Chapter5

963 คำ

สิบเดือนที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์หนุ่มกับผู้หญิงคนไหน ทุกครั้งที่คิดจะลอง ดวงตางามตรึงตาตรึงใจเขาคู่นั้นก็จะลอยเด่นขึ้นในมโนภาพ ตัวตนความเป็นชายที่กำลังแข็งขึงพร้อมสำหรับบุกทะลวงเป้าหมายที่รออยู่ของเขา ก็พลันห่อเหี่ยวเป็นมะเขือเผาอย่างเขาว่ากัน ทำให้เขาต้องหยุดหาคำตอบให้ตัวเองอย่างจริงจังถึงสาเหตุ และเขาก็ได้พบคำตอบ เป็นคำตอบที่ทำให้เขายิ่งกว่าประหลาดใจ พอแน่ใจตัวเองร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาก็เริ่มดำเนินกลยุทธ์เพื่อทุกอย่างจะได้ไม่ผิดพลาด บางครั้งเขาก็ทั้งขำทั้งโมโหตัวเอง ที่มีพฤติกรรมคล้ายพวกปาปารัสซี คอยแอบตามติดเพื่อเฝ้าดูความเป็นไปของคนคนหนึ่ง แม้เขาจะให้เหตุผลกับตัวเองว่า ก็เพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าหล่อนสมควรกับสิ่งที่เขาจะมอบให้ ทั้งที่จริงแท้แล้วเขาแค่อยากเห็นหน้าหล่อน อยากเห็นรอยยิ้มสดใสไม่มีสิ่งใดเคลือบแฝงนอกจากมิตรภาพที่บริสุทธิ์ใจที่หล่อนมีให้กับเพื่อนๆ ร่วมมหาวิทยาลัย ถ้าเพียงแต่เขาจะไม่มีความอดมากพอ นึกถึงความรู้สึกของหล่อนมากกว่าความปรารถนาของตัวเองแล้วละก็ เขาคงหาทางทำให้หล่อนเป็นของเขาตั้งแต่เดือนแรกที่รู้ว่าตัวเองต้องการสิ่งใด ซึ่งเขามั่นใจว่าไม่ยากเกินความสามารถที่จะให้ได้มาในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา อย่างที่เขาได้ทำลงไปแล้ว หลังจากคนที่เขาเฝ้าติดตามเรียนจบราเมศร์หลับตาลง ปล่อยให้ภาพสาวน้อยร่างอ้อนแอ้นเข้าครอบงำ อารมณ์ของเขาเริ่มดำดิ่ง ใบหน้าคมสันค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อทีละน้อย เพราะในมโนภาพเขากำลังอยู่กับสาวน้อยใสซื่อบอกถึงความไร้เดียงสาในเรื่องรักๆใคร่ๆ เจ้าของผิวนวลละมุนนอนยิ้มเอียงอายอยู่บนเตียงนอนทรงกลมของเขา ร่างอรชรไร้ซึ่งเสื้อผ้าปกปิด และเขาก็ไม่รีรอที่ชื่นชมตั้งแต่เท้าบอบบางขึ้นไปตามลำขาเรียว หยุดสายตาลงที่เนินสามเหลี่ยมตรงต้นขาขาวมาบรรจบกัน เขาหายใจแรงเป็นหอบกับเนินงามเป็นกระเปาะมีม่านไหมสีดำบางเบาปกคลุมที่เขาจินตนาการขึ้นมา พระเจ้า! สาวน้อยของเขา...หล่อนช่างมีเนินนางที่สวยงามละลานตา ชวนให้เขาอยากคลุกเคล้าใบหน้าลงหาเสียนี่กระไร จินตนาการไร้การเหนี่ยวรั้ง ชักนำมือหนาเคลื่อนเข้าหาลำเนื้อของตัวเองที่กำลังแข็งขึงอย่างเป็นอิสระเพราะเขาเลิกสวมเสื้อผ้านอนมานานนักหนา รู้สึกสบายตัวมากกว่าที่จะมีเพียงผ้าปูที่นอนเรียบรื่นกับผ้านวมเนื้อดีเสียดสีผิวกายในยามหลับ ใต้เปลือกตาปรือปรอยเกือบปิดสนิท ยังคงปรากฏภาพต่อเนื่องสุดแต่ใจต้องการ เขามองเห็นตัวเองยื่นมือสั่นๆไปที่เนินเนื้อสาว ใช้นิ้วคลี่กลีบผกาที่ยังไม่แย้มออกมือเบา เขาเพ่งที่ติ่งเนื้อสั่นระริกราวกับวอนขอการสัมผัสจากเขา เขาหายใจเป็นหอบขณะโน้มลำตัวไปข้างหน้า กระทั่งอยู่ในท่าหมอบกลางขาเรียว กลิ่นสาวบริสุทธิ์แสนยวนใจ ทำให้เขาไม่ลังเลที่จะประกบปากลงกับจุดที่บ่งบอกความเป็นหญิงที่สุดของหญิงสาว แล้วเขาก็เริ่มต้นและเล็ม.... เขาลิ้มเลีย... เขาดูดดื่ม... “คุณ...ราเมศวร์!” เสียงหวานๆ เรียกชื่อเขาแทบจะฟังเป็นกรีดร้อง ริมฝีปากเขาแทะเล็มหนักหน่วงขึ้น “อ๊ะ! อื๊อ...” เขารับรู้ได้ถึงมือบางเคลื่อนลงมากดศีรษะเขา เหมือนจะบอกในทีว่าต้องการมากกว่าที่เป็นอยู่ เขาเพิ่มแรงดูดดึง ใช้นิ้วถ่างขยายช่องทางตีบแคบ เพื่อให้ปลายลิ้นซอกซอนได้ลึกยิ่งขึ้น “อ๊า...อ๊า!” สาวน้อยของเขาส่งเสียงครางรัญจวนอย่างไม่ลืมหูลืมตา สะโพกกลมมนยกร่อนให้เขาดื่มกินได้ถนัด เขาเร่งเร้าตวัดปลายลิ้นเร็วๆ กระทั่งรับรู้กายอ้อนแอ้นแอ่นเกร็งแล้วน้ำรักแสนหวานก็พร่างพรูให้เขาได้ดื่มกิน เขายังปลุกเร้าต่อเนื่อง ก่อความเสียวซ่านแก่สาวน้อยแสนหวานของเขาจนกระเสือกกระสนไปทั่วเตียงอีกครั้ง แล้วก็ได้เวลาของเขา... สาวน้อยของเขาพรักพร้อมฉ่ำลื่น เขายกตัวขึ้น พลางขยับมือซ้ายประคองท่อนลำแข็งขึงปลายลำเปียกแฉะจ่อติดติ่งยื่นที่กำลังระริกสั่นขับน้ำหวานออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาค่อยๆกดส่วนปลายลงในรูคับแคบ... ราเมศวร์หน้าแดงก่ำ เขาสูดปาก แลบปลายลิ้นเลียปากตัวเอง ขณะจินตนาการกำลังนำพาเขาสู่การปลดปล่อย มือหนากอบกุมท่อนลำขยับขึ้นลงตามความยาวใหญ่สาวเร็วขึ้น แรงมือที่บีบรัดรอบแก่นกายได้ไม่รอบเพิ่มน้ำหนักมากขึ้น “อ๊ะ!” เขาหลุดเสียงอุทานด้วยความเสียวซ่าน ตามด้วยเสียง “อ๊าซซซซ์!” เมื่อนาทีปลดปล่อยมาถึง สะโพกแอ่นเกร็งของเขาทิ้งกลับลงบนที่นอน น้ำขุ่นข้นคล้ายแป้งเปียกกองอยู่บนหน้าท้องแบนราบ มีบางส่วนพุ่งเปรอะมาถึงใต้ราวนม ขณะเอื้ออมมือไปดึงกระดาษทิชชูเนื้อดีในกล่องบนโต๊ะข้างหัวเตียงมาซับความเลอะเทอะบนกายตัวเอง ความรู้สึกหลังได้ระบายความเครียดทางเพศ มีทั้งความผ่อนคลายและความรู้สึกหยันตัวเอง เขาไม่เคยนึกมาก่อนว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่ต้องมาช่วยตัวเองเพราะไม่สามารถไประบายอารมณ์เ****นกับผู้หญิงคนไหนได้ ‘คอยดูนะ...’ เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอาฆาตคนที่ทำให้เขาต้องมานอนชักว่าวเพื่อคลายเครียดอารมณ์ทางเพศให้ตัวเอง เพราะไม่อย่างนั้นก็คงหลับไม่สนิทไปตลอดคืน ‘ได้ตัวเมื่อไหร่จะจัดให้หนัก!’

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more