3. เจอกันอีกครั้ง
2201 คำ
หนึ่งเดือนต่อมา @ห้องประธานกรรมการบริษัท บริษัทตันติเวชกุล
ติ๊ด ติ๊ด (เสียงมือถือคิมหันต์)
"อืมม รายงานมา" คิมหันต์บอกกับปลายสายเมื่อกดรับสาย
(เมื่อวานนี้คุณหนูใหญ่ไปประชุมที่บริษัทอินเลย์เอ้าท์ แล้วตอนบ่ายไปทานข้าวกับเพื่อน เอ่อ เพื่อนผู้หญิงสามคนครับ ตอนเย็นไปผับกับเพื่อนกลุ่มเดิมครับ ผมได้ให้ลูกน้องกันผู้ชายทุกคนไม่ให้เข้าไปใกล้กับโต๊ะคุณหนูใหญ่เลยครับ เอ่อ แต่ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งพยายามที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับคุณหนูใหญ่ แล้ว)
ปยุต ลูกน้องคนสนิทหรืออาจจะเรียกได้ว่าพี่เลี้ยงของคิมหันต์ก็ว่าได้ เพราะเขาจะคอยจัดการปัญหาทุกอย่างให้คิมหันต์และเป็นที่ปรึกษาในแทบทุกเรื่องให้กับนายน้อยของเขา การอยู่ดูแลกันตั้งแต่เด็กทำให้คิมหันต์มักจะไม่ค่อยมีความลับอะไรกับเขาเลย รวมถึงเรื่องของเมษาด้วย
การที่นายน้อยของเขาให้คนคอยเฝ้าดูและรายงานทุกฝีก้าวของคุณหนูใหญ่ในตอนแรกที่ได้รับงานนี้ทำให้เขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย จากช่วงแรกที่ให้แค่รายงานหลังๆมีคำสั่งให้ดูแล จนทุกวันนี้นอกจากจะต้องรายงานและดูแลแล้ว ลูกน้องของเขายังต้องคอยกันผู้ชายทุกคนอย่าให้ได้เข้าใกล้คุณหนูใหญ่ ทำให้เขารู้สึกว่านายน้อยของเขาให้ความสำคัญกับหญิงสาวคนนี้มากกว่าทุกคน แทบจะเรียกได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เจ้าชายน้ำแข็งอ่อนไหวได้ แม้เจ้าตัวเองจะไม่ยอมรับความรู้สึกนี้เลยก็ตาม แต่สำหรับลูกน้องคนสนิทอย่างเขารับรู้ได้ว่านายน้อยของเขานั้นทั้งห่วงและหวงเธอมากแค่ไหน
"ยังไงต่อ" คิมหันต์กำมือถือแน่นแทบจะแหลกคามือเมื่อฟังรายงานจากลูกน้องคนสนิท
(คุณหนูใหญ่ออกไปเต้นกับผู้ชายคนนั้น ทั้งยังแลกเบอร์โทรกันด้วยครับ คือว่าเราพยายามกันแล้ว แต่หากทำมากกว่านั้นคุณหนูใหญ่อาจจะทราบได้ เราทำได้เพียงแค่สังเกตการณ์เท่านั้น แต่ว่าหลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยกันต่อ คุณหนูใหญ่ขับรถกลับบ้านเองครับ)
"อืมม ให้คนดูแลอย่าให้คลาดสายตาเป็นอันขาด แล้วพยายามให้มากกว่านี้ ผมหวังว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก"
(ครับ นายน้อย) ปลายสายรับคำสั่งและวางสายในเวลาต่อมา
"ยัยตัวแสบ อยากมากใช่มั้ย" คิมหันต์พูดกับตัวเองเพียงลำพังทั้งที่ยังกำมือถือไว้แน่นกับอารมณ์โกรธที่ยังจัดการให้มันแผ่วเบาลงยังไม่ได้
ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะประตูห้อง)
"ขออนุญาตค่ะ..ท่านประธาน" เลขาหน้าห้องเปิดประตูเข้ามาขณะที่คิมหันต์กำลังเซ็นต์เอกสารของบริษัท
"ว่าไง" คิมหันต์เงยหน้าถามบุคคลที่เข้ามาใหม่จากกองเอกสารที่กำลังอ่านอยู่
"วันนี้ท่านประธาน.."
"เรียกผมว่า คิม ก็พอ"
"เอ่อค่ะ วันนี้คุณคิมมีประชุมกับบริษัทอนันตกูล เพื่อคุยเรื่องการสร้างโรงแรมใหม่ที่ชะอำค่ะ ตอนเย็นมีงานเลี้ยงที่โรงแรมควีนส์ปาร์ค เป็นงานเลี้ยงเปิดตัวโรงแรมใหม่ค่ะ" เลขาหน้าห้องรายงานนัดต่างๆของวันนี้ให้คิมหันต์ฟัง
"อืมม แจ้งพี่สาวผมเรื่องงานเลี้ยงเย็นนี้พร้อมกับเตรียมชุดให้ด้วยนะครับ" คิมหันต์บอกจบก็ก้มหน้าเซ็นต์เอกสารต่อ
"เอ่อ สำหรับชุดงานเย็นนี้จะให้เป็นแบบโทนเดียวกันมั้ยคะ" เลขาถามขึ้นมาอีก ทำให้คิมหันต์ชะงักและนิ่งไปแป๊บหนึ่ง
"ถามพี่สาวผมแล้วกันว่าอยากได้แบบไหน" จากนั้นเลขาก็เดินออกไปจากห้องทำงานทันทีหลังจากที่คิมหันต์พูดจบ
เวลา 17.00 น. @คฤหาสน์ตันติเวชกุล
“นายน้อยครับ” ปยุตยืนรอรับที่หน้าคฤหาสน์พร้อมลูกน้องอีกสามคน
“นายน้อย” คุณแม่บ้านเดินเข้ามาหาคิมหันต์ที่เดินเข้ามายังห้องโถงกลางทันทีเมื่อเห็นรถของนายน้อยแล่นเข้ามาพร้อมด้วยเด็กรับใช้ทั้งหลายต่างมายืนต้อนรับเขา
การมาของคิมหันต์สร้างความแตกตื่นของบรรดาคนรับใช้ในคฤหาสน์พอสมควร เพราะเขาแทบไม่มาเหยียบที่ี่นี่เลย ยิ่งพี่สาวบุญธรรมกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรด้วยแล้ว เขายิ่งแทบไม่เข้ามาที่นี่เลยด้วยซ้ำ
“เมษาหละ” คิมหันต์หันหน้าไปถามคุณแม่บ้านที่เดินออกมาต้อนรับ
“คุณหนูใหญ่อยู่บนห้องค่ะ” คุณแม่บ้านรายงานจบคิมหันต์ก็เดินขึ้นไปชั้นบนทันที
@ห้องนอนของเมษา คฤหาสน์ตันติเวชกุล
“แกรก” เสียงเปิดประตูห้องนอน
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอน้องชายของพี่” เมษาที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำตัวสั้นที่เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มอย่างตั้งใจ
“มารับพี่สาวเหรอจ๊ะ” เมื่อเห็นว่าน้องชายยืนมองโดยไม่พูดอะไรเธอก็เดินมาหาแล้วเอาแขนคล้องคอเขาหลวมๆ อย่างตั้งใจ
“วันนี้เหนื่อยมั้ย” เมษาเลื่อนมือลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคิมหันต์ทีละเม็ด โดยที่คิมหันต์เองยืนนิ่งมองการกระทำของเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนทุกครั้งที่อีกฝ่ายจะเป็นคนเริ่มมันก่อนเสมอ
“อืมม..” เสียงครางอย่างพึงพอใจของเมษาเมื่อคิมหันต์จูบตอบเธอกลับอย่างเร่าร้อน พร้อมกับเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มที่ร่วงหล่นลงพื้นทันที ไม่ต่างจากเสื้อคลุมอาบน้ำของหญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มปลดลงพื้นในเวลาเดียวกัน
“อ๊ะ!” เสียงร้องตกใจเล็กน้อยของเมษาเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าของเธอล้มตัวลงกับเตียงใหญ่โดยมีคิมหันต์ทาบทับตามลงมาด้วย
“อื้อ..อ่าส์ / จ๊วบ..จ๊วบ” เสียงครางประสานร่วมกันกับเสียงดูดดึงยอดอกของหญิงสาว โดยที่ส่วนล่างของทั้งสองยังไม่ได้สอดประสานเข้าหากัน
คิมหันต์เริ่มดูดดึงยอดอกของเมษาอย่างหื่นกระหาย ส่วนมืออีกข้างของเขาก็บีบหน้าอีกข้างของเธออย่างไม่น้อยหน้ากัน มืออีกข้างที่ว่างของเขานั้นจัดการกับกางเกงและเข็มขัดของตัวเองให้ล่นลงไปยังสะโพกแล้วถูกขาเกี่ยวของหญิงสาวทำให้กางเกงตัวนั้นร่วงหล่นสู่พื้นห้องทันที หลังจากที่ทั้งสองเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ คิมหันต์จึงใช้ปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางกรีดไปยังร่องรักของเธออย่างหนักหน่วงทันที
“อื้อ..อ๊ะ..ทะ..ทำเวลา..ด้วยนะ” เมษาโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูของคิมหันต์ด้วยน้ำเสียงยั่วยวนก่อนจะเม้มไปที่ใบหูของชายหนุ่มเบาๆ
“อ๊ะ..อ๊า..เบาๆ..คิม..อ๊า” คิมหันต์เร่งจังหวะของนิ้วมือเข้าออกร่องรักของเมษารัวเร็วขึ้นจนน้ำรักไหลซึมเต็มอุ้งมือเขาเพราะความเสียวซ่านอย่างหนักที่ชายหนุ่มมอบให้ จนเธอเผลอจิกเล็บลงบนหลังของชายหนุ่มทำให้เขารู้สึกแสบกลางหลัง
คิมหันต์รู้สึกได้ว่าเมษาพร้อมแล้วเขาจึงชักแก่นกายสองสามทีแล้วกระแทกแก่นกายของตนเองเข้าไปยังร่องรักของเธอทันที
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อึก!..อ๊า..บะ..เบาหน่อย” คิมหันต์กระแทกแก่นกายเข้าออกร่องรักอย่างออกสุดและเข้าสุดจนหญิงสาวใต้ร่างเขาทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกัน
หญิงสาวบิดเร่าร่างกายไปมาด้วยความเสียวซ่านที่ถูกมอบให้อย่างไม่หยุดหย่อนของเขา เหมือนกำลังจะทำตามที่หญิงสาวบอกว่าพวกเขาสองคนต้องทำเวลา แม้จะเจ็บปวดจนร่างกายเริ่มร้าวระบมเพราะความหื่นกระหายที่ชายหนุ่มถาโถมเข้าใส่ แต่ก็รู้สึกเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน เมษาถึงกับหอบหายใจถี่แรงขึ้นจนหน้าอกใหญ่ของเธอกระเพื่อมตามไปด้วย
พั่บ! พั่บ!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อืมม..” คิมหันต์เปล่งเสียงครางสั้นๆตามปกติที่เขาและเธอร่วมรักกัน เมษาไม่เคยเห็นเขาครางอย่างสุดเสียงแบบเธอเลยสักครั้ง มีเพียงบทรักของเขาที่ทำให้เธอเท่านั้นที่มันรุนแรงและเร่าร้อนไม่เหมือนกับอาการสุภาพที่เขาแสดงออกภายนอกให้คนภายนอกได้เห็นเลย
เมษาแอ่นสะโพกรับสัมผัสหนักหน่วงนั้นอย่างไม่อาย เมื่อคนด้านบนกระแทกแก่นกายอย่างถี่รัวขึ้นจนร่างบางที่อยู่ใต้ร่างเขาเกร็งอย่างเสียวที่สุดก่อนที่น้ำรักของเธอจะถูกปลดปล่อยออกมาในที่สุด
“อร๊าย..คิม” เมษาเปล่งเสียงครางดังลั่นเมื่อได้ปลดปล่อยอารมณ์ห้วงสุดท้ายจนขาของเธอกระหวัดรัดเอวสอบของชายหนุ่มอย่างแน่น ขณะที่ชายหนุ่มยังกระแทกแก่นกายไม่หยุด
พั่บ! พั่บ!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อคิมหันต์สัมผัสได้ถึงการปลดปล่อยของหญิงสาวใต้ร่างเขาที่รัดแก่นกายของเขาแน่นขึ้นและเป็นจังหวะถี่รัว ร่างกายของชายหนุ่มก็กระตุกเกร็งถี่ขึ้น ใบหน้าคมเข้มเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจากการออกแรงกระแทกที่หนักหน่วง เขาหอบหายใจแรงถี่ตามหญิงสาวที่หอบหายใจอย่างหมดแรงเมื่อได้ปลดปล่อย จนเขากระแทกเข้าออกร่องรักของเธออีกสองสามที น้ำรักอุ่นๆก็พวยพุ่งเข้าไปชนผนังมดลูกของหญิงสาวในเวลาต่อมา
เมื่อได้ปลดปล่อยน้ำรักอย่างมากล้นกับอารมณ์หึงหวงที่เกิดขึ้นเมื่อตอนช่วงเช้าจากการรายงานของลูกน้องคนสนิท คิมหันต์ซบหน้าลงบนหน้าอวบอิ่มของหญิงสาวที่ยังหอบหายใจอยู่ แล้วมือของเขาก็ยกขึ้นมาลูบคลำที่หน้าอกและบีบเล่นยอดอกของหญิงสาวเบาๆ เมื่อรู้สึกได้ว่าน้ำรักที่เขาปลดปล่อยได้เสร็จสิ้นแล้ว เขาจึงลุกเดินไปยังห้องน้ำในเวลาต่อมาทันทีโดยไม่ได้สนใจพี่สาวนอกไส้ที่ยังนอนหอบหายใจอย่างหมดแรงเลยสักนิด
เวลาต่อมา @งานเลี้ยงโรงแรมควีนส์ปาร์ค
“สวัสดีครับคุณคิมหันต์ คุณเมษา ผมดีใจเป็นอย่างมากเลยที่ทายาทของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างตันติเวชกุลให้เกียรติมางานเปิดตัวโรงแรมของผม” คุณวัชรินทร์เจ้าของโรงแรมควีนส์ปาร์คเอ่ยขอบคุณพร้อมยื่นมือมาตรงหน้าคิมหันต์เพื่อจับทักทาย แล้วยื่นมือมาหาเมษาในเวลาต่อมา
เมษาเห็นการกระทำของคนตรงหน้าแบบนั้นจึงเหล่ตาไปมองคิมหันต์ที่ยืนข้างตนด้วยสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะตัดสินใจยื่นมือให้กับผู้ชายตรงหน้า สร้างความไม่พอใจให้กับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆเป็นอย่างมากภายใต้สีหน้าเรียบเฉย แต่ลูกน้องคนสนิทอย่างปยุตรู้ดีว่าสีหน้าแบบนั้นของนายน้อยเขากำลังเดือดดาลอยากจะฆ่าใครสักคน และคนตรงหน้าอาจจะเป็นศพได้หากว่าไม่ใช่คู่ค้าทางธุรกิจของครอบครัว
“เอ่อ จับนานไปแล้วมั้งคะ” เมษาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นมารยาทเมื่อยังเห็นอีกฝ่ายจับมือตนไม่ยอมปล่อยสักที
“อ้อ ขอโทษด้วยครับ เชิญด้านในดีกว่าครับ” วัชรินทร์รีบปล่อยมือหญิงสาวทันทีหลังจากโดนทักท้วง แล้วก็เจอสายตาของคิมหันต์ที่มองเขาอย่างน่ากลัวจนต้องเชิญทั้งคู่เข้าไปด้านในพร้อมกับลูกน้องที่ติดตามมาด้วย
“ดูแลดีๆด้วย” คำสั่งสั้นๆที่คิมหันต์บอกกับปยุตอย่างเข้าใจกันดี ก่อนที่นายน้อยของเขาจะเดินไปอีกทาง ปล่อยให้คุณหนูใหญ่อยู่ในความดูแลของเขาแทน
“คุณคิมหันต์ สวัสดีครับ” นักธุรกิจคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายคิมหันต์ขณะที่เขากำลังเดินไปหาวายุที่อยู่อีกด้าน
“สวัสดีครับ คุณนภดล” คิมหันต์หันมาทางต้นเสียงที่ทักทายตนพร้อมเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ
“ได้ข่าวว่าตอนนี้ขยายโรงแรมเพิ่มอีกเหรอครับ” นภดลเอ่ยถามอย่างสนใจเพราะเขาและคิมหันต์เคยร่วมงานกันมาหลายโปรเจคจนสนิทกันระดับหนึ่ง
“ครับ ในส่วนโครงสร้างเรียบร้อยแล้วเหลือแค่ตกแต่งครับ ตอนนี้ก็กำลังมองหาสถาปนิกมาดูงานให้อยู่” คิมหันต์บอกกับอีกฝ่ายอย่างเป็นกันเอง
“เหรอครับ บังเอิญจัง น้องสาวผมเพิ่งจบโทด้านนี้จากเมกามาแถมฝึกงานที่เมกามาเป็นอย่างดี สนใจจะให้เข้าไปช่วยดูงานมั้ยครับ” นภดลเอ่ยเสนอกับคิมหันต์ทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังมองหาในสิ่งที่เขามีพอดี
“ยินดีเลยครับ ขอบคุณนะครับที่คอยช่วยเหลือตลอด” คิมหันต์เอ่ยขอบคุณจากใจจริงเมื่อเห็นอีกฝ่ายพยายามช่วยเหลือ
“นั่นไงครับน้องสาวผม กำลังเดินมาพอดี” นภดลพยักหน้าให้คิมหันต์มองไปทางหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินมาทางพวกเขา
“ฟ้า พี่จะแนะนำให้รู้จัก นี่คุณคิมหันต์ คนที่พี่เล่าให้เราฟังประจำไง คุณคิมหันต์ นี่น้องสาวผม ปลายฟ้า ครับ” การแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกันจากนภดล ทำให้คิมหันต์หันไปมองหน้าหญิงสาวอย่างคุ้นเคยแปลกๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน โดยที่เจ้าตัวยิ้มให้เขาอย่างกับคนที่รู้จักกันมาก่อน
“สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้วนะ จำฉันได้มั้ย ที่ทะเลภูเก็ตเมื่อสามปีก่อน” หญิงสาวตรงหน้าพูดขึ้นมาทำให้เขาเริ่มประมวลผลและเริ่มนึกเหตุการณ์ออก แล้วเรียกชื่อเธออย่างตกใจในความบังเอิญที่เกิดขึ้น
“คุณ..ปลายฟ้า”
- ผู้เขียน
