ตอนที่20 ไออุ่นซาตาน
หมอกสีขาวลอยโลมเลียอยู่ปลายยอดเขาที่มองเห็นไกลสุดลูกตาตัดกับสีเขียวของต้นไม้ เป็นภาพความงามของธรรมชาติ ซึ่งชักพาจิตใจให้หลุดลอยออกไปจากความขุ่นมัวแลปัญหาต่างๆ ในห้วงคำนึงได้ชะงัดนัก หยดน้ำเล็กๆ ที่เกาะพราวตามยอดหญ้าดูงดงามราวกับเพชรน้ำงาม ยิ่งสะท้อนกับลำแสงของดวงอาทิตย์ซึ่งโผล่พ้นขอบฟ้ามารำไรด้วยแล้ว สามารถเรียกรอยยิ้มสดใสน่ารักให้ปรากฏบนดวงหน้าหวานได้ไม่ยากเย็นนัก
หญิงสาวหลับตาพริ้มสูดกลิ่นหอมกรุ่นของธรรมชาติยามเช้าเข้าปอดลึกๆ อย่างผ่อนคลาย หลายสัปดาห์ที่ผ่านมาความทุกข์แลปัญหาที่ประเดประดังถาโถมเข้าใส่ทำให้เธอหลงลืมความสุขไปชั่วขณะ แขนกลมกลึงยกขึ้นกอดตัวเองเมื่อเริ่มรู้สึกว่าอากาศเย็นกว่าที่คิด ด้วยชุดซึ่งทำมาจากผ้าเนื้อบางไม่อาจปกปิดผิวเนื้อจากอากาศโดยรอบได้
“หนาวหรอครับ” เสียงทุ้มนุ่มถามอ่อนโยน
“นิดหน่อยค่ะ” วชิราภรณ์หันไปมองหน้าชายหนุ่มข้างกาย เขาอมยิ้มมองเธออย
