10.อย่าทำร้ายนาง
1320 คำ
บนมุมปากของวินเทอร์หยักยิ้มขึ้นมา เขาก้มหน้าลงไปพรมจูบที่ซอกคอของทารีน่าอีกครั้ง
นี่เป็นเรื่องยากสำหรับการหักห้ามใจ ทารีน่าในยามนี้เหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานออกเพื่อเขา..แต่ทว่าในแววตาของเธอมันยังคงมีความกังวลมากมายแฝงอยู่ในนั้น
แต่เขาสามารถแน่ใจได้ว่าในแววตานั้นไม่ได้มีความรังเกียจเลยแม้แต่นิดเดียว
“การห้ามใจนั้นเป็นเรื่องยาก..รินา เจ้ากำลังทำให้พี่เป็นบ้ารู้ไหม?”
ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก ร่างกายของเธอมันร้อนไปหมดและมันกำลังร่ำร้องอยากหนักว่าเธอต้องการเขา อยากให้เขาสัมผัสมากกว่านั้นไม่ว่าจะส่วนใดของร่างกายก็ตาม
เพียงแต่ยังไม่ใช่วันนี้
“ที่ข้าปฏิเสธไม่ใช่เพราะว่าข้ารังเกียจท่านพี่..”
“อ่า..เรื่องนั้นพี่รู้รินา เอาเป็นว่าวันนี้พี่จะพอเท่านี้ก่อน ไว้เจ้าพร้อมมากกว่านี้เราค่อยมาจัดการเรื่องที่ค้างคาวันนี้ให้จบสิ้น”
เขาไม่อยากผิดใจกับทารีน่า อันที่จริงเขาจะใช้กำลังและฝืนทำตามความต้องการก็ได้ แต่วินเทอร์ไม่คิดทำแบบนั้น
ทารีน่าล้ำค่ามากเกินกว่าที่เขาจะกินนางให้หมดในวันเดียว เขาจะค่อยๆ เคี้ยวทั้งเลือดเนื้อและกระดูกของนางลงท้องอย่างช้าๆ เอง
ตอนนี้แค่ต้องทำให้นางสนใจเขาให้มากกว่าดยุคแห่งทารอน ให้หัวใจของนางหวั่นไหวไปกับเขามากกว่าหมอนั่น
ท่านพี่วินเทอร์จัดการสวมชุดเดรสกลับให้เธอใหม่ หลังจากนั้นเขาก็กล่าวอำลาพร้อมกับขอตัวกลับก่อน
ทารีน่านกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น ใครจะไปคิดว่าคนที่ดูอ่อนโยนและใจดีอย่างท่านพี่วินเทอร์จะแพรวพราวได้ถึงขนาดนั้น สัมผัสของเขายังชัดเจนอยู่ที่ผิวกายซึมลึกหยั่งรากลงไปในหัวใจจนตอนนี้หัวใจของเธอมันเต้นเร็วแรงแทบบ้า
“น้ำอุ่นจัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วค่ะท่านหญิง”
ตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ เธอได้รับการดูแลจากสาวใช้ผู้นี้ นางมีนามว่าเพอร์ร่า
และเมื่อเพอร์ร่ามองเห็นร่อยรอยบนคอของนายหญิง นางก็เดินไปจัดเตรียมชุดเดรสที่ปิดจนถึงคอเอาไว้ให้
ทารีน่าหัวเราะเบาๆ กับความเอาใจใส่ของเพอร์ร่า เธอยกมือขึ้นมาแตะบนรอยกุหลาบบนลำคอ
อ่า..สลัดภาพใบหน้าของเขาทิ้งไปไม่ได้เลยให้ตายเถอะ มันเหมือนกับว่าท่านพี่วินเทอร์ยังคงนั่งอยู่ตรงนี้ใกล้ๆ เธอ เขายังคงบรรจงกล่าวคำหวานและพรมจูบลงไปบนร่างกายราวกับว่านี่ความฝัน..
“จัดเตรียมรถม้าเรียบร้อยแล้วค่ะนายหญิง”
เสียงของเพอร์ร่าดึงให้เธอกลับมาที่โลกแห่งความเป็นจริง และตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ทารีน่ากำลังเดินทางไปยังโรงระบำที่ทำเงินให้โรแกนได้อย่างมหาศาล เธอเองก็อยากจะรู้ว่าที่โรงระบำเปลื้องผ้ามันคือสถานที่แบบไหนกัน
และเมื่อเดินเข้ามาด้านใน..มันไม่แตกต่างจากที่คิดเอาไว้เลย มีเหล่าบุรุษที่สวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเดินไปมาเพื่อรอคอยรับใช้สตรีแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพง
นี่คือเหตุผลที่ทำให้ทารีน่ายืนอยู่จุดสูงสุดของแวดวงสังคมใช่ไหมนะ เพราะว่านางเป็นเจ้าของโรงระบำที่สตรีชนชั้นสูงต่างก็ตบเท้าเข้ามาใช้บริการ
“นายหญิง เชิญด้านบนได้เลยครับ ท่านพ่อบ้านได้สั่งให้ข้าจัดเตรียมห้องเอาไว้รับรองนายหญิง..”
เธอยกมือขึ้นมาเพื่อกล่าวห้ามผู้จัดการร้าน เพราะว่าสายตาของทารีน่าเหลือบไปเห็นใบหน้าของสตรีผู้หนึ่ง
ในจักรวรรดินี้มีไม่กี่คนหรอกที่จะมีเส้นผมสีเงิน เพราะว่ามันคือสัญญาลักษณ์ของราชวงศ์
และสตรีที่กำลังโอบกอดบุรุษพวกนั้นอย่างไม่อายฟ้าดิน จะต้องเป็นโอเรียน่า องค์หญิงเพียงหนึ่งเดียวของจักรวรรดิเป็นแน่
“ให้ตายสิ ข้ามาหาความสุขกับต้องมาพบหน้าเจ้าซะได้ รินาเรื่องของท่านพี่ฮาร์วีข้าบอกเจ้าไปหมดแล้ว จะมาเคล้นถามอะไรข้าอีกเล่า”
โอเรียน่าคงจะเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของทารีน่าสินะ เพราะว่าสตรีทั้งสองคนมีนิสัยแย่พอกันก็เลยมาคบกันได้
“ตอนนี้ข้าไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ขึ้นไปคุยกันหน่อยสิที่ชั้นบน ข้าได้จัดเตรียมหนุ่มหล่อเอาไว้ให้เจ้าแล้ว..”
โอเรียน่าหยิบตามองสหายรัก
“เจ้าช่างรู้ใจ ว่าแต่งานวันชาติที่จะถึงนี้เจ้าจะควงใครไปกันรินา เคาน์ทรอยงั้นหรือ?”
“เรื่องนั้นข้ายังไม่ได้คิด”
โอเรียน่าขมวดคิ้วในทันที
“เจ้าดูแปลกไป ปกติแล้วเจ้าจะต้องมาร้องขอให้ข้าพาไปหาท่านพี่นี่นา ไม่สนใจพี่ชายของข้าแล้วงั้นเหรอ?”
สตรีทั้งสองเดินขึ้นไปยังห้องรับรองด้านบน ทารีน่าโบกมือเพื่อให้นักระบำหนุ่มหล่อออกไปรอด้านนอกก่อน
“ไล่พวกเขาไปทำไมกันให้ตายเถอะ น่าเสียดายชะมัดเลย”
“ข้าต้องการรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับอเดเรีย”
เธอต้องการรู้เรื่องผู้สวมร่างที่อเดเรียกล่าวถึง และคนที่จะช่วยได้ก็คือโอเรียน่าที่สนิทสนมกับองค์รัชทายาทฮาร์วี
“เรื่องนั้นข้าไม่ค่อยสนิทกับนางเท่าไหร่ สตรีผู้นั้นทำตัวจืดชืดไร้สีสัน แต่บุรุษกลับชอบสตรีที่เป็นเช่นนั้น ทั้งท่านพี่ฮาร์วี ดยุคทารอน และคาดินันต่างก็หลงใหลนางทั้งนางทั้งนั้น”
คาดินันกาเล็ตเป็นหนึ่งในพระเอกของเรื่องนี้ เขาเป็นนักบุญที่โหดร้ายและเคร่งครัดในการปฏิบัติยิ่งนัก แต่เขากลับหลงรักอเดเรียผู้แสนอ่อนโยนจนยอมใช้พลังศักดิ์สิทธิ์เพื่อฆ่าเมนของเธอ
จัดการคาดินันผู้นี้ก่อนดีไหมนะจะได้ไม่มีใครมามุ่งร้ายเมนของเธออีก
เพียงแต่คาดินันกาเล็ตนั้นมีพลังศักดิ์สิทธิ์ที่แสนยิ่งใหญ่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด เธอจะไปทำร้ายเขาได้ยังไงกัน แค่พบเขาเธอยังไม่มีสิทธิ์เลย
ทำไมตัวเอกของเรื่องนี้มันจะต้องยิ่งใหญ่ไปหมดเลยด้วยนะ องค์รัชทายาทเอย คาดินันเอย นี่ยังไม่รวมถึงเซอร์เดนิซาที่เป็นผู้แข็งแร่งที่สุดในจักรวรรดินี้อีก
“วางใจเถอะรินา ข้าจะใช้ให้สาวใช้ส่วนตัวของข้าไปสืบเรื่องของอเดเรียมา นางจะต้องมีจุดอ่อนสักอย่างเพื่อให้ข้าทำร้ายนางได้สิ”
นี่มันเหมือนกับนางร้ายที่กำลังวางแผนทำร้ายนางเอกเลยนี่ ให้ตายเถอะฉันไม่ได้อยากจะเป็นนางร้ายอะไรแบบนั้นเลย
“ไม่ใช่แบบนั้นโอเรีย ข้าแค่อยากรู้เรื่องของอเดเรียเฉยๆ ไม่ได้ให้เจ้าไปทำร้ายนาง เจ้าห้ามทำร้ายนางเด็ดขาดเลยเข้าใจไหม?”
โอเรียน่ายกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
“เจ้าแปลกไปรินา เจ้าไม่ถามถึงท่านพี่แถมยังไม่ให้ข้าทำร้ายสตรีผู้นั้นอีก เจ้าชอบคนอื่นแล้วงั้นเหรอ? วิเศษไปเลย ข้าก็ว่าสายตาของเจ้าเรื่องการเลือกชุดแต่งกายมันดีมาโดยตลอด แต่เรื่องการเลือกบุรุษออกจะห่วยไปสักหน่อย ในจักรวรรดิแห่งนี้มีบุรุษมากมายที่ดีกว่าพี่ชายของข้า เจ้าน่ะหันไปสนใจบุรุษอื่นเถิด ข้าเอาใจช่วย”
- ผู้เขียน
