Ep.13 สายฝนกับหนึ่งวัน(Nc15+)
2572 คำ
พิธีสุดท้าย เป็นพิธีที่เผ่าเอลฟ์จะให้เด็กที่อายุใกล้ครบ100ปีออกไปใช้ชีวิตในป่าข้างนอกเป็นเวลา1ปีโดยไม่ให้ผู้ใหญ่ไปช่วยอะไรทั้งสิ้น เห็นว่าเเต่ก่อนจะให้เเยกกันอยู่เเค่ตัวคนเดียวเเต่ด้วยเวลาผ่านไปก็ให้มีการจับกลุ่มกันได้ ผู้ที่กลับมาหลัง1ปี ก็จะถือว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวสามารถเเยกออกมาจากเต๊นท์ของพ่อเเม่ สร้างเต๊นท์ของตัวเอง มีครอบครัว หรือออกเดินทางจากหมู่บ้านก็ได้ กรณีของเซล่าการเดินทางไปป่าภูติถูกนับให้เป็นพิธีสุดท้ายเช่นกัน...
กลางดึกในป่า ท่ามกลางเสียงน้ำไหลพร้อมเสียงสัตว์กลางคืนหากิน เอลฟ์ผมสีเงินกำลังตักน้ำลูบไล้ไปตามตัว ที่ประจำที่เธอใช้ชำระร่างซึ่งตอนนี้มันเงียบลงไป ตั้งเเต่เซล่าไม่อยู่พวกนิซ่าเองก็ชวนไปอาบกับพวกเธออยู่เหมือนกัน เเต่เพราะเวลาที่พวกเธออาบนั้นเป็นช่วงเย็นที่ชั้นกำลังฝึกใช้หอกอยู่ ทำให้ชั้นเลือกมาอาบน้ำช่วงเวลานี้ตอนที่ทำอะไรทั้งวันเสร็จหมดเเล้ว
"ฟู่"ชั้นพ่นลมหายใจเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงเเช่น้ำจนถึงไหล่
"ตอนนี้เซล่าจะเป็นยังไงบ้างนะ" ไม่รู้ว่าป่าภูติเป็นสถานที่เเบบไหน ไม่รู้ว่าอันตรายหรือเปล่า ได้เเต่ภาวนาว่าขอให้เธอสบายดี
ชั้นโอบตักน้ำขึ้นมาจนเต็มฝ่ามือ ส่องหน้าไปที่น้ำนิ่งในฝ่ามือนั้นสักพักก็มีตัวอักษรเเสดงให้เห็นข้อมูลทักษะของชั้น
เอลมารีน
เผ่า เอลฟ์
อายุ 98 ปี
ทักษะ
[การต่อสู้ด้วยมือเปล่า 9] [ตัวเเทนต่างเผ่า] [เสน่ห์ 9] [ผู้บงการเเมลงภูติ] [การต่อสู้ด้วยหอก 5] [นักล่า] [ทำสมาธิ 4] [ผู้บงการ] [ผู้อยู่เหนือห่วงโซ่อาหาร??] [ความถนัดสองมือ]
สกิล
[เรียนรู้จดจำ] [สนทนาล่อลวง] [ร่างกายเหล็กกล้า (กลาง) ] [คำอวยพรของภูติลม] [บัญญัติใต้บัญชา] [สงบจิต] [คำสั่งชี้นำ] [ไล่ล่า] [พุ่งเเทงพายุ] [พุ่งทะลวง] [พุ่งทะลวงวายุ] [ลมหนุน] [ใบมีดสายลม] [สลับมือ]
"เฮ้ออ" ชั้นทิ้งตัวพิงข้างริมตลึงปล่อยวางเรื่องที่คิดไม่ตกต่างๆให้ไหลไปกับน้ำ
ชั้นยกน้ำในมือมาล้างหน้าให้หมดความกังวลใจ ก่อนเริ่มลูบไล้ไปตามร่างให้ร่างกายขับความร้อนที่สะสมทั้งวันให้ไหลไปกับสายน้ำ เเต่กระนั้นร่างกายกลับร้อนขึ้นเรื่อยๆ ในหัวนึกย้อนไปถึงในคืนวันนั้นที่ได้อยู่เซล่าเเลกเปลี่ยนความรู้สึกที่ดีต่อกัน
มือขวาลูบคลำต่ำลงไปเรื่อยๆ มืออีกข้างก็กอบโกยหน้าอกขึ้นมาบีบนวด
"อื้อ" การปลุกเร้าด้วยตัวเอง เรียกเสียงครางในลำคอ เเต่ก็รู้สึกว่ามันไม่พอจนมือขวาเคลื่อนลงไปที่จุดอ่อนไหวช่วงล่าง ความเย็นของน้ำทำให้รู้สึกต่างจากการทำปกติ นิ้วกลางเเละนิ้วชี้ลูบไล้ไปยังจุดกึ่งกลางระหว่างขา ลากผ่านกลีบดอกไม้ ก่อนลูบไปตามขามาจบจุดเดิม ที่คราวนี้จุ่มนิ้วเข้าไปถึงสองข้อ
"อ่า เซล่า" เสียงครางเรียกคนที่ห่างไกลดังขึ้นพร้อมกับความเสียว
อื้อ อ่า อ่า อ่าห์ เสียงครางหวานพร้อมการกระทำ ทำเอาน้ำกระเซ็นไปทั่วเเต่คนผมเงินก็ไม่ได้สนใจมันนัก เพราะกำลังหมกมุ่นกับการทำเสียวของตนอยู่ ยิ่งรู้สึกถึงความเสียวที่เพิ่มพูนขึ้นยิ่งขยับนิ้วให้เเทงเข้าไปลึกเข้าไปอีก
"อ่าห์ เซล่า จะเสร็จ อื้อออ" ร่างคนผมเงินกระตุกเล็กน้อยพร้อมน้ำจากร่างที่ผสมลงสายน้ำเย็นไหลผ่านไป
"เเฮ่ก เเฮ่ก" เสียงหอบเหมือนกับไปวิ่งมาทั้งวัน หายใจกอบโกยอากาศเข้าสู่ปอดก่อนจะตักน้ำราดตัว เเล้วลุกขึ้นฝั่งไปเช็ดตัว หลังเเต่งตัวเสร็จเราก็เดินกลับบ้านเพื่อเข้านอนต่อไป..
ซ่า ซ่า เสียงฝนตกดังกระทบเเผ่นหนังที่ปูเป็นหลังคา ก็ไม่เเปลกอะไรก็ตอนนี้เป็นฤดูเติมน้ำ หรือ ก็คือ ฤดูฝนดีๆนี่เเหละ
"เอลมารีน ถังเก็บน้ำเต็มเเล้ว" เสียงพ่อดังขึ้น ชั้นรีบลงไปชั้นล่างทันที ในฤดูนี้เราจะมีการกักเก็บน้ำเพื่อใช้งานที่บ้านเเต่ละหลัง โดยจะมีถังไม้สานขนาดใหญ่ที่ใช้เก็บน้ำไว้ที่นอกบ้านหลายอัน ตอนนี้เราก็จะย้ายรางน้ำที่พาดจากหลังคาสู่ปากถังน้ำอันอื่นที่ว่างอยู่
"พี่รีนระวังนะ"เซรินเดินตามมาด้วยเเละว่าขึ้นตอนชั้นกำลังปีนถังขึ้นไปเพื่อปรับรางน้ำให้ลงปากถัง
"จ้า เซรินวานเอาตะกร้าใบไม้นี่ไปเททิ้งที่อื่นหน่อย" ชั้นยกตะกร้าที่เอาไว้ใส่ใบไม้ที่บังเอิญตกลงใบในถังน้ำตอนที่เคลียร์กันไว้เเต่เเรก เซรินรับไว้เเล้วเดินไปออกไปทิ้ง
"ทิ้งเเถวนี้ก็ได้เเท้ๆ"พ่อว่าขึ้นตอนเห็นเหตุการณ์
"ก็นะคะ เด็กเขาเห็นเราทำก็อยากช่วยนู้นนี่เเหละคะ"
"อยากมัวเเต่คุยสิจ๊ะ ทำเสร็จเเล้วก็รีบเข้าบ้าน เดี๋ยวไม่สบายหรอกจ๊ะ" เเม่เดินออกมาทักเราสองพ่อลูกก้มมองตัวเองที่เปียกน้ำฝน ก็รีบวิ่งเข้าบ้านเเทบไม่ทัน
"เดี๋ยวก่อนเลย ยืนรอก่อนเดี๋ยวเอาผ้าเช็ดตัวมาให้นะจ๊ะ" เเม่ทักให้ยืนอยู่เเถวประตูก่อนไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้คนละผืน พวกเราเช็ดตัวจนเสื้อผ้าเเห้งเเล้วเดินเข้าบ้าน ชั้นไปนั่งอยู่ที่พื้นพิงที่นั่งยาวตัวนึงของบ้าน ตอนที่กำลังขยี้ผมอยู่นั้น
"พี่รีน หนูทำให้นะ" เซรินอุ้มตะกร้าเข้ามาให้เเม่ก่อนวิ่งมาหาชั้น
"อืม ฝากด้วยนะ"ชั้นส่งผ้าให้ เธอจะปีนไปนั่งบนที่นั่งจะห่อทั้งผมของชั้นด้วยผ้าก่อนจะเริ่มนวดผมเบาๆ
"เจ็บไหมคะ"
"ไม่ล่ะ สบายมากเลย"ชั้นนั่งนิ่งๆให้เซรินทำต่อไป ก่อนชั้นจะเรียก [สไลม์] ออกมาเพื่อดึงของต่างๆออกมาเพื่อลองให้หนอนภูติกินดู
"นี่คือหนอนภูติที่เขาว่ากันสินะ"เซรินชะเง้อมองจากไหล่
"ที่เขาว่ากัน?"
"มีเพื่อนๆหนูบางคน เขาเคยว่าโตไปอยากเป็นเเบบพี่ด้วยละ"
"เห เเล้วเซรินละ"
"หนู เหรอคะ อืมม ยังไม่รู้เลยคะ"ชั้นได้ยินดังนั้น ก็ยกมือขึ้นไปบีบเเก้มเซรินจนหน้าบุ้ย
"ดีเเล้วละ ถึงเซรินจะเป็นน้องสาวชั้น เเต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนพี่หรอกนะ"
"เหรอคะ"
"หาสิ่งที่อยากเป็นจริงๆ เเล้วทำมัน นั้นเเหละถึงจะสมเป็นน้องของชั้น"
"...เข้าใจเเล้วคะ" เซรินพยักหน้าให้ จะว่าไปเซรินเคยไปที่ๆเขาทำงานกันหรือเปล่านะ
"เซริน เคยไปที่ที่พวกพ่อทำงานกันไหม"
"ยังเลยคะ พวกผู้ใหญ่ไม่ยอมให้เราเข้าไป"
"หรอ งั้นหลังฝนหยุดตก เราไปดูกันว่าเขาทำอะไรกันบ้าง"
"เอ๊ะได้หรอคะ"
"อืม ชั้นไปด้วยเองเลยนะ" เเล้วเหมือนกับเป็นใจ ฝนที่ตกมาตั้งเเต่เมื่อเช้าก็หยุดตกลงหลังจากนั้นไม่นาน
"ดูสิพี่รีน สายรุ้งละ"
"อืม สวยเนอะ"
"คะ" เซรินบอกพร้อมวิ่งออกไปก่อน ชั้นจึงเร่งฝีเท้าตามไปเอาหมวกไม้สานที่ถือมาใส่ให้เธอ
"เอาล่ะ เราไปไหนก่อนดี" ชั้นยื่นมือให้เธอจับ เซรินเดินมาจับจูงมือชั้นก่อนว่า
"ให้พี่รีนเป็นคนนำเลยคะ"
"งั้นจะนำให้สนุกที่สุดละกันนะ"ชั้นจูงมือนำเธอไปยังจุดเเรก
เราเดินตามหมู่บ้านเรื่อยๆทักทายคนที่ออกมาหลังฝนหยุดตก จนมาถึงเต็นท์นึงที่มีควันลอยชุยออกมา
"กลิ่นหอมมากเลยคะ" เซรินทำจมูกฟุดฟิด ตามควันที่โซยกลิ่นหอมออกมา
"ที่นี้คือโรงทำอาหาร หรือที่เรียกกันว่าเต็นท์ครัวน่ะ"
"เต็นท์ที่ทำอาหารหรอคะ"
"ใช่เเล้ว เป็นที่ๆทำอาหารเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้านไงล่ะ ปะเข้าไปกัน"
"คะ"
ชั้นเปิดผ้าหน้าเต็นท์เข้าไป เห็นเป็นห้องครัวที่มีคนนับสิบ ทั้งสับทั้งต้มอยู่อย่างวุ่นวาย
"อ้าว เอลมารีน มาทำอะไรหรอ" มีสาวเอลฟ์คนนึง เดินมารับพวกเธอทันที พร้อมเรือนผมสีเทาถักเป็นเส้นเปียด้านขวาสะบัดตามเเรงที่ยาวจนถึงหลัง ดวงตาสีเเดงที่ส่องประกายด้วยความรุ่มร้อนอย่างประหลาด กับรอยซ้ำใต้ตาเหมือนคนไม่ได้นอนหน่อยๆ ที่ดูโดดเด่น
"ไง เอ่อ ขอโทษนะเรารู้จักกันหรอ" จำไม่ได้เลยเเฮะ
"ฮะฮะ โธ่ เป็นมุกที่ขำจังเลย เราเคยอาบน้ำด้วยกันเเล้วเเท้ๆ" ห่ะ เอ่อ ตอนที่เกิดเรื่องถ้ำมอง หรือเปล่านะ
"เอ่อ เธอ คนในกลุ่มพวกเนเรียสินะ"
"ฮิฮิ ใช่เเล้วล่ะ เราชื่อว่า โรเซ่ อย่าลืมซะละ"
"สวัสดี โรเซ่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เช่นกัน เเล้วมีอะไรหรอถึงมาที่นี่ อาหารยังเตรียมไม่เสร็จหรอกนะ" โรเซ่ว่าก่อนหันมองหม้อใหญ่ที่มี4-5คนรุมล้อมอยู่
"ชั้นพาน้องสาวมาทัศนศึกษาน่ะ"
"เเหม น้องสาวของเอลมารีนนี่เองสวัสดีน้าา" โรเซ่นั่งลงทักทายเซริน
"คะ สวัสดีคะ หนูชื่อ เซริน คะ" เซรินวิ่งมาเเอบอยู่ข้างหลังชั้นก่อนโผล่มากล่าวทักทาย เป็นท่าทางที่ดูน่ารักมากเลย
"สวัสดีนะ พี่ชื่อโรเซ่ ยินดีที่ได้รู้จัก เเล้วทัศนศึกษานี่คืออะไรหรอ" โรเซ่ตอบรับเซรินก่อนหันมาถามชั้นต่อ
"เอ่อ ประมาณว่า พาเด็กๆมาลองทำหลายๆอย่างดูน่ะ"
"เห น่าสนใจดีนะ เเต่ว่า"
"ชั้นรับผิดชอบเอง ชั้นขอละนะ" ชั้นเข้าไปกระซิบข้างๆทำเธอสะดุ้งเล็กน้อย
"เอ๊ะ ใกล้จัง ขะ ขออีกรอบได้ไหม"โรเซ่พึมพำเบาๆกับตัวเอง ก่อนเขยิบหูมาใกล้เพื่อรับฟังกันด้วยหน้าเเดงเล็กน้อย
"เรื่องครั้งนี้ ชั้นรับผิดชอบเอง ชั้นขอละนะ"ชั้นกระซิบพูดอีกครั้ง โรเซ่ก็ส่งเสียงเเปลกๆออกมาเฉยเลย
"อื้ออ ดะ ได้สิ ได้ทุกอย่างเลย"
"อะ อืม ขอบคุณนะ" ชั้นขอบคุณ โดยเลี่ยงจะพูดถึงปฏิกิริยาของเธอไปละกัน
"งั้นเริ่มจากตรงไหนดีนะ"
"ลองให้ทำอาหารง่ายๆไหมล่ะ" โรเซ่เดินตามมาเสนอขึ้น
"นั้นสินะ"
"หนูเซริน เคยทำอาหารบ้างไหม"โรเซ่ก้มลงไปถามเซริน
"นะ หนูเคยช่วยเเม่ทำอาหารคะ"
"อ๋อ คุณมาเรียสินะ วันนี้ไม่เห็นเธอเลย เธอคงไม่มาเเล้วสินะ" โรเซ่หันไปดึงผ้ากันเปื้อนใกล้ๆมาใส่ให้เซริน
"คงอย่างงั้นเเหละนะ ตอนนี้เเม่ก็คงทำอาหารอยู่ที่บ้านเเล้วละมั้ง" ชั้นตอบ
"อืมงั้น ลองอะไรง่ายๆเเล้วกัน ตอนนี้เราต้มน้ำซุปเนื้ออยู่ เราจะหั่นผักผลไม้ให้พอดีคำเเล้วใส่ลงไปต้ม โรเซ่หั่นผักให้ดูพร้อมเเนะนำอยู่ข้างๆ ชั้นเลยหลบออกมาหาที่นั่งว่างๆเเล้วหย่อนก้นลงไปนั่งดูเฉยๆ ปล่อยให้เซรินเรียนรู้ด้วยตัวเอง
ต๊อก ต็อก เสียงมีดกระทบเขียงไม้ดังเป็นจังหวะถึงจะเงอะงะไปบ้างเเต่เธอก็ไม่ถึงกับทำมีดปาดนิ้วไปซะก่อน ชั้นนั่งมองเซรินที่ยืนอยู่บนกล่องไม้ข้างหลังที่ทำอาหารเพื่อให้สูงถึง ..โรเซ่ไปไหนซะเเล้วล่ะ
ก่อนจะรู้สึกตัวโรเซ่ก็มานั่งอยู่ที่เก้าอี้ยาวตัวเดียวกันซะเเล้ว
"เอ๊ะ โรเซ่"
"คุณน้องสาวพยายามดีเลยนะ"
"งั้นเหรอ"
"เห็นว่าเอลมารีนชอบสิ่งที่เรียกว่า ขนมปัง สินะ" ไปได้ยินมาจากไหนกันนะ
"อืมก็นะ"
"งั้น นี่คือ ขนมที่เราทำเอง"โรเซ่ยื่นจานใบนึงที่มีขนมปังสีน้ำตาลหลายชิ้นวางซ้อนกันที่ดูเเล้วเหมือนผิวมันกว่าขนมปังปกติ
"เอ่อ นี่คือ"
"ขนมปังไง คือเราลองเอาไปทอดกับน้ำมันที่ได้จากพวกหมูป่าน่ะ" โรเซ่อธิบายให้ฟัง ทำเอาชั้นตกใจเลย ขนมปังทอดหรอเหมือนจะเคยได้ยินเมื่อชาติก่อนเลย
"งั้นขอลองชิมหน่อยนะ" หยิบขึ้นมาชิ้นนึง พอกัดเข้าไปก็รับรู้ถึงความมันของน้ำมันตัดกับความหวานก็อร่อยดี เเต่ถ้าจะให้ติก็เหมือนขนมปังตรงกลางจะสุกไม่ดีนักเทียบกับด้านนอก
"ปะ เป็นยังไงบ้าง" โรเซ่ละมีดละเมียดถาม
"อร่อยมากเลย เเต่ตรงกลางเหมือนยังไม่สุกดีเลยนะ"
"หือ ได้ไงกันข้างนอกก็สุกดีเเล้วนี่นา"โรเซ่รีบหยิบขนมปังชิ้นนึงไปกัด ก่อนจะเเสดงสีหน้าเห็นด้วย
"อืมม มันไม่สุกดีจริงด้วย หรือเราต้องเอาไปอบอย่างเดียวกันนะ" นั้นสินะถ้าจำไม่ผิดถ้าเเบบนี้ต้อง..
"ตอนปั้นเเป้งขนม ลองปั้นให้มีช่องว่างตรงกลางดีไหม"
"ช่องว่างตรงกลาง? ยังไงหรอ"
"เอ่อ อธิบายยากอยู่นะ"
"พวกพี่คะ หั่นเสร็จหมดเเล้ว"เซรินหันมาทักพวกเราหลังหั่นผักหมดเเล้ว
"ว้าว หั่นสวยมากเลย"โรเซ่เดินมาตรวจงานก่อนชมขึ้น
"งั้นต่อไปทำอะไรต่อหรอคะ"
"ต่อไปก็เอาผักที่หั่นใส่ลงไปก่อน"
"คะ" เซรินหยิบผักลงหม้อตามสั่ง
"จากนั้นก็คนสักพักนะจ๊ะ"โรสหยิบทัพพีให้เซรินพร้อมลากถังไม้มาไว้หน้าเตา
"ตอนเคี่ยวเราจะใช้ไฟอ่อนเพราะงั้นไม่จำเป็นต้องใส่ถ่านเพิ่มเเล้วนะจ๊ะ"โรสก้มดูถ่านไฟก่อนว่าขึ้น
"ดูเชี่ยวชาญมากเลยนะเนี่ย"ชั้นยืนมองก่อนตัดสินใจร่วมวงด้วย
"ฮิฮิ เเม่ของชั้นก็ทำงานที่นี้ ชั้นเลยได้ฝึกการทำอาหารที่บ้านตั้งเเต่เด็กเเล้วล่ะ"โรเซ่เดินเข้ามาใกล้กันก่อนมากระซิบ
"เพราะงั้นถ้าขาดคนทำอาหารส่วนตัว ชั้นจะทำให้ทุกวันเลยก็ได้นะ"
"ได้อย่างงั้นก็ดีนะ" ชั้นตามมุขไปอย่างไม่คิดอะไร จากนั้นเราก็ร่วมกันทำอาหาร ที่ได้คือซุปเนื้อผักที่มีผลไม้รสเปรี้ยว พวกเราลองชิมกันดูก็อร่อยใช้ได้ถึงเเม้โรเซ่จะเป็นคนใส่นู้นนี่ลงไปอีกหน่อยก็เหอะ
"อร่อยมากเลย"
"หรอคะ"
"เข้มข้นมากเลย ถ้ากินกับข้าวหรือขนมปังน่าจะอร่อยนะ" ชั้นออกไอเดียขึ้น
"ข้าว? กินกับขนมปังหรอคะ"
"จริงสิ ขนมปังที่มีช่องว่างของรีนคือยังไงนะ"
"อ๋อ นั้นสินะเซรินเธออยากลองทำขนมปังด้วยไหม" ชั้นว่าพร้อมยกถุงเเป้งขึ้นมาตั้งบนโต๊ะก่อนหันไปถามเซรินกับโรเซ่ที่มองมาอย่างจดจ่อ....
-----------------------------------------
- ผู้เขียน
