“สวัสดีค่ะ”
“ฉันเอง”
แค่ได้ยินเสียงมีกังวานทุ้มหัวใจหล่อนก็โลดขึ้น
“ทำอะไรอยู่”
“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”
“คิดถึงคู่หมั้น”
ปูริดาเงียบไป เพราะตอบไม่ถูก
“หนูดา”
“เอ่อ ทำไมคุณเรียกหนูดาละคะ”
“ก็ชื่อนี้ไม่ใช่หรือ ถึงว่าคนอื่นจะเรียกแค่ดาเฉยๆ ก็เถอะ”
“ตั้งแต่คุณแม่จากไปก็ไม่ค่อยมีใครเรียกหนูดาหรอกค่ะ คุณพ่อก็นานๆ จะเรียกสักที”
“งั้นดีเลยฉันจะได้เรียก ไม่ซ้ำใครดี”
“คุณยังไม่บอก โทรมามีธุระอะไร”
“บอกแล้วไงว่าคิดถึง”
“นั่นไม่ใช่ธุระนี่คะ”
“ก็จริงนะ การที่เราจะคิดถึงใครสักคนไม่ใช่ธุระเพราะเป็นเรื่องของอารมณ์ความรู้สึก ว่าแต่เธอยังไม่ตอบฉันเลย ทำอะไรอยู่”
“นั่งหายใจทิ้งค่ะ”
“เดี๋ยวเถอะ ตอบอย่างนี้”
“คุณจะทำไม”
“ไม่ทำไม แค่จะจูบโชว์ ลงโทษฐานมาสำบัดสำนวนกับว่าที่สามีไงล่ะ”
“ไม่เข้าท่า”
หล่อนเผลอค้อนก่อนนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่เห็น พร้อมกันนั้นก็พาลเกิดอารมณ์หมั่นไส้ว่า เวลาเจอกันมีแต่เร
