Ep.18 ไวน์กับจันทรา(Nc 20+)
1650 คำ
หลังดื่มไปเเก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ โลกก็หมุนเเละพร่ามัว อาจเพราะมันดื่มง่ายก็เลยดื่มกันไปเยอะจนเมากันไม่รู้ตัว ตอนนี้ชั้นขึ้นมาจากสระเเล้วเเช่เท้าเเทนในร่างเปลือยเปล่า ความเขินอายเเต่เเรกเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน คนอื่นๆนั้นเห็นว่าขึ้นไปเเต่งตัวนอนกันเเล้วละมั้ง เเต่ทว่าร่างเล็กขาวใสที่มีสีชมพูระเรื่อตามจุดเนื้อบาง ก็ยังเเหวกว่ายไปในสระ ด้วยสรีระที่กะทัดรันทำให้สระนี่ลึกพอให้เธอตีขาได้ ในตอนที่ชั้นเลือกจะเลิกดื่มเพื่อไม่ให้ตัวเองเมาไปมากกว่านี้
ซ่าา เสียงน้ำเเตกกระจายด้วยร่างเล็กพุ่งผ่านน้ำขึ้นมาระหว่างขาของชั้นที่อ้ากว้างอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ฮะ ฮะ เอลมารีนไม่มาว่ายน้ำกับเค้าเหรอ" ตัวการที่ทำชั้นเปียกไปทั้งตัวทั้งที่เพิ่งจะเเห้งไปไม่นานนี่เอง ยิ้มร่าด้วยหน้าขึ้นสีชมพูดวงตาที่หยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ช้อนมองขึ้นมาด้วยเอาหน้ามาเกย อกกันอย่างไม่ถามชั้นเลยสักนิด
"ลูน่า..เธอเมาเเล้วล่ะ"
"เมาคือ อะรายย"
"สิ่งที่เธอเป็นไง เอ้าขึ้นมานอนพักได้เเล้ว"
"งื้อ ก็ได้เเต่ช่วยดึง..เค้า..ขึ้น..ไปหน่อยย"ลูน่าชูสองเเขนมาหา ชั้นคว้าสองเเขนลูน่าเพื่อดึงขึ้น เเต่เจ้าคนผมเขียวนี่กำมือเข้าที่เเขนชั้นก่อนจะถีบดินที่ฝั่งพลิกตัวลงไปที่สระอีกครั้ง ชั้นที่ยังมีฤทธิ์ของมึนเมาในตัวเลยไม่มีสติมากพอจะยันตัวเองไว้จนโดนลากลงไปกับร่างเล็กนั้น
ตูม เสียงสองร่างกระทบน้ำอีกครั้ง ชั้นลอยคว่ำในน้ำสักพักก่อนจะรู้สึกตัว พลิกตัวขึ้นมาหายใจ
"เเฮ่ก เเฮ่ก ยัยบ้านี่ เล่นอะไรเนี่ย"ชั้นหันซ้ายขวาหาตัวเเสบนั้น เเต่ไร้วี่เเววเจ้าตัว
"ลูน่า!!" ชั้นตะโกนชื่อเจ้าตัว เเต่ก็ไร้การตอบรับ จนเเทบจะทำชั้นสร่างเมาเลย ก่อนจะสังเกตเห็นฟองน้ำเเปลกๆอยู่ในสระเลยดำลงไปอีกรอบนึง จนเห็นร่างเล็กลอยเคว้งอยู่ที่ก้นสระ ทั้งที่ก็ไม่ลึกมากเเท้ๆยังทำตัวให้จมได้อีก
ชั้นอุ้มร่างลูน่าขึ้นมาบนฝั่ง ก่อนจะเเนบหูที่อกเพื่อฟังเสียงหัวใจก็ยังเต้นดีอยู่ หือยังไงเนี่ย.. ในตอนนั้นเองลูน่าก็กอดหน้าชั้นไว้เเนบ อกก่อนจะหัวเราะขึ้น
"ฮะฮะ ตกใจไหมล่ะ"
"ลูน่าา เธอนี่นะ"ชั้นยันตัวขึ้นจนหลุดจากเเขนเธอ
"ชั้นตกใจมากนะ!!" ชั้นดุขึ้นด้วยมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเล่นเลย
"ขอโทษเค้าเล่นมากไปสินะ" ลูน่าสลดทันทีที่ชั้นดุขึ้น
ลูน่าจากที่ได้ยินมาตั้งเเต่เด็กๆเธอต้องช่วยเเม่ของเธอจัดการเกี่ยวกับเต็นท์รักษา ทำให้ไม่ได้เล่นกับคนรุ่นเดียวกันเลย คนที่เรียกว่า เพื่อนเลยดูจะน้อยไปอีก เห็นเธอเล่นสนุกได้อย่างนี้ อาจจะเป็นตัวตนของเธอที่ไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมาก็ได้
ชั้นเอามือขยี้ผมเธอเล็กน้อยก่อนปลอบใจเธอไป
"ไม่เป็นอะไรก็ดีเเล้ว"
"อืม ขอโทษนะ"ขณะที่ชั้นลูบผมเธอไว้อยู่ดีๆเธอก็จับมือชั้นไปกุมไว้ด้วยสองมือ
"ว่าเเล้ว..เค้าน่ะยังไงก็ต้องเอลมารีนล่ะนะ"
"หืม พูดอะ.."ไม่ทันพูดจบ ริมฝีปากอันนิดนั้นก็มาประกบกันอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว ลิ้นเล็กๆนั้นพยายามรุกล้ำเข้ามา ตัวชั้นพยายามหนีออกมาเเต่ทว่าลูน่าช้อนมือมาล็อคไว้ที่หลังคอไม่ให้ชั้นหนี ด้วยไม่อยากออกเเรงดันให้ลูน่าเจ็บ กลายเป็นว่าเเค่ออกเเรงดันไม่ให้เธอเจ็บเเค่นี้ไม่อาจหลุดออกมาได้ กลิ่นสมุนไพรอ่อนๆที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอเริ่มฟุ้งไปทั่ว รสจูบที่มอบให้เริ่มทำให้หัวขาวโพลน ลิ้นเล็กนั้นก็เเทรกเข้ามาสำเร็จ ลากไปตามลิ้นข้างในจนเผลอดูดเลียตามอารมณ์ ลิ้นสองเราพัวพันกันจนลูน่าเป็นฝ่ายหนีออกมาหยุดพักหายใจ
"เเฮ่ก เเฮ่ก เป็นยังไง ดะ เดี๋ยวเค้าจะทำให้รู้เองว่า.. เเฮ่ก เค้ารู้อะไรมาบ้าง เเฮ่ก เเฮ่ก" พักหายใจก่อนไหมเธอ หอบอย่างกะใกล้ตายเเล้วยังปากดีอีก ทำเอาไม่รู้อะไรดลใจให้ไปเล่นกับเธอซะอย่างงั้น
"งั้นเหรอ เเล้วทำยังไงต่อล่ะ" ชั้นปล่อยตัวเอามือทั้งสองข้างค้ำไว้ข้างหลัง เเอ่นอกให้เธอ
"กะก็.." ลูน่าลนลานเล็กน้อย จะคว้าจับหน้าอกหรือล้วงที่จุดข้างล่าง ก็เกๆกังๆไปหมด จนชั้นคว้ามือเธอมาจับที่หน้าอก
"ตรงนี้ไง ตรงนี้" ชั้นว่าก่อนน้อมตัวเข้าหาเพื่อสูดกลิ่นตัวที่เป็นเอกลักษณ์ ตัวเล็กที่โดนกระทำถึงกับตัวเเข็งทื่อ พยายามเอียงคอหนีเเต่ก็ทำให้คนผมเงินมีช่องที่จะพรมจูบไปตามคอ เสียงหวานเล็กถูกปล่อยออกมาอย่างไม่อายตามการกระทำของคนผมเงิน
"อ่าห์ อื้ม เอลมา.. ดะเดี๋ยว.." เสียงเล็กเรียกเสียงหวานเเต่เจ้าของชื่อกลับทำหูทวนลม หลังไล่พรมจูบตามคอลงไปที่หน้าอกที่เเทบจะไม่มี เม็ดสีชมพูสวยนั้นถูกดูดเลียเล่นราวกับขนมหวาน ทำเอาร่างเล็กถึงกับสะดุ้งมือเท้าอยู่ไม่สุขมือขย้ำต้นหญ้าที่พื้นจนติดขึ้นมาทั้งราก ขาทั้งสองสะบัดไปมา
"อ่า อะ อื้ม ฮ่าห์"เสียงครางหลุดออกมาจากการกระทำนั้นยังคงออกมาเรื่อยๆ ในตอนนี้ร่างเล็กเป็นฝ่ายที่ต้องค้ำเเขนไปที่ข้างหลังเเทนเเล้ว จนร่างเธอกระตุกด้วยความเสร็จสมทิ้งตัวลงไปนอนหอบกับพื้น น้ำสีใสไหลออกมานองเต็มพื้นหญ้าจากส่วนล่าง
"เเฮ่ก เเฮ่ก นี่น่ะหรอ เสร็จน่ะ.." ร่างเล็กกระตุกนอนเเผ่พึมพำอยู่อย่างงั้น จนรีนย่างขึ้นไปค่อมอีกคนเอาไว้
"หืม คิดว่ามันจะจบเเค่นี้เหรอ" คนผมเงินเลียริมฝีปากเล็กน้อย ในตอนนี้ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของร่างเล็กสะท้อนภาพสาวผมสีเงินที่ดวงตาเปล่งออกมาด้วยออร่าดังผู้ล่าที่อยู่เหนือกว่า
"อะ เอลมารีน"
"หือ"
"ระ เราพอเเค่นี้ก่อนไหม"
"ทำไมล่ะ นี่เเค่เริ่มต้นเองนะ.." รีนไล่จูบหอมไปตามร่างเล็กขณะตอบราวกับยังไม่พอ
"ระ เริ่มต้น หรอ!?" นี่เเค่เริ่มต้น เรายังโดนขนาดนี้ถ้า.. อ่าห์
ไม่ทันได้ว่าอะไรต่อรีนก็งับเข้าที่คอด้วยริมฝีปากจนร่างเล็กหลุดเสียงครางออกมา ทั้งที่ควรจะเจ็บเเต่กลับรู้สึกดีทุกครั้งที่รีนเม้มเน้นยิ่งเรียกเสียงครางหวานมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ลูน่าร้องครวญครางอยู่นั้น ของเหลวใสสั่นไหวไปตามขอบนัยน์ตา รีนคว้ามือขวาของลูน่ามาสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวข้างล่างของคนตัวเล็กเอง
"อื้อ เอลมา..อะ อ่าห์" ตั้งเเต่เกิดมาไม่เคยได้สัมผัสส่วนนั้นเเบบจริงจังเลยเเท้ๆ ตอนอาบน้ำก็ถูๆให้ผ่านไปเท่านั้น นิ้วเล็กนั้นถูกมือหนาใหญ่บังคับให้ถูไปตามร่องเสียว จนได้รู้สึกถึงความเปียกชื้นที่น่าอาย ยิ่งได้ยินเสียงนั้นก็ยิ่งอายจนอยากจะเเทรกเเผ่นดินหนี ทั้งที่พยายามดันมือของอีกฝ่ายให้ออกไปเเต่ด้วยเเรงที่เเทบไม่มีเหลือ ก็ไม่สามารถหนีจากคนตรงหน้าได้เลย
งั่ม เสียงงั่มเม้มปากเข้าที่ต้นคอทำเอาสะดุ้งโหยง พร้อมเเรงที่อุตสาห์ฝืนดันอีกฝ่ายจนถึงเมื่อกี้หายไป จนยอมให้อีกฝ่ายดันนิ้วตนเองเข้ามาลึกถึงข้างใน
"อ่าห์ ไม่นะ..มัน อื้มม" ยังไม่ทันได้พูดจบปากก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของคนเหนือกว่าทันที รู้สึกได้ถึงนิ้วที่เข้าไปข้างในได้เลยเเถมข้างในก็ยิ่งบีบรัดอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับไม่ใช่ร่างกายตัวเอง ลูน่าทิ้งตัวลงไปกับพื้นโดยมีรีนตามมาดูดเลียที่หน้าอกอย่างหิวกระหายมืออีกข้างก็กดไม่ให้นิ้วที่ค้างอยู่ออกมา
"ขยับ..สิ"รีนโลมเลียไปตามเนินอกขึ้นมาเรื่อยๆพรมจูบไปตามลำคอก่อนจะงั่มที่ติ่งหูเเล้วกระซิบ
"เเฮ่ก เเฮ่ก ขะ ขยับ?"ตากลมโตสีน้ำตาล หันไปมองคนบอกด้วยความสงสัย ขยับ? ขยับอะไรกัน
คนผมเงินเลียริมฝีปากตนอีกครั้งก่อนจะดันนิ้วของคนตัวเล็กให้เข้าไปลึกมากกว่าเดิมจนทั้งร่างดิ้นพล่าน
"อะ อ่าห์ ไม่ๆ ไม่นะ มันเข้าไปไม่ได้มากกว่านี้เเล้ว"
"จริงเหรอ" เสียงหยอกล้อตามมาด้วยเเรงดันที่นิ้วให้เข้าไปจนสุด ทั้งร่างกระตุกไปตามเเรงส่งจนคนตัวเล็กถึงกับตาลอยไม่ได้สติไปกับความเสียวที่ถูกยัดเยียดให้ รีนเห็นดังนั้นก็ก้มลงไปหอมฟอตใหญ่ก่อนปัดไรผมที่พันยุ่งบนหน้าให้ เเละอุ้มเจ้าตัวเล็กที่หลับไม่ได้สติเเล้วไปนอนที่ในเต็นท์พร้อมหาผ้ามาห่มให้ โดยทั้งหมดนั้นได้อยู่ในสายตาของคนที่ซ่อนตัวอยู่เเละเฝ้ามองมาตั้งเเต่เริ่ม มีเพียงผมสีน้ำเงินเข้มพริ้วไปตามร่างที่หลบหายไปกับความมืด....
---------------------------------------
- ผู้เขียน
