เมื่อเข้ามาอยู่ในนิยายที่อ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูเลยสิ

6.กลิ่นหอมหวาน

คาลอสทำงานอยู่เบื้องหลังทั้งหมดของอัคราฟเพราะแบบนั้นเขาจึงค่อนข้างคาดหวังว่าคู่แข่งทางธุรกิจของเขาจะมีคฤหาสน์ที่แสนหรูหราและใหญ่โตให้สมกับเงินทุนจำนวนมากที่แอเรียนาลงทุนไปในการคว้านซื้อที่ดิน แต่นี่มันตรงกันข้ามกับที่เขาคิดอย่างสิ้นเชิง

คฤหาสน์แอเรียน่านั้นมีขนาดเล็กและเก่ามาทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นที่นี่ก็ดูสะอาดสะอ้าน เท่าที่เขาคาดคะเนด้วยสายตาที่นี่มีข้ารับใช้เพียงสามคน มีพ่อบ้านวัยชราและแม่บ้านอีกสองคน ส่วนอีกคนที่เดินวุ่นวายไปมาเขาเคยเห็นนางผ่านตามาบ้าง นางคือเพนนีเป็นตัวแทนของเลดี้แอเรียนา ในการตกลงซื้อขายที่ดินและอสังหาต่างๆ

หัวใจของคาลอสเต้นแรงขึ้นมา ดัชเชสแอเรียนาเป็นสตรีที่งดงามเพราะอย่างนั้นเขาก็เลยคาดหวังถึงใบหน้าของเลดี้แอเรียนาว่านางน่าจะมีความงดงามที่เหมือนกับมารดาของนาง

ก้าวแรกที่เขาเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กแห่งนี้ คาลอสคิดว่าเขาตาฝาดไป..

เขามองเห็นรูปปั้นที่วิจิตรมามากมาย ผลงานของจิตรกรลือชื่อก็ถูกเขาซื้อมาไม่น้อย แต่คาลอสบอกได้เลยว่าทั้งภาพวาดและรูปปั้นเหล่านั้นไม่มีสิ่งใดเลยที่จะดูสมบูรณ์แบบได้เท่ากับสตรีที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของเขา

โอฟีเลีย แอเรียนา

นางไม่เคยปรากฏตัวในแวดวงสังคมชนชั้นสูงมาก่อน แถมในการค้านางก็ไม่เคยเข้าร่วมการประชุมใดๆ เลย มีเพียงเพนนีเท่านั้นที่ทำงานแทนนางหมดทุกอย่าง ทุกคนต่างกระหายและใคร่รู้ว่าเลดี้แอเรียนาผู้แสนเก่งกาจและมองขาดเรื่องของราคาที่ดินนั้นจะมีรูปโฉมงดงามเฉกเช่นท่านดัชเชสรึเปล่า

แล้ววันนี้เขาก็ได้คำตอบว่าเลดี้แอเรียนาที่ทำตัวลึกลับผู้นั้นงดงามเหนือสตรีใดจักรวรรดิ นี่คือเหตุผลที่นางเก็บตัวเงียบรึเปล่านะ มันคือเหตุผลที่สตรีผู้นี้ไม่ยินยอมเปิดเผยใบหน้าของนางทั้งทางธุรกิจและแวดวงของสังคม เพราะว่านางสวยมาก..และในทันทีที่ใบหน้านี้ถูกเปิดเผยออกไป แน่นอนว่าเหล่าบุรุษจะต้องวิ่งเข้าหานางด้วยความบ้าคลั่งราวกับหมาล่าเนื้อ

ดอกไม้งามที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้อย่างดีในเรือนกระจก มิเคยมีผู้ใดยื่นมือไปสัมผัสหรือว่าแตะต้อง แต่ในยามนี้ดอกไม้งามดอกนั้นกำลังจะตกเป็นของคนสารเลวอย่างเขาล่ะ

คาลอสมีเรื่องตกใจมากมายไม่หยุดหย่อนและดูเหมือนดัชเชสจะเชื่ออย่างสนิทใจว่าเขาถูกนางล้างสมอง เพราะแบบนั้นนางจึงพูดคุยกับลูกสาวอย่างตรงไปตรงมาโดยคิดว่าเขาเป็นเพียงสิ่งของเท่านั้น

สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของคาลอสคือเรื่องที่สตรีในตระกูลแอเรียนาจะมีความสามารถพิเศษในการหยั่งรู้ช่วงเวลาที่ตัวเองกำลังจะตาย เขาไม่ได้อยากจะคิดแบบนั้นแต่หรือว่าโอฟีเลียจะมีความสามารถในการหยั่งรู้ที่มากกว่าผู้อื่น เพราะแบบนั้นนางถึงได้ซื้อที่ดินตรงตำแหน่งที่มีแร่เพชรและแร่ทอง

คราแรกเขาแค่สงสัย แต่เมื่อเขาสั่งให้คนลักลอบไปขุดดินบริเวณที่ดินของเลดี้แอเรียนาทุกแปลง มันเต็มไปด้วยแร่เพชรและทองเต็มไปหมด

สตรีผู้นี้น่าสนใจมากจริงๆ คิดถูกแล้วที่เขามาที่นี่เพื่อเข้าหาเธอ..

ดอกไม้งามที่กำลังจะแย้มบานดอกไม้ ในบางทีมันอาจจะต้องร่วงหล่นก่อนที่จะได้บาน เพราะว่าเขาจะเด็ดดอกไม้ดอกนี้เอง

โอฟีเลียยื่นมือมาผลักใบหน้าของคาเซลออกไปเล็กน้อย

“ข้ามีงานที่จะต้องไปทำ และในยามนี้ข้าไม่ต้องการที่จะเรียนรู้เรื่องที่เจ้าจะสอนหรอกนะ”

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเล็กน้อยราวกับลูกแมวที่กำลังขู่และพองขนเพื่อทำให้ผู้อื่นหวาดกลัว

“ตามบัญชาครับคุณหนู”

เขาอุ้มเธอขึ้นมาอีกครั้งแล้วพาเธอเดินไปที่ห้องทำงาน เอกสารมากมายวางอยู่บนโต๊ะและโอฟีเลียหยิบมันขึ้นมาอ่านอย่างสุขุมทีละแผ่น บรรยากาศการทำงานของเธอเงียบสงบมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ สตรีตัวเล็กๆ ที่แค่เขาบีบคอเธอเบาๆ เธอก็น่าจะไม่รอด ในความงดงามที่เย้ายวนนั้น มันกลับมีความเข้มแข็งเก็บซ่อนอยู่

เพราะต้องปกป้องมารดาที่เหมือนกับคนเสียสติสินะ โอฟีเลียถึงได้ต้องเข้มแข็งมากกว่าคนอื่นที่อายุเท่ากัน นางอายุ18 ปี เลดี้ที่อายุเท่านี้ส่วนใหญ่จะต้องเคร่งเครียดเรื่องการหาสามีแต่โอฟีเลียกลับไม่สนใจในเรื่องนั้น

เขาเดินเข้าไปนั่งลงบนพื้นพรมก่อนจะซบใบหน้าลงบนตักของเธอพร้อมกับยกแขนขึ้นโอบกอดรอบเอวเล็กๆ นั่นอาไว้

แก้มของโอฟีเลียเปลี่ยนเป็นสีเข้มจัด ฉันไม่รู้ว่าจะรับมือกับตัวร้ายคนนี้อย่างไรดี การที่เขายึดติดและเข้าหาฉันขนาดนี้มันเป็นเพราะเวทมนตร์ของท่านแม่ จะว่าไปเขาก็น่าสงสารมากทีเดียว ในนิยายเรื่องครอบครัวของตัวร้ายค่อนข้างโหดร้ายมากพอสมควร เขาผ่านความยากลำบากมาเพื่อให้ตัวเองเหมาะสมกับตำแหน่งผู้สืบทอดของท่านเคาน์ แล้วยังมาถูกท่านแม่ล้างสมองอีก

“คาเซล..เจ้ามีครอบครัวรึเปล่า?”

เธอถามออกมาด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใย คาลอสเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้างามนั้นก่อนที่เขาจะซบใบหน้าลงไปบนตักของเธออีกครั้ง

“ไม่รู้สิครับ ข้าจำเรื่องในอดีตไม่ได้ แต่ในยามนี้ไม่ใช่ว่าคุณหนูคือคนในครองครัวของข้าอย่างนั้นหรือครับ”

โอฟีเลียยื่นมือตบลงไปบนแผ่นหลังของเขาเบาๆ ราวกับว่าเธอกำลังปลอบโยนเขาอยู่

“เอาแบบนั้นก็ได้ จากนี้ไป ข้าคือคนในครอบครัวของเจ้าแล้วนะ”

เพราะอย่างนั้นหากว่าความทรงจำของเจ้ากลับคืนมาก็ช่วยไว้ชีวิตของข้ากับท่านแม่ด้วยนะคาลอส

ริมฝีปากของคาลอสแสยะยิ้มขึ้นมาด้วยความเจ้าเล่ห์ เขาคิดว่ามันแปลกๆ ตั้งแต่แรกแล้วที่เธอตั้งชื่อให้เขาว่าคาเซล ที่มันเหมือนกับชื่อจริงๆ ของเขา แล้วในตอนที่เธอสบตากับเขาครั้งแรกแววตาของสตรีผู้นี้ก็มีความตื่นตระหนกมากกว่าปกติ

ถึงแม้จะไม่แน่ใจ แต่โอฟีเลียน่าจะรู้จักเขาอย่างแน่นอน คำถามคือเธอรู้จักเขาได้อย่างไรในเมื่อเขาไม่เคยเปิดตัวในแวดวงการค้าหรือว่าแวดวงสังคมเลย เขาใช้ชื่อปลอมทุกครั้งที่ซื้อหรือว่าขายที่ดิน..

หรือว่านี่คือความสามารถในการหยั่งรู้ของเธอ..ให้ตายเถอะยิ่งรู้จักก็ยิ่งอยากได้ซะแล้วสิ

และหากว่าเขาไม่ได้ครอบครองสตรีที่เต็มไปด้วยความสามารถเช่นเธอ หากว่าเธอรักกับบุรุษผู้อื่นหนทางเดียวที่เขาจะต้องทำคือการสังหารเธอซะ

ความฉลาดที่มากมายและความสามารถในการหยั่งรู้ว่าโอฟีเลียจะเป็นภัยต่อเขาอย่างแน่นอนหากว่าดอกไม้งามดอกนี้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น..

เขาควรจะรีบทำให้เธอเป็นของเขาโดยเร็วที่สุด เมื่อคิดได้ดังนั้นปลายนิ้วของคาลอสก็สอดลึกเข้าไปในกระโปรงของโอฟีเลียอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้เธอดิ้นหนีไมได้แล้วเพราะว่าเขากำลังกอดเอวและซบใบหน้าลงไปบนตักของเธออยู่

“คะ..คาเซล!”

“ช่วยอยู่นิ่งๆ สักครู่ได้ไหมครับ ข้าได้กลิ่นหอมหวานออกมาจากตรงนี้..ขอข้าลิ้มรสมันสักหน่อยเถอะนะครับ”