ตอนที่ 2
1121 คำ
ในเวลาต่อมา
หลังจากลูกแก้วขี่จักรยานเข้ามาวนหาพ่อเลี้ยงจนได้เหงื่อ แต่ก็ไม่เจอ เพราะว่าไร่กาแฟแห่งนี้กว้างขวางมาก สุดท้ายหญิงสาวจำต้องจอดจักรยานถามคนงาน จึงได้ความว่าพ่อเลี้ยงขับรถไปทางน้ำตกที่อยู่ท้ายไร่ ใกล้กับชายเขาด้านทิศตะวันตก ทอดแนวยาวเหมือนอ้อมแขนธรรมชาติ โอบกอดไร่กาแฟของพ่อเลี้ยงและพงไพรกว้างใหญ่
ลูกแก้วขี่จักรยานมาจนถึงน้ำตก หล่อนมั่นใจว่ายังไงก็ต้องเจอพ่อเลี้ยง ด้วยเห็นรถกระบะของเขาจอดอยู่ที่ปากทางเข้าน้ำตก
“อาเถื่อนคะ… ”
น้ำเสียงดีใจ ลูกแก้วตะโกนเรียกทั้งที่ยังไม่เห็นเขา ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามของเถื่อนทิศ กำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายน้ำตก พร่างลงมาจากโขดหินด้านบน ตกกระทบโขดหินด้านล่าง ละอองน้ำกระเซ็นเป็นฝอย ช่วยให้บรรยากาศเย็นสบาย
“คุณอาคะ… อาเถื่อน… ”
เสียงหวานตะโกนแข่งเสียงน้ำตก
“แก้ว… ”
เถื่อนทิศหันมาตามเสียงเรียก ตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าเป็นหล่อน ไม่คิดว่าลูกแก้วจะมาปรากฏตัวที่นี่ เพราะว่าไกลสุดที่ลูกแก้วเคยเข้ามาก็คือไร่กาแฟ และทุกครั้งเขาจะเป็นคนพามาเอง
เถื่อนทิศค่อยๆ เดินลงไปยังน้ำลึก ด้วยตอนนี้เขารู้ว่าตัวเองล่อนจ้อนไปทั้งร่าง หลังจากขับรถมาถึงน้ำตกก็ถอดเสื้อผ้าพาดเอาไว้กับกิ่งไม้ กระโดดโครมลงมาแหวกว่ายท่ามกลางสายน้ำเย็นใสราวกระจก ด้วยไม่คิดว่าเช้าตรู่แบบนี้จะมีใครเข้ามาบริเวณนี้
“แก้วไปตามคุณอาที่ไร่ค่ะ… แต่ไม่เจอ ถามพี่คำฟองได้ความว่าคุณอาขับรถมาทางนี้ค่ะ แก้วเลยเดาว่าน่าจะเป็นน้ำตก… ใช่จริงๆ ด้วย… ขอแก้วลงเล่นน้ำด้วยคนนะคะ”
สายตาของหญิงสาวจับจ้องเรือนร่างกำยำที่ยืนอยู่ในน้ำ ตอนอาเถื่อนถอดเสื้อเขาช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนัก แผงอกกำยำไปด้วยมัดกล้าม เส้นขนสีดำแผ่กระจายเป็นแพทั่วอกกว้าง เว้นว่างเอาไว้ตรงหัวนมขนาดเท่าเม็ดถั่วแดง
“ห๊ะ… ”
เถื่อนทิศตะลึงเมื่อรู้ว่าลูกแก้วจะลงเล่นน้ำ ยังไม่ทันได้ห้ามหล่อนก็ดึงชายเสื้อยืดขึ้นแล้วเปลื้องเสื้อออกไปจากศีรษะ เห็นเต้านมสาวคัพอีอวบใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ใน
บราเซียลายลูกไม้ตัวน้อยที่โอบอุ้มความอวบใหญ่เอาไว้แทบไม่หมด เพราะว่าทรวงอกของลูกแก้วใหญ่มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เถื่อนทิศได้เห็นเนื้อหนังมังสาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าของลูกแก้ว
“แก้ว… เอ่อ… อาว่าแบบนี้มันโป๊ไปมั้ย”
การกระทำของหญิงสาวทำให้เถื่อนทิศถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ
“โป๊ตรงไหนคะคุณอา… ผู้หญิงสวมชั้นในไม่ใช่ภาพที่โป๊เปลือยสักหน่อย ไม่งั้นจะมีภาพโฆษณาชุดชั้นในได้ยังไง”
หญิงสาวย้อน ก่อนจะทำในสิ่งที่ทำให้เลือดกำดำของเถื่อนทิศแทบสาดออกมา เมื่อหล่อนถอดกางเกงออก เหลือเพียงแค่กางเกงในตัวจิ๋วปกปิดของสงวนเอาไว้
ลูกแก้วก้าวออกมาสู่ประกายแสงแดด อวดช่วงล่างอะร้าอร่าม หนอกเนินสามเหลี่ยมทองคำ เบียดกันแน่นเป็นพูนูนอูมล้นอยู่ระหว่างซอกขา ทำเอาเถื่อนทิศตาถลน เผลอมองไปเต็มตา ก่อนจะชักสายตากลับมาเมื่อตั้งสติได้ เสียงร้องเตือนภายในใจบอกให้เขาคำนึงถึงความเหมาะสมระหว่างชายหญิง
“แก้ว… หนูจะทำอะไร”
เถื่อนทิศตกใจ
“จะลงเล่นน้ำกับคุณอาค่ะ”
หญิงสาวตอบขณะเอาเสื้อผ้าของหล่อนพาดไว้ใกล้กับเสื้อผ้าของเขา แวบหนึ่งลูกแก้วแอบยิ้ม เมื่อสังเกตเห็นกางเกงในของเถื่อนทิศที่ถอดเอาไว้ มีกางเกงขายาวพาดทับเอาไว้อีกที
‘ว้าว… ’
ความแก่แดดทำให้ลูกแก้วอุทานลั่นในใจ ถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่าตอนนี้ช่วงล่างของอาเถื่อนต้องล่อนจ้อนสินะ
“อาเล่นเสร็จแล้ว… กำลังจะขึ้นพอดี”
เถื่อนทิศรู้ว่าแบบนี้ไม่ดีแน่ เขาควรรีบตัดไฟเสียแต่ต้นลม จึงรีบชิงขึ้นจากน้ำก่อนที่หญิงสาวจะลงมา ด้วยรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสภาพที่พร้อมจะเล่นน้ำกับใคร
“อ้าว… พอแก้วมาอาเถื่อนก็จะเลิกเล่นน้ำซะงั้น… โธ่ ยังไงกัน รังเกียจแก้วมากนักหรือคะ”
หญิงสาวตัดพ้อ ส่งสายตาน้อยใจตวัดค้อนวงใหญ่ให้คนที่ยืนเอามือกุมกล่องดวงใจอยู่ในน้ำ
“เปล่า… อาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรังเกียจแก้ว”
เถื่อนทิศรีบแก้
“ถ้างั้นอาเถื่อนสอนแก้วว่ายน้ำนะคะ”
ส่งสายตาและน้ำเสียงออดอ้อนอีกครั้ง ไม่ทันที่หนุ่มใหญ่จะกล่าวอะไร ปลายเท้าน้อยๆ ก็ก้าวย่ำลงมาที่ชายตลิ่ง ก้าวข้ามโขดหินแล้วกระโดดไปมา เต้านมคัพอีอวบใหญ่กระเพื่อมไหว ทำเอาเถื่อนทิศใจเต้นระทึก จ้องมองเด็กสาวในปกครองเดินลงน้ำ กำลังจะว่ายตรงเข้ามาหา แต่เขากลับว่ายน้ำหนีห่างออกไป
“อ้าว… อาเถื่อนคะ… ว่ายน้ำหนีแก้วทำไมคะ”
น้ำเสียงของหญิงสาวบอกให้รู้ว่าโกรธ
“อย่าเข้ามาใกล้… คือ… เอ่อ… อาโป๊”
เถื่อนทิศต้องบอกความจริงในที่สุด
“ก็ไม่เป็นไรนี่คะ… ถ้าคุณอาอยู่ในน้ำก็ไม่เห็นอะไรหรอกค่ะ… นอกเสียจากว่าชะโดของคุณอาจะโดดขึ้นมาเหนือน้ำ”
ลูกแก้วกล่าวทั้งเสียงหัวเราะ
“แก้ว… แก่แดดจัง ไปเอาคำพวกนี้มาจากไหน”
เถื่อนทิศส่ายหน้า
“ก็เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านเช่ากับพ่อ… แก้วได้ยินกิ๊กของพ่อทะเลาะกับพ่อเรื่องหึงหวงกัน ได้ยินแกว่าจะเอามีดหั่นชะโดของพ่อแล้วโยนให้เป็ดกิน… ก็เลยรู้ว่าเค้าเรียกของผู้ชายว่าชะโด”
ลูกแก้วหัวเราะขำ เถื่อนทิศส่ายหน้าอีกครั้ง หากแต่เขาก็พอจะเข้าใจได้ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ด้วยตอนนั้นดาบยิ้มพ่อของลูกแก้วเช่าห้องเล็กๆ อยู่ใกล้คลองเตย สลัมชื่อดังในตำนานของเมืองบางกอก ทำให้ลูกแก้วต้องเติบโตมาท่ามสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยชุมชนแออัด อยู่กันอย่างไร้ระเบียบ คุณภาพชีวิตต่ำ แวดล้อมไปด้วยชนชั้นกรรมกรหาเช้ากินค่ำ
“สอนแก้วว่ายน้ำนะคะอาเถื่อนขา”
ลูกแก้วอ้อน
“ไม่ได้… ยังไงก็ไม่สมควรอยู่ดี”
“โธ่… คุณอาคะ แก้วอุตส่าห์ตามมาเล่นน้ำด้วย… ช่วยสอนแก้วว่ายน้ำนะคะ… นะ… ”
- ผู้เขียน
