นางบำเรอเถื่อน

บทที่8

"กรี๊ด ฮึก เจ็บ น้องแพรเจ็บ"

"ฉู้ว เดี๋ยวน้องแพรก็หายเจ็บนะคะ เด็กดีของคุณป๋า"น้ำตาที่รินไหลออกมาถูกนิ้วโป้งหน้าเกลี่ยออกจากใบหน้าอย่างเบามือ น้ำตาสีใสของเธอหลั่งรินออกมามันทำเอาคนที่ได้เห็นปวดหนึบอยู่ในหัวใจไม่น้อย ความคิดในตอนแรกเขาอยากจะทะนุถนอมใส่ท่อนเอ็นเข้ามาในร่องสวาทของเธออย่างช้า ๆ แต่ถ้าทำอย่างนั้นเธอจะเจ็บกว่านี้อีกไม่รู้เท่าไหร่ด้วยอาวุธร้ายซึ่งมีขนาดใหญ่และไหนการสอดใส่อย่างยากลำบาก สายตาคมก้มมองอาวุธตัวร้ายซึ่งเสียบคาอยู่ในช่องทางรักตอนนี้มีเลือดสีแดงสดกำลังไหลอาบอาวุธร้ายของเขาอยู่อย่างภาคภูมิใจ เพราะเขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอและจะเป็นผู้ชายคนเดียวของเธอตลอดไป

เมื่อเวลาผ่านพ้นไปร่างกายของแพรไหมเริ่มปรับตัวได้มากขึ้น จากความเจ็บในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ร่องสวาทของแพรไหมตอดรัดอาวุธร้ายที่เสียบคาอยู่ด้านในจนปวดตุบ ๆ ทำเอาคนตัวใหญ่ซึ่งกำลังอดกลั้นเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหว ๆ ขยับอาวุธร้ายจังหวะเนิบนาบ อย่างช้า ๆ ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นตามอารมณ์ของเขาที่ลุกฮือขึ้นมา

เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางของทั้งคู่ดังลั่นไปทั่วทั้งห้องนอน ทั้งตัวของอลันและแพรไหมตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อทั้งที่อากาศในห้องเย็นเฉียบจากประสิทธิภาพการทำงานอย่างหนักของเครื่องปรับอากาศ และ ไหนจะสายฝนที่กำลังกระหน่ำตกลงมาจากด้านนอก

"อะ ๆ น้องแพร อย่ารัดคุณป๋าแน่น คุณป๋าเสียว โอ๊ว"ช่องทางรักของผู้หญิงคนนี้มันชั่งวิเศษกว่าของผู้หญิงคนอื่น ๆ ทั้งตอดรัดแน่น และสามารถรับตัวตนของเขาได้จนหมดและได้ทุกท่วงท่า ความคับแน่นมันทำให้เขาใกล้จะเสร็จทั้งที่เริ่มเกมรักไม่ได้ถึงยี่สิบนาที

'โอ๊วพระเจ้า ถ้าพวกเพื่อนตัวดีรู้ว่าเขาทำเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกมันต้องหัวเราะเขาฟันหักแน่'แต่จะให้เขาอดกลั้นต่อไปก็คงไม่ไหว เมื่อน้ำรักจำนวนมากรินไหลมาอยู่ที่ส่วนหัวแล้วในตอนนี้

"อ๊า ๆ อื้อ"เสียงครางของแพรไหมทำให้อลันมีอารมณ์มากยิ่งขึ้นจนอลันขยับท่อนเอ็นให้เร็วขึ้นไปอีกเมื่อเขากำลังจะไปถึงจุดหมายในไฟราคะครั้งนี้

"อ๊ะ ๆ คุณป๋า น้องแพร อื้อ ปวดฉี่ อ๊า "แพรไหมที่ตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหวเหมือนกันราวกับว่ามันจะมีฉี่ไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา แต่ด้วยความไม่ประสีประสากับเรื่องแบบนี้มาก่อน เธอเลยอดกลั้นมันเอาไว้เพราะมันคงจะน่าอายถ้าเธอเผลอฉี่ลงบนที่นอนในขณะที่กำลังร่วมรักกัน

"อ๊า ปล่อยออกมาเลยน้องแพร ปล่อยมันออกมา อ๊ะ ๆ "

"กรี๊ด อ๊า"

"อ๊าก โอ้ว"ร่างของทั้งสองเกร็งกระตุกก่อนที่จะปล่อยน้ำรักออกมา ความเหนื่อยหอบทำให้อลันก็ฟุบหน้าหล่อ ๆ ที่เต็มไปด้วยเหงื่อลงไปบนหน้าอกอวบอิ่มของแพรไหมด้วยความอ่อนเพลีย เขาไม่เคยเสียแรงให้กับผู้หญิงคนไหนมากกว่าแพรไหมเลยสักคน ตอนนี้เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ที่คนอื่นเขาว่า ตายคาอกมันเป็นยังไง เขาเข้าใจแล้วจริง ๆ

"อื้อ คุณป๋ายังไม่พออีกเหรอคะ น้องแพรเหนื่อยแล้วนะคะ"น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถามเมื่อช่องทางรักของเธอนั้นยังคงคับแน่นความใหญ่ยาวทำเอาเธอหายใจไม่สะดวก

"น้องแพรมีหน้าที่นอนอย่างเดียวค่ะ เดี๋ยวอย่างคืนคุณป๋าทำต่อเอง"

"อย่าแรงนะคะเดี๋ยวพรุ่งนี้น้องแพรลุกไม่ไหว"แต่ดูท่าแล้วพรุ่งนี้เธอได้นั่งวิลแชร์ เมื่อเห็นสายตาแพรวพราวจ้องจะจับเธอกินทุกเวลาของอลัน แรงสัมผัสจากช่องทางด้านล่างนั้นยิ่งรุนแรงเพิ่มมากขึ้นเห็นทีคำพูดของเธอคงไม่มีความหมายในเมื่อซาตานร้ายในร่างกายของเขาถูกปลุกขึ้นมา

เอวสอบเริ่มขยับร่างกายแกร่งดูเซ็กซี่ในสายตาของเธอกำลังพลิ้วไหวสาดใส่ไฟสวาทอย่างไม่หยุดหย่อน เสียงร้องครวญครางดังสนั่นผสมกับเนื้อกระทบเนื้อ เตียงนอนหลังใหญ่กลายเป็นที่รองรับอารมณ์ระหว่างเขาและเธอนานนับหลายชั่วโมง ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มนำพาชักจูงเธอไปสู่สวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่อย่างที่อลันเคยได้ตั้งเป้าหมายถ้าไม่ถึงสิบรอบเมื่อไหร่เขาจะไม่มีวันปล่อยให้แพรไหมได้นอนหลับสบาย

"อ๊า คุณป๋า น้องแพรจะไม่ไหวแล้วนะคะ ซี๊ด อ๊า แรง ๆ อีกค่ะแรงกว่านี้"เสียงหวานเอ่ยขอร้องอ้อนวอนขอให้เขาปลดปล่อยความทุกข์ทรมานในกาย ชายหนุ่มจัดท่าทางให้อยู่ในท่าคลานเข่าสอดใส่อาวุธร้ายจากทางด้านหลังกระแทกเอวสอบจนร่างของแพรไหมสั่นคลอน

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊า น้องแพรของคุณป๋า หนูเด็ดจังเลยค่ะ มันที่สุด โอ๊ว"

"ระ...แรง ๆ อีกค่ะคุณป๋าขา น้องแพรจะเสร็จแล้ว อ๊า เสียวที่สุด แรงกว่านี้"

"จัดไปตามคำขอเลยค่ะ น้องแพรของคุณป๋า"อลันไม่ปล่อยให้แพรไหมต้องทรมานให้นานกว่านี้ มีพละกำลังมากเท่าไหร่เขาสาดใส่ไปหมดทุกหยดจนร่างของแพรไหมเอนไหวไปตามแรงกระแทก เสียงเนื้อกระทบเนื้อผสมผสานกับเสียงเล็กที่หวีดร้องออกมาด้วยความเสียว ชั่วอึดใจเดียวสายธารน้ำหวานของทั้งคู่แตกซ่านไหลทะลักออกมา

ความเงียบมันทำให้อลันแหงนหน้าขึ้นมาดู ภาพตรงหน้าทำเอาเสือยิ้มยากอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ภาพแพรไหมที่ตอนนี้ได้หลับสนิทไปแล้วด้วยความเหนื่อยเพลียจากการเดินทาง ไหนจากการที่เธอจะต้องมารับอารมณ์สวาทของเขาอีก

อลันยกยิ้มก่อนจะถอดอาวุธร้ายซึ่งมีน้ำรักและเลือดบริสุทธิ์ติดอยู่ออกจากร่องสวาทของเธอ ก่อนที่จะขยับตัวไปกดจูบปากของแพรไหมด้วยความมันเขี้ยว

"สงสัยคุณป๋า คงจะปล่อยหนูให้กลับไปไม่ได้แล้วล่ะ แพรไหม"เธอจะต้องอยู่ที่นี่อยู่เป็นเมียเขา อยู่เป็นมาดามของ คาร์สัน และเธอต้องอยู่เป็นแม่ให้กับลูกน้อยของเขา อลันได้แต่นอนยิ้มก่อนที่จะดึงเธอเข้ามากอดแล้วเผลอหลับไปพร้อม ๆ กับเธอ