ตอนที่ 9 รังสิต
2453 คำ
และหลังจากที่เราทานอาหารกันเสร็จสรรพ ผมก็ขอแยกตัวออกไปเพราะมีนัดกับเพื่อนที่รังสิต ส่วนแม่และน้องๆก็กลับบ้านกันไปพักผ่อนและคุยกันเรื่องเรียนและเรื่องในอนาคต ผมจึงไม่รอช้ารีบขับรถไปที่รังสิตทันที
“อยู่ไหนวะ?” ผมกล่าวถามปลายสาย
“มิวเจอร์รังสิต” อีกฝ่ายตอบกลับมาผมจึงวางสายและรีบขับรถไปทันที ซึ่งในตอนนี้มันก็เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว ไปถึงร้านก็น่าจะเกือบสองทุ่มพอดี ทำให้ผมต้องเร่งกว่าเดิม เพราะสองทุ่มคือเวลาปล่อยโต๊ะจอง
มิวเจอร์รังสิต
“เออ…มึงออกมาข้างถนนได้ป่าวกูจะถึงละ” ผมกล่าวกับปลายสาย ตอนนี้เราโทรคุยกันผ่านทางไลน์
“ได้…แต่มึงขับรถอะไรมา” อีกฝ่ายกล่าวถามกลับ
“คันสีส้มที่กำลังเร่งเครื่อง” ผมกล่าวก่อนจะได้เห็นเพื่อนของผมเดินออกมาจากห้าง รวมแล้วมีสามคน อีกสองคนเป็นผู้หญิง และทั้งสองคนสวยมากๆ คนหนึ่งมีรูปร่างเหมือนเป็นโมเดลเลยซะด้วย ทั้งสูง ขาว แต่งตัวดี สวยน่ารัก
บรื้นนน บรื้นนน
เมื่อเสียงเร่งเครื่องยนต์ดังมาจากรถของผม ทำให้ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่รถของผม เพราะเสียงคำรามของมันดังมากๆ
“เอาจริงดิเพื่อน!” อีกฝ่ายกล่าวด้วยความตื่นเต้นก่อนจะเดินมาถึงรถของผม ผมจึงปลดล็อครถและทั้งสามก็ขึ้นมา ผู้หญิงสองคนนั่งข้างหลัง ส่วนเพื่อนของผมนั่งข้างหน้า
“คืนนี้ขอสุดๆนะเกม” ผมกล่าวกับเพื่อนสนิทของผม ซึ่งมันกำลังสำรวจภายในรถด้วยความชื่นชอบ มันเป็นคนที่ชอบรถมาก ยิ่งรถแบรนด์หรูๆนี่ยิ่งชอบ
“แน่นอนเพื่อน…เออคนนี้ชื่อชมพู” มันกล่าวก่อนจะแนะนำผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังมัน
“ส่วนคนนี้ชื่อส้ม” ก่อนจะแนะนำอีกคนหนึ่งที่รูปร่างดีมาก
“สวัสดีค้าบ” ผมทักทายกลับ ซึ่งดูเหมือนทั้งสองจะรู้ชื่อผมอยู่แล้ว
“สวัสดีค้าบที” ทั้งสองคนกล่าวพร้อมกัน ซึ่งดูเหมือนทั้งคู่จะเป็นเพื่อนสนิทกันมากจากท่าทาง
“รุ่นพี่ปีสอง" เกมกล่าวทำให้ผมหันไปยิ้มให้กับทั้งสองก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
บรื้นนน
ผมเหยียบซะมิดเลยทีเดียว เพราะเวลามันมีจำกัด และผ่านไปไม่นานเราทั้งสี่ก็มาถึงหน้าร้านเบลอ หน้าร้านนั้นมีผู้คนจำนวนมากที่กำลังรอโต๊ะจองหลุด และต่อแถวกันตรวจบัตรประชาชน ซึ่งเมื่อผมเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ทำให้มียามสองคนเดินมาดูทางให้ทันที
“มึงจอดก่อนกูต้องไปเอาโต๊ะ” เกมกล่าวเมื่อเวลาในตอนนี้คือ 19:55 ซึ่งมันเหลือเวลาอีก 5 นาทีที่โต๊ะจะหลุดจอง แถมโต๊ะของพวกเรายังอยู่ติดกับเวทีซะด้วย เป็นวิวที่ดีมากๆ
“ไปด้วยๆ” พี่ชมพูกล่าวก่อนที่ทั้งสองคนจะเปิดประตูรถและเดินออกไปกลางแถวที่ผู้คนกำลังต่อกันเข้าร้าน ซึ่งทำให้ทุกสายตาพยายามจับจ้องมาที่พวกเรา และคนภายในรถที่เหลือ
“ไอเกม…เอานี่”
“เอาทาวเวอร์คอกเทลกับน้ำเปล่าสองขวด” ผมกล่าวก่อนจะลดกระจกลงและยื่นแบงค์พันให้กับเกมสี่ใบ
“หูววว” และมันทำให้คนที่ต่อแถวอยู่ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันออกมา
บรื้นน
ผมเร่งเครื่องยนต์เพื่อขับไปยังจุดที่ยามยืนอยู่ และมันเป็นที่สำหรับจอดรถหรูโดยเฉพาะ พวกเขาทั้งสองคนดูข้างหน้าและดูข้างหลังให้ผมอย่างดี จนเมื่อผมจอดรถสำเร็จ ผมและพี่ส้มก็เปิดประตูออกไปจากรถ
“ขอบคุณครับ” ผมกล่าวก่อนจะยื่นแบงค์ร้อยให้ยามทั้งสองคน คนละใบพร้อมกับผมและพี่ส้มเดินไปที่หน้าร้านพร้อมๆกัน เราเดินผ่านแถวที่กำลังรอโต๊ะหลุดไปด้วยความเกร็งๆเพราะพวกเขามองเราตาเป็นมัน
และยิ่งความสูงของผมที่มากกว่าคนทั่วไป ทำให้ผมดูโดดเด่นมากๆ รวมถึงนัยตาข้างขวาของผมที่เป็นสีฟ้า ผมจึงกลายเป็นที่จับตามองไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย
“ขอไอจีหน่อยได้ไหมคะ?” และก็มีสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากแถวเพื่อขอ instagram ของผม แต่ผมก็ได้หันไปมองพี่ส้มที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ขอโทษค่ะ” และเมื่อท่าทางของผมมันบ่งบอกว่าคนที่เดินมากับผมเรามีความสัมพันธ์กัน เธอจึงกล่าวขอโทษพี่ส้มและเดินกลับไปเข้าไปในแถว เธอไม่กล้าสู้หน้าพี่ส้มด้วยซ้ำ เพราะพี่ส้มนั้นดูดีไปหมดทุกอย่าง แถมยังโดดเด่นไม่แพ้ผมด้วยความขาวตาแตกของเธอ
“หันมามองพี่ทำไม?” พี่ส้มกล่าวถามเมื่อเรามาถึงจุดตรวจบัตรประชาชน
“ครับ” ผมยื่นบัตรประชาชนให้กับบอดี้การ์ดดู และเขาก็มองเพียงแว็บเดียวก็ประทับตราบนข้อมือให้ผมซะแล้ว ผมมั่นใจว่าเขาไม่ได้ตรวจอายุของผมด้วยซ้ำ พี่ส้มเองก็เช่นกัน และพวกเขายังยิ้มให้กับผมอย่างเป็นมิตรอีกด้วย
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มตอบกลับให้พวกเขาก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินเข้าไปในร้าน
“มองไม่ได้เหรอ?” ผมหันไปกล่าวถามพี่ส้มก่อนจะลดความเร็วให้เราทั้งคู่เดินไปพร้อมๆกัน
“ก็มองได้” ทำให้พี่ส้มถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าผมหันไปมองเธอทำไมในสถานการณ์นั้น
“พี่เรียนอะไรคับ?” ผมกล่าวถามชวนคุยระหว่างเดินไปข้างหน้าเวที ซึ่งระหว่างทางก็มีคนมองพวกเรามากมาย
“นิเทศ…เราล่ะ?” พี่ส้มกล่าวถามกลับ
“สารสนเทศ…เกี่ยวกับคอนเทนต์ครับ” ผมกล่าวก่อนที่เราทั้งสองจะเดินมาถึงโต๊ะหน้าเวที ซึ่งดูเหมือนเกมมันจะเว้นที่ให้เราทั้งคู่นั่งตรงข้ามกันซะด้วย
“มาทันพอดีเลยว่ะ…เขาเกือบจะดึงป้ายชื่อออกจากโต๊ะละ” เกมกล่าวก่อนที่สองสาวจะซุบซิบอะไรกัน ซึ่งสายตาของผมก็มองแต่พี่ส้มอย่างชัดเจน
“ดีล่ะ” ผมกล่าวซึ่งทำให้เกมมันเห็นว่าผมมองพี่ส้มไม่ละสายตาเลยทีเดียว เป็นความหมายว่าผมไม่ได้สนใจใคร
“มองเพื่อนพี่แบบนี้เพื่อนพี่จะทำตัวไม่ถูกเอานะ” พี่ชมพูกล่าวก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
“ก็เพื่อนพี่น่ารัก” ผมกล่าวตอบกลับไปทำให้พี่ชมพูส่งเสียงกรี๊ดออกมาเบาๆและใช้แขนของตัวเองดันไหล่ของพี่ส้มเบาๆ
“ทีทำงานแล้วเหรอ?” พี่ชมพูกล่าว
“ใช่ครับ…ทำเกี่ยวกับการตลาดที่ต่างประเทศ” ผมตอบกลับไป เพราะผมเชื่อว่าถ้าบอกว่าการเทรดพี่ๆเขาจะไม่เข้าใจ
“โห…เก่งมาก” พี่ชมพูกล่าวด้วยความเหลือเชื่อ
“แล้วพี่ๆล่ะครับ?” ผมกล่าวถามกลับ เพราะดูเหมือนระหว่างขับรถพี่ชมพูพูดเรื่องลูกค้าขึ้นมา และบ่นเรื่องที่ส่งของไปแล้วโดนตีกลับ
“พี่ขายของออนไลน์ค้าบ”
“ส่วนเพื่อนพี่เป็นโมเดลให้กับ AQZ” พี่ชมพูกล่าวและนำเสนอเพื่อนตัวเองให้ซะด้วย
“แสดงว่าเมื่อกี้ที่พี่อยู่ฟิวเจอร์กันไปถ่ายงานใช่ไหมครับ?” ผมกล่าวทำให้พี่ชมพูอึ้งมาก
“ใช่เลยย” พี่ชมพูกล่าวและเริ่มหลบสายตาของผม
“ขอไอจีหน่อยได้มั้ย…พี่จะลงสตอรี่” พี่ชมพูยื่นโทรศัพท์ของเธอมาให้ผม ซึ่งผมก็ทำแบบเดิม ผมหันไปมองพี่ส้ม แต่ในครั้งนี้ผมรับโทรศัพท์มาและใส่ชื่อไอจีของผมไป
“ทำไมคราวนี้ให้ล่ะ?” พี่ส้มกล่าวถาม
“ก็เป็นเพื่อนของพี่ไงครับ” ผมตอบกลับทันที
“แหมๆๆ” พี่ชมพูส่งเสียงเมื่อเราทั้งคู่พูดคุยกัน และดูเหมือนพี่ชมพูจะแอบเชียร์เราด้วยท่าทางเขินๆ
“ลุยเลยเพื่อน" เกมกล่าวกับผม
“พี่ครับ…นี่ครับ” พนักงานเดินมาพร้อมกับวางเหยือกคอกเทลสีชมพูบนโต๊ะ
“ครับ?…ขอบคุณครับ” ผมกล่าวตอบรับก่อนที่เขาจะวางแก้วและเทน้ำในเหยือกลงใส่แก้ว ดูจากสีแล้วน่าจะเป็นพีช เขาเทให้เราครบทั้งสี่แก้วผมก็เรียกเขาไว้ก่อน
“ขอบคุณครับ” ผมกล่าวพร้อมกับยื่นแก้วของตัวเองให้เขา แต่มือที่ผมจับแก้วอยู่มันก็พันแบงค์ร้อยไว้ด้วย
อึกๆๆ
“ขอบคุณครับ” เขายกมือขึ้นมาไหว้ผมก่อนจะกำแบงค์ร้อยไว้ในมือและเดินจากไป ซึ่งเหยือกคอกเทลนี้เราไม่ได้สั่ง แต่ทางร้านน่าจะแถมมาให้ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร แต่ผมก็จะรับเอาไว้ด้วยความเต็มใจ
“ไอที…มึงทำงานอะไรกันแน่ว่ะ” เมื่อผมหยิบจ่ายเงินเป็นว่าเล่น เกมเพื่อนรักก็เลยสงสัย เพราะได้ยินมาว่าครอบครัวของผมเจอปัญหาเรื่องการเงินและตระกูล แต่ไม่คิดว่าผมจะมีเงินขนาดนี้
“แปป” ผมกล่าวก่อนจะเปิดแอป MT4 ขึ้นมา และได้เห็นตัวเลขที่วิ่งขึ้นลงเรื่อยๆ
181,567.98
181,777.98
181,123.98
‘พอ’ ผมคิดในใจก่อนจะกดปิดออเดอร์ 15.0 15 ไม้ ด้วยกำไร 181,125 ดอลล่าร์ ถ้าเอาไปคูณ 35 ซึ่งเป็นค่าเงินของประเทศไทย ก็จะอยู่ที่ราวๆ 6 ล้านกว่าบาท
ซึ่งที่ผมปิดออเดอร์ก็เพราะว่า หลังจาก 3 ทุ่มจะออกข่าวเรื่องคนว่างงานใน US ซึ่งมันมีผลกับตลาดทองคำในขาลง และลงไปเยอะพอสมควรเลยทีเดียว สี่ทุ่มก็ออกอีกข่าว และข่าวนี้ก็ทำให้ทองคำตกลงไปอีก ผมจึงเคลียร์ออเดอร์เตรียมลงใหม่
“ทำอันนี้” ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์ให้ดู ซึ่งพวกเขาทั้งสามก็ได้เห็นตัวเลขหลักแสนของผม
“อันนี้คือค่าเงินดอลลาร์” ผมกล่าวอีกครั้งทำให้เกมถึงกับอ้าปากค้างทันที
“กูขี้เกียจคุยเรื่องงานว่ะ…มาดื่มๆ” ผมกล่าวก่อนจะหยิบแก้วช็อตออกมาจากทาวเวอร์ ซึ่งทั้งสามก็หยิบออกมาเช่นกัน และเราก็ชนแก้วแล้วยกดื่มกันไปหมดแก้ว
‘ตอนนี้ก็ถึงแนวต้านพอดี…แล้วกราฟจะนิ่งไปจนถึงสามทุ่ม’
‘ลงเลยก็ได้’ ผมกล่าวก่อนจะออกออเดอร์ 30.0 ไปห้าไม้และออก 20.0 ไปอีกสิบไม้
‘สักนิดละกัน…’ ผมคิดในใจก่อนจะกด 50.0 ไปอีกหนึ่งไม้ ผมลองคิดดูแล้วกราฟมันจะไม่เด้งขึ้นมาถึงจุดที่ผมขายแน่นอน ไม่ว่ายังไงจนถึงสี่ทุ่มครึ่งผมจะกำไรและปลอดภัย ซี่งถึงแม้ผมจะมีกราฟอยู่แล้วก็ตามผมก็ยังไม่อยากเสี่ยง เพราะเจ้ามือ Forex มันน่ากลัว
“มึงบอกไม่อยากคุยเรื่องงานแต่มึงเอาหน้าออกจากโทรศัพท์ก่อน” เกมกล่าวทำให้ผมยกยิ้มออกมา และใช่ ผมลงออเดอร์เพิ่มไปอีกพอสมควรก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้ที่กระเป๋ากางเกง
และถ้าหากผมคำนวณไม่ผิด ผมจะได้รับเงินครั้งนี้ราวๆยี่สิบล้านบาท และเมื่อถึงเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ผมจะกดปิดออเดอร์ทั้งหมด เพราะในช่วงตีหนึ่งทองคำจะดีดขึ้นมาเพราะมีข่าวธนาคารล่มเนื่องจากเจอการทุจริตและทำให้ทองคำราคาขึ้นมาอย่างน่ากลัว เพราะสื่อเล่นงานเรื่องความน่าเชื่อถือของธนาคารมากๆ ทำให้ผู้คนเริ่มสนใจเงินดิจิทัล
“พี่ส้มชนแก้วคับ” ผมกล่าวพร้อมกับยกแก้วที่ใส่คอกเทลรสพีชขึ้นมาทำให้เธอก็ยกแก้วใหญ่ขึ้นมาชนกับผมเช่นกัน
“ชนกันสองคนแล้วล่ะสิ” พี่ชมพูกล่าวด้วยสายตาขวาง
“ฮ่าๆ…ชนครับ” ผมกล่าวก่อนจะยื่นแก้วไปตรงหน้าพี่ชมพู ที่จริงแล้วผมแค่อยากให้พี่เขาแซวเยอะๆ เพื่อเพิ่มความสนใจให้กับผมต่อพี่ส้ม
“เอา B52 มาแก้วนึงครับ” ผมกล่าวกับพนักงานคนเดิม ซึ่งเมื่อไหร่ที่คอกเทลในแก้วของเราหมด เขาจะมาเติมให้ทันที ผมเลยจะให้รางวัลเขาสักหน่อยเพื่อสร้างคอนแนคชั่นให้กับเกม และเขาคงไม่สามารถปฏิเสธพวกเราได้ในเมื่อชายคนนี้น่าจะถูกสั่งมาให้รินเหล้าให้กับโต๊ะพวกเราโดยเฉพาะ ต่อให้เขามึนๆเพราะฤทธิ์เหล้า ก็ยังคงต้องยอมให้พวกเรา
~~~
~~~~~
“นี่ครับ” เขาวางแก้วช็อตลงบนโต๊ะก่อนจะใช้แมนนีเซียมจุดไฟแก้วช็อตนั้น
“ชื่ออะไรครับ?” ผมหันไปกล่าวถาม จะว่าไปชายคนนี้ก็หน้าตาดีพอสมควรเลย ทรงเกาหลี แถมยังยิ้มง่าย สุภาพ
“ชื่อตาลครับ” เขากล่าวก่อนที่ผมจะดึงแบงค์ม่วงออกมาจากกระเป๋าและวางไว้ใต้แก้วช็อต B52
“ดื่มครับ…ขอน้ำเปล่าสองขวดด้วย” ผมกล่าวก่อนจะหยิบแก้วช็อตออกมาจากทาวเวอร์และชนไปที่แก้ว B52 ซึ่งมันหมายความว่าแก้วนี้ผมให้ตาล แบงค์ห้าร้อยใต้แก้วก็เช่นกัน
“แต่ว่า…” ตาลอึกอักก่อนจะหันไปที่บาร์ และหันกลับมายกแก้วช็อตดื่มไปจนหมดแก้ว ผมจึงหันไปมองเกมและส่งสายตาไปที่แบงค์ห้าร้อยก่อนจะโยกหัวไปทางตาลประมาณว่าหยิบให้เขา
“ขอบคุณครับ” ตาลยกมือขึ้นมาไหว้เกมและไหว้ผมด้วย ซึ่งผมก็ยกมือขึ้นมาไหว้กลับ ถ้าหากให้ผมเดา ผมคิดว่าตาลน่าจะอายุเท่าๆพวกเรา
“เปย์เก่งจังนะ” พี่ชมพูกล่าวทำให้ผมยิ้มออกมา
“ใช่ครับ…เปย์เก่งมาก” ผมกล่าวและหันไปยิ้มให้กับพี่ส้ม ซึ่งทำให้พี่ส้มที่มองผมอยู่หลบสายตาไปมองแก้วช็อตซะแทน
และหลังจากนั้นพวกเราก็ดื่มกันไปเรื่อยๆ สี่ทุ่มครึ่งผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดออเดอร์ทั้งหมดและปล่อยวางเรื่องการเทรดพร้อมกับให้ความสนใจกับความสนุกตรงหน้า
- ผู้เขียน
