“กรี๊ดดด!”
เมฆินสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากในครัวจึงรีบวิ่งไปดูทันทีเป็นห่วงว่าเมรินจะเป็นอะไร แต่ภาพที่เห็นกลับไม่ใช่ เสียงนั่นเป็นเสียงของ ‘ญาดา’ หญิงสาวที่เขาควงอยู่ช่วงนี้นั่นเอง
“แกเป็นใคร มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกนะว่านายเหมืองหิ้วแกมาจากในเมือง” เธอรู้ดีว่าเมฆินเป็นยังไงและคนอย่างเขาแค่ปรายตามองผู้หญิงคนไหน นังผู้หญิงพวกนั้นก็พร้อมจะตามเขากลับมาที่เหมือง
ญาดาเอ็ดถามด้วยสีหน้าโกรธขึ้ง เพราะคิดว่าหญิงสาวที่กำลังทำความสะอาดห้องครัวเป็นคนที่เมฆินให้ความสำคัญมากกว่าตนเองถึงขนาดพาเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ฝ่ายเมรินได้แต่มองงงๆ ที่เงยหน้ามาก็เจอสาวสวยคนหนึ่งมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อทั้งที่ไม่รู้จักมักจี่กันสักนิด
“นายเหมืองไม่ได้หิ้วฉันมาค่ะ ฉันเดินตามนายเหมืองมา”
“อีนี่! อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน เขาหิ้วแกมาจากไหน”
เมรินไม่อยากแกล้งผู้หญิงท่าทางประสาตเลยเฉลย“ฉันเป็นแม่ครัวที
