ตอนที่ 8
1118 คำ
“สวยมากต่างหาก...เคยมีผู้ชายคนไหนเห็นหมี่อย่างที่พี่เห็นตอนนี้บ้าง”
“พี่วัฒน์เป็นคนแรกค่ะ หมี่ไม่ค่อยถอดแว่นตาออกเวลาไปไหน”
“ถ้าอย่างนั้นสัญญากับพี่”
“ว่าไงคะ?”
“หมี่ไม่ต้องสวมแว่นตาอีกต่อไปแล้ว ถ้าหมี่ไม่ได้มีปัญหาสายตา”
“หมี่ไม่ค่อยชินนี่คะ”
“ทำให้ชินสิ...เวลาอยู่กับพี่”
พรรษวัฒน์ดันร่างเล็กจนแผ่นหลังของหล่อนชนกับผนังติดประตูห้องน้ำ ร่างใหญ่โตของเขาเสียดสีบดเบียดกับร่างเล็กมากขึ้น และยิ่งทำให้ในกายของสองหนุ่มสาวร้อนมากขึ้นไปอีก
“พี่วัฒน์คะ...ใจคอพี่วัฒน์จะไม่ให้หมี่อาบน้ำแล้วหรือคะ?”
“พี่ให้หมี่อาบ...แต่ก่อนอาบน่ะ...”
ชายหนุ่มส่งสายตาหวานฉ่ำให้ก่อนจะประกบปิดปากจิ้มลิ้มราวกับไม่อยากให้หล่อนได้ท้วงติงอะไรเขาอีก คราวนี้เขาไม่ได้แค่จูบและแทรกปลายลิ้นข้าไปดูดดื่มความหอมหวานในปากเล็กอย่างเดียว แต่ลำตัวของเขายังบดเบียดกับร่างงามจนปมผ้าขนหนูที่ขมวดไว้เหนืออกอิ่มเริ่มคลายตัว
“พี่วัฒน์คะ...พี่วัฒน์...”
“หมี่จ๋า...ขอพี่จูบหมี่ก่อนได้มั้ย...อย่าพึ่งอาบน้ำเลยนะ”
พรรษวัฒน์เว้าวอนหญิงสาวขณะซุกไซ้ปลายจมูกโด่งยาวบนลำคอระหง ธัญญาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ก็จะทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้สติของหล่อนมันกำลังโบกโบยไปไกลแสนไกลตามรสสัมผัสวาบหวิวจากคู่หมั้นหนุ่มที่กำลังปรนเปรอเรือนร่างงดงามด้วยปากและมือของเขา
“พี่วัฒน์คะ...อือ...อือ”
“หมี่จ๋า...ขนาดไม่อาบน้ำยังหอมขนาดนี้”
“พี่วัฒน์คะ...อุ๊ย! ผ้าขนหนู...”
ธัญญาร้องบอกเขาเสียงแห้งโหยเมื่อรู้ตัวแล้วว่าผ้าขนหนูซึ่งเป็นอาภรณ์ปกปิดร่างกายเพียงชิ้นเดียวตอนนี้หลุดลุ่ยลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าของหล่อนเสียแล้ว
“ไม่เป็นไรหมี่จ๋า”
“พี่วัฒน์จะทำอะไรคะ...นี่หมี่โป๊หมดแล้วนะคะ”
พรรษวัฒน์ส่งสายตาหวานฉ่ำ ตอนนี้อกกว้างของเขากำลังบดเบียดอยู่กับอกอิ่มกลมกลึงแถมอวบใหญ่ของธัญญา มันกระเพื่อมขึ้นลงด้วยแรงหายใจจนเขารู้สึกได้ว่าหล่อนกำลังตื่นเต้นมากแค่ไหน
“พี่ก็จะถอดเสื้อเป็นเพื่อนหมี่ไง”
“พี่วัฒน์”
ธัญญายกมือขึ้นปิดปากเพราไม่อยากเชื่อว่าพรรษวัฒน์จะทำอะไรอย่างนี้ได้ เขาเริ่มถอดเสื้อเชิ้ตเผยให้เห็นอกและหน้าท้องแน่นด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง ท่ามกลางแสงสลัวหล่อนก็ยังเห็นไรขนบางเบาบนหน้าอกของเขา
รูปร่างใหญ่โตของพรรษวัฒน์ราวกับเขาเป็นหนุ่มลูกครึ่งอย่างไรอย่างนั้น หน้าตาของเขาหล่อเหลาเกินห้ามใจรับกับความสูงใหญ่ที่ทำให้เขาดูเป็นชายชาตรี กางเกงสแล็คถูกดันลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าของเขาแล้วตามด้วยชั้นในซึ่งเป็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่หลุดออกไปจากกายแกร่งทำเอาหญิงสาวแทบลืมหายใจ
เขาช่างกล้า...ธัญญานึกไม่ถึงเลยว่าคู่หมั้นหนุ่มที่ชอบทำหน้าตาถมึงทึงใสหล่อนตั้งแต่ก่อนมาที่นี่จะมีอารมณ์ทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าผู้หญิงที่แทบไม่ประสีประสาเรื่องแบบนี้เลยสักนิด
ร่างเล็กอยากจะบิดตัวเป็นเกลียวเพราะความเขินอาย ก็ตอนนี้ร่างสูงที่ยืนชิดหล่อนอยู่ไม่มีอะไรปกปิดตัวเขาอีก แถมเขายังส่งสายตาหวานฉ่ำโลมเลียไปทั่วเรือนร่างยวนใจเปล่าเปลือยของหล่อนเสียอีกด้วย
©©©©©©©©
บทที่ 7
ธัญญาเบียดแผ่นหลังกับผนังห้องขณะที่พรรษวัฒน์วางมือทั้งสองไว้เหนือไหล่ของหล่อน เขาก้มลงมองอกอวบใหญ่ที่กำลังไหวกระเพื่อม แลเลยลงไปถึงหน้าท้องแบนราบ และ...
“หมี่จ๋า...ยังไม่มีใคร...เอ้อ...เห็นหมี่อย่างตอนนี้ใช่มั้ย?”
“แล้วพี่วัฒน์ล่ะคะ...เคยมีผู้หญิงเห็นพี่วัฒน์อย่างตอนนี้หรือเปล่า?”
หญิงสาวสบตากับเขา หล่อนหรุบเปลือกตาลงแค่อกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแกร่งสมชายชาตรี ไม่กล้ามองต่ำกว่านี้แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเล็กน้อย พื้นที่ส่วนตัวของพรรษวัฒน์นั้นทำให้หล่อนครั่นคร้ามไม่ใช่เล่น หล่อนเห็นความใหญ่โตที่กำลังผงาดขึ้นมาและสัมผัสหน้าท้องของหล่อนเบา ๆ
“พี่ก็ไม่เคยอยู่อย่างนี้ต่อหน้าผู้หญิงคนไหนนะหมี่...พี่ก็เขินเหมือนกันนะ”
“หมี่เขินกว่าพี่วัฒน์อีกค่ะ”
“จริงเหรอ...ถ้างั้นพี่จะแนะนำวิธีที่จะทำให้ไม่เขิน”
“ยังไงคะ”
“ลองจับตัวพี่ดูสิ”
“อือ...”
หญิงสาวทำหน้าลังเล คู่หมั้นสาวของเขาช่างไร้เดียงสา คิดได้ดังนั้นพรรษวัฒน์จึงเป็นฝ่ายดึงมือของหล่อนวางลงบนอกกว้างและแกร่ง พอได้สัมผัสเนื้อตัวแบบไม่สวมเสื้อผ้าของเขาเท่านั้นล่ะ หญิงสาวถึงกับขนลุกซู่
“อือ...พี่วัฒน์คะ...ไหนพี่วัฒน์บอกว่าจะทำให้ไม่เขินไงคะ”
“ลองลูบไล้ตัวพี่เบา ๆ สิหมี่”
เขาเชื้อเชิญ ธัญญากัดปากตัวเองเบา ๆ หล่อนร้อนรุ่มจนแทบเก็บความเร่าร้อนนั้นไว้ข้างในไม่อยู่ แต่หล่อนเป็นผู้หญิงย่อมต้องสงวนท่าทีความเป็นสาวไร้เดียงสาเอาไว้
“เป็นไง...รู้สึกยังไงบ้าง”
เขากระซิบถามเบา ๆ ขณะที่คู่หมั้นสาวเลื่อนไล้ปลายนิ้วของหล่อนไปตามร่องกล้ามเนื้อที่ตอดเป็นจังหวะตุบ ๆ ธัญญาไม่อยากบอกเลยว่ามันน่าตื่นเต้นและกล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาน่าหลงใหลแค่ไหน
“จับพี่แบบนี้นะหมี่”
เขายังสอนหล่อนไม่เลิกด้วยการจับมือเรียวบางที่แตะไต่อยู่บนผิวสากหนาของเขาเหมือนยังลังเลให้ลูบขึ้นลงและไปหยุดที่หัวนมแบนราบของตัวเอง
“หมี่จับตรงนี้นะ...เดี๋ยวพี่จะจับตรงนี้ของหมี่”
“อือ...พี่วัฒน์เนี่ย”
เสียงครางเหมือนประท้วงเมื่อนิ้วร้อานร้ายของพรรษวัฒน์เลื่อนไปแตะที่ปลายถันของหล่อน แต่น่าแปลกที่ธัญญาไม่ได้เบี่ยงหลบ ตรงข้ามกลับยิ่งแอ่นหน้าอกที่ปลายชูชันให้มันสัมผัสกับฝ่ามือของเขาได้ถนัดยิ่งขึ้น ดูเหมือนสองหนุ่มสาวที่ใช้เวลาศึกษาร่างกายของกันและกันจะไม่มีใครสนใจว่าตอนนี้ทั้งคู่กำลังยืนชิดผนังหน้าห้องน้ำท่ามกลางแสงตะเกียงที่ส่องสว่างสลัว ๆ พรรษวัฒน์ก้มหน้าลงไปเกือบชิดใบหน้าสวยหวาน
“ทำไมล่ะหมี่...หืมม์”
- ผู้เขียน
