ถึงเวลากินเหยื่อ 2.2

1106 คำ

ความรู้สึกของปราณปวิชตอนนี้เหมือนตนเป็นดอกไม้เพลิงที่ถูกจุดไฟ ร่างกายรุมร้อนจากความเสน่หาที่ไหลเวียนไปทั่วกาย ถูกกระตุ้นด้วยกลิ่นสาปสาวอ่อนๆ และกลิ่นหอมจากเรือนร่างเธอ ยิ่งทำให้ไฟในตัวเขาลุกกระพือ และทำในเรื่องที่ไม่คิดทำให้หญิงสาวคนใด อาจพูดได้ว่า เขาคล้ายถูกมนต์พิศวาสสะกด ใบหน้าปราณปวิชเลื่อนต่ำลงมายังจุดที่นิ้วมือทำงาน แต่ระหว่างทางที่ปากลากผ่าน เขาจูบผิวเนื้อช่วงท้องของเธอไปด้วย จุมพิตเคล้าเคลียโดยมีลิ้นตวัดไล้ พวงชมพูเสียววาบ ท้องแขม่วเกร็ง เอหายใจหายคอไม่ทั่วท้องเมื่อรู้ว่า ตอนนี้ใบหน้าเขากำลังเลื่อนไปที่ใด แต่ยังไม่ทันที่เธอจะห้ามหรือกล่าวคำใด เขาก็ถึงจุดนั้นเสียแล้ว “อา...พี่ปราบ” ทันที่ที่ปากปราณปวิชทำงานแทนที่นิ้วมือ ความเสียวก่อนหน้าดูน้อยนิด ปากเขาดูดเม้มกลีบดอกทั้งสองข้าง เธอถึงกับสะดุ้งกระเถิบตัวหนีทว่ามือใหญ่กลับยึดสะโพกผายไว้มั่น ไม่เพียงแค่นั้น ปราณปวิชขยับตัวมาอยู่กลางร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม