หลินซานซานเข้าใจเหตุผลที่จางอี้ซวนต้องตื่นเช้าในวันนี้อย่างแจ่มชัดเมื่อป้าสะใภ้ของนางมาเยือนถึงจวนอีกไม่นานหลังจากนั้น นางคารวะผู้อาวุโสอย่างคุ้นเคย ป้าสะใภ้ยิ้มรับให้นางด้วยความเอ็นดู พูดคุยตามประสาป้าหลาน ก่อนที่จะกลายร่างเป็นนางปีศาจจิ้งจอกเมื่อเห็นลูกสะใภ้ของตนยืนมองอยู่ไม่ไกลนานสองนานแล้ว
“ข้าได้ยินว่าเจ้ากับอาจิ้นไม่ค่อยราบรื่นกันสักเท่าไรนัก”
นี่เป็นประโยคแรกที่หลุดจากปากของฮูหยินเสนาบดีหลินหลังจากที่นางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้บุผ้า จางอี้ซวนสบตานางนิ่ง จากนั้นก็ประหนึ่งว่าทั้งสองแข่งจ้องหน้ากัน จนจางอี้ซวนต้องเป็นฝ่ายเปิดปากด้วยเห็นว่าหากเขาไม่พูดอะไรสักอย่าง สตรีตรงหน้าก็คงไม่ยอมปริปากพูดเป็นแน่
“ไม่ราบรื่นอย่างไรหรือเจ้าคะ”
หลินซานซานที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยขนลุกชันไปทั้งกายอีกครา นางรีบใช้มือลูบแขนตนเองที่มีตุ่มเล็กๆ ขึ้นไปมา ก่อนที่จะเหลือบมองใบหน้าของป้าสะใภ้ที่ฉายแววไม่พอใจ
“
