10

1228 คำ
“บอกอะไรให้นะน้องรินคนสวย ถ้าคิดจะเปลี่ยนใจง่ายๆ คงไม่กล้าบุกเข้ามาที่นี่หรอก พี่เล็งน้องรินมานานแล้ว แม่ค้าหน้าหวาน เป็นแม่หม้ายผัวทิ้งล่ะสินะ ตั้งแต่มาเปิดร้าน พี่ก็ไม่เคยเห็นผัวเธอ แล้วจะเล่นตัวอะไรนักหนา ได้ข่าวว่ากำลังถูกไล่ที่เพราะยัยคุณนายขายตึกนี้ทิ้ง ไหนๆ เราคงไม่ได้เจอกันอีก จะปล่อยน้องรินไปแบบไม่ฝากฝังอะไรเลยก็คงไม่ได้ อยากรู้มานานแล้วว่าจะเด็ดสักแค่ไหน” มันจบก็เข้ามาซุกไซร้ซอกคอเมรินอย่างหื่นกระหาย เมรินรีบเบี่ยงหน้าหนีทันทีด้วยความหวาดกลัวและรังเกียจ ตั้งแต่เกิดมาเคยใกล้ชิดกับผู้ชายแบบถึงเนื้อถึงตัวแค่เมฆินเท่านั้น แม้จะไม่ได้เต็มใจ แต่ทำไมกับนายเหมืองเมฆิน เธอถึงไม่รู้สึกขยะแขยงเท่าไอ้ผู้ชายกักขฬะคนนี้! “ปล่อยนะ ไอ้คนชั่ว!” หญิงสาวตัดสินใจกัดเข้าที่ไหล่ของชายโฉดอย่างเต็มแรงจนมันชะงักด้วยความเจ็บปวด ร้องจนเสียงหลงเกิดบันดาลโทสะอารมณ์เปลี่ยวกลายเป็นอารมณ์โกรธ “โอ๊ย! อีนี่” เผียะ! ใบหน้าของเมรินหันตามแรงตบของมัน เธอร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับเลือดไหลซิบๆ ที่มุมปาก “เก่งนักนะ อยากจะรู้นักว่าจะเก่งสักแค่ไหน กูจะเอาให้จุกจนขามึงหุบไม่ได้เลยอีคนสวย” มันเริ่มถอดเข็มขัดออกพร้อมกับจ้องหญิงสาวไม่วางตา “แม่คะ ทำไมเสียงดังจัง” ทว่า เสียงใสของพริกแกงดังขัดจังหวะอันตราย ขณะหนูน้อยเดินลงบันไดมาพร้อมกับมองหาผู้เป็นแม่เพราะตื่นมาแล้วไม่เห็น “พริกแกง! หนีไปลูก หนีไป” คนเป็นแม่หวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ ลำพังตัวเองเจ็บไม่เท่าไหร่ แต่หากใครทำร้ายลูกสาวตัวน้อย เธอยอมตายเสียดีกว่า “แม่ขา ฮือๆ ๆ อย่าทำอะไรแม่หนู” ไม่ทันการแล้ว พริกแกงเห็นภาพชายแปลกหน้าที่กำลังจะขึ้นคร่อมร่างของแม่ตนเองอยู่ก็ร้องไห้โฮออกมาทันทีตามสัญชาตญาณของเด็กน้อยที่รู้ว่า ตอนนี้ ผู้เป็นแม่กำลังตกอยู่ในอันตราย ชายคนร้ายตาขวาง เสียอารมณ์สุดๆ ที่มีเด็กหญิงเข้ามาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม “โธ่โว้ย หุบปากเดี๋ยวนี้อีเด็กบ้า! จะร้องอะไรนักหนา กูบอกให้เงียบ” มันรีบลุกขึ้นออกจากตัวของเมริน ทำท่าจะมุ่งตรงไปหาพริกแกงเพราะกลัวว่าใครได้ยินเสียงเด็กแล้วจะแห่มาดู คราวนี้ซวยแน่ “อย่านะ อย่าทำอะไรลูกฉัน” เมรินตกใจสุดขีด ด้วยสัญชาตญาณความเป็นแม่จึงรีบคลานเข้าไปทันที เมื่อรู้ว่าลูกกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่มีหรือคนชั่วจะสน! “เลิกร้องได้รึยัง อีเด็กบ้า!” มันง้างมือเตรียมจะตบพริกแกง แต่แล้วก็ค้างกลางอากาศเพราะถูกมือหนาของชายผู้มาใหม่จับเอาไว้เสียก่อน! “มึงชะตาขาด รู้ตัวมั้ย!” เมฆินจับข้อมือผู้ชายคนนั้นแน่น ก่อนจะที่ฝ่ามือคนชั่วจะปะทะลงที่หน้าของพริกแกง ชายหนุ่มโมโหจนเลือดขึ้นหน้าที่ไอ้ระยำนี่จะทำร้ายลูกสาวของเขา ดวงตาคมราวกับมีไฟลุกโชนขึ้น ก่อนกระชากชายร่างสันทัดให้หันหน้ามารับกำปั้นลุ่นๆ ไม่มีรูอย่างจังเบอร์ “โอ๊ย!!” มันล้มลงไปกองที่พื้น สีหน้าตระหนกสุดขีด “เก่งนักนะมึง!!” แต่ก็ใช่ว่าชายชั่วจะหมดฤทธิ์เดช มันลุกขึ้นมาพร้อมกับตั้งท่าจะสู้ แต่มีหรือที่เมฆินจะเสียท่าให้ไอ้คนชั่ว ฝีมือกระจอกที่รังแกได้แต่ผู้หญิง นายเหมืองหนุ่มทั้งสูงใหญ่กว่ามัน ร่างกายของเขาแข็งแกร่ง และที่สำคัญ หมัดหนักพอๆ กับค้อนปอนด์ลูกเขื่อง แถมแรงก็มีมากมายมหาศาลตามแบบฉบับผู้ชายที่ออกกำลายอย่างหนัก คนที่กล้าต่อกรกับเขาคือคนโง่เท่านั้น! ตุบ! “โอย...” ถูกหน้าแข้งแข็งๆ ฟาดเข้าที่ท้องเต็มรัก ชายคนนั้นก็มีอันต้องล้มลงไปนอนที่พื้น ร้องครวญครางด้วยความเจ็บจุก คืนนี้ เมฆินก็ไม่รู้อะไรเข้าสิงตนเอง ชายหนุ่มไม่ยอมกลับบ้านเพราะอยากมาเฝ้าเมรินกับลูก อาจจะเพราะความรู้สึกผิดลึกๆ ในใจที่ทำลายความฝันของเธอด้วยวิธีสกปรก แต่ทั้งหมดที่ทำก็เพื่ออยากให้ทั้งสองมาอยู่ในความดูแลของเขา แต่แล้วก็เริ่มสังเกตเห็นว่าที่ร้านดูแปลกๆ เมรินเปิดไฟเอาไว้จนทำให้เขาเห็นภาพผู้ชายแปลกหน้าที่อยู่ข้างในร้านของเธอ เมื่อรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล นายเหมืองหนุ่มก็ไม่รอช้า บุกเข้ามาข้างในทันที และภาพที่เห็นว่าชายแปลกหน้ากำลังจะทำร้ายลูกสาวก็ทำให้คนอย่างเขาฟิวส์ขาด! แทบจะฆ่าคนได้เลย “ไอ้ระยำ กูจะส่งมึงไปนรก” เมฆินยกเท้าขึ้นแล้วกระทืบซ้ำๆ ย้ำๆ ไปอีกหลายที “พอแล้วค่ะนายเหมือง” เมรินเอ่ยห้ามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ยอมหยุดกระทืบชายแปลกหน้าที่ตอนนี้นอนตัวงอและสลบไปแล้ว “ฉันจะฆ่ามัน” เมฆินไม่สนกลับยิ่งออกแรงเตะร่างที่สลบอยู่กับพื้นด้วยความเครียดแค้น “ฮือๆ แม่ขา” พริกแกงที่มองเห็นภาพสุดสลดแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปกอดแม่ เมรินตอนนี้ แม้จะถูกมัดอยู่ แต่เธอก็รีบกระถดตัวเข้าไปหาลูกอย่างรวดเร็ว “นายเหมืองพอแล้วค่ะ พริกแกงยังอยู่ตรงนี้นะคะ” หญิงสาวเอ่ยห้ามชายหนุ่มอีกครั้ง เพราะเธอไม่อยากให้พริกแกงต้องมีความทรงจำอันเลวร้าย และการที่เด็กมาเห็นภาพผู้ใหญ่ใช้กำลังย่อมไม่ใช่ผลดีต่อเด็กแน่นอน และคำพูดนั้นของเธอก็ทำให้เมฆินกลับมามีสติอีกครั้ง เขาหยุดการกระทำทั้งหมดพร้อมกับหายใจแรงๆ พยายามควบคุมสติอารมณ์ของตนเอง “เธอกับลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ร่างสูงหันไปมองเมรินกับพริกแกงด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดหัวใจ สาบานถ้ามันทำร้ายเมรินกับพริกแกง มันได้ตายคามือเขาแน่ “ไม่ค่ะ มันยังไม่ได้ทำอะไรริน” เมฆินมองสำรวจที่ตัวของเมรินก็พบว่าที่มุมปากของเธอมีเลือดไหล และคอเสื้อยืดร่นลงมาอยู่ที่ไหล่จนเห็นสายเสื้อชั้นในสีขาว เขารู้ทันทีว่าไอ้ระยำนี่เข้ามาในร้านเพื่ออะไร “ไอ้ชาติชั่ว!” ระบายความโกรธอีกครั้งด้วยการกระทืบที่หน้าของมัน! ปึก!! “พอแล้วนายเหมือง!” คนเป็นแม่เอามือปิดตาลูกเอาไว้ พร้อมกับร้องห้ามชายหนุ่มอีกครั้ง เมรินเคยเห็นเมฆินโมโหมาครั้งหนึ่งตอนที่พี่ชายเธอเข้าไปขโมยของในเหมือง แต่กับครั้งนี้ มันยิ่งกว่าครั้งก่อน เมฆินดูน่ากลัวมาก เขาเหมือนจะฆ่าคนคนหนึ่งได้เลย “ฉันจะเรียกตำรวจมาลากไอ้สารเลวนี่ไปเข้าคุกก่อน” เมฆินพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะโทร.ตามเจ้าหน้าที่ตำรวจให้มาจัดการทันที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม