สวาทของสาววัยกำดัด ก็ทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยราวกับว่าได้ย้อนวัยกลับไปเมื่อตอนสิบแปดอีกครั้ง “ยกเดียวพอหรือคะ… เมื่อไรพ่อเลี้ยงจะมาหาหนูอีกคะ” อยากโดนอีก มาลัยขยับขึ้นมาสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง มือเรียวลูบไล้แผ่นหลังแกร่งกำยำไปด้วยริ้วลายกล้ามเนื้อ ล้วงอ้อมเอวมาคว้าขีปนาวุธของเขา “ถ้าเอาอีกยก… เธอไหวไหมล่ะ… ” เถื่อนทิศถามโดยไม่มองหน้าหล่อน เขาเอื้อมมือมาหยิบเสื้อผ้าที่ถอดพาดเอาไว้กับขอบหน้าต่าง ที่วันนี้เขาเอามาลัยแค่ยกเดียวก็เพราะกลัวว่าหล่อนอาจจะเจ็บระบมจนเดินไม่ไหว สงสารผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องเอาอวัยวะเพศต่างไซส์มาให้หนุ่มลูกครึ่งอเมริกาใต้ตัวใหญ่ยักษ์อย่างเขาเสียบทะลวงจนกลีบบางๆ ระบมบวม “หนูไหวค่ะ… ว่าแต่คุณเถื่อนเถอะ… ไหวป่ะลุง” มาลัยตีสำนวน มองหน้าเถื่อนทิศด้วยแววตาท้าทาย คำว่า ‘ลุง’ ทำให้เถื่อนทิศชะงักไปชั่วขณะ เหมือนโดนผู้หญิงสบประมาท เขาหันมามองหน้ามาลัยอย่างนึกคาดโทษ ก่อนจ