“ริน…ขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างเงียบเชียบเมื่อรู้สึกอยากจะหนีไปให้ไกลๆ จากความจริงตรงหน้า ติดแค่ว่าเพียงลุกขึ้นยังไม่ทันจะได้ออกตัวเดินไปไหน ข้อมือก็ถูกรั้งไว้ซะก่อน
“เธอไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น!” เหมราชเอ่ยขึ้นเสียงแข็งก่อนจะลุกขึ้นยืนเคียงข้างหญิงสาวด้วยท่าทีมั่นคง เขาปรายตามองทุกๆ คนบนโต๊ะอาหารก่อนจะทำบางสิ่งที่ทำให้ทุกๆ คนเบิกตากว้างด้วยการคว้าคนข้างตัวเข้ามากอดเอาไว้อย่างหวงแหน ยืนยันให้ทุกคนได้รู้ถึงความจริงที่เขาเองก็รับรู้มาโดยตลอดและไม่เคยคิดรังเกียจเธอเลย…
“ผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วยมีแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้น! ต่อให้รินเขาจะเป็นลูกขอทานหรือลูกคนจรจัดผมก็ไม่สน! ผมไม่ได้เลือกคู่ชีวิตแค่ปมด้อยของเขาว่าเป็นใครมาจากไหน…ขอแค่เขาคือคนที่ทำให้ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่ใกล้แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วครับ แต่ถ้าพวกคุณไม่เห็นด้วย...ผมเองก็ต้องขอยกเลิกทุกข้อตกลง
