7 ข้อตกลง
1616 คำ
“นี่เป็นข้อตกลงระหว่างแต่งงานนะครับ อ่านและทำความเข้าใจ” ผู้ชายสุขุมเขาแนะนำตัวว่าเป็นเลขาส่วนตัวของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายปากร้าย นายประสาท
ผ่านไปตั้งหลายปี ใบหน้าของเขายังคงเดิม นั่นคือดูดี แต่ตอนนี้ดูดีมากกว่าเดิมหลายเท่า
“คุณอาจจะกำลังมึนงงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดื่มนี่ก่อนนะครับ” มีคนเดินเข้ามาและวางเครื่องดื่มลงที่โต๊ะ
อ่า ใช่ ฉันกำลังมึนงง ปวดหัว แต่ก่อนหน้านี้ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาแรงมาจากไหนถึงได้ต่อปากต่อคำกับนายประสาทนั่นได้
เป็นคนรวย เป็นลูกคุณหนูแล้วไง อย่างน้อยก็เคยรักฉันแหละน่า
อะ แล้วจะคิดถึงอดีตทำไมล่ะวิว แกทำเขาเจ็บไหมนะ
“ฉันขอรับครึ่งหนึ่งเมื่อเซ็นสัญญาได้มั้ยคะ” ครึ่งนี้ต้องไปคืนคู่หมั้นของฉัน
“ได้ครับ”
“ฉันขอเอกสารชุดนั้นด้วยได้มั้ยคะ” หมายถึงเอกสารที่ฉันเปิดดูเมื่อครู่ไงคะ
“ไม่ได้ครับ”
“แต่ฉันจำเป็นต้องใช้ ขอถ่ายใส่มือถือไปก็ได้” ฉันต้องให้แม่ดู ไม่งั้นฉันจะไม่มีเหตุผลที่จะถอนหมั้น แม่ไม่ยอมแน่ ๆ
“เดี๋ยวผมจะลองถามบอสให้ครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันฉีกยิ้มกว้าง เพราะมั่นใจเหลือเกินว่าถ้าได้ไปแล้วแม่เห็น แม่ต้องเชื่อฉัน แม่ต้องยอม เพราะแม่ไม่ได้ขาดทุนอะไรเลย
“ครับ คราวนี้เชิญอ่านข้อตกลงของบอสนะครับ” อ่า ใช่ ๆ ฉันยังไม่ทันได้เปิดอ่านเลย จะมีข้อตกลงอะไรบ้างนะ แต่คงไม่มีอะไรร้ายแรงกว่าการโดนแส้ของแม่ฟาดลงที่ผิวหนัง
สัญญาการแต่งงาน 1 ปี
1.ต้องเชื่อฟังนายจ้าง ไม่ว่าจะเรื่องอะไร นายจ้างถูกเสมอ
2.ห้ามพูดถึงอดีต
3.ห้ามก้าวก่าย วุ่นวายเกินขอบเขต
4.ระหว่างอยู่ในสัญญาห้ามทำตัวเป็นหญิงชั่วมั่วไม่เลือก ต้องให้เกียรตินายจ้าง
5.ถือเป็นความลับห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้
6.ต่อหน้าผู้คนต้องสวมบทบาทคนรักให้คนเชื่อ
7.เมื่อหมดสัญญาเราคือคนไม่รู้จักกัน
8.อื่น ๆ
“ช่องอื่น ๆ คุณสามารถเขียนได้ถ้าหากคุณต้องการเสนอความคิด แล้วผมจะนำไปให้บอสพิจารณา” นายจ้างงั้นเหรอ เฮอะ ตลกดี นี่การแต่งงานเขาซื้อขายกันแบบนี้เหรอ
โอเค ฉันเป็นลูกจ้าง เขาเป็นนายจ้าง
ฉันเขียนข้อความลงช่องอื่น ๆ มันคือความต้องการของฉัน จากนั้นฉันก็เซ็นชื่อลงไป “ฝากให้เขาด้วยนะคะ”
ฉันยิ้มเล็กน้อย ถึงแม่จะขยันสรรหาผู้ชายมาให้ แต่เพราะแม่คือตระกูลผู้ดีเก่า แม่สอน ไม่สิ แม่สั่ง แม่ย้ำ แม่ขู่
‘หนูวิวเจ้าขา…ชายที่จะแตะต้องเราได้ ต้องเป็นสามีนะเจ้าคะ’ คือคำพูดของแม่หลังจากที่วันนั้นฉันตัดสินใจเลิกกับแฟนคนแรกและแฟนคนเดียวของฉัน แม่ให้หมอมาตรวจร่างกายของฉันอย่างละเอียด ฉันยังเป็นสาวบริสุทธิ์ นี่คือสิ่งที่แม่พอใจ และยอมรับข้อตกลงของฉันในวันนั้น
นับจากนั้นชีวิตฉันจึงเป็นของแม่เรื่อยมา แม่จะทำยังไงฉันก็ยอม เพราะมันคือข้อตกลงที่ฉันรู้อยู่แล้ว
ในอดีต ฉันเคยคบกับเขาก็จริง รักมากก็จริง แต่เขาไม่เคยจะล่วงเกินฉันถึงขั้นนั้น
เราแค่กอด หอมแก้ม และนานครั้งถึงจะจูบ
ฉันบอกแล้วไงว่าเขาเป็นดี เขาอ่อนโยน เขาน่ารัก และเขาเคยรักฉัน
ต่างจากวันนี้ที่เขาไม่เหลือใด ๆ ในดวงตาและดวงใจให้คนอย่างฉัน
“ครับ ผมจะส่งให้บอสได้อ่าน” ผู้ชายสุขุมมองข้อความที่ฉันเขียนและเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างคะ”
“เดี๋ยวผมพาคุณเดินไปที่รถ จะมีรถมารอรับ เขาจะไปส่งตามที่ที่คุณจะไป สัญญาเริ่มทำงานตั้งแต่วันนี้ที่คุณเซ็นชื่อลงในกระดาษแผ่นนี้นะครับ”
“แล้วจะเป็นยังไงต่อคะ”
“หลังจากที่บอสว่าง ต่อจากนั้นบอสจะไปพบญาติผู้ใหญ่ของคุณ และบอสจะพาคุณไปพบครอบครัวของบอส เมื่อไหร่ตอนไหนนั้นทางเราจะติดต่อไปครับ”
“แล้วจะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไรคะ” ฉันควรรู้จักใครบ้างสิ ควรรู้อะไรบ้าง ไม่ใช่ว่าไม่รู้อะไรเลย
“ผมชื่อกรวิชครับ เรียกกรก็พอ ผมเป็นเลขาส่วนตัวของบอส ถ้าหากคุณต้องการอะไรบอกผมได้เลย”
“งั้นขอถามได้มั้ยคะ”
“ครับ เท่าที่ตอบได้”
“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างคะ”
“เมื่อคืนคุณเมาครับ และอ้วก ทางเราจึงเปลี่ยนชุดให้”
“...” หืม ใครเปลี่ยนล่ะ
“พนักงานของทางเราเป็นคนเปลี่ยนครับ คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ และบอสเพิ่งเข้ามาก่อนคุณตื่น 20 นาที”
อ้อ สรุปฉันคิดมากเกินไปเอง เรื่องมโนนี่ไว้ใจฉันเถอะ นึกว่าตัวเองเป็นนางเอกนิยายไง ชีวิตรันทด วันหนึ่งตื่นมามีเจ้าชายเสนอตัวจะแต่งงานด้วย
ลืมไปนี่คือความจริง ไม่ใช่โลกนิยายที่ฉันชอบสิง
จากเจ้าชายจึงกลายเป็นซาตาน
“อ้อ อีกเรื่องที่ผมจำเป็นต้องบอก เผื่อคุณจะไม่รู้” ฉันที่กำลังคิดเลอะเทอะหันมาสนใจเสียงของคุณกรเลขาส่วนตัวของนายประสาท
ขอเรียกแบบนี้แล้วกัน เขายังเรียกฉันหญิงชั่วได้เลย
“อะไรคะ”
“บอสเป็นคนหวงตัว ถ้าบอสไม่อนุญาตคุณอย่าแตะตัวบอสนะครับ” เมื่อก่อนไม่เป็นนะ หรือเมื่อก่อนฉันเป็นคนสำคัญเหรอ
แต่เท่าที่คุณกรบอกก็พอจะเข้าใจ เพราะตอนที่ฉันคุยกับเขา เราไม่ได้สัมผัสกันสักนิด มีเพียงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แต่ไม่ได้ใกล้จนรู้สึกถึงเนื้อถึงตัว
“เขาไม่มีแฟนเหรอคะ” แล้วฉันจะถามทำไม อ้อ ถามเพื่อความสบายใจเพราะฉันต้องแต่งงานกับเขานี่เนอะ
“ไม่มีใครเพอร์เฟกต์พอที่จะยืนข้างบอสครับ”
“...” หืม?
“บอสกล่าวไว้ครับ เหตุผลที่เขาไม่มีแฟน” หลงตัวเองน่าดู “แต่บอสจะมีคนพิเศษอยู่คนนึงครับ นาน ๆ ครั้งจะเจอกันที”
“อ่อ ค่ะ” ใครกันนะ คนพิเศษของเขา คนรักเหรอ ถ้าคนรักแล้วทำไมมาแต่งงานกับฉันล่ะ ทำไมไม่แต่งกับคนพิเศษคนนั้น
“ทางที่ดีตลอดระยะเวลา 1 ปีที่คุณจะอยู่ร่วมกันกับบอส อย่ารักบอสจะดีที่สุดนะครับ”
ทำไมต้องเตือนฉัน ฉันไม่รักเขาหรอก เขาเป็นคนบ้าที่ตามราวีชีวิตของฉันนะ
“ฉันไม่รู้จักความรักมานานแล้วค่ะ” ฉันยิ้มให้คุณกร “ถ้างั้นกลับกันเลยได้มั้ยคะ ฉันอยากกลับไปทำธุระ”
“ครับ” คุณกรลุกขึ้น ฉันจึงเดินตาม
“ที่นี่เป็นโรงแรมที่คุณมาสังสรรค์กับเพื่อนเมื่อคืนครับ เป็นอีกหนึ่งสาขาของบอส” คุณกรเริ่มบอกเล่าเมื่อเราเดินเข้าลิฟต์ อ่า เป็นโรงแรมที่หรูหรามาก เขาเป็นคนของตระกูลศิวะวานนท์นี่นา ก็ต้องรวยมาก ๆ อยู่แล้ว “อ้อ งานอดิเรกของบอสจะค่อนข้างแปลกเล็กน้อยนะครับ เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วคุณต้องชิน และอย่ามองว่าบอสประหลาด”
ฉันมองว่าประสาทต่างหากล่ะ
“ถ้ายังไงเดี๋ยวผมจะติดต่อไปนะครับ และนี่ครับเอกสารที่คุณต้องการ บอสอนุญาตให้คุณนำกลับไปได้ครับ ถ้าคุณทำหายแล้วข้อมูลหลุดออกไปถือว่าเป็นความผิดพลาดของคุณนะครับ” ซองสีน้ำตาลถูกยื่นมาตรงหน้า เมื่อฉันเข้ามานั่งภายในรถที่คุณกรบอกว่าเขาจะไปส่งฉันถึงที่ ขอแค่บอกว่าจะไปไหน
“ขอบคุณค่ะ”
“ย้ำอีกครั้ง ถ้ายังไงเดี๋ยวผมจะติดต่อไปนะครับ ส่วนนี่เช็คครับ” คุณกรยื่นเช็คมาให้ฉัน หลังจากที่มีผู้ชายคนหนึ่งเดินนำมาให้คุณกร เช็คเงินสด 15 ล้านอยู่ในมือของฉันแล้ว
“ขอบคุณค่ะ”
“ครับ สวัสดีครับ” คุณกรพยักหน้าและเลื่อนปิดประตูรถ
“ไปไหนครับ” คนขับเอ่ยถาม
“บ้านสกุลภักดีค่ะ” นี่คือบ้านของแม่ บ้านผู้ดีเก่าแก่ บ้านที่เหมือนจะเงียบสงบ แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย
‘ความในอย่าให้ออก คนนอกอย่าให้รู้’ คือกฎของบ้านหลังนี้
ทุกเรื่องราวภายในบ้านจะเป็นความลับ ความลับที่ห้ามพูด คนอาศัยอยู่จึงมีแค่คนเก่าคนแก่ที่รักษาสัจจะ
เรื่องราวน่าหวาดกลัวภายในบ้านสกุลภักดีจึงไม่มีใครรู้ ไม่มีใครกล้าแพร่งพรายความเน่าเสีย โหดร้ายทารุณ สังคมภายนอกรับรู้แค่ว่าคุณแพรวารีคือเจ้าของบ้านสกุลภักดีคนล่าสุดที่มีจิตใจโอบอ้อมอารี ช่วยเหลือผู้คนตกทุกข์ได้ยาก เธอถูกเปรียบเปรยเสมือนนางฟ้านางสวรรค์
และเธอคือแม่ของฉัน แพรวารีมารดาผู้ให้กำเนิดวาธิตา คนนอกไม่มีใครรู้ ที่รู้ก็จะมีคู่หมั้นคนล่าสุดเท่านั้น ผู้ชายที่ผ่าน ๆ มาไม่เคยมีใครได้เข้ามาในบ้านสกุลภักดี ส่วนคู่หมั้นของฉันที่ได้หมั้นอย่างรวดเร็วเพราะพ่อของคู่หมั้นเป็นคนรู้จักของแม่ แม่วางแผนอะไรไม่รู้ สุดท้ายฉันก็หมั้นในเวลาอันรวดเร็ว
และกำลังจะแต่งกับผู้ชายอีกคนในอีกไม่นานนี้
น่าสมเพชชีวิตที่ไร้ค่านี้จริง ๆ
[END VIEW]
- ผู้เขียน
