ตอนที่14 มาเฟียเพลย์บอย
เช้าวันรุ่งขึ้น
“เมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับคุณหนูเล็ก”
มาร์คัสส่งยิ้มให้หญิงสาวหลังซดกาแฟเข้าไปโฮกใหญ่ โดยลากหญิงสาวเจ้าของบ้านเดิมมาร่วมโต๊ะด้วย นัยน์ตาสีฟ้าคมเข้มเหมือนล้อเลียนเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายแดงระเรื่อ เม้มปากของตัวเองแน่น พร้อมกับตวัดสายตามองเขาค้อนๆ แวบหนึ่ง ก่อนจะหลุบต่ำมองมือของตัวเองที่บีบกันแน่นบนตัก
“ทะ…ทำไมคะ ฉันก็นอนหลับสนิทดี” คนพูดไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายด้วยรู้ความหมายในสิ่งที่เขาถาม
“ก็ดี ผมแค่กลัวว่าคุณจะคิดมากจนนอนไม่หลับแค่นั้น” มาร์คัสยกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม ดวงตาแพรวพราว เขาชอบจังเวลาทำให้เธออายและได้เห็นหน้าแดงๆ แบบนี้
“ฉันขอไปทำงานที่คลินิกแบบเดิมได้มั้ยคะ” วชิราภรณ์รีบเสเปลี่ยนเรื่อง เธอรู้สึกอึดอัดกับสายตาของเขาที่พยายามจับพิรุธ รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจยังจะแกล้งให้เธอได้อายอีกแน่ะ เขาเป็นผู้ชายแบบไหนกันเนี่ย
“เกรงว่าตอนนี้ยังไม่ได้ครับ
