ๆ อาเรสอาบน้ำเสร็จพอดีจึงแต่งตัวไม่เรียบร้อย เขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ก่อนจะเอ่ยทักลูกน้องสาวที่หันมามองเจ้านายด้วยความตกตะลึง
“คุณเข้ามาทำอะไรในห้องของผม ขนมหวาน”
“ฉันมา...” ขนมหวานสติกระเจิดกระเจิง มองเจ้านายหุ่นนายแบบตาไม่กะพริบ ลืมสิ่งที่อยากจะพูดไปเสียสนิท หัวใจของเธอเต้นรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แกมทั้งสองข้างแดงเปล่งปลั่งราวกับปัด
บลัชออนสีเข้ม
“คุณ คุณ คุณเข้ามาทำไม”
“ฮะ! อะไรนะคะ บะ...บอสถามว่าอะไรนะคะ”
“คุณเข้ามาในห้องผมทำไม”
“ฉะ...ฉันมาขอความช่วยเหลือค่ะ”
“เรื่องอะไร”
“บอสแต่งตัวให้เสร็จก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน”
“เดี๋ยวสิ คุยกันตอนนี้เลยก็ได้”
“ไม่เอาค่ะ ฉันไม่อยากเห็นซิกซ์แพ็กของบอส”
หญิงสาววิ่งหนีกลับห้องของตนเองไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เจ้านายที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวยืนงง ก่อนจะก้มลงมองกล้ามเนื้อตรงหน้าท้องที่เห็นเป็นมัด ๆ แบบฉบับผู้ชายร่างกายแข็งแรง คิ้วของเขาถึงกับขมวดปม ไม่เข้าใจทำไมขนมหวานถึงไม่อยากเห็นซิกซ์แพ็ก ชายหนุ่มจึงรีบไปส่องกระจกแล้วหันซ้ายหันขวา ประโยคคำพูดของเธอทำให้เขาเกิดความไม่มั่นใจ
“มันไม่น่ามองขนาดนั้นเหรอวะ ก็ไม่นี่หว่า”
หลังจากประมวลผลแล้วเขาก็ยิ้มร้าย ผู้ชายหุ่นดีขนาดนี้จะไม่น่ามองได้อย่างไร ดวงตาของเธอนั่นแหละที่มีปัญหา
“ขนมหวานคุณตาไม่ถึงจริง ๆ ซิกซ์แพ็กของผมมีแต่ผู้หญิงอยากมอง”
- ผู้เขียน
