เสียงเอ็ดอึงของหญิงสาวหายไปเมื่อเขากดริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มและบดขยี้อย่างรุนแรง ไม่มีการโอ้โลมและสัมผัสนุ่มนวลอย่างคืนนั้น คาริสมารับรู้ได้ก็แต่ความเจ็บปวดจากความกักขฬะของเขา
“แมท...แมท”
ร่างแน่งน้อยร้องจนเสียงของเธอแหบหายไปเองและเหนื่อยอ่อนเกินกว่าจะขัดขืนเขาได้อีกต่อไป หญิงสาวได้แต่ร้องไห้และปล่อยให้เขาทำอย่างที่ใจต้องการ
ใบหน้าคร้ามเข้มซุกไซ้ไปทั่วใบหน้าหวาน ขบกัดตามลำคอเหมือนเขาเกลียดชังจนอยากกัดเธอให้ขาดออกเป็นชิ้น คาริสมารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเนื้อชิ้นเล็กที่กำลังถูกสิงโตขย้ำแต่ร้องแทบไม่ออกเพราะเขาทิ้งน้ำหนักกดทับเธอเอาไว้
“อื้อ...อื้อ”
หญิงสาวสะบัดหน้าเมื่อเขาเลื่อนใบหน้ากลับมาและพยายามจูบเธออีกครั้ง รอยเลือดที่แผลแตกบนกลีบปากนุ่มยังไม่ทันแห้งเหือดเขาก็ขบกัดมันซ้ำอย่างสาแก่ใจ
คาริสมารู้สึกว่
