เหยื่อรักนายตัวรัาย

เมรี" ผมเปิดประตูเข้าไปเรียกเธอ ทว่าภาพตรงหน้ากับทำให้ผม ไม่มีแม้แต่แรงจะก้าวเข้าไปหาเธอ เธอยังคงนอนนิ่งบนเตียงนอนสีชมพูที่ผมเป็นคนซื้อให้ สายตาจ้องมองมาที่ผมไม่มีแม้แต่รอยยิ้มมีเพียงหยุดน้ำตาไหลอาบแก้มตกกระทบกับข้อมือที่เลอนคราบเลือด ข้างๆมีปลาที่ผมเป็นคนซื้อให้ในวันที่เราคบกันครั้งแรก"เมรี" แมนวิ่งเข้ามาในห้องมันรีบตะโกนเรียกชื่อเธอเสียงดัง ด้วยน้ำเสียงสั่นไหวก่อนจะร้องไห้เมื่อเห็นว่ากรีดข้อมือตัวเองเพื่อฆ่าตัวอีกครั้ง "กูโง่เอง ทั้งหมดเพราะกูโง่เอง" แมนสะอื้นเมื่อเธอบอกเขาเสียงเบาหวิวดังลมหายใจที่โรยริน "กูจะพามึงไปหาหมอนะ กูจะพามึงไปหาหมอเดี๋ยวนี้" แมนบอกเธอเสียงสั่นเขารีบหาผ้ามาพันแผลที่ข้อมือเพื่อห้ามเลือด เขาสะอื้นร้องไห้ราวกับคนเสียสติ โกรธที่มือตัวเองสั่นจนทำอะไรไม่ได้ "แม่งเฮ้ย"