Chapter 2

1320 คำ
ฉันนั่งอยู่ห้องอะไรซักอย่างที่มีแต่ผู้หญิงนั่งกองรวมกันอยู่ ฉันมองพวกเขาที่นั่งให้ช่างแต่งหน้าให้ทีละคน ทีละคน นี่เขาเต็มใจที่จะขายบริการกันเหรอถึงไม่มีท่าทีจะหาทางหนีทีไล่อะไรเลย "เธอ เธอ มาใหม่เหรอ" ฉันหันไปตามเสียงมองหน้าพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง จะว่าสวยมั้ยก็สวยมากเลยนะแต่ก็สวยตามวัยเขาแหละ "ไม่ได้มาใหม่ค่ะ โดนจับตัวมาแถมยังจับมาผิดคนอีก" พูดถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายเหลือเกิน ทำไมถึงซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้ ถ้ารู้ว่ารอดแล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ ฉันขอยอมให้พวกของแม่เลี้ยงฆ่าฉันให้ตายเสียดีกว่า "มิน่าหละหน้าตาไม่สดใสเลย เขาจะพาเธอไปขายให้ใคร พวกคนรวยใช่ไหม" "ค่ะ ทำไมเหรอคะ" ฉันถามเขาอย่างงุนงง ที่นี่มันมีขายหลายประเภทเลยเหรอ ก็ไม่รู้แหะไม่เคยมาที่แบบนี้ซะด้วยสิ "ก็เธอหน้าตายังสาวอยู่เลยคงจะโดนพาไปขายให้พวกคนรวยแหละ" "พี่พาหนูออกไปจากที่นี่ได้มั้ยคะ อยากได้อะไรหนูให้ทุกอย่างแต่ว่าขออย่างเดียว พาหนูออกไปที" ฉันมองหน้าพี่เขาด้วยแววตาที่อ้อนวอนสุดๆ ฉันมีเงินอยู่บ้างถ้าเขายอมช่วยฉัน ฉันจะให้เขาหมดเลย "เข้ามาที่นี่ออกยากนะ แต่ไม่ใช่ว่าจะมีวิธี" ฉันตาโตด้วยคงามอยากรู้สุดๆ ถ้ามันมีวิธีที่ฉันจะออกไปจากที่นี่ได้ฉันไปหมดแหละ "ยังไงคะ หนูต้องทำยังไงถึงจะออกไปจากที่นี่ได้" "ถ้าเจ๊พาเธอไปเจอลูกค้าแล้วเค้าถูกใจเธอ เธอขอร้องให้เขาพาเธอไปเลี้ยงดูสิ เธอจะสามารถออกไปได้สบายๆ " ฉันถึงกับหน้าสลดลงทันทีก็ต้องแลกกับการยอมเป็นเมียของเศรษฐีที่ไหนก็ไม่รู้เพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นี่ นี่มันไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วเหรอเนี้ย "ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วเหรอคะ" "มันดีที่สุดแล้ว หรือเธอจะอยู่ที่นี่แล้วขายตัวให้ไอ้พวกที่มาซื้อบริการทีละสองสามพันล่ะ" มันก็จริงอะหละที่พี่เขาพูด อย่างน้อยฉันก็เสียให้คนๆเดียว ดีกว่าฉันต้องมาเสียตัวให้ใครก็ไม่รู้มากหน้าหลายตา  "ขอบคุณพี่มากๆนะคะที่ชี้ทางให้ แล้วพี่ไม่อยากจะ เอ่อ ออกไปจากที่นี่เหรอคะ" "ฉันออกไปได้เพราะฉันเป็นคนของที่นี่ แต่ฉันเห็นใจเธอเพราะดูๆแล้วมาแบบเธอเนี้ยไม่ได้เต็มใจจะมาขายตัวสักคน" "ขอบคุณนะคะพี่สาว งั้นหนูไปแต่งตัวก่อนนะคะ" หลังจากทำอะไรเสร็จอิเจ๊อะไรนั้นก็พาฉันออกไปทางด้านหลังร้าน ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพาฉันไปไหน ขึ้นมาถึงในรถก็มีผู้หญิงวัยฉันนั่งอยู่อีกสามคน ฉันเข้าไปนั่งแล้วกระซิบกระซาบพวกหล่อน "จะไปไหนกันอ่ะ" "ก็เจ๊จะพาไปให้พวกคนรวยดูตัวนะสิ ถ้าพวกเขาถูกใจเขาก็เลือกแล้วถ้าเขาอยากได้ไปเลี้ยงดู เขาก็จะซื้อพวกเราไป" นี่มันค้ามนุษย์ชัดๆเลยอิป้านีี่ หึ่ยยยย ฟ้องตำรวจดีมั้ยเนี้ยถ้าแจ้งความแล้วพวกเขาจะถูกกวาดล้างมั้ย "ทำไมพวกเธอดูไม่เดือดร้อนอะไรเลยที่ถูกพาไปขาย" "ไม่มีทางเลือกสำหรับพวกเรามากนักหรอกนะ ถ้าโชคดีพวกเขาจะรับเลี้ยงดูพวกเราก็จะสบาย พ่อแม่ก็จะสบายไปด้วย" ตรรกะอะไรของพวกเธอเนี้ย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆฉันนั่งจับกระเป๋าตัวเองแน่น ดีที่พวกมันไม่ยึดกระเป๋าฉันไป แต่ว่าโทรศัพท์ดั้นมาแบตหมดจะโทรหาใครก็ได้แม้กระทั้งพี่สาวหรือน้องสาวของฉัน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง จะลำบากกว่าฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้ @บ้านท่านผู้ว่า ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่ดูหรูหรามากๆ สวยจังท่าทางจะรวยน่าดู ฉันมองไปรอบๆมีแต่บอดี้การ์ดเต็มไปหมด ฉันเดินตามพวกลูกน้องอิเจ๊นั้นเข้าไปด้านใน "เจ๊เกียง" "ฉันมาพบท่านผู้ว่า" "เชิญด้านในครับเจ๊" ฉันมองไอ้พวกผู้ชายพวกนั้นที่มอบมาทางฉันอย่าหื่นกระหาย ไอ้พวกบ้ากามเอ้ย ฉันค่อยๆเดินไปเรื่อยๆก็มีห้องหนึ่งที่ปิดประตูไว้อยู่ สักพักมีลูกน้องมาเปิดก็มีผู้ชายนั่งคุยกันอยู่สามคน "ขอบคุณมากนะครับคุณทินกร งบประมาณก้อนนี้ผมอยากจะให้ทำให้แล้วเสร็จไปเลย ผู้รับเหมาคนก่อนดั้นโกงแถมยังทำไม่ได้มาตราฐานอีก" "ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังครับท่าน การก่อสร้างโรงพยาบาลจะต้องแล้วเสร็จก่อนสิ้นปีนี้แน่นอนครับ" "ผมเชื่อใจคุณนะคุณทินกรเพราะคุณเป็นคนเก่ง " "อ่าวเจ๊เกียง มาพอดี " "งั้นผมไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ" ฉันมัวแต่มองเพลินๆเลยไม่ได้ดูว่าเขาพูดอะไรกัน ฉันกันไปมองผู้ชายที่โซฟากลางห้องก็สบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง พะ พี่กร นี่เขามาทำอะไรที่นี่ แล้วทำไมโลกถึงกลมแบบนี่ ไม่นะ ผมมาคุยกับท่านผู้ว่าเรื่องนโยบายการก่อสร้างโรงพยาบาลประจำอำเภอ ผมเห็นเจ๊เกียงก็พอจะรู้แล้วหละว่าท่านผู้ว่าคงจะออฟเด็กสาวๆนั้นแหละ สวยๆทั้งนั้น ตามจริงผมรู้จักเจ๊คนนี้ผ่านๆแต่ผมไม่เคยใช้บริกสรหรอกนะ ผมบอกลาท่านแล้วกพลังจะเดินอแกไปก็ไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่ง เห็นครั้งแรกผมจำเธอได้ดีเลยผู้หญิงใจร้ายคนนั้น ผมเกลียดเธอ "พี่กร" ปากหนูหน่อยขยับเหมือนจะเรียกชื่อผม สายตาที่มองผมเหมือนจะรู้สึกผิดกับผม ทำไมเธอต้องมองผมแบบนั้นด้วย มองเหมือนว่าตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาที่เธอทิ้งผมไป เธอยังรักผมอะไรแบบนั้น แต่คนอย่างผมเจ็บแล้วจำผมไม่มีทางกลับไปคิดอะไรกับเธออีก แล้วนี่คือมากับเจ๊เกียงอย่าบอกนะว่าเธอตกอับถึงขั้นมาขายตัวถึงเชียงราย "มานั่งก่อนสิเจ๊เกียง เด็กๆมานี่สิ" ผมมองหน้าเธอโดยไม่ละสายตาไปไหน เธอก็มองสบตาผมเช่นกัน มองจนคนรอบข้างเริ่มมีคำถามนั้นแหละ "มีอะไรคะคุณทินกร หรือว่าสนใจเด็กเจ๊ ฮันแน่ปกติไม่เคยจะสนใจเลยนี่คะ" เจ๊เกียงเอ่ยแซวผมยิ้มๆ ผมมองท่านผู้ว่าท่านยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมา "ถ้าคุณทินกรสนใจสักคนเลือกเลยนะครับ ผมให้คุณเลือกก่อน" ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมนึกอยากจะแก้แค้นผู้หญิงคนใจร้ายคนนั้น ผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป "งั้นผมขอคนนี้ได้ไหมครับท่าน" ผมชี้ไปหาหนูหน่อยที่เหมือนจะสะดุ้งที่ผมชี้เลือกเธอ เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทันที หึ เตรียมเข้าสู่นรกได้เลย ยัยคนใจร้าย!!!! "ตาถึงซะด้วย จัดไปเจ๊เกียงให้เด็กไปกับคุณทินกรเลยครับ คนนั้น"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม