FallLove in Another World รักเเท้ไม่เเพ้ฮาเร็มหรอกนะ

Ep.19 การลงโทษกับรางวัล (Nc 20+)

เกิดอะไรขึ้น คำๆนี้วกวนอยู่ในหัว เมื่อตอนค่ำพวกเรายังดื่มกินกันอย่างสนุกสนานอยู่เลยเเต่เเล้วนั้นอะไรเอลมารีนกับละ ลูน่า... ในสวนต้นไม้ที่เดิมทีใช้ในการตัดมาทำเต็นท์ เเต่ก็เหลือเป็นดงที่ก็ดูหนาพอสมควร ด้วยต้นไม้น้อยใหญ่

คนผมน้ำเงินเข้มเดินโซเซด้วยความมึนเมา อาจเพราะเครื่องดื่มนี่ ทำให้เราเห็นภาพหลอน ใช่! เอลมารีนไม่มีทางทำอะไรเเบบนี้หรอก เธอยืนคิดอยู่อย่างไม่ทันระวังตัวว่ามีคนตามเธอมาเเละเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ กว่าเธอจะรู้ตัวก็โดนจับจากด้านหลังเสียเเล้ว คนๆนั้นคว้าเเขนทั้งสองรวบไว้ที่หลังเเล้วดันตัวเธอเข้าใส่ต้นไม้เเถวนั้นทันที ด้วยเเรงที่มากกว่าทำเอาตัวเธอไม่เเม้เเต่จะขัดขืนอะไรได้

"คะ ใครน่ะ" ในตอนนั้นเองผมสีเทาที่เป็นเอกลักษณ์ ก็สะบัดไปตามร่างจนเเม้จะเมาเเค่ไหนก็จำได้

"โรเซ่.."

"จ้า"

"คะ คือ..มันเจ็บนะ ช่วยปล่อยได้ไหมจ๊ะ"รู้สึกโล่งใจนิดๆที่ไม่ใช่คนที่คิดไว้ เลยหวังว่านี่จะเป็นการง่ายที่จะหลุดออกไปจากตรงนี้โดยไม่เอะใจอะไรเลย

"เอ่อ โรเซ่"

"หืม ว่าไงเหรอ"

"มะ มัด เราทำไมเหรอจ๊ะ" ใช่ทั้งที่ทำน้ำเสียงปกติเเต่สิ่งที่เธอเป็นอยู่คือกำลังโดนมัดเเขนเข้าด้วยกันด้วยเชือกอะไรสักอย่างจากด้านหลัง

"อืมม ก็เพื่อไม่ให้หนียังไงล่ะ"

"ทะ ทำไมล่ะ" กระทั่งโรเซ่ก็..

ขณะที่ชั้นกำลังสับสนอยู่นั้น ก็ถูกจับลงไปนั่งเเล้วพลิกกลับหาโรเซ่ ทำให้เห็นว่าไม่ได้มีเเค่พวกเธอที่อยู่ที่นี้ ในระยะที่ถัดออกไปมีคนผมสีเงินที่สะท้อนเเสงกับดวงจันทร์อย่างสวยงาม อยู่ที่ตอไม้ไม่ใกล้ไม่ไกลกำลังนั่งเท้าคางมองพวกเราอยู่

"เอลมารีน?!" เธอเรียกชื่อคนตรงนั้นทันที เเต่ก็ถูกโรเซ่จับหมับ ที่คางให้มามองที่ตาของตน

"ชั้นอยู่ตรงนี้เเท้ๆ เเต่กล้าเรียกชื่อคนอื่นเลยเหรอ"คนผมเทาว่าขึ้น

"ระ โรเซ่ เธอจะทำอะไร" โรเซ่สบตาเงียบๆก่อนจะช้อนก้อนเนื้อนุ่มขึ้นมานวดคลึง

"ไม่ โรเซ่ หยุดนะได้โปรดเถอะ" เธอพยายามดีดดิ้นออกมาเเต่คนตรงหน้าก็ลุกขึ้นมานั่งทับที่ต้นขา

"อย่าดิ้นน่า เธอก็รู้เเล้วนี่นา เอลมารีนของเธอเขามีคนรักไปเเล้ว เเถมเมื่อกี้ก็พึ่งไปเล่นกับลูน่าเองนิ เอลมารีนไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอกน่า" ..พูดอะไร...นี่หล่อนพูดอะไรอยู่

"ชั้นจะมอบความสุขให้เธอเอง ลืมเรื่องของยัยนั้นไปเถอะน่า.." โรเซ่สูดกลิ่นหอมตามผมไล่มาที่เเก้ม พอเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ได้ขัดขืนอะไรอีกก็ได้ใจ เอื้อมมือไปปลดเชือกที่มัดด้านข้างชุดพร้อมเปิดให้เห็นสองเต้าที่เด้งออกมาจากที่โดนกดทับไว้ เลียริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะ..

ผลั่ก เสียงที่ไม่ทันรู้ที่มา พร้อมเเรงกระเเทกเข้าใส่หน้าจนโรเซ่ล้มหงายไปจากตัก คนที่โดนมัดฝืนลุกขึ้นมาด้วยหน้าผากที่เเดงจากเเรงกระเเทก ดวงตาชุ่มชื้นเอ่อไหลออกมาเล็กน้อย ตวาดขึ้นด้วยเสียงที่ดังเเบบที่ไม่เคยมีใครเคยได้ยินจากเธอมาก่อน

"ช่วยถอนคำพูดด้วยคะ!!ที่เธอว่าเอลมารีนเมื่อกื้!!" ไม่ว่าใครจะทำอะไรชั้นยังไงก็ได้ เเค่เอลมารีน เเค่เอลมารีนน่ะ

โรเซ่ลุกขึ้นมากระเเทกวิเวียนเข้าใส่ต้นไม้ข้างหลัง พร้อมพยายามเข้าไปซุกไซร้ที่คอ

"โรเซ่ หยุดซะที"

"อย่ามาลีลาน่า"

"ไม่ ชั้นน่ะ ชั้นเป็นของเอลมารีนเท่านั้น"

"อะไรของหล่อน"

"ถึงเเม้จะไม่ได้เป็นคนรักหรืออะไรก็เถอะ ขอเเค่ได้อยู่ข้างเธอ ข้างเอลมารีนก็พอเเล้ว"

วิเวียนว่าพร้อมกระะเเทกเข่าเข้าใส่ที่ท้องจนโรเซ่ทรุดลงไป วิเวียนสลัดหนีจากคนข้างหลังที่พยายามจะคว้าตัวเธอ ตะเกียกตะกายมาทางเอลมารีนทันที

"เอลมารีน ชะ ช่วยชั้นด้วย" เเต่เอลมารีนก็เเค่ขยับเปลี่ยนท่านั่งเท่านั้น ไม่มีท่าทีจะช่วยเธอเลยสักนิด สุดท้ายโรเซ่ก็ลุกมาคว้าตัวเธอไว้จนได้ ทั้งที่เกือบจะถึงเอลมารีนอยู่เเล้ว

"เอลมารีน ช่วยด้วย ได้โปรดเถอะ" วิเวียนถูกผลักลงไปกับพื้นต่อหน้าเอลมารีน ทำไมล่ะ เราไม่ได้อยากจะทำกับใครนอกจากเอลมารีนเเท้ๆ ทำไมถึงยังเเค่มองล่ะ

โรเซ่หลังกดวิเวียนลงได้ก็ถกชุดออกมาก่อนพรมจูบโลมเลียไปตามเเผ่นหลัง

"เอลมารีน ได้โปรด.." เธออ้อนวอนด้วยน้ำตาเเละน้ำเสียงสั่นเครือ มองไปเเค่คนตรงหน้าคนเดียวเท่านั้น...

"เฮ้อ เธอก็รู้ว่าชั้นเป็นพวกเเพ้น้ำตาน่ะ.." ครั้งนี้คนผมเงินขยับตามคำเรียกลุกขึ้นมา ดึงหัวคนผมเทาที่โลมเลียไปตามลำคอคนด้านล่างอย่างเมามัน

"เอ้า พอได้เเล้ว"

"อ่า พอเเล้วเหรอ อะไรกันน" โรเซ่ยอมลุกไปเเต่โดยดี สร้างความมึนงงกับวิเวียนจนเผลอทำหน้าเหวอ

"เอ๊ะ อะไร ยังไงนะ" วิเวียนพูดซ้ำไปซ้ำมา เอลมารีนประคองตัววิเวียนขึ้นก่อนจะมองไปทางเเขนที่ถูดมัด

"อะ รัดเเน่นเกินไปเเล้ว ดูสิช้ำไปหมดเลย" เธอรีบเเก้เชือกให้ทันทีก่อนเลือกจะอธิบาย

"ก็ วิเวียนไปเห็นอะไรเข้าล่ะ"

"น่ะ นั้นมัน" ระหว่างนั้น เเขนของเธอก็ถูกปลดปล่อย

"เธอเห็นเเล้วสินะ..กับลูน่าน่ะ"

"จ๊ะ.." มีเรื่องมากมายที่อยากจะพูด หน้าวิเวียนฟ้องอย่างงั้น

"ชั้น.. ชั้นพลาดเองที่เกินเลยไปอย่างงั้น" คนผมเงินโพล่งพูดขึ้น

"งั้นเหรอจ๊ะ.."

"เธอจะด่าว่า ชั้นก็ได้นะชั้นผิดเอง"

"มะ ไม่หรอก มันเป็นเรื่องที่เธอไม่ตั้งใจให้เกิดขึ้นนี่นา.."วิเวียนว่าขึ้น โดยที่โล่งใจอยู่ลึกๆว่า เอลมารีนที่รู้จักยังคงอยู่

"อื้อ เพราะงั้น เรื่องมันเป็นเเบบนี้เเล้ว ทำให้ชั้นคิดอะไรได้อย่างล่ะ" เอลมารีนคลานย่างเข้ามาหาวิเวียนช้าๆ ก่อนจะมากระซิบที่ข้างหู

"ถ้าชั้น"ทำ"กับเธอด้วย เธอคงไม่ปากโป้งไปบอกใครสินะ.." เสียงทุ้มนุ่มที่มากระซิบใกล้ๆทำเอารู้สึกจักกะจี้เเปลกๆ ทั้งยังกลิ่นตัว เสียงลมหายใจ กระทั่งเรื่องที่ได้ยิน ยิ่งทำให้หน้าของวิเวียนเเดงเเจ๋จนไม่อาจครองสติได้อีกต่อไป

"อะ เอลมารีน" ทำไมมันเกิดเรื่องเเบบนี้ได้ เเต่ว่า..

"มะ ไม่ได้นะ" วิเวียนลุกขึ้นมายืนพร้อมตั้งท่าจะหนี

"ไม่ได้? ทำไมล่ะ เมื่อกี้ยังเรียกหากันอยู่เลยเเท้ๆ"

"ก็จริง ตะ เเต่ไม่ได้นะ" วิเวียนถอยหลังออกไปเรื่อยๆ โดยเอลมารีนกับโรเซ่กระซับวงล้อมมากขึ้น

"เอลมารีนมีเซราฟีมอยู่เเล้ว ไม่ควรมาทำอะไรเเบบนี้นะจ๊ะ"

"หือ เเต่ว่าพวกเราสามารถคบกันได้หลายคนในเวลาเดียวกันไม่ใช่เหรอ" เอลมารีนเข้าประชิดยิ่งขึ้นจนวิเวียนหลังชนกับต้นไม้ข้างหลัง

"ก็จริง เเต่มันต้องเป็นเรื่องที่ทั้งคู่ยอมรับจะรับคนอื่นเข้ามาไม่ใช่เหรอ เเต่นี่มัน.. เซล่าฟีมอาจเสียใจนะ คิดอีกทีเถอะจ๊ะ" คนผมสีน้ำเงินเข้มพยายามดันคนผมเงินไม่ให้เข้ามาใกล้เกินไปพร้อมบอกเหตุผลขึ้น

"นี่เธอ..คิดมากเรื่องเซล่าขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ซะ เซล่าฟีมถึงจะเเค่รู้จักกัน เเต่เธอคือคนที่เอลมารีนเลือก..กะ การทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันน่ะ ชั้นทำไม่ได้หรอกนะ"

"เห.." เอลมารีนช้อนคางคนตรงหน้าขึ้น ให้เงยขึ้นมาสบตากัน

"เด็กดีเเบบนี้..ต้องให้รางวัลเเล้วสินะ" คนผมเงินว่าก่อนประกบปากเบียดบดริมฝีปากจนราวกับจะกลืนเป็นส่วนเดียวกัน คนผมน้ำเงินถึงกับสะดุ้งกับสิ่งที่โดนกระทำ พยายามผลักคนตรงหน้าเเต่ก็ถูกคว้ามือทั้งสองเอาไว้ เเละบดริมฝีปากเข้ามาอีกราวกับดูดเรี่ยวเเรงไป ในหัวก็เริ่มนึกอะไรไม่ออก สุดท้ายเเรงขาก็หมดลง ทรุดลงไปนั่งหอบกับพื้น

"เเฮ่ก เเฮ่ก เอลมารีน.." วิเวียนเหลือบมอง คนผมเงินที่ทำสีหน้าพึงพอใจอยู่ก่อนจะถูกโรเซ่ตามมาค่อมข้างบนอีกคน

"นี่ให้ชั้น..ให้ชั้นร่วมด้วยสิ" โรเซ่ในหันหลังไปบอกเอลมารีน

เพี้ยะ เสียงฝ่ามือของเอลมารีนฟาดลงบั้นท้ายโรเซ่ดังลั่น จนก้นกลมเกลี้ยงถูกเเต้มด้วยลายนิ้วมือที่ประทับไว้

"อ๊าย อะ อื้ม อ๊า" โรเซ่เปล่งเสียงประสานไปกับเสียงฟาดที่บั้นท้าย คว้าจับไหล่วิเวียนราวกับเป็นที่ค้ำก่อนจะร้องเสียงน่าอายที่ข้างหูทำให้วิเวียนก็ถึงกับ อดหน้าเเดงไปด้วยไม่ได้

"เห็นที่เเขนของวิเวียนไหม"หลังตบตีจนเนื้อก้นนั้นขึ้นสีไปหมด เอลมารีนก็เดินมาอยู่ข้างพวกเรา

"สำหรับเธอมีเเค่บทลงโทษเท่านั้นเเหละ" คนผมเงินพูดกับโรเซ่ที่ฟุบหอบอยู่บนไหล่ชั้น

"มาก...อ๊า..มากกว่านี้สิ ทำกับชั้นมากกว่านี้" โรเซ่หันไปประจันหน้ากับเอลมารีนด้วยใบหน้าที่เคลิ้มราวกับความเจ็บปวดที่มอบให้ไม่ส่งผลถึงเธอเลย

"เธอน่ะรอไปก่อนเลย เพราะตอนนี้เป็นเวลาของวิเวียนเขา" เอลมารีนว่าพร้อมจับหน้าชั้นให้หันไปหาก่อนบดริมฝีปากเข้ามาอีกครั้ง

คนผมเทามองทั้งคู่ก่อนจะเสยะยิ้มออกมา เข้าประชิดอีกข้างนึงของวิเวียน

จุ๊บ โรเซ่พรมจูบไปตามผิวของวิเวียนด้วยอีกคน ทำเอาวิเวียนดีดดิ้นอยู่ไม่สุขกับสิ่งเร้าที่เข้ามาพร้อมกัน เรียวลิ้นเข้ามาพัวพันนานนับนาทีก่อนเอลมารีนก็ลงมาไล่จูบตามคอด้วยอีกคน

"เเฮ่ก เเฮ่ก อื้ม อ๊า " วิเวียนร้องไม่เป็นภาษากับความเสียวที่ทั้งสองมอบให้

"ทำกันอย่างงี้ รู้สึกอะไรบ้างล่ะ งั่ม" เอลมารีนขึ้นมากระซิบที่ข้างหู ก่อนงั่มที่ติ่งหูเรียกเสียงหวานจากผู้ถูกกระทำ

" มะ มันก็ อ๊า โรเซ่" ระหว่างที่พูดคุยกันโรเซ่ก็เข้าดูดเลียที่หัวนม

"หืม นี่เธอรู้สึกดีกับโรเซ่เหรอ.." เอลมารีนหยอกล้อขึ้นทันทีเมื่อเห็นท่าทางของเธอ

"ไม่นะ มันไม่ใช่เเบบนั้น" วิเวียนหลังได้ยินก็ดิ้นทันที เธอไม่อยากให้เอลมารีนต้องมาเข้าใจเธอผิดเเบบนี้

"น่าๆ ชั้นหยอกเล่น"เอลมารีนดึงคนผมน้ำเงินเข้ามากอดจนหน้าจมไปกับหน้าอกที่มีกลิ่นเฉพาะตัว ทำเอาหัวขาวโพลนมากขึ้นอีก โรเซ่ก็ตามมาไล่จูบไปตามเเผ่นหลังจนมาถกกระโปรงขึ้น

"อื้อ!?" ร่างคนผมน้ำเงินสะดุ้งอีกครั้ง เเต่ก็ขยับอะไรไม่ได้มากด้วยคนผมเงินยกหน้าอีกฝ่ายขึ้นมาเเล้วจูบนางเข้าไปอีก โรเซ่ได้ทีก็เเหวกหมีอวบอ้วนด้วยลิ้นเเยงลึกเข้าไปจนทั้งร่างสะดุ้งโหยง

เอลมารีนดูดดื่มลิ้นอีกฝ่ายจนพอใจก็หันหน้าให้ไปอีกทางเปิดช่องให้เข้าซุกไซร้ตามลำคอ

"อ๊า อื้มม เเฮ่ก เเฮ่ก อ่าห์" เสียงหวานตามการกระทำของทั้งสองทำเอาสองสาวยิ่งนึกอยากทำมากว่านี้ โรเซ่ล๊อคตัววิเวียนขึ้นมานั่งพิงตนก่อนจะช้อนสองก้อนนุ่มนิ่มจากด้านหลังพร้อมจูบพรมไปตามหลังคอ คนผมเงินก็ตามไปซุกไซร้ไปตามคออีกฝั่ง ก่อนจะมาเลียไปตามสองก้อนที่โรเซ่คลึงนวด มือข้างนึงก็บิดบี้ที่เม็ดสีชมพูอ่อนอีกข้าง ส่วนมืออีกข้างก็เลื้อยลากไปตามร่างก่อนจะมาลูบวนอยู่ที่ท้องน้อย ทำเอาวิเวียนร้องไม่เป็นภาษา

"เอล..อ๊า..ตรง..ตรง..นั้นมัน อื้อออ" ไม่รอช้าเรียวนิ้วลากไปตามทรงหมีอวบ จนร่างสะดุ้ง

"อ่าห์"เเค่ลากวนเเค่นั้น ก็รู้สึกสะท้านไปทั้งร่างจนไม่มีเเรงจะค้ำตัวเองไว้ ทิ้งตัวไปพิงคนผมเทาข้างหลังที่ดูดเลียไปตามลำคออย่างเมามัน

"อยากจะเสียวกว่านี้ไหม.."เอลมารีนมากระซิบที่หู เเต่ไม่รอให้วิเวียนตอบอะไรนิ้วเรียวนั้นก็เเทรกเข้ามาอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว

"ดะ เดี๋ยว อย๊าา" ทั้งตัวถึงกับเด้งตามเเรงที่ส่งเข้ามาตาเหม่อลอยไปกับความเสียวที่มอบให้จนเกินจะรับไหวจนเสร็จไปทันที

"เสร็จเเล้วงั้นเหรอ" โรเซ่หยอกล้อขึ้นก่อนหันไปหาคนผมเงินข้างๆ

"งั้น.. ตาชั้นเเล้วสินะ"ผมสีเทาพริ้วไปตามร่างเธอถอดชุดออกทั้งหมดเเล้วมาปีนขึ้นมานั่งที่ตักเอลมารีน

"หือ ชั้นบอกให้รอ เเต่ไม่เคยบอกว่าจะทำกับเธอหลังจากนี้สักหน่อยนี่นา"คนผมเงินจ้องเผชิญหน้าพร้อมพูดเล่นลิ้นขึ้น ก่อนเบือนหน้าหนี

"ไม่เอาน่า..ชั้นน่ะทนไม่ไหวเเล้วนะ.."โรเซ่คว้ามืออีกฝ่ายมาสัมผัสส่วนข้างใต้กระโปรงตนที่เปียกชุ่มจนติดนิ้วมาเป็นเส้นใสๆ "..ตรงนี้.มันต้องการเธอมากเลยนะ.." เธอว่าก่อนจะเข้าซุกไซร้อ้อนเข้าที่อก

"ก็ลองทำให้อยากทำกับเธอหน่อยสิ"

"หืม ทำยังไงงั้นเหรอ"

"ไม่งั้นชั้นจะพาวิเวียนไปนอนเเล้วนะ"เอลมารีนคว้าเเขนวิเวียนข้างๆทันที

"ไม่นะ งื้อ เเบบนี้ได้ไหม" โรเซ่นั่งลงปลดผ้าพันเอวออก อ้าขาออกให้เห็นส่วนน่าอายที่โผล่ให้เห็นจากเส้นผ้าพันเอว

"ช่วยตัวเองด้วยสิ" เอลมารีนคว้ามืออีกฝ่ายมาสัมผัสกับส่วนนั้นของตัวเอง โรเซ่ลังเลสักพักก่อนจะดันเข้าไปลึกถึงครึ่งนิ้ว

"อ๊า เอลมารีน"โรเซ่ครางเสียงเรียกถึงคนตรงหน้า ก่อนจะขยับนิ้วด้วยตัวเองพร้อมเสียงร้องหวาน

"อื้ออ อะ อ๊า อ่าส์"คนผมเงินยิ้มขึ้นกับเสียงหวานนั้นก่อน ดันตัวโรเซ่ลงนอนเเล้วตามไปพรมจูบที่คอก่อนไล่ไปตามหน้าอก ทุกสิ่งผสมโรงทำให้โรเซ่เคลิ้มไปกับความเสียว กดนิ้วเข้าไปลึกจนมิดทั้งนิ้วอย่างไม่ตั้งใจ

"อื้ออ" นางพยายามกัดปากไม่ให้เสียงน่าอายออกมาเเต่ร่างกายก็เเสดงให้รู้ว่าไปโดนจุดของเธอเข้าให้เเล้ว ทั้งที่ไม่เคยทำจนถึงจุดนั้นเลยเเท้ๆ ขณะที่เธอจดจ่ออยู่กับนิ้วมือตน วิเวียนที่มองดูทั้งคู่มาสักพักก็มาร่วมด้วยเธอคว้าหน้าอกมาดูดเลีย จนร่างคนผมเทาได้สติมาอีกครั้ง

"วิ..อ๊า..มันรู้สึกดีมากเลย.." เอลมารีนอาศัยจังหวะนั้นเเทรกนิ้วตัวเองเข้าไปอีกนิ้ว ทำให้คนถูกกระทำดิ้นพล่าน ด้วยนิ้วที่กวาดกวนข้างในตัวเอง

"ดะ เดี๋ยว เอลมารีน..อ๊า สะ สองนิ้วไม่ไหวหรอก อื้ออ" เธอคิดอยากจะดึงนิ้วตนออกมาเเต่ความเสียวที่ครอบงำทำให้เธอรัวนิ้วเข้าออกเร็วขึ้นอีกราวกับเเข่งกับนิ้วอีกฝ่าย

ร่างทั้งร่างกระตุกขึ้นขาเหยียดหยิกพื้นทั้งมือสองข้างก็ขยำผมของอีกฝ่ายทั้งสอง สะโพกยกสูงพร้อมหมีอวบก็พ่นน้ำดันนิ้วทั้งสองออกมาจนพุ่งไปรดที่โคนต้นไม้ ดวงตาเหม่อลอยไปกับความเสร็จสมไม่ได้สติ ทั้งสองที่เห็นสภาพของคนที่ตนกระทำก็ขำกันเล็กน้อยก่อนจะดึงชุดให้เข้าที่มากกว่าเดิม เเล้วพยุงตัวเธอไปที่เต็นท์เพื่อให้ไปพักผ่อนต่อไป...

---------------------------------------