~ บทที่ 15 ลินิน? ~

2172 คำ

ก่อนหน้านี้...[เที่ยงวัน] -อิทธ์- [เจอพี่ยังลูก] “_” [พี่เรากลับมาตั้งแต่เดือนก่อนแล้วนะ ตอนนี้เรียนกฎหมายของประเทศเราอยู่] “_” [อืมม แม่...ฮึก คิดถึงลูกนะ”​] เสียงของแม่ที่ดังผ่านโทรศัพท์ออกมาทำให้ผมชะงักนิ่งไป มันไม่มีอะไรเหี้ยไปกว่าการได้ยินเสียงคนเป็นแม่ร้องไห้หรอกนะผมว่า “ครับ ยังไม่เจอแต่ไม่อยากเจอหรอก ส่องกระจกก็เหมือนกับได้มองหน้ามันแล้ว” ผมกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์พร้อมกับยกบุหรี่ขึ้นสูบ ขณะที่เสียงร่ำไห้ของแม่ยังคงดังออกมาเนือง ๆ “ถ้าแม่ไม่หยุดร้องไห้ผมตัดสายละนะ” [มะ ไม่นะ แม่ยังอยากคุยกับลูก ตอนนี้พักเที่ยงไม่ใช่เหรอ ฮึก...เหนื่อยหรือเปล่า] “ไม่เหนื่อยหรอก แม่อย่าถามเลย ผมไม่เป็นไร” [วิดีโอคอลได้ไหมลูก ฮึก...แม่อยากเห็นหน้า] “อยากเห็นทำไมไม่มาหาครับ ถ้าแม่กลัวพ่อมากก็ไม่ต้องโทรมาหาผมอีก” [แม่ ฮึก ไม่ได้กลัวหรอก แต่แม่เห็นด้วยกับพ่อของเรานะ อิทธ์กลับมาเถอะ....] ต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม