ตอนที่ 16 จุดอ่อนหัวใจ
1015 คำ
“ฉันเปล่า”
“โกหก”
ใช่ เธอใจเต้นแรงกับสามีตัวเอง
รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรเข้าไปใกล้กว่านี้ แต่หัวใจกลับไม่ปฏิเสธเลยว่าเธออยากใกล้ชิดเขา
รู้อยู่แก่ใจว่าตอนจบสุดท้ายจะเป็นอย่างไร แต่ก็ยังเผลอปล่อยใจให้เขาเข้ามายึดครอง
“แล้วก็เลิกพูดว่าเราไม่ควรใกล้กันสักทีแพรวา” ธีร์ทัพเอ่ยกำชับเสียงแข็ง เหมือนกับกำลังระบายความในใจตัวเองออกมา
ในฐานะผู้ป่วยความจำเสื่อม..
“อย่าปฏิเสธความต้องการของตัวเองเลย”
หลังจากพูดจบประโยคแพรวาก็นิ่งเงียบไปหนึ่งอึดใจ เธอมองเขาด้วยแววตาที่เว้าวอน แต่ริมฝีปากเป็นเส้นตรงบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ว่างเปล่า
เขาคงต้องใช้ความพยายามอย่างมาก กว่าจะเจอจุดที่เธออ่อนไหว เพื่อที่เขาจะได้ปลอบประโลมเธอได้ในทันที
ไม่ใช่หมางเมินต่อกันแบบนี้เรื่อยไป..
เพราะถ้าหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็มีแต่จะห่างเหินกัน ไม่มีทางที่จะเชื่อมต่อกันติดได้อยู่ดี
“ถ้าฉันต้องการคุณแล้วยังไงต่อคะ” เธอเอ่ยเสียงราบเรียบ หากต้องการแล้วยังไงต่อ เขาจะเป็นของเธอหรือวันพรุ่งนี้จะมีอะไรเปลี่ยนไป
ในเมื่อหนทางสุดท้ายมันคือการหย่ากัน..
“ฉันก็จะอยู่ข้างเธอตลอดไปไง”
“ตลอดไปไม่มีอยู่จริงหรอกค่ะ”
“เธอจะรู้ได้ยังไง ถ้ายังไม่เลิกตั้งกำแพงกับฉัน”
เจ้าของใบหน้าสวยกัดริมฝีปากล่างอย่างคิดไม่ตก เขาดูพร้อมที่จะทลายกำแพงของเธออยู่เรื่อยเลย
“ถ้าความทรงจำของคุณกลับมา ฉันจะอยู่ข้างคุณได้ยังไง”
“งั้นเราอย่ารื้อฟื้นความทรงจำเลยดีมั้ย”
คำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินทำเอาสาวเจ้าตกอยู่ในภวังค์ความเงียบ ก่อนเธอจะช้อนสายตามองเขา ในแววตาเต็มไปด้วยความสับสนและสั่นประหม่า
สามีตรงหน้าคือคนเดิมที่เคยร่วมหลับนอน แต่ทำไมแพรวาถึงจับความรู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างในตัวเขาเปลี่ยนแปลงไป
ธีร์ทัพในตอนนี้ทำให้เธอยิ่งหวั่นไหว..
“ถ้าเธอต้องการฉัน ฉันก็จะเป็นของเธอ”
“.....”
“ไม่ว่าจะฉันคนเดิมหรือคนใหม่ ทั้งหมดนี้เป็นของเธอ”
ไม่เพียงแค่พูดแต่เขายังจับมือบางไปแตะที่ใบหน้า แล้วจูบซับที่ฝ่ามือขาว ส่งสายตาที่บ่งบอกว่าเขาเป็นของเธอและจะไม่มีวันเป็นของใคร
เสียงรอบข้างเงียบสงัด แต่หัวใจของแพรวากลับเต้นล่ำไม่เป็นส่ำ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เป็นสามีที่ความจำเสื่อม
เธอมองริมฝีปากของธีร์ทัพสลับกับสบตา แสดงออกถึงความต้องการผ่านร่างกายแทนคำพูด ว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรจากเขา
“จูบได้ไหม”
“คะ”
“ขอจูบหน่อยได้ไหม”
หลังสิ้นเสียงขออนุญาต ริมฝีปากของธีร์ทัพก็ประทับลงบนพวงแก้มใส ก่อนจะสอดฝ่ามือประคองใบหน้าเล็กเอาไว้อย่างทะนุถนอม
เขาจูบซับเปลือกตาและปลายจมูกของเธอ ก่อนที่จะจูบปิดริมฝีปากสีระเรื่ออย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล
หากจะมีความสับสนก็คงเป็นความคิดของแพรวาเอง เพราะการตอบสนองที่มีต่อเขาคือการเอ่ยอนุญาตให้ล่วงล้ำโดยไม่ต้องเอ่ยปากบอก
เขาดูดกลืนกลีบริมฝีปากล่างและบนของเธอเบา ๆ มือก็ลูบศีรษะเล็กไปพร้อมกัน ก่อนจะบดเบียดเสียดกายเข้าหาอีกฝ่ายจนร่างกายแนบชิดกันแทบทุกสัดส่วน
พอบดขยี้จนหนำใจ ธีร์ทัพก็ผละริมฝีปากออกไป โดยที่ภาพสะท้อนในแววตาของเขาก็คือเธอ
“ไหนบอกว่าแค่นอนไง” เธอว่าหลังจากผละริมฝีปากออก ก่อนหลุบตามองต่ำไม่กล้าสบตา
ธีร์ทัพแค่นหัวเราะในลำคอ “อันนี้กู๊ดไนท์คิส”
พอได้ยินคำตอบที่หลบเลี่ยงบาลีได้ดี แพรวาก็ถึงกับเค้นเสียงเชิงว่าเขาเอาตัวรอดได้ทัน
“คุณมันกะล่อน” เธอทำหน้าดุใส่ แต่บนใบหน้าสวยกลับมีรอยยิ้มหวานประดับไว้บาง ๆ
“เชื่อเถอะ ว่าผมไม่ได้ไปกะล่อนกับใคร”
“คุณจะพูดอะไรก็ได้อยู่แล้วนี่”
“จะไม่ทำแค่พูดหรอกนะ เดี๋ยวทำให้เห็นด้วย”
“คุณทัพ”
เนิ่นนานหลายวินาทีที่ทั้งคู่สบตากัน ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่ที่ได้นอนมองตา แต่ครั้งนี้ดูทีท่าจะแตกต่างออกไปเพราะทั้งน้ำเสียงและแววตาของธีร์ทัพ มันบ่งบอกถึงความรู้สึกของเขาอย่างชัดเจน
เขาหลงรักเธอเข้าให้แล้ว..
“นอนได้แล้ว”
“หือ”
“เธอง่วงแล้วล่ะสิเนี่ย มากอดมา”
สิ้นประโยคนั้นเขาก็ดึงร่างบางมากอดชิดไว้แนบอกด้วยความหวงแหน มือประคองศีรษะอย่างอ่อนโยน
การกระทำที่แสนจะธรรมดา แต่กลับทำให้หัวใจของแพรวาอบอุ่นขึ้นมา
หยาดน้ำตาเอ่อรื้นคลอเบ้า สำหรับคนที่ขาดคนเอาใจใส่ การได้รับอ้อมกอดอุ่นจากใครสักคนด้วยความจริงใจ มันทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นนั้นได้จริง ๆ
“กอดฉันทั้งคืนเลยได้มั้ย” เธอเอ่ยเชิงเว้าวอน พลางขยับตัวเข้าไปซุกอกอุ่นเอาไว้
ธีร์ทัพกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่น ริมฝีปากก็กดจูบบริเวณหน้าผากมนให้เธออุ่นใจ
เขาเจอแล้วจุดอ่อนของแพรวา..
คนที่คอยแต่จะผลักไสเขาให้คนอื่น เป็นคนเดียวกันกับคนที่ต้องการเขามากที่สุด
“อย่าเพิ่งปล่อยนะ..”
“ไม่ปล่อยหรอก”
“อื้อ”
น้ำเสียงของคนตัวเล็กเริ่มอู้อี้ เปลือกตาเริ่มหนักจนอยากนอน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เป็นคนบอกปัดปฏิเสธที่จะร่วมเตียงกับสามี
แพรวาไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวจนกระทั่งได้รับอ้อมกอดอุ่น เธอเคยคิดมาตลอดว่าอยู่ตัวคนเดียวไหว แต่พอได้มีใครสักคนเข้ามาเติมเต็ม มันกลับรู้สึกดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
ดีจนไม่อยากปล่อยไปไหนเลย..
- ผู้เขียน
