กลแค้นพ่ายรัก

ทำไมต้องมาเจอกันอีก

ณ บ้านศรีกัลยาวุฒิ

พลอยไพลินก็พาวิทวัสนั้นไปพบพ่อแม่ของเธอที่บ้าน แล้วเธอก็บอกความจริงกับพ่อแม่ของเธอว่าตอนนี้เธอกำลังท้องลูกของวิทวัสอยู่ ทำให้พ่อแม่ของพลอยไพลินนั้นอึ้งไปเลย เพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะทำเรื่องงามหน้าแบบนี้ ทำให้สุรชัยและดวงมณีพ่อแม่ของพลอยไพลินนั้นบอกให้ทั้งสองรีบแต่งงานกันให้เร็วที่สุด ก่อนที่มันจะมีข่าวเสียหายหลุดออกไป

“แกนี่มันชอบทำเรื่องงามไส้จริงๆยัยพลอย ถ้าคนอื่นรู้พ่อกับแม่แกจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนห้ะ ” สุรชัยพูดออกไปอย่างโมโห ที่ลูกสาวคนเล็กของเขานั้นท้องทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานอย่างนี้

“ใจเย็นๆสิคะคุณ ลูกเราไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยค่ะ อย่าดุลูกสิคะ” ดวงมณีพูดห้ามปรามสามีออกไปอย่างสงสารลุกสาวที่โดนต่อว่าอย่างนี้

“คุณก็เป็นซะแบบนี้ให้ท้ายลูกจนเสียคน ดูสิยัยพลอยโตขนาดนี้แล้วยังไม่รู้จักคิดอีกว่าอะไรควรไม่ควร” สุรชัยพูดต่อว่าภรรยาและลูกสาวไปอีกอย่างโมโห

“พลอยขอโทษค่ะคุณพ่อ พลอยสัญญาค่ะว่าพลอยจะไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ และพลอยจะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังอีกแล้ว” พลอยไพลินพูดบอกไปอย่างจริงจัง แล้วเธอก็จับมือของวิทวัสไว้แน่น

“ถ้าแกทำได้อย่างที่พูดก็ดี ส่วนนายน่ะโทรหาพ่อแม่ของนายเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการให้พ่อแม่ของนายมาสู่ขอลูกสาวของฉันอย่างถูกต้อง” สุรชัยพูดบอกไปด้วยเสียงเข้ม แล้วนั่งมองหน้าของแฟนลูกสาวอย่างจดจ้องด้วยสายตาดุๆ

จากนั้นสุรชัยก็โทรไปคุยกับพ่อแม่ของวิทวัสจนทั้งสองนัดเจอเพื่อพูดคุยเรื่องการแต่งงานของพลอยไพลินและวิทวัส ทำให้พลอยไพลินนั้นดีใจมากที่จะได้แต่งงานกับวิทวัส

ต่างจากเขาที่แทบจะล้มทั้งยืนที่ถูกจับแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ เมื่อพ่อแม่ของเขารู้เรื่องนี้ก็เห็นดีเห็นงามไปด้วย ทำให้เขานั้นกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกกับเรื่องนี้ และเขาจะปิดเรื่องนี้ไม่ให้เรวดีรู้ได้ยังไงกัน

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป…

ณ บริษัทนำเข้าอุปกรณ์การแพทย์JPTSอินเตอร์เนชั่น

“พลอย…บอกพี่มาสิว่าทำไมราคาที่เราขายอุปกรณ์การแพทย์ชุดนี้ให้โรงพยาบาลวรารักษ์ราคาต่ำแบบนี้ห้ะ” ศิลาโยนแฟ้มเอกสารใส่น้องสาวด้วยความโมโห เพราะมันเป็นราคาที่ต่ำกว่าราคาที่เขานำเข้ามาด้วยซ้ำ ถ้าขายแบบนี้ก็เจ้งกันพอดีน่ะสิ

“พลอย…อ่อ…พลอยขอโทษค่ะ ครั้งหน้าพลอยจะไม่ให้ราต่ำแบบนี้อีกแล้วค่ะพี่ศิลา” พลอยไพลินพูดออกไปก็ก้มหน้าอย่างกลัวๆพี่ชายที่ดูจะโกรธเธอเอามากๆ

“ยังจะให้มีครั้งหน้าอีกเหรอพลอย พี่โทรไปถามไอ้วริศมันแล้ว มันบอกว่าพลอยไปเสนอขายให้พ่อมันเองเพื่อแลกกับการที่จะให้หมอคนหนึ่งในแผนกหัวใจให้ขึ้นเป็นหัวหน้า นี่พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน้องสาวของพี่จะโง่เอาเงินหลายสิบล้านไปแลกกับอะไรแบบนั้นเพื่อผู้ชายคนเดียว รู้ไหมว่าถ้าโรงพยาบาลอื่นรู้เข้าเราจะเสียหายกันแค่ไหนห้ะ ทำไมไม่รู้จักคิดซะบ้าง” ศิลาพูดด่ากราดออกไปอย่างโมโหสุดๆ เพราะเขาไม่คิดเลยว่าน้องสาวของเขาจะโง่หลงผู้ชายจนยอมขาดทุนเป็นสิบๆล้านเพื่อผู้ชายคนเดียวอย่างนี้

“พลอยขอโทษค่ะ พลอยแค่อยากจะให้แฟนของพลอยเขาได้เป็นหัวหน้าตามที่เขาฝันเอาไว้ พลอยไม่ได้โง่สักหน่อย พลอยทำไปก็เพราะว่าพลอยอยากให้คนรักของพลอยเจริญในหน้าที่การงานก็เท่านั้น” พลอยไพลินพูดถียงพี่ชายออกไป

“แต่แฟนพลอยมันควรจะได้เป็นด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ใช่ใช้เส้นของผู้หญิงไต่เต้าให้ตัวเองอย่างนี้ นี่ขนาดพี่ยังไม่เจอหน้ามัน พี่ก็เดาได้เลยว่าแฟนพลอยน่ะมันเป็นคนยังไง แมงดาชัดๆ” ศิลาพูดออกไปอย่างอดไม่ได้ เพราะแค่นี้เขาก็มองออกแล้วว่าผู้ชายคนนั้นคบกับน้องสาวของเขาก็เพื่อผลประโยชน์

“พี่ศิลา! อย่ามาว่าแฟนพลอยแบบนั้นนะคะ เขาไม่ใช่แมงดาและเขาก็ไม่ได้เป็นแบบที่พี่พูดสักหน่อย เขารักพลอยเขาไม่ได้คบพลอยเพราะผลประโยชน์ เขาก็รวยเหมือนกัน ไม่จำเป็นอะไรเลยที่เขาจะมาหวังผลประโยนชน์อะไรจากพลอย” พลอยไพลินลุกขึ้นต่อว่าพี่ชายอย่างไม่พอใจที่ว่าให้แฟนของเธอแบบนั้น

“ถ้ามันไม่ได้หวังผลประโยชน์จากพลอยจริง งั้นก็ให้มันจ่ายค่าเสียหายคืนมาให้บริษัทตามราคาที่พี่ตั้งไว้ตั้งแต่แรก เพราะพี่จะไม่ยอมให้บริษัทเสียเงินไปเพราะผู้ชายคนเดียวแน่” ศิลาพูดออกไปแล้วมองน้องสาวอย่างจดจ้อง ในเมื่อน้องสาวเขาเป็นคนก่อเรื่อง เธอก็ต้องเป็นคนบอกมันให้มารับผิดชอบ

“ก็ได้ค่ะ พลอยจะให้เขาจ่ายคืนพี่ศิลาทุกบาททุกสตางค์เลย ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ” พลอยไพลินพูดออกไปก็มองพี่ชายอย่างจดจ้อง ก่อนจะลุกออกจากห้องทำงานของพี่ชายไปอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่พี่ชายพูด

“เฮ้อ…แล้วแบบนี้พี่จะให้เราแต่งงานกับคนแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย” ศิลาพูดบ่นออกไปแล้วถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ เพราะน้องสาวของเขากำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนนี้อาทิตย์หน้านี้แล้ว

ด้านวิทวัสที่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนกหัวใจอย่างเป็นทางการก็ดีใจเป็นอย่างมากที่ความฝันของเขานั้นเป็นจริงสักที เขาจึงพาเรวดีนั้นออกมาฉลองด้วยกันในช่วงเที่ยง เพราะตอนเย็นเขามีนัดกับครอบครัวของพลอยไพลิน ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะพาเรวดีมาฉลองด้วยกันก่อน

“ยินดีด้วยนะคะพี่วิท ในที่สุดพี่วิทก็ได้เป็นหัวหน้าแผนกหัวใจแล้ว เรย์ภูมิใจในตัวพี่วิทนะคะ” เรวดีพูดออกไปด้วยรอยยิ้มยินดีกับเขา เมื่อเขาทำตามเป้าหมายที่เขาคาดหวังได้สำเร็จแล้ว

“ขอบคุณมากเลยนะเรย์ พี่สำเร็จได้ก็เพราะว่าพี่มีเรย์คอยอยู่เคียงข้างแล้วก็คอยสนับสนุนพี่นั่นแหละ” วิทวัสพูดบอกไปก็เอามือไปจับมือของเรวดีอย่างรักใคร่

“ก็พี่วิทเป็นแฟนของเรย์นิคะ เรย์ก็ต้องคอยสนับสนุนแล้วก็ให้กำลังใจพี่วิทสิคะ” เรวดีพูดออกไปแล้วก็ยิ้มให้กับเขา

“ก็เพราะเรย์น่ารักแบบนี้ไงพี่ถึงได้รักเรย์มาก เรย์…เรื่องงานแต่งงานของเรากว่าจะจัดก็อีกตั้งสองเดือนกว่าๆเลย พี่ว่ามันช้าไป… เรย์จะว่าอะไรไหมถ้าพี่อยากจะไปจดทะเบียนกับเรย์ก่อนที่เราจะจัดงานแต่งงานกัน” วิทวัสพูดไปก็เอ่ยถึงเรื่องการจดทะเบียนของเขาและเรวดีทันที เพราะถ้าเขาไม่จดทะเบียนกับเธอก่อนที่จะแต่งงานกับพลอยไพลิน เขาได้สูญเสียเรวดีไปแน่ๆ

“มันเร็วไปไหมคะพี่วิท เรย์ว่ารอให้เราแต่งงานกันแล้วค่อยไปจดทะเบียนกันดีกว่านะคะ” เรวดีพูดบอกไปแล้วมองหน้าของแฟนหนุ่ม เธอก็ยิ่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่เธอทำผิดพลาดไป ถ้าวิทวัสรู้ว่าเธอนอนกับผู้ชายคนอื่นแล้วเขาจะยังอยากแต่งงานกับเธออยู่อีกไหม เรวดีคิดไปก็ยิ่งไม่อยากจะจดทะเบียนกับเขา

“จะช้าจะเร็วยังไงเราสองคนก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี จะจดทะเบียนกันตอนนี้หรือตอนไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ เรย์ไปจดทะเบียนสมรสกับพี่นะ เราสองคนจะได้เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องไง นะเรย์…” วิทวัสพูดบอกไปแล้วก็จับมือของเรวดีไว้มั่นอย่างขอร้องเธอ เพราะถ้าเธอไม่จดทะเบียนสมรสกับเขา ต่อไปเขาจะเอาอะไรไปรั้งเธอไว้หากเธอรู้ว่าเขามีพลอยไพลินอีกคน

“ขอเรย์ไปคุยกับที่บ้านก่อนนะคะ แล้วเรย์จะให้คำตอบกับพี่วิทอีกที เรย์ตัดสินใจเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้หรอกค่ะ” เรวดีพูดบอกไป เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญเธอจะทำอะไรโดยไม่คิดไมได้ ต่อให้เธอกับเขาจะต้องจดทะเบียนกันเร็วๆนี้ก็เถอะ แต่เขามาพูดกะทันหันแบบนี้แล้วเธอก็ตั้งตัวไม่ทัน

“โอเค งั้นพี่จะรอคำตอบจากเรย์นะ งั้นเราทานอาหารกันเถอะ มีแต่ของโปรดเรย์ทั้งนั้นเลยนะ” วิทวัสพูดบอกไปก็ยิ้มออกมาอย่างมีหวัง ก่อนจะตักอาหารให้เธออย่างเอาใจ

ต่างจากเรวดีที่นั่งยิ้มออกไปทั้งที่ในใจของเธอนั้นรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาเป็นแฟนที่ดีของเธอแบบนี้ แต่เธอกลับไปนอนกับผู้ชายคนอื่น ถ้าวิทวัสรู้เรื่องนี้เขาจะต้องเสียใจมากแน่ๆ และเธอจะหาโอกาสบอกเขาเรื่องนี้ก่อนที่เธอและเขาจะแต่งงานกัน

“เอ๊ะ! นั่นมันไอ้บ้านั่นนิ…ทำไมต้องมาเจอเขาตอนนี้อีกนะ ร้านอาหารมีเป็นร้อยร้านพันร้านทำไมไม่ไปกิน มากินร้านเดียวกับเธอทำไมนะ ทำไมต้องเจอกับเขาอีกเนี่ย….” เรวดีพูดในใจอย่างหงุดหงิดเมื่อเธอเห็นศิลากำลังลุกขึ้นพร้อมกับใครอีกหลายๆคน แล้วสายตาของเขาก็มองสบตากับเธอ แถมเขายังทำหน้าทะเล้นกวนๆมาใส่เธออีก

ด้านศิลาที่ทานอาหารเที่ยงกับลูกค้าของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาก็ลุกขึ้นแล้วจะเดินออกไป แต่สายตาของเขาก็ดันไปเห็นเรวดีซะก่อน เขาก็มองเธออย่างแปลกใจที่บังเอิญมาเจอเธอที่นี่ แต่พอเธอมองสบตากับเขาแล้ว เขาก็ยิ้มแล้วยักคิ้วใส่เธอไปด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ แต่เธอกลับเมินเขาไปซะอย่างนั้น เขาจึงลุกเดินตามลูกค้าของเขาไปทางโต๊ะที่เรวดีทันที

“เป็นอะไรเหรอเรย์ ทำไมทำหน้าอย่างกับเห็นผีอย่างนั้นล่ะ” วิทวัสมองหน้าสวยๆของแฟนสาวอย่างสงสัยก่อนจะหันหลังไปมองตามสายตาของเรวดี เขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินออกมา

“อ่อ เปล่าค่ะ เราทานอาหารกันต่อเถอะค่ะพี่วิท ไม่มีอะไรหรอก” เรวดีพูดไปแล้วก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อ แบบไม่เงยหน้า แล้วเธอก็ภาวนาให้เขาเดินผ่านไปอย่ามาทักทายเธอ

“ที่แท้ก็มากับแฟนนี่เอง ไม่น่าล่ะถึงก้มหน้าก็ตาขนาดนั้น ไม่คิดจะทักทายเขาหน่อยหรือไงนะ ” ศิลาคิดในใจแล้วก็ยิ้มมุมปากออกมาขณะที่เขานั้นเดินผ่านโต๊ะของเรวดีไป เพราะเขาต้องไปส่งลูกค้ากลับ

“เฮ้อ…ไปได้สักที…ทำเอาเราหัวใจเกือบวายแน่ะ” เรวดีคิดในใจอย่างโล่งอกที่เขาเดินผ่านเธอไปโดยไม่ได้ทักทายอะไร ทำให้เธอนั้นเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของวิทวัสที่กำลังตักอาหารอยู่อย่าง

“พี่วิททานนี่สิคะ อร่อยมากเลยนะคะ” เรวดีพูดไปก็รีบตักอาหารให้แฟนหนุ่มไป แล้วจากนั้นเธอก็นั่งทานข้าวแล้วพูดคุยกับวิทวัสต่อ

ด้านศิลาก็แอบไปกระซิบกับพนักงานในร้านอาหาร แล้วเขาออกไปส่งลูกค้ากลับแล้วเขาก็บอกให้เลขาของเขาไปรอที่รถ แล้วเขาก็กลับเข้ามาในร้านอีกครั้งแล้วเขาก็แกล้งเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารที่เขาทานก่อนหน้านี้ แล้วเขาก็หันกลับมามองเรวดีแล้วเดินตรงเข้าไปหาเธอย่างจดจ้อง

เรวดีพอเห็นศิลาเดินกลับเข้ามาก็มองอย่างอึ้งๆ เพราะคิดว่าเขานั้นจะกลับไปแล้ว แต่เขาดันกลับเข้ามา แถมรอบนี้เขาก็มองเธอแล้วยิ้มอย่างร้ายๆออกมาอีก ทำให้เธอนั้นรู้กลัวๆอย่างบอกไม่ถูก

“บังเอิญจังเลยนะครับที่เราเจอกันที่นี่ มาทานอาหารกับแฟนสองคนเหรอครับ” ศิลาเดินไปหยุดที่โต๊ะของเรวดีและแฟนหนุ่มเขาก็ยิ้มออกไปด้วยใบหน้านิ่งๆ

วิทวัสก็เงยหน้ามองหนุ่มคนนี้ด้วยสายตาจดจ้อง ก่อนจะจำได้ว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่เจอที่หัวหินเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาก็มองอย่างไม่ชอบใจเอาซะเลยเมื่อผู้ชายคนนี้มองแฟนของเขาด้วยสายตาอย่างนั้น

“ค่ะ นอกจากฉันกับแฟนแล้วคุณยังเห็นคนอื่นอีกเหรอคะ” เรวดีตอบไปแบบสั้นๆ แล้วก็ทำหน้าบึ้งๆใส่ศิลาไป เพราะเธอไม่ต้องการให้เขามาทักทายเธอหรือพูดคุยอะไรกับเธอทั้งนั้น เพราะยิ่งเห็นหน้าเขาภาพในเช้าวันนั้นก็ฉายซ้ำขึ้นมาทันที

วิทวัสได้ยินเรวดีพูดแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างขำๆ เพราะท่าทางของนั้นไม่ได้อยากจะพูดคุยกับผู้ชายคนนี้เท่าไหร่ มันจึงทำให้เขาเบาใจที่แฟนสาวไม่ได้มีท่าทีสนใจผู้ชายหล่อคนนี้

ส่วนศิลาได้ยินเธอพูดตอกกลับมาใส่เขาแบบนั้นก็กัดฟันยิ้มใส่เธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ และอยากจะแกล้งยั่วเธอเบาๆ เขาหันไปเห็นพนักงานเอาอาหารมาที่เขาสั่งไว้เดินมาพอดี เขาก็เอ่ยพูดออกไปทันที

“หึๆ….งั้นดีเลยครับที่มากันสองคน เมื่อกี้ผมทานหอยผัดเผ็ดของที่นี่ไป หอยหวานฉ่ำมาก แถมรสชาติก็อร่อยแซ่บจนลืมไม่ลงเลย ผมจะสั่งกลับบ้านพอดี แต่เห็นคุณซะก่อนงั้นผมเอาให้คุณไว้ทานกับแฟนก็แล้วกันนะครับ ผมว่าแฟนของคุณน่าจะชอบรสชาติเดียวกับผม นั่น พนักงานถือมาพอดีเลย " ศิลาพูดออกไปอย่างกำกวม แล้วมองเรวดีด้วยสีหน้ายิ้มร้ายๆออกไป เพราะเขาไม่ได้หมายถึงอาหารแต่หมายถึงเธอต่างหาก

“ขอบคุณค่ะ แต่อาหารเรามีเยอะแล้ว คุณเอากลับไปกินเองดีกว่าค่ะ ฉันกับแฟนไม่ชอบทานอาหารของคนแปลกหน้า” เรวดีได้ยินคำพูดของเขาแล้วก็เงยหน้ามองเขาด้วยสายตาจดจ้อง เพราะเธอรู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร ทำไมเขาต้องมาหาเรื่องเธอด้วยนะ ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่นะ

วิทวัสได้ยินแฟนสาวพูดแบบนั้นก็ยิ้มชอบใจ ก่อนจะเริ่มคิดว่าผู้ชายคนนี้ต้องคิดจะจีบแฟนสาวของเขาแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่มาพูดจาอะไรแปลกๆแบบนี้

“ผมเป็นคนแปลกหน้าสำหรับคุณเรย์เหรอครับ ผมก็นึกว่าเราสองคนจะสนิทกันแล้วซะอีก” ศิลาเอ่ยพูดออกไปแบบกวนๆ เมื่อเธอพูดออกมาแบบนั้น มันก็ยิ่งทำให้เขานั้นอยากจะแกล้งเธอเข้าไปอีก พูดมาได้ว่าเขาเป็นคนแปลกหน้า อาทิตย์ก่อนเธอยังนอนอ้าขาให้เขาเลียหอยอยู่เลยจำไม่ได้แล้วหรือไง

“เจอกันแค่ครั้งสองครั้งแฟนผมไม่เรียกคนสนิทกันหรอกครับคุณ ขอบคุณที่อุตส่าห์เข้ามาทักทายแฟนผมนะครับ แต่ผมกับเรย์ต้องการความเป็นส่วนตัวครับ หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ” วิทวัสพูดแบบนิ่งๆแล้วเขาก็ปรายตาเงยหน้ามองชายตรงหน้าที่ชื่อศิลาอย่างจดจ้อง เพราะคำพูดคำจอของผู้ชายคนนี้นั้นกวนโมโหของเขาแล้ว

“หึๆโอเคครับ งั้นก็เชิญทานให้อร่อยเลยนะครับ ผมไม่อยากจะขัดความสุขของคุณ ในเมื่อพวกคุณไม่อยากทานก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอากลับไปทานที่บ้านก็ได้ ของอร่อยๆแบบนี้ผมทานซ้ำๆได้สบายๆ ขอตัวนะครับ” ศิลาพูดแล้วก็มองสบตากับเรวดีอย่างจดจ้อง เพราะเขากำลังหมายถึงเธออยู่ จากนั้นเขาก็เดินออกไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเขาแกล้งเรวดีแล้ว

“ผู้ชายคนนี้มันยังไงกัน รู้ทั้งรู้ว่าเรย์มีแฟนแล้วยังมาพูดแบบนั้นอีก ต่อไปเรย์อย่าไปเสวนากับคนแบบนี้อีกนะ ถ้าเจอก็อยู่ห่างๆเขาไว้” วิทวัสพูดออกไปด้วยสีหน้าไม่ชอบใจเลยสักนิดกับผู้ชายคนนี้ เพราะมันแสดงออกชัดเจนเลยว่ามันน่ะชอบเรวดีแฟนของเขา

“ค่ะพี่วิท พี่วิทอย่าไปใส่ใจกับคนอย่างเขาเลยค่ะ เขาก็แค่คนแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้ เราทานอาหารต่อกันดีกว่านะคะ นี่ค่ะ เดี๋ยวเรย์ตักกุ้งให้นะคะ” เรวดีพูดบอกไปแล้วพยายามเอาใจวิทวัสไปอย่างไม่อยากให้เขานึกถึงศิลาที่เข้ามาก่อกวนเมื่อกี้ เพราะเธอเองก็ไม่พอใจเขาเหมือนกันที่เข้าเขามาแล้วพูดแบบนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรเขาไปได้มาก เพราะกลัวว่าศิลานั้นจะเผลอพูดเรื่องที่เธอเสียตัวให้เขาที่หัวหินขึ้นมา