บทที่ 3 เล่นตัว (2)

1334 คำ

ในขณะที่อังค์กูณฑ์คิดล่วงหน้าไปขนาดนั้น แต่ไพลินกลับใส่ใจแค่งานตรงหน้า และแผนการที่เตรียมไว้ “ดื่มอีกนะคะ ลินชงให้เฮียสุดฝีมือเลยค่ะ” หญิงสาวคะยั้นคะยอให้เจ้านายหนุ่มดื่มอีก และดื่มอีก หลังผ่านไปหลายแก้วแล้วทำให้เขาเริ่มออกอาการมึนเมาอย่างเห็นได้ชัด ก็เธอเล่นชงเข้มซะขนาดนี้ ไม่เมาให้มันรู้ไปสิ ไพลินขยับตัวลงจากตักแกร่งเมื่อเห็นว่าเจ้านายดื่มแก้วล่าสุดจนหมด เธอตั้งใจจะไปชงเหล้าให้เพิ่มแต่เขากลับคว้าแขนเอาไว้และดึงตัวเธอลงไปนั่งบนตักอีกรอบ “อุ๊ย!” ไพลินอุทานด้วยความตกใจ “อย่าเพิ่งลุกไปสิ อยู่กับเฮียก่อน” อังค์กูณฑ์พูดได้แค่นั้น มือของเขาที่จับแขนเธอไว้หมดแรงตกลงข้างตัว เขาตาลายจนมองเห็นไพลินมีหลายคนและเขาก็มีหลายมือ แม้จะพยายามสะบัดหัวเรียกสติก็ดูท่าจะไม่ได้ผล กลับหงายหลังหลับคาโซฟาตัวใหญ่แบบไม่ทันตั้งตัว ทั้งที่ตั้งใจจะมาอ่อยเธอให้ตกหลุมพลางเขาแท้ ๆ กลับกลายเป็นตรงกันข้ามเสียอย่างนั้น หญิงสาวลุกมองผลงานชิ้นโบว์แดงของเธออย่างภาคภูมิใจ เธออุตส่าห์ชงเหล้าให้เขาอย่างเข้มข้นทุกแก้ว กะจะเอาให้หมอบคาโต๊ะเลยทีเดียว เขาจะได้รู้ว่าเธอไม่ง่ายอย่างที่คิด อย่าหวังจะเคลมกันง่าย ๆ แบบนี้เลย เที่ยงวันถัดมา อังค์กูณฑ์ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมความมึนหัวขนานใหญ่ เขารู้เลยว่าคงดื่มเหล้าและเบียร์มากเกินลิมิตตัวเอง แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ดื่มเยอะเกินไป ปัญหาอยู่ที่เมื่อคืนเขาตั้งใจจะอ่อยเพื่อหลอกล่อให้หญิงสาวใจอ่อนยอมเป็นของเขา หากไม่เผลอหลับไปเสียก่อน ป่านนี้ก็คงทำสำเร็จ เสร็จสมอารมณ์หมายไปแล้ว “แม่งเอ๊ย พลาดได้ไงวะ” อังค์กูณฑ์บ่นออกมาด้วยความเซ็ง เขาลุกไปจัดการตัวเองก่อนจะให้ผู้จัดการช่วยส่งประวัติของไพลินมาให้เขาแบบเร่งด่วน เมื่อรู้ว่าเธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่เขาเคยเรียนก็ยิ้มออก ติดแค่ว่าเขาเป็นศิษย์เก่าที่กลับไปกี่ครั้งรุ่นน้องก็กรี๊ดกร๊าดต้อนรับตลอด น่าปวดหัวไม่น้อยเลย มีหวังคงวุ่นวายแน่งานนี้ ผ่านไปครึ่งวันอังค์กูณฑ์กลับพบว่าเขาคิดผิด เมื่อขับรถไปดักรอเจอไพลินแถวหน้าคณะ แต่กลับไม่เห็นเธอเลย ชายหนุ่มนั่งกินกาแฟรอในรถจนเบื่อ ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเจอคนที่หน้าคล้ายไพลินเลย อังค์กูณฑ์เปิดรูปของเธอที่ถ่ายเอาไว้ขึ้นมาดู มันเป็นรูปตอนเธอทำงานนั่นแหละ เขามองมันสลับกับมองหาเจ้าตัวไปด้วย แต่กลับยากพอควร เมื่อตอนทำงานกับตอนนี้ไพลินคงไม่ได้แต่งตัวในลุคเดียวกัน เขาไม่เคยเจอเธอในแบบธรรมดาด้วยสิ การรอคอยของอังค์กูณฑ์นั้นไม่สนุกเลยสักนิด เขาต้องหดคอหลบในรถแทบทุกครั้งที่สาว ๆ จับกลุ่มกันเดินผ่านมา ด้วยกลัวว่าพวกเธอจะจำเขาได้ จนกระทั่งนักศึกษาบางตาลงมากแล้ว ชายหนุ่มมองนาฬิกาแล้วก็ถอนใจ คนอย่างเขาเสียเวลาไปหลายชั่วโมงโดยไม่ได้อะไรเลยงั้นเหรอ? สู้กลับไปรอที่คลับคงจะดีกว่า ยังไงเธอก็ต้องไปทำงานอยู่แล้วนี่ คิดได้ดังนั้นอังค์กูณฑ์จึงเลิกรอ แล้วเปลี่ยนเป้าหมายมุ่งหน้าไปที่คลับแทน ก่อนที่เย็นกว่านี้แล้วรถจะติดจนล่าช้าไปกันใหญ่ ความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นยังไง อังค์กูณฑ์ก็ได้เข้าใจแจ่มแจ้งวันนี้เอง เขารอไพลินจนถึงเวลาเปิดคลับก็ยังไม่เจอหน้า โดยไม่รู้เลยว่าตามตารางงานแล้ว วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ “ขอโทษครับที่ไม่ได้แจ้ง ผมก็นึกว่าคุณไฟรู้อยู่แล้ว” ผู้จัดการหนุ่มก้มหน้าขอโทษ ทว่าคนเป็นเจ้านายกลับโบกมือทำนองว่าไม่เป็นไร เพราะไม่เกี่ยวกับงาน เมื่อรู้ว่าวันนี้คงไม่ได้เจอหญิงสาวแน่แล้ว อังค์กูณฑ์จึงใช้เวลาว่างที่พอมีลองหาแอกเคานท์ในโซเชียลของเธอดู แล้วก็เจอจริง ๆ อย่างที่คาดไว้เลย ทว่าทุกช่องทางในโซเชียลของไพลินกลับตั้งค่าเป็นส่วนตัวไว้ มีแค่เฟซบุ๊กเท่านั้น ที่พอจะเห็นบางโพสต์ของเธอ เพราะมันถูกตั้งค่าให้เป็นสาธารณะ ส่องไปส่องมาก็เผลอบันทึกรูปของเธอเก็บไว้เยอะทีเดียว เขาเพิ่งรู้เหมือนกันว่าลุคธรรมชาติของไพลินก็สวยมากอยู่ดี เห็นได้ชัดว่าความสวยของเธอเป็นความสวยแท้ ไม่ใช่แค่เครื่องสำอางที่ฉาบไว้บนผิวหน้ายามค่ำคืน ยิ่งมองเขายิ่งถูกใจเธอมากขึ้นทุกที ฝ่ายไพลินที่วันนี้ไม่ต้องไปทำงานก็นอนตีพุงสบายใจเฉิบ ชอบที่สุดก็วันหยุดนี่แหละ เสียดายอาทิตย์หนึ่งได้หยุดแค่วันเดียว แต่ชดเชยด้วยเงินรายได้ต่อเดือนที่ทำให้เธออยู่สบายไม่ลำบาก ก็ถือว่าเกินคุ้ม! อีกหน่อยพอเรียนจบ ตั้งใจสอบบรรจุรับราชการครูจะได้มีเงินเก็บสำรอง หญิงสาววางแผนไว้พร้อมสรรพ ระหว่างที่กำลังท่องโลกโซเชียลแบบเพลิน ๆ ก็มีข้อความจากคนแปลกหน้าซึ่งไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟซบุ๊กเด้งขึ้นมา ตอนแรกก็ไม่รู้จักหรอก แต่พออ่านชื่อเท่านั้นแหละ รู้จักขึ้นมาทันทีทันใด อังค์กูณฑ์ : น้องลิน นี่เฟซเฮียเอง เฮียไฟ เป็นเรื่องปกติใช่ไหมที่พอเห็นเจ้านายทักมาแล้วจะขนลุกซู่ไปทั้งตัว ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด จะว่าไปเหมือนวันนี้เธอจะเห็นเขาไปรอใครสักคนที่หน้าคณะเมื่อตอนกลางวัน แอบคิดเข้าข้างตัวนิดหน่อยว่าอาจจะเป็นเธอเอง หญิงสาวเห็นอังค์กูณฑ์ชะเง้อคอมองหาอยู่นานจึงเดินผ่านรถเขาไป ซึ่งเขาก็จำเธอไม่ได้จริง ๆ เสียด้วย คงเพราะปกติเธอไม่ค่อยแต่งหน้าจัดเหมือนตอนทำงานด้วยนั่นแหละมั้ง ไม่แปลกที่เขาจะจำเธอไม่ได้ แต่จะให้ตอบข้อความเขาง่าย ๆ ก็คงไม่ดีนะสิ เล่นตัวไว้ก่อนดีกว่า ไพลินทำใจกล้ากดโพสต์ข้อความโดยตั้งค่าเผยแพร่แบบสาธารณะให้ชายหนุ่มเจ็บใจเล่น วันนี้วันหยุด ไม่ตอบข้อความจากที่ทำงานนะคะ ปล.หมายถึงทุกคน หากปฏิกิริยาที่ไพลินอยากเห็นคือการที่อังค์กูณฑ์ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตอนได้ดูโพสต์ของเธอแล้วล่ะก็… บอกเลยว่าสมใจอยาก เพราะตอนนี้ชายหนุ่มกำลังทำอย่างนั้นอยู่จริง ๆ “เล่นตัวจริง ๆ นะน้องลิน” อังค์กูณฑ์ขบสันกรามแน่นเมื่อเธออ่านข้อความเขาแล้วเลือกไม่ตอบใด ๆ กลับมาเลย นอกจากจะไม่กดรับเขาเป็นเพื่อนแล้ว ยังโพสต์ข้อความที่สื่อถึงเขาชัด ๆ นี่สิ มันทำให้เขาอดหมั่นไส้ไม่ได้ ดีเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่บล็อกเฟซบุ๊กใส่ด้วย ถ้าเป็นคนอื่นคงได้ซองขาวแน่ ๆ เพราะเธอคือคนที่อยากได้หรอกนะถึงรอดตัวไป ยัยตัวดี! มาแล้วค๊าบบบ จีบยังไงจะติดล่ะเฮีย เคยทำยัยน้องไว้เจ็บแสบขนาดนั้น ? ฝากรี๊ด ๆ ย้อนกลับไปอ่านก่อนหน้าด้วยนะคะควีนได้เพิ่มเติมเนื้อหานิดหน่อย ♦️กดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ควีน ♦️กดเพิ่มชั้นเพื่ออ่านก่อนใคร และคอมเมนต์พูดคุยกันงับ เยิฟ ๆ ?

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more