-7- คืนแรก
1108 คำ
-7-
คืนแรก
หลี่เฉิงหลินมองเธออย่างฉุนๆ “กำลัง”
ซูซือเหยียนรู้สึกเหมือนว่าร่างกายตัวเองมีบางอย่างแปลกไปเล็กน้อย เธอมองใต้ผ้าห่ม ดูเหมือนว่าหน้าอกจะใหญ่กว่าที่เคยนิดหน่อย หลังจากนั้นก็สังเกตมือตัวเอง
ผิวของเธอปกติขาวจัดอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เหมือนเปล่งประกายจางๆ ภายใต้แสงของไฟในห้อง ปกติเธอมักจะตัดเล็บสั้นเพราะต้องใช้คอมพิวเตอร์เป็นประจำ แต่ตอนนี้เล็บกลับยาวขึ้นและเป็นประกายเหมือนคนที่ทำเล็บมาแล้ว
นอกจากนั้นเธอยังรู้สึกว่าความปวดเมื่อยที่เกิดขึ้นจากการนั่งทำงานในออฟฟิศนานๆ หายไป
น่าแปลก...
แน่นอนว่าร่างกายช่วงล่างไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกับที่อ่านในเว็บไซต์
ซูซือเหยียนโล่งใจ
ทันใดนั้นความทรงจำก่อนหน้านี้ที่อยู่กับหลี่เฉิงหลินในห้องรับแขกก็ผุดวาบขึ้นมา ซูซือเหยียนเบิกตากว้าง เผลอจับคอตัวเองอย่างรวดเร็ว
ไม่มีแผล!
หลี่เฉิงหลินมองท่าทางประหลาดของเธอพร้อมรอยยิ้มขบขัน แผลของเธอหายอย่างรวดเร็วจะหาเจอได้อย่างไร
“ฉันว่าฉันไปแต่งตัวก่อนดีกว่าค่ะ” ซูซือเหยียนเพิ่งนึกได้ว่ายังมีผู้ชายอีกคนอยู่บนเตียง เธอไม่กรีดร้องและยังมีสติพอที่จะรู้ว่าตัวเองยังไม่ถูกเขาทำอะไร แน่นอนว่าต้องหาทางเอาตัวรอด
“ไม่ได้หรอก” เขาว่า
ซูซือเหยียนใจหายวาบ “รุ่นพี่ ฉันว่าเราเปลี่ยนข้อตกลงดีกว่า อ๊ะ!”
หลี่เฉิงหลินไม่รอให้เธอพูดมาก เขากระชากร่างเธอเข้ามาแล้วจูบอย่างรวดเร็ว ซูซือเหยียนทำอะไรไม่ถูก ริมฝีปากถูกเขาตรึงแน่น ความร้อนแล่นปราดจากปลายลิ้นไปยังทุกส่วนของร่างกาย แขนขาของเธอไร้เรี่ยวแรง ฝ่ามือร้อนของเขาขยับไปสำรวจแผ่นหลังเนียน ก่อนจะหยุดที่หน้าอกของเธอพร้อมกับนวดมันอย่างพิถีพิถัน
ซูซือเหยียนตัวสั่น ครางในลำคอเสียงต่ำ ร่างกายของเขาร้อนลวกราวกับเหล็กเผาไฟ เธอถูกเขาผลักลงบนเตียง เขาใช้เขาแยกเรียวขาของเธอออกอย่างชำนาญ ซูซือเหยียนทำอะไรไม่ถูก มือของเธอพยายามผลักไส ทว่าร่างกายกลับตอบสนองสัมผัสของเขาอย่างไร้ยางอาย เธอพบว่าร่างกายของเธออ่อนหนุ่มเหมือนดินน้ำมัน ลมหายใจติดขัดเมื่อหน้าอกถูกเขาแตะต้อง ริมฝีปากของเธอเจ็บแปลบ รสชาติหวานปนคาวของเลือดทำให้ชีพจรของเธอเดือดพล่าน ซูซือเหยียนหายใจถี่รัว ความตื่นเต้นเร้าใจที่อธิบายไม่ได้ปรากฏขึ้นในใจ
เกิดอะไรขึ้น?
“ซือเหยียน” เขากระซิบชื่อเธอ กลีบปากเลื่อนไปทั่วใบหน้าและลำคอของเธออย่างแผ่วเบา
ซูซือเหยียนหลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้ อารมณ์ของเขาเหมือนพายุ แต่เธอกลับไม่รังเกียจมัน อีกทั้งตอนนี้ยังพยายามยัดเยียดตัวเองให้เขาราวกับต้องการให้เขาเติมเต็มความสมบูรณ์พร้อม สัมผัสของเขาราวกับการขยับปีกของผีเสื้อ เพียงแค่จุดชนวนจุดอ่อนไหวเพียงจุดเดียว ตัวเธอก็เดือดพล่านอย่างน่าละอาย
หลี่เฉิงหลินคลอเคลียกับริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเลื่อนมายังไหปลาร้า กัดมันเบาๆ แล้วฝังเขี้ยวลงบนคอเธออย่างนุ่มนวล
“รุ่นพี่! ฉันเจ็บ” ซูซือเหยียนตกใจ แต่นอกจากอาการเจ็บแปลบแล้ว ร่างกายเหมือนถูกกระตุ้นด้วยความรู้สึกบางอย่าง เธอลืมตาโพลง กอดเอวเขาแน่น เมื่อเห็นต้นคอของเขาก็รู้สึกเหมือนต้องมนตร์สะกด มีความรู้สึกอยากจะกัดลงไปอย่างรวดเร็ว
“อึก!” หญิงสาวเบิกตาโพลง
เธอเพียงแต่คิด แต่ว่าตอนนี้ฟันของเธอกำลังฝังลงไปในคอเขา รสชาติหวานหอมของเลือดกระจายในปาก อารมณ์ที่รุนแรงทำให้เธอตัวสั่นระริก
ยินดี? ตื่นเต้น?
เธออธิบายไม่ถูก ทว่าส่วนลี้ลับของเธอกำลังถูกอะไรบางอย่างแทรกเข้ามาอย่างนุ่มนวล ซูซือเหยียนครางเสียงต่ำ สิ่งแปลกปลอมนั้นกำลังขยับ เธอรู้สึกเหมือนกำลังมอดไหม้
“ฉัน...ฉันเป็นอะไร” เธอถามเสียงแผ่ว ถอนริมฝีปากออกจากคอของหลี่เฉิงหลิน
ชายหนุ่มสบตาเธอ ดูดกลืนริมฝีปากเธอเบาๆ “นับแต่นี้เธอจะเป็นของฉัน...ตลอดไป”
ซูซือเหยียนรู้สึกเหมือนตกอยู่ในโลกแฟนตาซี หลี่เฉิงหลินขยับมือ ร่างกายของเธอขยับตามจังหวะที่เขาชักนำ ความรู้สึกประหลาดท่วมท้นในอก ร่างกายกำลังกรีดร้องเหมือนคนบ้า
ครั้งแรกที่เขาหลอมรวมกับเธอ ซูซือเหยียนเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอกรีดร้อง แต่ความเจ็บปวดไม่ได้รุนแรงอย่างที่เคยคิด เรี่ยวแรงของหลี่เฉิงหลินเหมือนหมาป่าที่ชั่วร้าย เขาเริ่มจากหลอกล่อให้เธอเดินตาม จากนั้นก็เปิดเผยตัวตน อารมณ์รักอันรุนแรง ทำให้ซูซือเหยียนรู้สึกเหมือนเป็นน้ำตาลก้อนที่ถูกเขาปั้น ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกับเธอ แต่ว่าเมื่อทั้งสองเริ่มต้นเคลื่อนไหวในจังหวะเดียวกัน ซูซือเหยียนก็พบว่าในโลกนี้มีแค่เธอกับเขาสองคน
“รุ่นพี่!” เธอเรียกเขา
“เฉิงหลิน” เขากระซิบ “เรียกฉันว่าเฉิงหลิน”
“เฉินหลิน...”
เรือนร่างของเขาสมบูรณ์แบบ ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความร้อนแรง ซูซือเหยียนปล่อยให้เขาควบคุม อารมณ์อ่อนไหวในใจของเธอถูกปลดเปลื้องออกมาจนหมด
ร่างกายของเธอชื้นไปด้วยเหงื่อ แต่กลับมีกลิ่นหอมประหลาดที่ทำให้เธอลุ่มหลงมัวเมา ซูซือเหยียนไม่รู้สึกเหนื่อย กลับกันแล้วยังมีความรู้สึกต้องการมากขึ้น
ไม่รู้ว่าตอนไหนที่เธอทำเสียงหงุดหงิดใส่เขา สุดท้ายจึงถูกเขายกตัวขึ้นและสอนประสบการณ์ใหม่ที่ให้เธอควบคุม
ซูซือเหยียนเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็น เธอทำตามที่เขาบอก เริ่มเรียกร้องเอาแต่ใจ เหมือนแมวป่าที่ต้องการเอาชนะ
หลี่เฉิงหลินปล่อยให้เธอทำตามใจ เขายิ้มอย่างมีความหมาย รู้สึกถึงความปรารถนาที่ไม่เคยพอ
ซูซือเหยียน...เธอเป็นของฉัน ของฉันเท่านั้น
ซูซือเหยียนตื่นขึ้นมาในตอนเช้า รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไป
แต่ว่าอ้อมกอดอุ่นที่เธอได้รับในตอนนี้ทำให้เธอตระหนักได้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน
ความจริงคนที่ควรจะกอดเธอจนกระทั่งเช้าต้องเป็นเขา...เว่ยเสวี่ยหลิน
แต่ตอนนี้คนคนนั้นกลายเป็นหลี่เฉิงหลิน ชายหนุ่มที่เธอเคยชอบเมื่อนานมาแล้ว
ซูซือเหยียนเรียบเรียงความคิดในหัว ดูเหมือนว่าร่างกายของเธอจะเปลี่ยนไป เหมือนกับว่าเมื่อคืนเขาทำอะไรกับเธอ
ทำอะไร
นอกจากนอนกับเขาแล้วยังมีอะไร
ซูซือเหยียนพยายามคิด ทันใดนั้นก็ยกมือขึ้นมองเล็บ
- ผู้เขียน
