กลับมาจากทำงานผมก็กลับมาที่บ้าน ปกติไม่มีอะไรผมก็กลับมาที่บ้านนั้นแหละไม่ค่อยเที่ยวหรอก
"ตากรกลับมาแล้วเหรอลูก"
"ครับแม่ ทานข้าวยังครับ"
ผมเดินเข้ามาถึงก็เจอกับแม่ผมที่ยืนส่งยิ้มมาให้ ชีวิตของผมบอกเลยว่ามีแค่แม่ผมคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ผมอยากดูแลท่าน ท่านเป็นทุกอย่างของผม เป็นชีวิตผม
"ทานแล้วลูก แล้วเราล่ะทานมาหรือยัง หิวมั้ย"
ผมส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะสวมกอดท่านแล้วหอมแก้มทีหนึ่ง
"ครับแม่ผมทานมาแล้ว"
"ดีจ๊ะ แต่ว่าหนูหน่อยยังไม่ลงมาทานข้าวเลยลูก แม่ไม่อยากเข้าไปปลุกเลยเพราะน้องพึ่งจะกินยาไป"
ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน ผมเปิดประตูเดินเข้าไปก็เจอหนูหน่อยกำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเหมือนจะทำอะไรซักอย่าง
"ทำอะไร"
หนูหน่อยสะดุ้งตกใจก่อนจะเอาโทรศัพท์ซ่อนไว้ด้านหลังของตัวเอง
"ฉันถามว่าทำอะไร"
"ปะ เปล่าค่ะ"
หล่อนเอ่ยออกมาเสียงสั่นผมเดินเข้าไปกระชากแขนของเธอให้ลุกขึ้นมาประจันหน้าก
