พรึ่บ
"วาดฝัน"รูปหน้าหล่อเหลาหันมองไปยังทางอื่น ภาพประติมากรรมชั้นเอกตรงหน้าทำให้หัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งจนแทบจะทะลุออกมาอยู่นอกอก เมื่อชุดนอนตัวถูกถอดออกมากองตรงเอวคอด ดอกบัวตูมพอดีมือชี้เด่นทำเอาชายหนุ่มต้องกลืนน้ำลาย
"ใส่เสื้อผ้าเถอะนะฝัน"
"ทำไมล่ะ กล้าไม่ต้องการฝันเหรอ"วาดฝันวางฝ่ามือเล็กลงบนแผงอกอัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามของแฟนหนุ่ม ดวงตากลมโตคู่นั้นชั่งเย้ายวนจนต้นกล้าใจหวั่นไหว
"อย่าทำแบบนี้ เราสองคนยังเด็ก"วาดฝันส่ายหน้าปฏิเสธถอดชุดนอนตัวสวยผ่านทางศีรษะ ร่างเพรียวบางมีส่วนเว้าส่วนโค้งผิวขาวอมชมพูปีนป่ายขึ้นไปนั่งคร่อมร่างของแฟนหนุ่มโดยหันหน้าเข้าหากัน ฝ่ามือเล็กดันดวงหน้าหล่อเหลาของต้นกล้าให้หันมาสบสายตา
"มองฝันสิกล้า แล้วบอกฝันมาว่ากล้าไม่ต้องการฝันจริง ๆ "
"วาดฝัน"น้ำเสียงแหบพร่าเรียกชื่อของคนรักเมื่อเธอคว้ามือใหญ่ไปกอบกุมเต้าอวบทั้งสองข้าง
"สัมผัสมันสิกล้า มันเป็นของกล้า
