ปูริดากวาดสายตามองหาว่าที่เจ้าบ่าวที่สาวใหญ่หุ่นเช้งหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเข้ามาดึงตัวไปเต้นรำด้วย แบบไม่รอให้ฝ่ายชายได้ปฏิเสธ แต่บางทีเขาก็คงไม่อยากปฏิเสธด้วยกันแหละ ทำให้หล่อนออกจะโมโหและรู้สึกขายหน้าอยู่บ้าง
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ราเมศวร์พาหล่อนออกงานในฐานะคู่หมั้น แต่แล้วดูเถอะ เขากลับทำเหมือนพาหล่อนมาปล่อยเกาะ แล้วตอนนี้ก็หายหัวไปไหนก็ไม่รู้ ที่เวทีเต้นรำก็ไม่มี
เพราะมัวแต่หมกมุ่นในการมองหาคู่หมั้นขณะอารมณ์ก็เริ่มขุ่นมัว ปูริดาเลยถึงกับสะดุ้งเมื่อมีเสียงพูดขึ้นข้างตัว เยื้องไปทางด้านหลังเล็กน้อย
“มองหาใครอยู่หรือเปล่าครับ”
ปูริดาหันขวับไปมอง พบชายหนุ่มวัยน่าจะใกล้เคียงกับคู่หมั้นของหล่อน ยืนยิ้มรออยู่
เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาไม่ถึงกับหล่อเข้มสะดุดตาเท่าราเมศวร์ แต่ก็คมคายไปอีกแบบ
“คุณพูดกับฉันหรือคะ?”
หล่อนถามเพื่อความแน่ใจ ทั้งนี้ก็เพราะแน่ใจไม่เคยรู้จักมักจี่เขามาก่อน
