ความเขินอายไม่หมดไปจากความรู้สึกของพวงชมพู เพราะตอนนี้เธอตกเป็นเป้าสายตาของปราณปวิช ที่มองเธอด้วยความหื่นกระหายประหนึ่งเสือร้ายหมายกวางน้อย ตัวเธอร้อนผ่าวขึ้นมาทันใด หัวใจสาวเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นเขาก้าวลงจากเตียง จัดการกับชุดนอนของตัวเองโดยที่สายตาไม่ละจากร่างอรชรแสนโสภา
หลังจากชุดนอนบนร่างเขาหลุดออกจากกาย ความเขินอายของพวงชมพูแทบเหลือศูนย์ ความตกใจเข้ามาแทนที่ เมื่อเห็นองคชาติขนาดเท่าข้อมือตน ความกลัววิ่งเข้ามาในจิตใจ แม้รู้ว่า ธรรมชาติจะสร้างให้ชายหญิงเกิดมาคู่กัน แต่ก็อดกลัวไม่ได้ตามประสาสาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง
‘จะเข้าได้ไหมเนี่ย’
“ชมสวยมาก สวยที่สุด” ประโยคนี้ปราณปวิชกล่าวจากใจ เขาก้าวขึ้นเตียงเอนกายลงนอนข้างร่างอสชร ไล้สายตาตั้งแต่ใบหน้าจนถึงปลายเท้า แล้ววกมามองก้อนเนื้อสองก้อนที่เขาอยากสัมผัส และอยากรู้ว่า มันจะเด้งรับน้ำหนักมือหรือว่าแหลกเหลวเพราะผ่านมือชายมาหลายคน คนถูกชมขวยเข
