บทที่ 6 คุณหมอพีเจ
1564 คำ
หลังจากที่ดาราสาวขึ้นไปเปลี่ยนชุดพักใหญ่ก็ลงมาหาหมอลูกครึ่งด้านล่าง
ไม่รู้ว่าเพราะบังเอิญรึเปล่าแต่เราสองคนใส่เสื้อผ้าสีเดียวกัน ทำให้เหมือนใส่เสื้อคู่เลย
"ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะใส่มาคู่กับคุณ"
ดาราสาวเอ่ยกับหมอลูกครึ่งที่มองเธอไม่วางตากลัวจะเข้าใจผิด คิดว่าเธอจงใจใส่สีเสื้อให้เข้าคู่กัน
แต่ในความเป็นจริงคือเธอเห็นว่าเดรสตัวนี้สวยและใส่สบายก็เลยหยิบมา ไม่ทันคิดด้วยซ้ำว่ามันจะเหมือนกัน
"เดียว!"
ดาราสาวที่กำลังจะเดินขึ้นรถถูกอีกฝ่ายเบรคเสียงเข้มก่อนทำหน้าตึงใส่
"เปลี่ยนชุดได้มั้ย"
คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันด้วยความงงงวยกับคำพูดนั้น
"ทำไมคะ คุณไม่พอใจที่ฉันใส่ชุดสีเดียวกับคุณงั้นหรอ?"
"ไม่ใช่"
"แล้วทำไม.."
"โป๊"
"ห๊ะ!"
ดวงตาสวยกวาดมองชุดที่ตัวเองใส่อีกครั้งก่อนจะเกิดคำถามตามมาว่ามันโป๊ตรงไหน ชุดออกจะน่ารักสไตล์คุณหนู เอาอะไรมาโป๊ก่อน
"โป๊ตรงไหนคุณ.. ชุดออกจะน่ารัก"
"หันหลังดิ"
ถึงจะงงๆแต่ร่างบางก็หันหลังให้อีกฝ่ายตามที่พูด ก่อนจะถึงบางอ้อว่าเขาคงหมายถึงมันโชว์แผ่นหลังมากเกินไป เพราะชุดเดรสเป็นแบบเว้าหลัง
ดาราสาวหันมองหมอลูกครึ่งอีกครั้งพร้อมกลั้นขำ
"ก็มันเป็นปกติของชุดนะคุณ โป๊ตรงไหน"
ร่างสูงถอนหายใจใส่เมื่อเห็นว่าเธอไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยน เขาเดินไปเปิดประตูคนขับและขึ้นไปนั่ง
อาการแบบนี้เขาเรียกว่างอนนะ
"งอนหรอ"
ดาราสาวที่ตามมานั่งข้างคนขับเอ่ยถามร่างสูงที่ตีหน้าดำถมึนใส่
"ไม่ชอบให้แต่งตัวโป๊ หรือกลัวฉันสวยเกินหน้าเกินตากันแน่"
คิ้วหนาขมวดแน่นเป็นปม
เขาพยายามใจเย็นไม่หงุดหงิดใส่ร่างบาง เพราะบอกตามตรงว่าเขาไม่ชอบให้เธอแต่งตัวโชว์มากเกินไป ตอนที่เห็นผ่านผลงานเขาก็พอทำใจยอมรับได้ แต่พอมาเจอจริงๆเขากลับไม่ชอบ
ไอ้สวยนะมันใช่ แต่มันควรจะเป็นเขาคนเดียวป่ะวะที่ได้เห็น
"ที่คุณไม่อยากให้ฉันใส่กระโปรงสั้น เป็นเพราะคุณอยากใส่เองรึเปล่า?"
"ฉันหวง"
คำพูดของหมอลูกครึ่งทำดาราสาวอ้าปากค้าง ราวกับโดนผีหลอกกลางวันแสกๆ
"แหม~ ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้คุณเราอยู่กันสองคน ไม่ต้องทำให้สมบทบาทขนาดนั้นก็ได้"
สิ้นประโยคนั้นดวงตาสวยเบิกกว้าง เมื่อหมอลูกครึ่งดึงเธอเข้าไปจูบแบบไม่ทันตัว
ริมฝีปากหนาบดจูบลงกลีบปากบางอย่างเอาแต่ใจราวกับทำโทษ และแสดงให้เธอว่าเขาชอบผู้หญิง ยิ่งร่างบางพยายามหันหน้าหนีแต่มือหนากลับล็อคท้ายทอยเล็กไม่ให้เคลื่อนไปไหน ส่งผลให้ใบหน้างามเชิดขึ้นรับสัมผัสจูบหนักขึ้น
"อื้อ~!"
ลิ้นหนาร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปากหญิงสาว ไล่เกี่ยวกระหวัดรัด-ดึงลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ พร้อมบดจูบสลับกัน
จากตกใจในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยแทนสัมผัสวาบหวามและหวานละมุนจนดาราสาวเคลิบเคลิ้ม
หมอลูกครึ่งที่หมายปองอยากครอบครองริมฝีปากหวานมานาน รู้สึกหลงใหลจนไม่อยากถอนจูบ
"ฉันหวงจริงจัง เข้าใจมั้ย"
หลังถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งหมอลูกครึ่งเอ่ยยืนยันกับเธออีกครั้ง แววตาที่เคยเรียบนิ่งถูกแทนที่ด้วยประกายอ่อนโยนอบอุ่น ส่งผลให้หัวใจเธอเต้นแรง เมื่อถูกสายตาคู่นั้นมองมา
....
ระหว่างทาง ดาราสาวแทบไม่พูดอะไรเลยนอกจากตอบคำถามเขา
ไม่รู้เพราะอะไรแต่เธอไม่โกรธเขาแค่ตกใจและทำอะไรไม่ถูก เมื่อถูกจูบจากคนที่สงสัยว่าไม่ชอบผู้หญิงแถมยังเป็นจูบที่ใช้ลิ้นอีก มันทำให้ใจเธอเต้นผิดจังหวะ
จนไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ ไม่รู้ว่าอาการแบบนี้มันคืออะไร แต่เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
"เอาป๊อบคอร์นด้วยมั้ย?"
เสียงของหมอลูกครึ่งทำดาราสาวตื่นจากภวังค์ก่อนมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าตอนนี้อยู่หน้าโรงหนังแล้ว พร้อมมีเขายืนจับมือเธอไว้แน่น
"ค ค่ะ ละออกินป๊อปคอร์นได้ค่ะ"
ดาราสาวพูดเสียงตะกุกตะกัก เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากหมอลูกครึ่งได้ไม่น้อย
บาสเตียนตัดสินใจแล้วว่าจะค่อยๆจีบร่างบางไปเรื่อยๆ จนกว่าหญิงสาวจะเปิดใจรักเขา
"ล ละออขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"
พูดจบดาราสาสาวก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
ที่จริงเธอไม่ได้จะเข้าห้องน้ำแต่อย่างใดเพียงแต่เข้ามาตั้งหลัก เหตุการณ์บนรถที่เขาจูบเธอ มันทำให้เธอไขว้เขว้และเสียสมาธิ
ดาราสาวยืนสงบจิตใจและดึงสติตัวเองสักพักใหญ่
ก่อนจะมีสายโทรเข้าจากน้องจิน นักแสดงในสังกัดเดียวกันที่เธอนัดให้มาช่วยในแผนการพิสูนจ์ความแมนของหมอลูกครึ่ง
"ฮัลโหลจิน แผนวันนี้พี่ขอยกเลิกนะ"
[มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับพี่ละออ?]
"ไม่มีอะไรหรอก พี่ขอโทษนะที่ทำจินเสียเวลา เอาเป็นว่าเดียวพี่จ่ายค่าเสียเวลาให้ จินส่งเลขบัญชีมาให้พี่นะเดียวโอนเงินให้"
เธอเอ่ยขอโทษรุ่นน้อง ก่อนจะโอนเงินค่าเสียเวลาให้อีกคนเพราะเธอรู้สึกว่าวันนี้ไม่พร้อมแล้ว อาจจะเป็นเพราะหวั่นไหวกับสายตาคู่นั้นเลยเบรคแผนการก่อน
แต่ไม่รู้ทำไมดาราสาวถึงรู้สึกคุ้นแววตานั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ร่างบางสลัดความคิดฟุ้งซ่าน ก่อนจะเดินออกมาหาหมอลูกครึ่งที่รออยู่หน้าโรงหนัง
แต่ต้องชะงัก เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว แต่กับมีใครอีกคนที่เธอจำได้ทันทีว่าเขาคือหมอที่เข้ามาทักตอนอยู่โรงพยาบาลวันนั้น
"คุณบาสเตียน..?"
ร่างบางเดินเข้าไปใกล้สองหนุ่ม ก่อนเอ่ยทักคนที่มาด้วยกัน
"ทำไมหายไปนาน? ผมเป็นห่วงน่ะ"
เมื่อหมอลูกครึ่งเห็นเธอก็รีบเดินตรงมาหาพร้อมถามด้วยความเป็นห่วง ต่างจากชายอีกคนที่ทำเพียงมองเธอนิ่งๆ สายตาอ่านไม่ออกว่าเขาคิดอะไร
"ละออไม่เป็นอะไรค่ะ ..ว่าแต่..ใครหรอคะ?"
ร่างบางเอ่ยถามพร้อมมองคุณหมอหนุ่มที่เจอในตอนนั้น อีกคนโดนทักจึงยิ้มให้ก่อนเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา
"นี้คือคุณหมอพีเจ ส่วนนี้ละออแฟนผม"
หมอลูกครึ่งเอ่ยแนะนำให้เราสองคนรู้จักกันอย่างเป็นทางการ อีกฝ่ายยิ้มให้พร้อมก้มหัวนิดหน่อย หญิงสาวก็ทำแบบเดียวกัน
"คุณละออเป็นดาราใช่มั้ยครับ?"
"ใช่ค่ะ"
"ผมว่าแล้ว! ตอนแรกที่เห็นหน้าคุณละออไม่ชัดเลยก็ไม่กล้าฟันธง แต่พอเห็นชัดๆแบบนี้คุณละออสวยมากเลยนะครับ สวยกว่าในทีวีซะอีก"
"ขอบคุณค่ะ"
ร่างบางเอ่ยขอบคุณในคำชมของอีกฝ่าย ถึงเธอจะรู้สึกแปลกๆกับสายตา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเขาเป็นเพื่อนร่วมงานของหมอลูกครึ่ง
"ทั้งสองคนมาดูหนังกันหรอครับ?"
"ค่ะ พอดีคุณบาสเตียนชวนละออมานะคะ"
คุณหมอพีเจได้ยินแบบนั้นลอบมองหมอลูกครึ่ง ก่อนหันมายิ้มให้เธอ
"คุณละออเป็นคนแรกเลยนะครับ ที่ทำให้คุณหมอบาสเตียนออกมาใช้ชีวิตแบบนี้ ปกติเขาไม่ค่อยไปไหนนอกจากบ้านกับโรงพยาบาลนะครับ"
คุณหมอพีเจพูดพร้อมกับหัวเราะขบขัน ทำเธอลอบมองหนุ่มลูกครึ่งข้างกายอย่างไม่เชื่อ
"ดีใจจัง ที่ได้เป็นคนแรก"
ร่างบางเอ่ยหมายจะแซวคนตัวโต แต่กลับโดนเขาโอบเอวและดึงเธอเข้าไปกอด ทำให้ภาพที่จูบกันบนรถผุดขึ้นในหัวดาราสาวจนใบหน้าเริ่มซับสีเลือด
ทุกการกระทำของหนุ่มสาวอยู่ในสายตาของหมอพีเจทั้งหมด
"แล้วนี้คุณหมอพีเจมาดูหนังด้วยรึเปล่าคะ?"
"หมอพีเจเขามาทำธุระ เราอย่าไปกวนเขาเลย ใกล้ได้เวลาหนังฉายแล้ว ไปกันเถอะ"
หมอลูกครึ่งเอ่ยตัดบทไม่เปิดโอกาสให้ใครมาเป็นก้างขว้างคอในเดตแรกของเขาเด็ดขาด
โดยมีสายตาของคุณหมอพีเจมองตามทั้งสองคนไม่วางตา
....
หลังจากดูหนังเสร็จทั้งสองคนก็กะจะไปหาอะไรทาน แต่ระหว่างที่เดินหาร้านก็เจอเข้ากับคุณหมอพีเจอีกครั้ง
ละออจึงใช้โอกาสนี้ชวนคุณหมอหนุ่มหน้ามนไปทานข้าวด้วย เพราะเธออยากรู้เกี่ยวกับหมอลูกครึ่ง ว่าเวลาเขาทำงานเป็นยังไง
"เวลาที่คุณหมอบาสเตียนทำงาน เขาเป็นคนจริงจังแถมยังดุกับคนไข้อีก แต่ทุกคนก็รักและเคารพคุณหมอบาสเตียนมากเลยนะครับ"
ในขณะที่คุณหมอพีเจพูดก็ลอบมองหนุ่มลูกครึ่งไปด้วย สายตาที่เขามองคนข้างๆเธอรู้สึกว่ามันแปลกๆ
---ツ---
- ผู้เขียน
