“งานพิเศษจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้” หนนี้นิชาภัทรพูดเบา ๆ พร้อมกระทุ้งหลอดน้ำลงในแก้วน้ำอัดลมไปด้วย
“สรุปดาด้าแกจะไปด้วยกันไหม” พิรัชย์เอ่ยลอย ๆ แบบไม่สนใจมองอีกคนด้วยซ้ำ
“ไปสิ ไหน ๆ จันทร์เจ้าให้เกียรติไปด้วยกันทั้งที เราต้องไปอยู่แล้วจริงไหมแก” นิชาภัทรปรายตาไปถามเพื่อน พร้อมฉีกยิ้มกว้าง ๆ ให้
“อืม” คนถูกมองด้วยสายตาแปลก ๆ เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา จันทร์เจ้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมนิชาภัทรต้องมากระแนะกระแหนเธอด้วย ยิ่งระยะหลังมานี้ คำพูดคำจาเหมือนเหน็บแนมกันอยู่ตลอดเวลา
“งั้นไว้เจอกันที่ร้านเลยนะ เรามีงานต้องไปคุยกับอาจารย์ก่อน” นิชาภัทรหยิบสมุดบนโต๊ะแล้วเดินจากไป
“เราก็มีธุระต้องไปทำ ขอตัวก่อนนะ” พิรัชย์ลุกจากไปอีกคน เหลืออยู่แค่จันทร์เจ้ากับชัญญา ที่ได้แต่นั่งมองตากันแล้วส่ายหน้าไปมาเบา ๆ
“สองคนนั้นเขาเป็นอะไรไปแกรู้ไหมยีน”
“ไม่รู้เหมือนกัน อย่าไปสนใจเลยจันทร์เจ้า แต่ว่าร้านนี้โอเคมากเ
