บทที่5.2 ความลับตัวร้าย
“คุณชายเฉิน! คุณชาย!”
เสียงเรียกของซ่งหลี่ดังอยู่ด้านนอก เจียงจูถิงที่กำลังเช็ดตัวให้คนเจ็บด้วยความกังวล วางผ้าเปียกในมือลงแล้วขยับตัวลอบมองออกไปนอกถ้ำ เมื่อเห็นชัดแจ้งว่าเป็นซ่งหลี่จริงๆ จึงเอ่ยเสียงเรียกอีกฝ่าย
“ซ่งหลี่! ซ่งหลี่”
ซ่งหลี่ได้ยินเสียงคุ้นเคยก็ดังมาจากก้อนหินใหญ่ก็เร่งวิ่งไปยังต้นเสียง หากแต่มองจนทั่วก็ยังไม่เห็นคน
“ซ่งหลี่!”
เสียงของเจียงจูถิงดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อสังเกตดีๆ ก็พบว่าซอกหินด้านข้างมีช่องสูงประมาณสี่ฉื่อถูกเศษไม้บังตาอยู่ เมื่อปัดออกก็พบคุณชายใหญ่เฉินนอนตัวสั่นอยู่บนตักของเจียงจูถิง
“คุณชาย! จูถิง!”
“คุณชายมีไข้สูงมาก ซ่งหลี่ท่านเร่งพาคุณชายกลับจวนเร็วเข้า”
เจียงจูถิงค่อยๆ ประคองร่างที่ไร้สติของคนบนตักส่งให้คนสนิทของเขา นางจำได้ว่าในนิยายห้วงรัตติกาลกล่าวว่า คนของเฉินเจ๋อหยุนจะมาพบเขาในวันถัดมา ดังนั้นวันนี้นางจึงนั่งรอการมาขอคนข
