LOVE UNGUARDED #3
1363 คำ
LOVE UNGUARDED #3
ฟุบบ!
ใบเตยเงยหน้าไปยิ้มให้เพื่อนรักที่นั่งลงตรงหน้า “มาเช้าจัง”
“อื้ม” กวางพยักหน้ายิ้มๆ “กินข้าวมายัง”
“กินมาแล้ว แวะไปกินกับพี่มิกซ์มา”
“อ้อ” กวางพยักหน้ารับ “ฉันจะเดินไปโรงอาหารนะ เอาอะไรมั้ย”
“ให้เดินไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไร” กวางส่ายหน้ายิ้มๆ “เอากาแฟมั้ย เดี๋ยวฉันซื้อมาให้”
“อื้อ งั้นฝากซื้อกาแฟด้วยนะ”
“เหมือนเดิมนะ”
“จ้ะ” ใบเตยพยักหน้ารับพร้อมกับมองเพื่อนสาวที่เดินแยกตัวออกไป
-ผ่านไปสักพัก-
“เตย”
ใบเตยหันไปมองญานิลก่อนจะยิ้มกว้าง “ไปทำเล็บมายัง”
“ทำมาแล้ว นี่ไง” ญานิลโชว์ให้เพื่อนรักด้วย “สวยมั้ย”
“สวยดี”
“กวางอะ”
“ไปโรงอาหาร”
“แกไม่มีเรียน แล้วแกจะเข้ามหาลัยมาทำไม”
“เบื่อๆ อะ ว่าจะนอนตื่นสายเหมือนกันแต่เมื่อคืนพี่มิกซ์มาค้างด้วย ตอนเช้าเลยตื่นไปกินข้าวเป็นเพื่อนแล้วออกมามหาลัยเลย มานั่งทำรายงานด้วย”
“จ้าาา อะไรที่เกี่ยวกับพี่มิกซ์ก็ยอมได้ทุกอย่างแหละเนอะ”
“แน่นอน” ใบเตยยิ้มตอบก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ
ฟุ่บ!
“อ่าวกวาง กินแค่นี้เหรอ” ใบเตยเอ่ยถามเพื่อนรักที่ถือมาแค่กาแฟกับข้าว 1 กล่อง
“อื้อ เบื่อๆ อะ”
“ตอนเที่ยงออกไปหาไรกินกันมั้ย ฉันนัดพี่มิกซ์ไว้ ว่าจะไปหาอะไรกินแถวนี้”
“ไม่อะ ตามสบายเลย” กวางยิ้มตอบ “เดี๋ยวฉันมีพบอาจารย์เรื่องทุนด้วย”
“เหนื่อยมั้ยเนี่ย” ใบเตยมองเพื่อนรักอย่างสงสาร “ถ้าอยากให้ช่วยอะไรบอกได้เลยนะ”
“ฉันไหว สบายมาก” กวางยิ้มตอบก่อนจะซบลงที่แขนของใบเตย “ไหวจริงๆ”
“เธอดื้อกว่าที่ฉันคิดนะ” ใบเตยส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปหาญานิล “นิล โครงการบ้านจัดสรรที่ใหม่ของบ้านแกอะ เปิดให้เข้าดูได้รึยัง”
“ยังนะ ป๊าบอกว่าน่าจะเดือนหน้าอะ ทำไมเหรอ? หรือแกจะซื้ิอ”
“พี่มิกซ์อยากเข้าไปดูอะ เมื่อวานพี่มิกซ์ถามฉันอยู่”
“สำหรับแก อยากเข้าวันไหนก็บอกมาเลยเดี๋ยวฉันให้คนพาเข้าไป”
ใบเตยพยักหน้ายิ้มๆ “ยิ้มอะไร”
“ทำไมพี่มิกซ์เกิดสนใจเรื่องบ้านขึ้นมาล่ะ เรือนหอเหรอ”
“ไม่ใช่หรอก อาจจะแค่ดูๆ ไว้อะ”
“อะ หน้าแดงไมอะ แหม... หมั่นไส้” ญานิลเอ่ยแซวเพื่อนรัก
“พอเลย แซวมากๆ จะปล่อยให้ไปคอนเสิร์ตคนเดียวนะ”
“เหอะ! มีขู่นะยะเดี๋ยวนี้อะ” ญานิลค้อนใส่เพื่อนรักก่อนจะก้มลงไถมือถือชอปปิ้งออนไลน์ไปเรื่อยเปื่อย
.
.
“รอด้วยค่ะ!”
ฟุ่บบ!
“ขอบคุณค่ะ” ใบเตยหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่กดเปิดลิฟต์ให้พร้อมกับหายใจด้วยความเหนื่อยหอบก่อนจะยกมือซับเหงื่อบริเวณกรอบหน้า
“ชั้นอะไรครับ”
“38 ค่ะ” ใบเตยมองคนข้างๆ ที่เอื้อมมือไปกดเลขชั้นให้ก่อนจะส่งยิ้มให้บางๆ “ขอบคุณนะคะ”
“ครับ”
กึก!
พรึบบ!
กรี๊ดด!
ตุ้บบ!
หญิงสาวปล่อยของทุกอย่างทิ้งก่อนจะเดินไปคว้าแขนคนข้างๆ ไว้แน่น
หมอกหันไปมองหญิงสาวก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ใจเย็นๆ เดี๋ยวไฟก็มา”
“ฉันไม่ชอบที่แคบ” ใบเตยพูดเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังปุ่มบอกเลขชั้น
หมอกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปกดปุ่มฉุกเฉินเพื่อขอความช่วยเหลือ ก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ไม่ไกล “คุณโอเคมั้ย?”
“ไม่” ใบเตยตอบพร้อมกับส่ายหน้าก่อนจะไปทรุดตัวนั่งอยู่ที่มุมลิฟต์
หมอกมองหญิงสาวก่อนจะถอดแมสก์แล้วเดินไปนั่งลงตรงหน้า “อย่าไปมอง”
“มันสูง”
“รู้”
“แล้วมันก็แคบด้วย”
“นั่นก็รู้”
“ฉันไม่ชอบ”
“ผมก็ไม่ชอบ”
“ฉัน…”
“ปกติชอบฟังเพลงแบบไหน”
“ฮะ? ฉันเหรอ”
“ก็อยู่กันสองคน ผมจะถามใครล่ะ”
“ฉันไม่ค่อยฟังเพลงอะ ฉันชอบดูหนัง”
“ดูแนวไหน”
“ฉันดูทุกแนว”
หมอกพยักหน้าก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อบริเวณกรอบหน้าให้ใบเตย “บอกว่าอย่าไปมอง อุตส่าห์เบี่ยงเบนความสนใจ”
“ลิฟต์มันจะตกมั้ย” ใบเตยถามพร้อมกับใบหน้าขาวที่เริ่มซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ก็บอกว่าอย่าไปมอง” หมอกมองคนตรงหน้าก่อนจะเลื่อนตัวให้ตรงกับใบเตยเพื่อให้ตนเองบังสายตาของคนตรงหน้าไว้ “ทำอะไร”
ใบเตยไม่ตอบพร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยแววตาสั่นไหว ก่อนจะก้มลงไปกดโทรศัพท์ซ้ำไปมา “ทำไมไม่รับ”
“หึ” หมอกยิ้มมุมปาก “โทรหาแฟนเหรอ?”
“อื้ม แต่เค้าน่าจะไม่ว่าง”
หมอกพยักหน้าก่อนจะเปลี่ยนเป็นทิ้งตัวนั่งหันหลังพิงผนังลิฟต์แทน “ถ้าโทร. แล้วเค้าไม่รับก็ควรหยุดโทร. นะ”
“เค้าน่าจะติดประชุม”
“ไม่ก็ติดอย่างอื่น” หมอกพูดขึ้นเสียงเบา
“พูดว่าอะไรนะคะ คุยกับฉันรึเปล่า”
“เปล่า ผมคุยคนเดียว”
ใบเตยมองชายหนุ่มงงๆ ก่อนจะขยับตัวไปคว้าถุงอาหารที่ซื้อมาพร้อมกับส่งขวดน้ำให้หมอก “นี่ค่ะ”
“…”
“รับไปสิ ในนี้มันร้อนนะ”
“คุณกินเถอะ”
“ฉันมีอีกขวด” ใบเตยชูขวดน้ำอีกขวดขึ้นมาก่อนจะเอาอีกขวดที่ถือไว้ยัดใส่มือหมอก
“เมื่อไหร่ช่างจะมา” ใบเตยบ่นพึมพำเบาๆ พร้อมกับปาดเหงื่อบริเวณกรอบหน้า
“ยิ่งเครียดเหงื่อก็ยิ่งออก แล้วคุณก็จะเพลีย”
“…”
“เอาไป”
ใบเตยหันไปมองชายหนุ่มพร้อมกับส่ายหน้า “ไม่เอา ร้อนขนาดนี้ยังจะมาให้ใส่เสื้อคลุมอีกเหรอ”
“เสื้อคุณมันบาง”
ใบเตยทำหน้านิ่งก่อนจะก้มลงไปมองเสื้อตนเองที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจนทำให้เสื้อแนบไปกับเนื้อจนมองเห็นชุดชั้นในชัดเจน
หมับ!
“ขอบคุณค่ะ” ใบเตยรีบรับมาคลุมตัวไว้พร้อมกับกระเถิบไปนั่งอีกข้างก่อนจะจ้องหมอกด้วยแววตาสงสัย “ทำไมฉันคุ้นหน้าคุณจัง”
“…”
ใบเตยมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะนิ่งไปสักพัก “คุณคือคนที่ช่วยบังฉันจากกลุ่มวัยรุ่นวันนั้นหนิ”
“…”
“ใช่มั้ยคะ?”
หมอกมองหญิงสาวด้วยแววตานิ่งเรียบก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นโดยไม่พูดอะไร
“คุณ…”
พรึบบ!
“ไฟมาแล้ว!” ใบเตยพูดขึ้นด้วยความดีใจก่อนจะมองประตูลิฟต์ที่ถูกเปิดออกด้วยช่างสองคน
“เป็นอะไรมั้ยครับ”
“ไม่ครับ” หมอกส่ายหน้าก่อนจะเดินไปหยิบถุงอาหารให้หญิงสาวก่อนจะเดินไปคว้ามือใบเตยเดินออกไปจากลิฟต์
ฟู่วว
ใบเตยถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับนั่งนิ่งอยู่ตรงที่นั่งหน้าลิฟต์
“เอาไงต่อ”
“ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะ”
“ขึ้นไปคนเดียวได้ใช่มั้ย”
“ไม่อะ เดี๋ยวเดินขึ้นไป”
“ฮะ?”
“ฉันกลัว”
“นี่มันชั้น 18”
“รู้แล้ว”
“แต่คุณอยู่ชั้น 38 นะ”
ใบเตยนั่งนิ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “อื้ม”
หมอกส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปคุยกับช่าง 2 คน “ลิฟต์โอเคมั้ยครับ?”
“โอเคครับ พอดีเมื่อกี้ไฟมันตก หม้อแปลงด้านล่างระเบิด ตอนนี้ขึ้นได้ปกติครับ”
หมอกพยักหน้าก่อนจะหันไปหาใบเตยที่นั่งหน้าเครียดอยู่ตรงหน้า “งั้น…”
ครืดด ครืดด
ตี๊ด!
“พี่มิกซ์”
(เตย พี่เพิ่งเห็นไลน์ โอเครึเปล่า พี่กำลังจะถึงคอนโดเตยแล้ว)
“เตยอยู่ชั้น 18 ค่ะ”
(โอเคครับ รอพี่ตรงนั้นนะเดี๋ยวพี่ไปหา) ปลายสายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ค่ะ”
ตี๊ด!
ใบเตยกดวางสายพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เมื่อกี้จะพูดอะไรเหรอคะ”
หมอกยืนนิ่งก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “เปล่าอะ” ก่อนจะหันหลังเดินไปกดลิฟต์แล้วก้าวเข้าไปด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
- ผู้เขียน
