บทที่ 5.2
ชะตายากจะหลบหลีก
หวังเฟยเฟิ่งนั่งอยู่กลางเรือนพักของตน ยกมือหนึ่งกุมขมับอีกมือวางเคาะบนโต๊ะกลม
“อาสุ่น เรื่องนี้เจ้ารู้เห็นเป็นใจกับบิดาข้าหรือไม่”
น้ำเสียงเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้าสบตาทำให้หัวใจของอาสุ่นหวาดหวั่น ทรุดตัวลงคุกเข่าในทันที
“คุณหนูข้ากล้าสาบานด้วยชีวิตเรื่องนี้ข้าไม่ได้รู้เห็นกับนายท่านแม้แต่น้อย”
หวังเฟยเฟิ่งได้ยินคำของคนสนิทก็ขบกรามแน่น แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นแผนการลวงนางกลับเรือนของหลี่เจ๋อคุน
“ข้าเชื่อเจ้ารีบลุกขึ้นเถิด”
หากกล่าวว่าบรรดาคนของหลี่เหิงเย่วทั้งหมดหวังเฟยเฟิ่งเชื่อใจผู้ใดมากที่สุด คนผู้นั้นย่อมเป็นบุรุษตรงหน้า ดังนั้นเพียงเขาบอกว่าไม่นางก็ยินดีเชื่อโดยไม่ต้องหาหลักฐานใดมาพิสูจน์
“ข้าได้ยินมาว่าเป็นแม่ทัพเกายื่นจดหมายลาออก กุนซือเมิ่งจึงถวายฎีกาชี้แนะฝ่าบาท ให้ยกเลิกสมรสพระราชระหว่างคุณหนูกับแม่ทัพเกา และประทานสมรสคุณหนูกับท่านอ๋องเก้าแทนเ
