บทที่ 11

1915 คำ

ชายหนุ่มกุมมือของหญิงสาวแน่น เขาจะไม่ยอมให้คนข้างกายได้รับอันตรายเด็ดขาด "มันน่าจะตามเรามาไม่ทันแต่ยังวางใจไม่ได้" ชายหนุ่มบอกหญิงสาวออกไปน้ำเสียงเหนื่อยหอบ แก้มของหญิงสาวเห่อร้อนเพราะความเหนื่อยอ่อน "ค่ะ" "ว่าแต่คุณมาอยู่บนรถผมได้ยังไง" ชายหนุ่มถามข้อข้องใจออกไปเสียงดัง "เหนื่อยค่ะ ฉันเหนื่อยมากคุณอย่าเพิ่งคาดคั้นดาได้ไหมคะคุณภพ" หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน เธอเหนื่อยทั้งกายทั้งใจเลยล่ะ "มันอันตรายมากนะ ไม่รู้หรือไงว่าพวกมันจะฆ่าเราทั้งสองคน ห่วงชีวิตตัวเองบ้างไหม" ชายหนุ่มถามออกไปน้ำเสียงจริงจัง ลำพังเขาคนเดียวก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ยิ่งมีหญิงสาวพ่วงมาอีกคนยิ่งทำให้เขาแทบบ้า "ตอนแรกฉันคิดว่าคุณจะกลับบ้านนี่หน่า" หญิงสาวแค่อยากย่นระยะทาง ไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ ถ้ารู้เธอก็คงจะไม่สร้างความวุ่นวายให้เขาหรอก "คุณพ่อคุณแม่ท่านรู้ไหมว่าคุณเข้ามาในไร่" ชายหนุ่มถามออกไปน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม