ตอนที่ 7
1772 คำ
ห้าเดือนผ่านไปไวราวกับโกหกแต่มันคือเรื่องจริง เขาอยู่กับอริแทบทุกวันทุกคืน แปลกใจตัวเองอยู่นะทำไมถึงไม่คิดจะไปมีอะไรกับใครเลยนอกจากอริคนเดียว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะเลิกกัน! เขานอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า มีควงสองบ้างหลายครั้ง
หรือว่าความเจ็บปวดตอนที่อริทิ้งไปคราวนั้นมันทำให้สำนึกได้ก็ไม่มั่นใจ ทำให้เขาไม่กล้าที่จะนอกใจเลย อันที่จริงเขาก็กลัวด้วยแหละว่าถ้าเลวเหมือนเมื่อก่อนอริจะทิ้งไปจริงๆ
“ลีโอนายว่าชุดนี้สวยไหม?” อริเดินออกมากับชุดเดรสสีชมพูอ่อน
“สวยสิ ว่าแต่งานเริ่มกี่โมงเหรอ?” เขาจะไปงานแต่งเพื่อนสนิทอริ ที่เรียนจบปุ๊ปก็รับโชคเป็นเด็กในท้องเลยทันที
“ก็วันนี้งานฉลองไปสักทุ่มหนึ่ง นายว่างใช่ไหม?”
“ว่างเสมอแหละถ้าเป็นเธอ” ความจริงก็ไม่ว่างหรอกตอนนั้นน่ะเพราะมีนัดแล้ว แต่จะปล่อยให้เมียไปงานแต่งคนเดียวได้ไงเล่า ขืนมีคนมาจีบขึ้นมามันจะแย่เอาไว้
เขาก็เทพวกเหี้ยทิ้งแบบไม่มีความลังเลสักนิด!
“ลีโอชุดจะยับ!!”
“ไม่ยับหรอกน่า!” เขาจับอริมานั่งตักแล้วกอดเอวเธอไว้หลวมๆ อริตัวหอมมากจนอยากจะดอมดมทั้งวันเลย
“เดี๋ยวสั่งอะไรมารองท้องก่อนค่อยไปนะ” ตอนนี้ก็หกโมงครึ่งแล้ว คิดว่าอาจจะไปช้าหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“งั้นแป๊บนะ” เธอกดโทรสั่งอาหารง่ายๆมาให้ก่อนเลย ถ้าไปงานแต่งล่ะก็คงต้องมีดื่มแน่นอน คืนนี้ลีโอก็เลยจองห้องที่โรงแรมไว้เพราะขี้เกียจขับรถกลับซึ่งเธอก็เห็นด้วย
ระหว่างรออาหารเธอก็มานั่งแต่งหน้าก่อนเลย ยัยโรสแต่งงานไปก่อนแล้ว ส่วนเธอคงต้องรออีกนานเลยเพราะลีโอไม่น่าจะพร้อมง่ายๆก็รักอิสระขนาดนั้นนี่นะ เธอก็อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์บ้างในชีวิตสักครั้ง
“อิจฉาโรสจังเลย” โรสกำลังจะมีลูกแล้ว แถมพี่ปั้นก็ดูแลดีมากด้วย ถ้าเป็นลีโอคงไม่ดูแลแบบนั้นหรอก เขาหยาบคายแล้วก็แข็งกระด้างมากขนาดนี้
“อริอาหารมาแล้วนะ” เสียงตะโกนมาจากข้างนอกห้อง
“เดี๋ยวออกไป” แต่หน้าสร็จพอดีเลย นี่ถ้าไม่มั่วแต่ใจลอยคิดถึงเรื่องของตัวเองคงจะเสร็จนานแล้วแหละ
เวลาผ่านไปถึงสองทุ่มครึ่ง เธอมาถึงงานแต่งที่จัดได้น่ารักมากๆ มีรูปถ่ายคู่ตั้งแต่ทางเข้าเลยแถมน่ารักทุกรูปด้วย
“ฉันอยากถ่ายแบบนี้จังดูสิ” ภาพที่ผู้หญิงขี่หลังผู้ชายกลางสายฝน ดูแล้วให้ความรู้สึกโรแมนติกดีนะ แต่คนอย่างลีโอเหรอจะยอมง่ายๆถ้าไม่เอาอะไรเข้าล่อ
“ไม่เอาอะ! ตัวเธอหนักจะตายอริ!”
“นายมันไม่มีความโรแมนติกเอาซะเลย!”
เธอเดินไปหาเจ้าบ่าวเจ้าสาวก่อนดีกว่ามาอารมณ์เสียกับลีโอ วันนี้โรสสวยมากดูมีความสุขจนเผื่อแผ่มาถึงเธอเลย แล้วพี่ปั้นก็อยู่เคียงข้างตลดเวลานับตั้งแต่ที่รู้ว่าท้องจนถึงตอนนี้
ดีใจจังเลยนะที่เพื่อนมีความรักดีๆแบบนี้
“แกเตรียมรับขวัญหลานได้เลย อีกหกเดือนเจอกัน”
“โอเค รับขวัญชุดใหญ่แน่”
“มาถ่ายรูปกันเถอะ”
“รูปพรีเวดดิ้งสวยนะ”
“แกก็ชวนพี่ลีโอถ่ายดิ”
“ไม่เอาหรอก ลีโอไม่ชอบอะไรแบบนี้”
เขาเห็นนะว่าอริเหล่ตามองแล้วเบะปากใส่ ก่อนบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงติดเซ็งนิดๆ แต่เขาไม่ชอบแล้วมันยังไงเหรอ ถ้าเป็นอริมันได้ทุกอย่างอยู่แล้วรึเปล่า จะถ่ายแบบไหนก็พูดมาเลยเดี๋ยวจัดให้เต็มที่แน่นอน แล้วปากเขามันก็พูดส่งๆไปแบบนั้นไม่คิดว่าอริจะเอาไปคิดอะไรจริงจังเลยด้วยซ้ำ
ถึงวันแต่งงานของเราเธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ
ผ่านไปไม่นานก็ถึงงานก็เริ่มคนเยอะขึ้นทำให้บรรยากาศดูครึกครื้นมาก อริก็ดูจะตื่นเต้นไปกับทุกอย่างจนยิ้มไม่หยุดเลย แล้วนี่ถ้าถึงงานของตัวเองจะตื่นเต้นขนาดไหนว่ะ!
แต่อริจะยอมแต่งด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้นะ!
“และลำดับต่อไปเชิญสาวโสดมารวมตัวกันเตรียมรับดอกไม้พร้อมเป็นเจ้าสาวคนต่อไปเลยค่ะ”
“ไม่ไปรับดอกไม้เหรอ?” อริไม่ขยับไปเขาเลยต้องถาม
“ไปก็ไม่ได้อยู่ดีคนเยอะขนาดนี้” เกือบจะทั้งรุ่นเลยมั้งเนี่ยที่ไปรอรับดอกไม้ เธอก็อยากไปนะแต่กลัวว่าถ้ารับได้แล้วมันจะเป็นการกดดันลีโอเปล่าๆ
“ไปเถอะน่า ถึงเธอรับได้ก็ยังไม่แต่งหรอก”
“เฮ้อ...นายนี้มันกวนจริง!” อริเดินออกไปรวมตัวกับคนอื่นแล้ว ส่วนเขาก็หยิบโทรศัพท์มาแอบถ่ายรูปอริตอนเดินไป แล้วยังมีการหันกลับมามองตอนมกดชัตเตอร์อีก
เป็นมุมบังเอิญที่สวยๆจริงเมียเขาเนี่ย!
อริหายไปในกลุ่มสาวๆที่ต่างกรี๊ดกันเสียงดังสนั่น เจ้าสาวก็ลีลาไม่ยอมโยนสักที เขาก็ลุ้นจนเหนื่อยแล้วนะ
“กรี๊ด…” เสียงกรี๊ดร้องดังลั่นคราวนี้คงโยนช่อดอกไม้เจ้าสาวแล้ว ว่าแต่ใครรับได้ล่ะ!
แสงไฟสปอร์ตไลท์ส่องไปที่กลางวงผู้คนก็เริ่มถอยออกเหลือเพียงผู้หญิงแสนสวยคนหนึ่งที่ยังทำหน้าตกใจพร้อมกับยิ้ม ทำไมเขามองเห็นเป็นชุดแต่งงานซ้อนมาด้วยนะ ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลยสักนิด อริน่าจะยังไม่พร้อมแต่งงานกับคนอย่างเขาหรอก แต่ได้ก็ดีเพราะดูเหมือนว่าเธอจะชอบดอกไม้ช่อนั้น
“ยินดีกับน้องอรินะคะ ขอให้แต่งงานเร็วๆนะคะ”
อริเดินกลับมาหาเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างมาก แล้วชูดอกไม้ให้เห็นว่ารับได้จริงๆ เธออวดได้อย่างน่ารักและสดใสมาก แล้วภาพที่ซ้อนทับยังคงเป็นชุดแต่งงานของเธออยู่ดี
“ฉันรับได้มาแบบงงๆเลย”
“ถึงรับได้ก็ใช่ว่าแต่งงานซะเมื่อไรอริ เธอรอไปก่อน…รอจนขึ้นคานไปเลย”
“นายไม่อยากแต่งงานเหรอ เสียดายจัง!”
“ไม่อยากหรอก ฉันชอบแบบนี้มากกว่า” เขาชักไม่มั่นใจคำพูดตัวเองแล้วสิว่าจริงรึเปล่าที่ว่าไม่อยากแต่งงาน
“ก็ดี! กิ๊กนายจะได้มีเวลาทำใจเพิ่มขึ้นอีกนิด”
“กิ๊กบ้าบออะไรกัน! แค่ทุกวันนี้ฉันแทบจะเป็นเงาตามตัวเธอได้อยู่แล้ว” เขาตามอริไปทุกที่เลย หรือไม่ก็เอาอริไปด้วยทุกทีเหมือนกัน แบบว่ามันขาดไม่ได้แล้วคล้ายว่าจะเป็นโรคติดเมีย
“อย่าดื่มเยอะสิเดี๋ยวก็เมาหรอก!”
“ก็ฉันคอแห้งนี่!” เธอหยิบแชมเปญมาดื่มแล้วโยกตัวเบาๆ ไปกับเสียงเพลง ดนตรีจังหวะช้าๆเริ่มดังขึ้นพร้อมกับนักร้องที่เสียงเพราะมาก เจ้าสาวเจ้าบ่าวควงคู่กันมาเต้นรำเปิดก่อนเลย แล้วตามด้วยคู่อื่นๆ
“อยากเต้นอ่ะลีโอ”
“ฉันไม่ชอบ” นั่นไงเล่า! เป็นแบบนี้ทุกทีเลย เขาทนสายตาอ้อนไม่ไหวเลยต้องลุกตามอริแล้วไปเต้นรำเหมือนคู่อื่นไป
เขาไม่ชอบจริงๆการเต้นรำอะไรแบบนี้
แต่เพื่อเมียก็ย่อมได้
“เธอเมาแล้วนะ”
“ฉันไหวน่า”
“แน่ใจเหรออริ แค่นี้เธอยังเซเลย”
“ก็บอกแล้วไงว่า...อื้อ”
เขาจูบคนเมาเพราะไม่อยากฟังคำแก้ตัวของเมีย มือเล็กยกขึ้นมาคล้องคอเขาไว้เข้าไปแนบชิด เขาก็เลยรั้งเอวบางให้เธอเข้ามาแนบชิดกันยิ่งขึ้น จนผละจูบออกมาสบแววตาฉ่ำวาวเต็มไปด้วยความรักที่แสดงออก แล้วจูบซ้ำไปอีกครั้งด้วยความชอบ
“กลับเถอะ”
“อื้ม กลับก็ได้”
“นานๆจะเป็นเด็กดีให้กับฉันนะอริ”
เธอไปบอกลาเพื่อนรักก่อนแล้วถึงได้กลับห้องพักที่จองเอาไว้ แต่ว่าลีโอกลับพาเธอขึ้นไปชั้นบนแทนเพื่อชมวิวสวยๆของเมืองที่ไม่มีวันหลับ เราคุยกันเรื่องทั่วไปพร้อมกับดื่มเล็กน้อยประมาณครึ่งชั่วโมงถึงได้กลับห้องพักจริงๆ
เธอรู้ว่าลีโอไม่ชอบงานโรแมนติกเท่าไร แล้วก็ไม่ใช่คนโรแมนติกด้วย ก็เขาออกจะห่ามแข็งกระด้างมาก ที่อยู่ในงานแต่งได้นานขนาดนั้นคงเพราะเธอยังไม่อยากกลับ
“อริไปอาบน้ำก่อน”
“ก็ได้” เกือบจะหลับไปแล้วไง ลีโออาบน้ำเรียบร้อยแล้วกลิ่นตัวหอมฟุ้งเชียวล่ะ นี่คงไม่ได้มาอ่อยเธอใช่ไหมห่ะ
หลังจากอริเดินไปอาบน้ำเขาแอบดูรูปถ่ายในโทรศัพท์ตัวเอง วันนี้อริสวยมากแล้วหลายครั้งที่เห็นภาพอริในชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดตายืนตรงหน้าพร้อมช่อดอกไม้ ตอนนี้เขาคงเมา หรือไม่ก็คงบ้าแน่ที่คิดเรื่องนี้
“ใครว่าฉันไม่อยากแต่งงาน” อยากแต่งงานกับอริวันพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ แต่อยากให้อริมีอิสระเพิ่มขึ้นมาอีกนิดหน่อยก่อน
“ลีโอฉันไม่มีชุดนอน”
“ก็นอนทั้งแบบนี้แหละ พรุ่งนี้ลูกน้องฉันถึงเอาชุดมาให้”
“แต่ว่า…”
“แก้ผ้ากอดกันมานับไม่ถ้วนแล้วอริ อย่ามาอาย!”
“ทะลึ่ง!!”
“คืนนี้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ฉันเหนื่อย!”
“ก็ได้” เธอเดินมานอนที่เตียงก่อนจะถอดผ้าเช็ดตัวออกแล้วนอนแบบเนื้อแนบเนื้อมันอุ่นที่สุดเลย ลีโอเหมือนจะเหนื่อยมากจริงๆเพราะช่วงนี้เขางานเยอะจนแทบไม่ได้พัก ไหนจะชอบตามติดเธอจนนึกว่ามีเงาตามตัวแล้วซะอีก
พักผ่อนบ้างก็ดี เธอเองก็เหนื่อยเหมือนกัน
“ฝันดีนะลีโอ”
“เธอก็เหมือนกัน” เขากอดกระชับแน่นขึ้น อริก็ซุกตัวเข้าหาไม่นานก็หลับไป ส่วนเขายังไม่ง่วงขนาดนั้นเลยหยิบโทรศัพท์มาดูภาพพรีเวดดิ้งไปเรื่อยๆเพื่อศึกษาดูก่อนล่วงหน้า
ในอนาคตยังไงก็ได้ถ่ายแบบนี้แน่นอน
เอาธีมแบบไหนดีนะ
- ผู้เขียน
